Στην Ασπίδα του Αχιλλέα οι Αντίποδες και οι 5 Ζώνες της Γης
Πριν ακόμα τον ερχομό των χριστιανών οι Έλληνες περιγράφουν την γη λες και την έχουν δει από διαστημόπλοιο.
Ο Ερατοσθένης αναφέρει τους παγωμένους πόλους και την θερμή ζώνη του Ισημερινού. Αυτή η γνώση καταδιώκεται ως αιρετική !
Οι Έλληνες φιλόσοφοι, ξεκινώντας από τους προσωκρατικούς και τους Πυθαγόρειους, εισήγαγαν την επιστήμη και μελέτησαν τον κόσμο, αλλάζοντας την άποψη που είχαν οι αρχαίοι για την φύση της γης και του ουρανού.
Πολύ πριν την χριστιανική εποχή οι Έλληνες είχαν διατυπώσει την άποψη της σφαιρικής γης που αιωρείται στο σύμπαν, όπως έκανε ο Αναξίμανδρος και του ηλιοκεντρικού συστήματος όπως έκανε ο Αρίσταρχος. Οι αρχαίες θρησκείες όμως ήθελαν μια γη επίπεδη που στέκει ακίνητη στο κέντρο του κόσμου ή επιπλέει στο νερό.
Διαβάστε επίσης: Τι Βρίσκεται στον Αντίποδα των Πυραμίδων Αν Σκάψουμε με Άξονα το Κέντρο της Γης
Ενώ οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να δεχθούν μια αλληγορική ανάγνωση των μύθων ήρθε η χριστιανική άρνηση να καταστρέψει τα πάντα αδυνατώντας να ενσωματώσει την εμπειρία της ελληνικής φιλοσοφίας. Οι Έλληνες φιλόσοφοι παράδειγμα αναφέρθηκαν στους αντίποδες, εκείνους που κατοικούσαν την νότια πλευρά της γης.
Οι χριστιανοί όμως μέχρι και τον 16ο αιώνα αρνούνται ότι υπάρχει η κάτω πλευρά της γης, όπως αρνούνται πεισματικά ότι η γη κινείται. Ισως σήμερα να έχουν πεισθεί εκ των πραγμάτων για την κίνηση της γης, παραμένουν όμως ανυποψίαστοι για την αλλαγή του κόσμου μας.
Την ελληνιστική εποχή κυκλοφόρησαν τα βιβλία των φιλοσόφων εκείνων που προσπάθησαν να εξηγήσουν τους συμβολισμούς των μύθων και των ποιητών. Είναι πολύ γνωστός ο Παλαίφατος, μαθητής του Αριστοτέλη, που έγραψε ένα βιβλίο «περί απίστων». Απίστευτα είναι όλα όσα γράφουν οι ποιητές για τους θεούς και τους ήρωες, τα οποία και εξηγούν αλληγορικά. Ένα βιβλίο περί απίστων έγραψε και κάποιος Ηράκλειτος, ο οποίος έγραψε και μια εξήγηση των αλληγοριών του Ομήρου. Ο Πλούταρχος εξήγησε την αλληγορία Αιγυπτιακών μύθων αλλά και των ελληνικών. Ο Ιουδαίος Φίλων ο Αλεξανδρινός, εξήγησε τις Ιουδαϊκές γραφές. Αυτή ήταν όμως μια χρυσή εποχή για την ανθρωπότητα. Ακολούθησε η καταστροφή του ελληνιστικού κόσμου, το κάψιμο των βιβλιοθηκών και η δαιμονοποίηση της φιλοσοφίας.
Τα περισσότερα αποσπάσματα από τους αρχαίους Έλληνες φυσικούς και φιλόσοφους έχουν διασωθεί από Χριστιανούς οι οποίοι απλώς επιδιώκουν να τους συκοφαντήσουν και να τους κακολογήσουν. Την πληροφορία για τους αντίποδες, τους κατοίκους της κάτω πλευράς της γης, την έχει διασώσει ο Ιππόλυτος. Υπάρχει όμως κι ένα κείμενο, το «περί εβδομάδων» που μαρτυρά για την γνώση που είχαν οι Έλληνες για τους κατοίκους της νότιας ζώνης της γης. «Η γη, που κείται στο μέσον του κόσμου και που κρατεί το υγρό στοιχείο μέσα της και κάτωθεν της, φέρεται στον αέρα, έτσι ώστε για εκείνους που είναι από κάτω τα πάνω πράγματα είναι κάτω, ενώ τα κάτω πράγματα είναι πάνω».
Στον Αναξίμανδρο αποδίδεται η άποψη πως η γη βρίσκεται στην μέση του κόσμου και αιωρείται. Ήταν ωστόσο μια διαδεδομένη άποψη πως η γη ήταν σφαίρα και εφέρετο στον αέρα. Βεβαίως οι Χριστιανοί διακωμωδούν τις απόψεις των Ελλήνων φυσικών. Εναντίον τους έγραψαν όλοι οι απολογητές, όπως παράδειγμα ο Αθηναγόρας που αρνείται να πιστέψει ότι η γη είναι φτιαγμένη από πέτρες και χώμα και ο ήλιος από φωτιά, όπως έλεγαν οι Έλληνες φιλόσοφοι.
Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι ο αρχηγός του Ησυχαστικού κινήματος, αντίπαλος των ενωτικών, ο οποίος έγραψε για την θεωρία του θείου φωτός. Η θεωρία του Παλαμά ψηφίστηκε στο Άγιο Όρος και αποτέλεσε το όπλο των Ορθοδόξων εναντίον της απιστίας των δυτικών.
Βέβαια θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι την θεωρία περί «ησυχίας» την έλαβε από τους Έλληνες φιλόσοφους οι οποίοι διδασκόταν την «ησυχία», και την σιωπή όπως έκαναν οι Πυθαγόριοι, που χρησιμοποιούσαν μάλιστα ακριβώς αυτό τον όρο «ησυχία. Περιφρονούσε όμως ο Παλαμάς οτιδήποτε ελληνικό, καθώς είχε προσληφθεί από την ασθένεια η οποία βασανίζει όλους τους χριστιανούς, ώστε να μην δέχεται την ελληνική επιστήμη. Το φως του θεού το είδε και ένιωσε την θέρμη της μεταφυσικής παρουσίας του αλλά αυτό δεν τον βοήθησε να δει τον αληθινό κόσμο και να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την φαντασία.
Στην εικόνα κάντε κλικ για μεγέθυνση:
Ο κόσμος του Γρηγορίου του Παλαμά αποτελείται από μια γη που βρίσκεται βυθισμένη κατά τα εννέα δέκατα στο νερό. Πάνω από την γη υπάρχει το στερέωμα έτσι όπως το είχε κατασκευάσει ο θεός της βίβλου. Είναι λοιπόν κατοικήσιμο μόνο το ένα δέκατο που υπερέχει του νερού. Έχει λοιπόν η γη πέντε ζώνες από τις οποίες μόνο η μισή είναι κατοικημένη. Αλλά οι έλληνες μιλούσαν για τους αντίποδες γιατί αγνόησαν το γεγονός πως η γη είναι βυθισμένη στο νερό! Με λίγα λόγια οι έλληνες αγνόησαν το κοσμολογικό πρότυπο των αρχαίων βαβυλωνίων το οποίο ακολουθούσαν φανατικά οι χριστιανοί !
Ο Γρηγόριος ο Παλαμάς έγραψε λίγο πριν την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς. Ο Ορθόδοξος μοναχός μας δίνει μία ακόμα πληροφορία. Δεν υπάρχουν μόνο οι αντίποδες οι οποίοι κατοικούν τη νότια πλευρά της γης και με τους οποίους δεν επικοινωνούμε, υπάρχουν και οι αντικείμενοι, εκείνοι που κατοικούν στα πλάγια της γης την εύκρατη ζώνη. Στα νότια έχουμε την Ωκεανία και στα πλάγια έχουμε την Αμερική. Αυτά είναι μέρη της γης τα οποία σύμφωνα με τους έλληνες κατοικούνται αλλά δεν έχουμε την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε. Σύμφωνα όμως με τον χριστιανό, τα μέρη αυτά της γης είναι βυθισμένα στο νερό.
Την εποχή εκείνη κυκλοφόρησαν οι χάρτες του Πίρι Ρέις όπου εμφανίζεται η Αμερικάνικη Ήπειρος. Λίγα χρόνια αργότερα ο Κολόμβος διασχίζει τον Ατλαντικό ωκεανό και αποδεικνύει πως οι Έλληνες είχαν δίκιο. Μετά έρχεται ο Κοπέρνικος να επιβεβαιώσει τον Αρίσταρχο και η ΝΑΣΑ για να αποδείξει ότι γύρω από την γη δεν υπάρχει κανένα στερέωμα όπως λέει η βίβλος. Μήπως οι χριστιανοί κάνουν κάποιο λάθος;
Τον τρίτο μετά Χριστό αιώνα, όταν οι χριστιανοί απολογητές κατηγορούν τους έλληνες φιλοσόφους και διακωμωδούν τους έλληνες ποιητές, ο Ηράκλειτος έγραψε ένα βιβλίο για όσα ο Όμηρος φανέρωνε με συμβολικό τρόπο μέσα από τα ποιήματα του. Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο το ποίημα του Ομήρου είναι μια αλληγορία που φανερώνει τα μυστικά του ουρανού. Ο Απόλλωνας είναι ο Ήλιος, η Άρτεμη είναι η σελήνη και οι άλλοι θεοί είναι οι πλανήτες, Αφροδίτη, Ερμής, Αρης, Δίας, Ποσειδών.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως περιγράφει την κατασκευή της ασπίδος του Αχιλλέα από τον Ήφαιστο. Θεωρεί ότι η ασπίδα είναι η γη, η οποία χωρίζεται σε πέντε ζώνες, από τις οποίες οι δύο μόνο κατοικούνται.
«Κατασκεύασε πέντε πτυχές στην ασπίδα και, χωρίς να χρησιμοποιήσει πολυποίκιλα σχέδια, υπαινίχθηκε τις ζώνες της γης. Η ανώτερη ζώνη εκτείνεται γύρω από τον βόρειο πόλο και ονομάζεται αρκτική. Η αμέσως επόμενη εύκρατη, η τρίτη ακολούθως ονομάζεται διακεκαυμένη. Η τέταρτη είναι ομώνυμη με τη δεύτερη και ονομάζεται εύκρατη, η πέμπτη επειδή βρίσκεται στο νότο, ονομάζεται νότια ή ανταρκτική.
Δύο από αυτές είναι εντελώς ακατοίκητες λόγω του ψύχους: αυτή που εκτείνεται στο βόρειο πόλο, και η ακριβώς απέναντι, αυτή του νότιου πόλου. Ομοίως και η διακεκαυμένη εξαιτίας των πολύ υψηλών θερμοκρασιών δεν είναι διαβατή από κανένα ζώο. Λέγεται ότι μόνο οι δύο εύκρατες ζώνες κατοικούνται, επειδή έχουν την μέση θερμοκρασία από τις γειτονικές χώρες.
Ο Ερατοσθένης στον «Ερμή» το εξήγησε πολύ καλά, λέγοντας:
Πέντε ζώνες εκτείνονται γύρω από την γη, τις δύο λαμπερές και πιο σκούρες από το κυανό ή άλλη καμένη από την ζέστη είναι σαν από φωτιά κόκκινη στις φλόγες παραδομένη, όταν βρίσκεται η μέρα από πάνω και οι ακτίνες ανάβουν τον αιθέρα. Οι δύο τελευταίες, που βρίσκονται στον κάθε πόλο, πάντοτε παγωμένες είναι, και νερά ποτέ δεν κυλούν.
Αυτές τις ζώνες, τις λέει ο Όμηρος πτυχές στους παρακάτω στίχους:
«Πέντε πτυχές λοιπόν άπλωσε ο στραβοπόδης, τις δυό χάλκινες, δύο στο εσωτερικό από κασσίτερο και την άλλη χρυσή.
Τις δύο ζώνες τις πιο απομακρυσμένες, που βρίσκονται στις σκοτεινές άκρες του κόσμου, παρομοίωσε με χαλκό, επειδή το υλικό του χαλκού είναι πολύ κρύο και παγωμένο, λέει ο ποιητής κάπου αλλού:
Δάγκωνε με τα δόντια του τον παγερό χαλκό.
Η άλλη η χρυσή είναι η διακεκαυμένη ζώνη, επειδή ακριβώς το στοιχείο της φωτιάς έχει πολύ παρεμφερές χρώμα με αυτό του χρυσού. Και με τις δύο στο εσωτερικό από κασσίτερο συμβολίζει τις εύκρατες ζώνες, γιατί η ύλη του κασσίτερου κρατάει υγρασία και δουλεύεται πολύ εύκολα, και με αυτήν υπονοεί το ήπιο και μαλακό κλίμα των ζωνών αυτών.
Έτσι λοιπόν το σεβαστό εργαστήριο του Ηφαίστου στον ουρανό δημιούργησε την ιερή φύση.»
Αυτή είναι η περιγραφή ενός έλληνα εθνικού που έζησε τον καιρό που η γνώση καταδιώχθηκε. Περιγράφει με ακρίβεια την γη, τους παγωμένους πόλους και τον θερμό ισημερινό, χίλια χρόνια πριν τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά ! Μου κάνει φοβερή εντύπωση το απόσπασμα που διασώζει από τον Ερατοσθένη, όπου τις εύκρατες ζώνες τις ονομάζει κυανές, δηλαδή γαλάζιες, λες και τις βλέπει από τον διαστημόπλοιο του! Αυτός είναι ο ελληνικός πολιτισμός του Ερατοσθένη, του Ίππαρχου, του Αρίσταρχου και της αλήθειας.
Αντίπαλος δεν είναι μια άλλη άποψη. Αντίπαλος των Ελλήνων δεν ήταν μια διαφορετική γνώση ή ερμηνεία. Αντίπαλος ήταν η εχθρότητα προς κάθε γνώση. Γιατί και αν ακόμα πιστεύει κάποιος ότι η γη δεν κινείται ή πιστεύει ότι η γη είναι βυθισμένη στο νερό, δεν καταδικάζει σε θάνατο εκείνον που έχει διαφορετική άποψη. Όμως ετούτοι εδώ στους οποίους αναφερόμαστε δεν είναι απλά πλανεμένοι αλλά καταδικάζουν σε θάνατο και προσφέρουν μοίρα κακή σε όσους δεν συμφωνούν με την πλάνη τους.
Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
Ο ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ
Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, της Αλεξανδρινής Σχολής, συνεισέφερε σημαντικά στη διαπίστωση (3ος π.Χ. αιώνας) ότι η θεωρούμενη επίπεδη Γη είναι ένας μικρός, σφαιρικός κόσμος. Ο Ερατοσθένης ήταν Διευθυντής της μεγάλης Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, όπου σε έναν πάπυρο διάβασε ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου (θερινό ηλιοστάσιο), στα νότια όρια της πόλης Συήνη (Ασσουάν), κοντά στον πρώτο καταρράκτη του Νείλου, οι κατακόρυφοι στύλοι δεν ρίχνουν καθόλου σκιά και ο `Ηλιος καθρεφτίζεται ακριβώς στον πυθμένα ενός πηγαδιού (δηλαδή, βρίσκεται στο Ζενίθ του τόπου, “ακριβώς από πάνω”). Ως επιστήμονας, λοιπόν, ο Ερατοσθένης διερωτήθηκε, εάν συμβαίνει το ίδιο ταυτόχρονα και σε μια άλλη πόλη πχ.στην Αλεξάνδρεια και διαπίστωσε ότι πραγματικά δεν συμβαίνει.
Στην Αλεξάνδρεια, κατά την ίδια μέρα και ώρα, οι κατακόρυφοι στύλοι έριχναν σκιά. Αν όμως η Γη ήταν επίπεδη, οι κατακόρυφοι στύλοι στις δυο πόλεις θα ήταν παράλληλοι και θα έπρεπε και οι δυο να ρίχνουν σκιά και μάλιστα τα μήκη των σκιών τους να είναι ίσα μεταξύ τους. Αφού, λοιπόν, τίποτα απ` αυτά δεν είναι αλήθεια, τι μπορεί να συμβαίνει( Την απάντηση έδωσε ο Ερατοσθένης υποστηρίζοντας ότι η επιφάνεια της Γης δεν είναι επίπεδη αλλά σφαιρική (Σχήμα 6). Αυτό το συμπέρασμα είναι, προφανώς, θεμελιώδους σημασίας και επιπλέον επέτρεψε στον Ερατοσθένη να προσδιορίσει την ακτίνα και το μήκος της περιφέρειάς της Γης. Πραγματικά, από το μήκος της σκιάς υπολογίζεται αμέσως η διαφορά των γεωγραφικών πλατών των δύο πόλεων, ίση περίπου με 7(. Επειδή η απόσταση των δύο πόλεων ήταν γνωστή από αφηγήσεις βηματιστών και ίση περίπου με 800 Km (φημολογείται ότι ο Ερατοσθένης μίσθωσε βηματιστές για τη μέτρησή της), η περιφέρεια της Γης είναι ίση με 40000 Km. Αυτή είναι η σωστή απάντηση και ο Ερατοσθένης την έδωσε χρησιμοποιώντας ως μόνα εργαλεία ράβδους, μάτια, πόδια και μυαλό με απλότητα σκέψης, επινοητικότητα και με μια επιπλέον αίσθηση πειράματος. Το λάθος στον υπολογισμό ήταν μόνο 2%, ένα πραγματικά αξιοσημείωτο επίτευγμα για περίπου πριν από 2,5 χιλιετίες. Αρα, ο Ερατοσθένης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μέτρησε τις διαστάσεις του πλανήτη Γη, γι` αυτό και θεωρείται δημιουργός της μαθηματικής γεωγραφίας. Η μέθοδος του Ερατοσθένη, βασικώς, χρησιμοποιείται και σήμερα από τους γεωδαίτες, οι οποίοι ονόμασαν τον Ερατοσθένη “Πατέρα της Γεωδαισίας”.
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
ΟΜΗΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ή για όσα για τους Θεούς φανέρωσε συμβολικά ο Όμηρος.
«εις α περί θεών Όμηρος ηλληγόρισεν»
Εκδόσεις Κάκτος
«Πτυχας δ’ υπεστήσατο της ασπίδος πέντε, σχεδόν ουκ άλλο τι πλην ουκ εμπεποικιλμένοις τω κόσμω ζώνας υπαινιξάμενος. Η μεν γαρ ανωτάτο περί τον βόρειον ειλείται πόλον, αρκτικήν δε α΄τυην ονομάζουσιν, η δ’ εφεξής εύκρατος εστιν, ειτα την τρίτην διακεκαυμένην καλούσιν, η Τετάρτη δ’ ομονύμως τη πρότερον Δευτέρα εύκρατος ονομάζεται, Πέμπτη δ’ επωνύμως του νοτίου μέρους η νότιος τε και αντάρκτιος καλουμένη.
Τούτων βέβαια αι μεν δύο τελέως αοίκητοι δια το κρύος, ή τε τον βόρειον ειληχυία πόλον και η τον απαντικρύ νότιον, ομοίως και η διακεκαυμένη καθ’ υπερβολήν της πυρώδους ουσίας ουδενί βατή ζώω…..
Ο γουν Ερατοσθένης και σφοδρότερον εν τω Ερμη ταπλυτη διηκρίβωσεν ειπών,
Αι δύο μεν γλαυκοίο κελαινότεραι κυάνοιο,
Η δε μόα ψαφαρή τε και εκ πυρός οιον ερυθρή,
Τυπτομένη φλογμοίσιν, επεί ρα ε μαίραν επ αυτήν,
Κακλιμένη ακτίνες αειθερεές πυρόωσιν,
Αι δε δύο εκάτερθε πόλοιο περιπεπηγυίαι
Αιεί κρυμαλέαι, αιεί δ’ ύδατι μογέουσι.»
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ Κ.Τ.Λ.
Ιβ. Εστι δε του καθ ημάς της γης οικήσιμον, ωσεί δέκατον του της κατ αυτήν περιμέτρου. Πέντε γαρ η γη ζώνας έχει. Μιας δε των πέντε τούτων το ήμισυ παρ ημών κατοικείται.
Θ. Δύο ζώναι της γης εισίν αντεύκρατοι και οικήσιμοι, κατά τους των ελλήνων σοφούς, ων εκατέρα εις δύο οικουμένας μεριζομένη, τέσσαρα είναι ταύτα παρασκευάζουσι. Διό και τέσσαρα γέννη των ανθρώπων επί της γης είναι διϊσχυρίζονται, προς άλληλα διαβαίνειν αδυνάτως έχοντα. Εισί γαρ κατ’ αυτούς, οι την εκ πλαγίου οικούντες ημιν αντεύκρατον, οίτινες ημών την διακεκαυμένη ζώνη της γης διορίζονται, τούτοις δε εισίν αντικειμένοις οικούντες, οι, τοπρος αυτούς δοκούν, υποκάτω της ζώνης ταύτης οικούντες, ώσπερ και ημίν οι τον αυτόν τρόπον προς ημάς έχοντες, ων τους μεν αντικειμένους, τους δε αντίποδας και αντεστραμμένους προς ημάς φασίν. Ηγνόησαν γαρ, ότι πλην του δεκάτου μέρους της κατά γην σφαίρας, τ’ άλλο σχεδόν άπαν τη αβύσσω περικλύζεται των υδάτων.
ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ και οι απαρχές της ελληνικής κοσμολογίας
Εκδόσεις Πολύτυπο
anapodaris / Image by AI generator from gencraft
