Για εμένα
Είμαι ο Σπύρος Μακρής, συγγραφέας και αρθρογράφος και σας καλωσορίζω στο diadrastika.com. Η φωτογραφία μου είναι αρκετά παλιά, ίσως την ανανεώσω κάποτε, αλλά δεν είμαι και πολύ των selfies. Μου αρέσει να βγάζω φωτογραφίες, αλλά χωρίς εμένα μέσα, προτιμώ τα τοπία. Ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντά μου είναι: Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Αρχαίοι Πολιτισμοί, Μεταφυσική, (παρα)ψυχολογία, Ανεξήγητα Φαινόμενα, Θρησκείες, Φαντασία – επιστημονική και κάθε είδους. Ξεκίνησα γράφοντας στο περιοδικό «Αέροπος» και ευχαριστώ την Ελένη Κ. Φάσσου που εμπιστεύτηκε εμένα και το κείμενό μου με τίτλο «Έρωτας στον Ποταμό του Ηράκλειτου», ενώ δεν μπορώ να κρύψω πως ήταν τιμή μου που στη συνέχεια συνεργαστήκαμε. Από το 1992, εκατοντάδες άρθρα μου, έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά, μερικά από τα οποία είναι: Hellenic Nexus, Strange, Άβατον, Mystery, Ιστορία Εικονογραφημένη, Mystic View, Ανεξήγητο, Ιχώρ, Αέροπος.
Συμμετοχές μου σε συλλογικά βιβλία των εκδόσεων Αρχέτυπο:
Ιερή Ελλάδα (2001),
Τι είναι η ψυχή (2002),
Τυπολογία (2002),
Αρχαία Ελληνική επιστήμη (2003),
Τα μυστικά της Διατροφής (2003),
Αρχαιολογικά μυστήρια στην Ελλάδα (2004),
Απόκρυφες Ιστορίες (2005),
Τα Μυστικά των Ελλήνων (2005),
Τα 20 Μεγαλύτερα Μυστήρια του Πλανήτη (2005),
Παράξενοι ιεροί τόποι (2006),
Η Δύναμη των Συμβόλων (2006),
Ό,τι ξέρεις είναι ψέμα (2006),
Θαύματα (2006),
Απαγορευμένες γνώσεις (2006),
Παράξενες Λατρείες (2007).
- Δικά μου, από τις ίδιες εκδόσεις, είναι τα παρακάτω:
Οικοδύναμη, το αρχαιοελληνικό Φενγκ Σούι (2003)
Αμαζόνες (2005)
- Δικά μου, από τις Εκδόσεις Πύρρα ένα παιδικό που προοριζόταν για συνέχειες, με κείμενο και εικονογράφηση δικά μου, ο διασκευασμένος μύθος για παιδιά:
Η Ευρυνόμη και το Αυγό του Σύμπαντος (2008).
Για το diadrastika
Τι είναι; Τι πρεσβεύει; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής του;
Το diadrastika είναι και μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Όπως πολλοί άνθρωποι, έτσι και η σελίδα είναι μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Πολλοί αναζητούν την Αλήθεια. Αλλά πολλές φορές αυτή αποδεικνύεται υποκειμενική και εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός παρατηρητή, όπως άλλωστε και η πραγματικότητα. Εξάλλου, ο Ερμής Τρισμέγιστος, από τους λόγους του προς τον γιό του Τατ, ανάμεσα σε άλλα διευκρινίζει: “κανενός είδους αλήθεια δεν υπάρχει στη Γη. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, οτι δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα αληθινό εδώ” (Excerptum IIA – IIA Scott). Εμείς, λοιπόν, αναζητούμε την έκπληξη.
Σε μεγάλο αριθμό κειμένων αναγνωρίζεται ότι ο κόσμος γύρω μας γίνεται αντιληπτός μέσω των βασικών μας αισθήσεων. Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνεται το μυαλό μας, μέσω των γνωστών αισθήσεων. Όμως πολλές φορές και για ακαθόριστους λόγους, πολύς κόσμος βρίσκεται σε θέση να υποθέσει ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμα κόσμος “εκεί έξω” που οι ανθρώπινες αισθήσεις μας δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν, αλλά τον υποθέτουμε μέσα από ίχνη που αφήνει στο διάβα του. Συνήθως είναι γνωστά ως ανεξήγητα ή/και παραφυσικά φαινόμενα, μυστηριώδη αρχαιολογικά ευρήματα που μας κληρονόμησαν αρχαίοι πολιτισμοί, παράδοξες ή/και ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου, του νου του, της νόησής του, ακόμα και του ίδιου του εαυτού του.
Διαφορετικά φαινόμενα, διαφορετικές πραγματικότητες, διαφορετικές αλήθειες. Που είναι η έκπληξη; Ό,τι όλα είναι πιθανόν να συνδέονται μεταξύ τους με ένα τρόπο απροσδόκητο. Όταν δεν έχεις έξτρα αισθήσεις, η έκπληξη που αναζητείται, δεν μπορεί να συμβεί στον κόσμο της λογικής και των αποδείξεων του κυρίαρχου αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου μας, ωστόσο, φαίνεται να βγάζουν ικανοποιητικότερο νόημα στον κόσμο της έμπνευσης, των συναισθημάτων, της αναγνώρισης μοτίβων, υπό το λαμπρό φως και τις φτερούγες του διαισθητικού δεξιού ημισφαιρίου.
Στη σελίδα ενσωματώνονται ή προσαρμόζονται τα θέματα που επιλέγονται, σε ιδεατές ιστορίες ώστε να προχωρούν σε μια θεωρητική διερεύνησή τους, ειδικά όταν πρόκειται για μελέτη αντισυμβατικών επιστημονικών (και μη) φαινομένων. Επιλέγεται η αλήθεια-έκπληξη που θα μπορούσε να ταιριάζει καλύτερα, ανάμεσα σε άλλες, οπότε και προβάλλεται. Κατά συνέπεια, το site δεν είναι ειδησεογραφικό και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ως τέτοιο κανένα περιεχόμενό του.
Στόχος, σε ένα πρώτο επίπεδο, είναι να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας και από τον πιθανό υπηρετικό νου μέσα μας που αυτοματοποιεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Σε ένα δεύτερο, να διαπεράσουμε την πραγματικότητα και να βρεθούμε σε μια άλλη, χωρίς “συνειδησιακή υπόταση”. Απώτερος στόχος, να πλησιάσουμε ένα ανώτερο επίπεδο νόησης. Ιδανικός στόχος θα ήταν να συνυπάρχουν όλοι οι προηγούμενοι σε κάθε κείμενο. Και που θα μπορούσε να οδηγεί όλο αυτό, καταληκτικά; Ίσως, στην ελευθερία του νου και της συνείδησης. Πως θα το έλεγε άραγε ένας σύγχρονος Ερμής Τρισμέγιστος: “Ο ελεύθερος άνθρωπος γίνεται αντιληπτός από τον όμοιό του. Αυτός που αισθάνεται ελεύθερος δεν είναι αρεστός σε αυτόν που νομίζει ότι είναι ελεύθερος. Το να γίνεις, όμως, ελεύθερος έχει λίγους μιμητές ενώ σύντομα ούτε ελάχιστους δεν θα έχει.”
Καλή σας ανάγνωση
