Επιστρέφουν οι Ολύμπιοι Θεοί σε χαλκοβατή σφαίρα τεραστίων διαστάσεων;
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο νόησης, δημιουργικής σκέψης και ελεύθερου συνειρμού
Πριν χρόνια είχα δει ένα βίντεο – νομίζω πως τώρα πια δεν υπάρχει – στο οποίο υπήρχε η πληροφορία πως, αρκετές δεκαετίες παλιότερα, η NASA είχε διακρίνει μέσω δορυφόρων κάποιο μεγάλο σφαιρικό αντικείμενο, ίσως πλανήτη, να πλησιάζει προς το ηλιακό μας σύστημα. Αυτό, σύμφωνα με τις ενδείξεις τους ήταν φτιαγμένο από χαλκό και είχε δημοσιευτεί στις επίσημες ανακοινώσεις. Λέγεται ότι κάποιος μέσα από τον οργανισμό αεροναυπηγικής είχε ειρωνευτεί πως ήταν ένδειξη πως αυτό σημαίνει ότι επιστρέφουν οι Ολύμπιοι Θεοί. Αυτό ήταν. Μια σειρά από σκέψεις πλημμύρισαν το μυαλό μου τις οποίες προσπάθησα να τις βάλω σε μια σειρά.
Φυσικά, δεν μπορώ να διασταυρώσω την πληροφορία για την ανακοίνωση της NASA, χωρίς να γνωρίζω, έστω, τη χρονιά που έγινε. Αλλά ακόμα κι αν την έβρισκα και υπήρξε πράγματι ο «χάλκινος πλανήτης» δεν θα μπορούσε να επιβεβαιώσει μια υποτιθέμενη επιστροφή των Ολύμπιων Θεών. Οι συνειρμοί, όμως, είναι πολλοί με πρώτο και καλύτερο τον τελευταίο χρησμό της Πυθίας – αν και θα πρέπει να σημειώσουμε πως πολλοί αμφισβητούν τη γνησιότητά του: «Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα». (Διαβάστε σχετικά: Δελφικά Παραγγέλματα και ο Χρησμός Επανόδου)
Μου έρχονται μνήμες από αρχαία κείμενα που αναφέρονται σε «χαλκοβατά δώματα» στον ουρανό, δηλαδή, αίθουσες των θεών φτιαγμένες από χαλκό οπότε φαντάζομαι ότι η σφαίρα από χαλκό που μπορεί να είδαν στη NASA, είναι μια «χαλκοβατή σφαίρα», ανάλογη των περιγραφών. Στη συνέχεια, ο νους μου πετάει στη χάλκινη σφαίρα που βρίσκεται στο προαύλιο του Pinecone στο Βατικανό, όπως φαίνεται στην φωτογραφία επάνω. Αυτή η σφαίρα, για κάποιους ερευνητές φαίνεται να αποτελεί ή να υπονοεί αυτό το «χαλκοβατές όχημα» ή σφαιρικό αντικείμενο με το οποίο οι θεοί επιστρέφουν, ασχέτως από τους σκοπούς του Ιταλού γλύπτη Arnoldo Pomodoro που την δημιούργησε το 1990 και δείχνει μία σφαίρα μέσα σε μία σφαίρα, με έναν τρόπο σαν να υπονοεί χιλιάδες χάλκινα διαμερίσματα, χάλκινες αίθουσες ή ακόμα και χάλκινες πόλεις στο εσωτερικό ενός κούφιου χάλκινου πλανήτη – δηλαδή ουσιαστικά, ενός διαστημόπλοιου ή πλανητόπλοιου.
Αν και τίποτε δεν είναι σαφές – είναι απλοί συνειρμοί – κάνω επιπλέον τη σκέψη ότι, ίσως, θα έπρεπε να εμπιστευτώ τα αρχαία ελληνικά κείμενα που φαίνεται να μιλούν πολύ συχνά για περίεργα πράγματα και αδιανόητα, οπότε με κάνουν να αναρωτιέμαι. (Διαβάστε σχετικά: Τι ήταν η Περικεφαλαία της Αθηνάς που είχε Χώρο για 100 Πόλεις;) Θα μου πείτε είναι μύθος, μια φευγάτη περιγραφή από το Όμηρο, ότι το κράνος της Αθηνάς χώραγε εκατό πόλεις. Κι αν δεν είναι μύθος ή αποκύημα φαντασίας του επικού συγγραφέα; Σε πολλά αρχαία κείμενα γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι πολλοί θεοί πετούσαν χρησιμοποιώντας «πύρινα φτερωτά άρματα», δηλαδή, ιπτάμενα οχήματα. Κι αν πράγματι διέθεταν τεχνολογία αυτού του επιπέδου; Ο Παντελής Κ. Ιωαννίδης, στο βιβλίο του Η Άγνωστη Προϊστορία των Ελλήνων από τις εκδόσεις Διον, αναφερόμενος στο άρμα του Φαέθωνα, λέει κάπου στη αρχή: «όλα αυτά φέρονται ότι ήταν τεχνολογικά επιτεύγματα των τότε Ελλήνων που μυθοποιήθηκαν, επειδή μετά την καταστροφή τους από την εποχή του κατακλυσμού, ήταν αγράμματοι, γιατί ζούσαν στα βουνά». Δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι τέτοιο; Δυστυχώς, δεν μπορεί να αποδειχτεί με χειροπιαστά στοιχεία. Αλλά, δεν θα μπορούσε να ισχύει;
Επίσης, στο βιβλίο του Αντώνη Αντωνιάδη Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων, από τις εκδόσεις Άγνωστο θα βρούμε μερικά πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα εκατοντάδες που υπάρχουν, σχετικά με ιπτάμενα οχήματα των αρχαίων θεών. (Διαβάστε επίσης: Τα Ιπτάμενα Οχήματα, στον Αισχύλο)
Ο Κρόνος «…ίπτατο αναπαυόμενος, και αναπαυόμενος ίπτατο…» (Ευσέβιος I 37).
Στον Τριπτόλεμο, η θεά Δήμητρα «του έφτιαξε μία άμαξα που την έσερναν φτερωτοί δράκοντες και του έδωσε το σιτάρι με το οποίο έσπειρε την οικουμένη πετώντας στον ουρανό» (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, Α 32).
Η θεά Αθηνά. «πέταξε σαν βέλος προς τον ουρανό» (Ορφικά κείμενα, Αργοναυτικά 558-559).
Ο Άρης δανείζει τα άλογά του στην Αφροδίτη και την Ίριδα. Η πρώτη «μαστίγωσε τα άλογα για να τρέξουν κι αυτά πέταξαν πρόθυμα κι έφτασαν αμέσως στην κατοικία των θεών, τον Όλυμπο» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 363-366).
Αλλά και ο Άρης «πετούσε μέσα στα σύννεφα, προς τον απέραντο ουρανό» (Όμηρος, Ιλιάδα Ε 864-867).
«Για τον Άβαρι, που στο δρόμο του ουρανού τον ξεπροβόδιζε ο Φοίβος με ιπτάμενο περιπλανώμενο βέλος» (Νόννος, Διονυσιακά ΙΑ 132-133).
Ο Διόνυσος όταν ήταν μωρό «παρατηρούσε το πατρικό μονοπάτι των άστρων» (Νόννος, Διονυσιακά Θ 35-36).
Η Ήρα «ταξίδεψε πέρα από τον ουρανό, τον στολισμένο με φωτεινά, άστρα, διασχίζοντας αναρίθμητες πολιτείες […]» (Νόννος, Διονυσιακά Η 111-112).
Ο Φαέθων μαζί με άλλους ταξίδεψε στον ουρανό, με ένα όχημα που λεγόταν Εωσφόρος, προκειμένου να φτάσει στην Σελήνη όπου και έκανε τριάντα περιφορές γύρω από αυτή, στη συνέχεια έφτασε στον πλανήτη Αφροδίτη και επέστρεψε πίσω στην Γη οπότε και κατακρημνίστηκε (διάσπαρτα αποσπάσματα: Λουκιανός: Περί Αστρολογίας, Παλαίφατος: Περί Φαέθονος ΧΙΙ, Νόννος: Διονυσιακά Β΄ τόμος 33-34).
Αλλά πρέπει, μέσα σε όλα να σημειώσουμε και το εξής σημαντικό: «ουδείς μεν γαρ των ουρανίων θεών επί γης κατελεύσεται, ουρανού τον όρον καταλιπών, ο δε άνθρωπος και εις τον ουρανόν αναβαίνει και μετρεί αυτόν και οίδε ποία μεν αυτού εστιν υψηλά, ποία δε ταπεινά […]».
Δηλαδή, σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο προς έναν μαθητή του: «Κανείς από τους ουράνιους θεούς δεν κατεβαίνει στην γη, εγκαταλείποντας τον ουρανό. Ο άνθρωπος ανεβαίνει στον ουρανό και, μάλιστα, μπορεί να τον μετρήσει, όπου έμαθε τι είναι ψηλά και τι χαμηλά…» (Ερμητικά κείμενα, Λόγος Χ 25). Ο διαχωρισμός που κάνει είναι σαφής. Ωστόσο τονίζει και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, όπως ο Ησίοδος, ο Αριστοτέλης κλπ ότι: «το μεν άνθρωπον είναι θνητόν θεόν, το δε θεόν αθάνατον άνθρωπον» (Λόγος Χ 25).
Άραγε, το ότι οι θεοί δεν κατεβαίνουν στην Γη, μήπως υπονοείται ότι με κάποιο τρόπο θα απαχθούμε κατά την εποχή του Υδροχόου, ως άλλος Γανυμήδης, για να φτάσουμε σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης; (Διαβάστε επίσης: Υδροχόος. Η εποχή της επιστροφής των Ολύμπιων Θεών) Ίσως αυτή η «χαλκοβατή σφαίρα» για την οποία υποθέσαμε την ύπαρξή της, να υπήρξε πραγματικά ή να υπάρχει ακόμα και να ταξιδεύει προς τη Γη. Ίσως, λοιπόν, να επιστρέφουν οι Ολύμπιοι Θεοί σε χαλκοβατή σφαίρα τεραστίων διαστάσεων, αλλά να μην τους δούμε και η «απαγωγή» να γίνει νοητικά και όχι πραγματικά.
diadrastika / Image by David Mark from Pixabay
