Είναι απίστευτο το μήνυμα που στέλνει η Οδύσσεια του Ομήρου στους νεοέλληνες.
Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα Ομηρικά έπη και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μέγιστη επιθυμία του είναι «Να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν». Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την θεά Αθηνά, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων. Γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επίτευξη του στόχου του κι όχι η στείρα αντιπαράθεση.
Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την Νόηση του Διός, την Σοφία, την Στρατηγική της σκέψης και του πολέμου.
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο «Αντίνοος».
Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η Αντι-Νόηση, είναι αυτό που μας κάνουν τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε να μην σκεφτόμαστε καθαρά και να μας ελέγχουν.
Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Ο επόμενος είναι ο «Ευρύμαχος».
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, με κάθε μέσον, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο «Αμφίνομος»
Αυτός που διαστρεβλώνει τον νόμο και την τάξη των πραγμάτων.
Ο «Αγέλαος»
Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του Αντίνοου. Που τον μετατρέπει σε κατευθυνόμενη αγέλη.
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη! Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
Οι πρόγονοί μας μιλούν. Οι πρόγονοί μας, μας λένε πώς να «πολεμήσουμε», μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό και να απαλλαγούμε από τους σύγχρονους μνηστήρες.
Ακούει κανείς;
