Το θέμα τής δρακοκτονίας είναι πανάρχαιο στην ελληνική μυθολογία: ο εκηβόλος Φοίβος Απόλλων, τέσσερες μέρες μετά την γέννηση του, τόξευσε από μακριά τοδράκο Πύθωνα με τα 100 κεφάλια που ζούσε σε σπήλαιο του Παρνασσού, φυλάσσοντας το αρχαίο μαντείο της θέμιδας. Στον πέτρινο τόπον, ορίζει εφεξής το Μαντείο τής Γαίας. Τον τόπον αυτόν από το σάπισμα τού τρομερού φιδιού κάλεσαν Πυθώ. Από τον Π. γεννήθηκαν η Γοργώ, ο Γηριόνης, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Σφίγγα και σχεδόν όλα τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Άϊ-Γιώργης κατέλαβε στη λαϊκή συνείδηση τη θέση τού δρακοκτόνου θεού Απόλλωνος και άλλων ηρώων, όπως τού Ηρακλή και του Περσέως.
Α)Ραμσής απωθεί ΄Απωφι.
Στην Αιγυπτιακή μυθολογία, ο Άπωφις, ήταν δράκοντας του σκότους, κάθε πρωί έβγαινε νικημένος από την αναμέτρηση με τον θεό του Ήλιου Ρα.
Β) ΠΕΡΣΕΑΣ
Ο Περσέας έχει σκοτώσει τον δράκο και βλέπει την Ανδρομέδα κόρη του βασιλιά των Κηφήνων (ή Αιθιόπων) Κηφέα και της Κασσιόπης. Σύμφωνα με χρησμό του μαντείου του Άμμωνα, την εγκατέλειψαν σε έναν βράχο της ακτής, για να την καταβροχθίσει θαλάσσιος δράκος που είχε στείλει ο Ποσειδώνας ο οποίος είχε οργιστεί εναντίον της μητέρας της, Κασσιόπης, επειδή με την αλαζονεία της τον είχε προσβάλει (είχε καυχηθεί πως ήταν ωραιότερη από τις Νηρηίδες). Εκεί την είδε o Περσεύς, o οποίος την ερωτεύτηκε, σκότωσε τον δράκο, την παντρεύτηκε και απέκτησαν πέντε ή έξι παιδιά.
Γ) Ο Ηρακλής σκοτώνει την Λερναία Ύδρα.
Υδρία του 525 π.χ. Μουσείο Μαλιμπού Καλιφόρνια.
Στη δεύτερη αποστολή του ο Ηρακλής σκοτώνει την Λερναία Ύδρα, ένα ερπετό με εννέα φιδίσια κεφάλια, το οποίο ζούσε στην λίμνη Λέρνα. Μπορούμε και την Λερναία να τη συμπεριλάβουμε στα διάφορα είδη δράκων
Δ) Ο Κάδμος και ο δράκος,
κρατήρας ζωγραφισμένος από τον Πύθωνα, 360 – 330 π.Χ. Μουσείο Λούβρου.
ο Κάδμος σκότωσε τον Δράκο (απόγονο του Άρη), ο οποίος φύλαγε την Αρεία πηγή. Η θεά Αθηνά του είπε να σπείρει τα δόντια του δράκου στην γη και από εκεί ξεφύτρωσαν οι Σπαρτοί, αρματωμένοι άνδρες, οι οποίοι σκότωσαν ο ένας τον άλλο και επέζησαν μόνο πέντε (Χθόνιος, Υπερήνωρ, Πηλωρός, Εχίων, Ουδαίος)Από αυτούς προήλθαν οι πέντε αριστοκρατικές οικογένειες των Θηβών, οι οποίες ονομάζονταν Σπαρτοί.
Ε)ΗΡΑΚΛΗΣ-ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ
Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, αγγείο 410-400 π.Χ. στο Βρετανικό Μουσείο.
Στον ενδέκατο άθλο ο Ηρακλής πήρε την εντολή να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Τα μήλα που η θεά Ήρα δέχθηκε σαν γαμήλιο δώρο από την θεά Γη τώρα φυλάσσονταν από τις Εσπερίδες και τονδράκοντα Λάδωνα με εκατό κεφάλια, στο όρος Άτλας, στην χώρα των Υπερβορείων. O Ηρακλής κατάφερε να τον σκοτώσει μετά από πάλη ή με ένα βέλος, αφού πρώτα τον είχε μεθύσει. O Δίας τον μεταμόρφωσε στον αστερισμό του Όφεως (άλλοι ισχυρίζονται ότι ο αστερισμός αυτός είναι ο όφις του Ασκληπιού ή το φίδι που φόνευσε ο Ηρακλής όταν υπηρετούσε την Ομφάλη).
Στ) ΖΙΓΚΙΜΠΕΡΤ
Ανάγλυφο από την εκκλησία του Χίλεσταν της Νορβηγίας. Ο Ζίγκουρντ (Ζίγκιμπερτ) σκοτώνει τον δράκο Φάφνιρ. Εδώ έχουμε την Νορβηγική παραλλαγή του έπους των Νιμπελούνγκεν.
Το έπος Νιμπελούνγκεν αναφέρεται στο 575 μ.χ. όταν από δυναστικές διαμάχες δολοφονείται ο βασιλιάς Ζίγκιμπερτ και το 613 η γυναίκα του Μπρουνιχίλντς. Το αρχαιότερο χειρόγραφο είναι του 1200. Οι Νιμπελούνγκεν ήταν νάνοι που μαζί με τον δράκο φύλαγαν ένα αμύθητο θησαυρό.
Ζ) ο ΄Αγιος Γεώργιος
-ο μύθος τής δρακοντοκτονίας είναι άγνωστος στα αγιολογικά κείμενα και στην εικονογραφία τού αγίου Γεωργίου πριν από τον 12ο αιώνα (καθώς γράφει ο βυζαντινολόγος καθηγητής Θεοχάρης Δετοράκης)– Ο δράκος φύλαγε τα νερά μιας πηγής και τα άφηνε να ρέουν όταν έτρωγε έναν άνθρωπο. Έτσι οι κάτοικοι όριζαν με κλήρο τον άνθρωπο που επρόκειτο να φάει ο δράκος. Ο κλήρος έπεσε στην βασιλοπούλα που την έσωσε ο Άγιος αφού σκότωσε τον δράκο. Λένε πως ο δράκος αυτός ήτανε στην επαρχία της Αττάλειας στην πόλη της Αλλαγίας της ανατολής. Βασιλιάς εκεί ήταν ο Σέλβιος που ήταν ενάντιος με τους Χριστιανούς.Ο μύθος υπάρχει με διάφορες παραλλαγές σε διάφορες εποχές. Τον Άγιο Γεώργιο πήραν από το Βυζάντιο οι Ρώσοι και άλλοι Ευρωπαίοι και τον έβαλαν στις σημαίες τους. Από εκεί τον πήραν οι Έλληνες και τον έβαλαν στις σημαίες τους επί Τουρκοκρατίας.
Και άλλοι άγιοι της ορθοδόξου εκκλησίας είναι δρακοκτόνοι, όπως ο άγιος Δονάτος που λέγεται ότι σκότωσε δράκοντα που κατοικούσε σε σπήλαιο του Αχέροντα στο χωριό Γλυκή της Παραμυθιάς. Η ιστορία αυτή είναι από τα χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου 379-395. Η Παναγία η Σπηλιώτισσα, μια από τις αρχαιότερες εικόνες της ορθοδοξίας, έσωσε τον άγιο Θεόδωρο και Συμεών που είχαν βρει την εικόνα βγάζοντας μια αχτίνα φωτιάς. Ομοίως δρακοκτόνοι είναι ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Ρηγίνος, η αγία Παρασκευή, Η αγία Μαργαρίτα της καθολικής εκκλησίας και άλλοι.
Ο Διγενής Ακρίτας
θα ήταν παράλειψη εάν δεν προσέθετα και την περίπτωση του Διγενή Ακρίτα
Ο Διγενής Ακρίτας και ο δράκος, εμφανίζονται σε ένα βυζαντινό πιάτο του 12ου αιώνα από την Αθήνα
Στο μνημειώδες βυζαντινό έπος αναφέρονται οι μάχες του Διγενή απέναντι σε έναν δράκο και ένα λιοντάρι που απειλούσε την γυναίκα του.
fourakis-kea / Image by George from Pixabay
