Ζούμε σε μια τεράστια ΆνθρωποΚαλλιέργεια
Σπύρος Μακρής
Καλλιέργεια και ΆνθρωποΚαλλιέργεια. Το πρώτο είναι η ελεγχόμενη ανάπτυξη και η γενική φροντίδα οργανισμών, χωραφιών, κήπων, ζώων κλπ, από τον άνθρωπο, συνήθως, για ανθρώπινη χρήση. ΆνθρωποΚαλλιέργεια; Τι είναι; Υπάρχει τέτοια λέξη; Έχουν μιλήσει και άλλοι για το θέμα αυτό – όχι πάντα χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη, όμως νομίζω ότι η συγκεκριμένη ταιριάζει καλύτερα στην οπτική γωνία του θέματος που θέλω να καταλήξω: στο θέμα του τίτλου.
Για να καλλιεργήσουμε ένα χωράφι αρχικά θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το ξεχέρσωμα και στη συνέχεια με το όργωμα. Τα παλιά χρόνια, αυτό γινόταν με την χρήση ζώων όπως για παράδειγμα άλογα και βόδια. Στις μέρες μας γίνεται με τρακτέρ και διάφορα άλλα σύγχρονα μηχανήματα. Κάπως έτσι θεωρώ, γίνεται και με τους ανθρώπους. Θα πω αμέσως τι εννοώ.
Διαβάστε επίσης: Ζούμε σε ένα σύγχρονο Μεσαίωνα
Παλιά γεννήθηκε η θεωρία της καλλιέργειας (Cultivation theory). Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά από τον καθηγητή George Gerbner τη δεκαετία του 1960 και αργότερα αναπτύχθηκε και επεκτάθηκε από άλλους. Έχει να κάνει με την εξέταση των μόνιμων επιπτώσεων των μέσων ενημέρωσης και, η βασική πρόταση της θεωρίας είναι ότι «όσο περισσότερο χρόνο οι άνθρωποι περνούν “ζώντας” στον κόσμο της τηλεόρασης, τόσο πιο πιθανό είναι να πιστεύουν ότι η κοινωνική πραγματικότητα ευθυγραμμίζεται με την πραγματικότητα που απεικονίζεται στην τηλεόραση». Όμως στο δικό μου μυαλό έχει προχωρήσει λίγο περισσότερο ως η ιδέα μιας κοινωνικοπολιτικής καλλιέργειας ανθρώπων.
Στις μέρες μας, η τηλεόραση δεν είναι το μοναδικό μέσω που περνάει εικόνες και ιδεολογικά μηνύματα επηρεάζοντας και διαμορφώνοντας αντιλήψεις για τον πραγματικό κόσμο. Όσο περισσότερα μέσα καταναλώνουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο αλλάζουν οι αντιλήψεις τους και συμβάλλουν στη δημιουργία του πολιτισμού που απεικονίζουν ή που θέλουν να απεικονίσουν. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, όπως είναι σχολεία, πανεπιστήμια, πολιτικοί, πολιτική αλλά και έννοιες που προορίζονται να περιορίζουν την ελεύθερη σκέψη και να προωθούν την αυτολογοκρισία μέσα σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο λογοκρισίας – ανάλογα με το που εστιάζουμε την προσοχή μας κάθε φορά. Φυσικά, το χρήμα πάντα έχει το ρόλο που κινεί τα πάντα και κυρίως ανθρώπους στη θέση των αλόγων και των βοδιών για το όργωμα.
Διαβάστε επίσης: Φίμωση και προπαγάνδα στα ΜΜΕ
Φτάνουμε, δηλαδή, στην ιδέα του να έχουμε μια ελεγχόμενη ανάπτυξη, προς μια κατεύθυνση, χωρίς γενική φροντίδα του ανθρώπου, από τον άνθρωπο, για ανθρώπινη χρήση. Εμένα αυτό μου κάνει για ΆνθρωποΚαλλιέργεια, με τον άνθρωπο να προορίζεται να ζήσει ένα περιβάλλον που μοιάζει με γήινη φάρμα, ιδιοκτήτες της οποίας είναι άλλοι άνθρωποι. Θα μου πείτε, κάπως έτσι δεν ήταν πάντα; Σιγά τη διαπίστωση! Ναι, είναι πιθανό να ήταν πάντα έτσι. Κι αυτό δείχνει ότι τελικά ζούμε σε μια τεράστια ΆνθρωποΚαλλιέργεια εδώ και αιώνες ή/και χιλιάδες χρόνια, μέσα στην οποία οι περισσότεροι έχουν βολευτεί και συμβάλουν σε αυτήν καταπνίγοντας κάθε προσπάθεια διαφορετικής ανάσας.
diadrastika / Image by Stefan Keller from Pixabay
