Ο λόγος που δολοφόνησαν τους Γνωστικούς Μάντεις
Αναρτήθηκε από Ion Maggos
Ο Κύριος Άρχοντας
Τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται σε ένα ταξίδι επίγνωσης,
Που έχει διακοπεί στιγμιαίως από εξωτερικές δυνάμεις
Carlos Castaneda, Magical Passes
Το άρθρο απαιτεί από τον αναγνώστη στοιχειώδεις γνώσεις για τους Γνωστικούς, όπως οι όροι: Άρχοντες, Πίστις, Αιώνες, Πλήρωμα (ο γαλαξίας μας), Σοφία, δημιουργοί, Υποστάσεις, έννοια, dema κλπ. Το κείμενο η Υπόσταση των Αρχόντων (The Hypostasis of the Archons) περιγράφει μια περαιτέρω εξέλιξη που ακολουθεί την αρχική ανάδυση των εμβρυϊκών Αρχοντικών οντοτήτων. Στο εδάφιο που αναφέρεται εδώ θα εφαρμόσω κάποιες έννοιες που έλκονται από την μοντέρνα αστρονομία για να αναπτύξω μια περισσότερο ζωντανή εικόνα των γεγονότων που παρατηρήθηκαν από τους Γνωστικούς μάντεις στο σύμπαν γενικότερα:
Ένα πέπλο υπάρχει μεταξύ του επάνω κόσμου (στον πυρήνα του γαλαξία), και στις σφαίρες που βρίσκονται από κάτω (εξωτερικά, στις γαλαξιακές σπείρες), και η σκιά δημιουργήθηκε κάτω από το πέπλο. Μέρος της σκιάς (σκοτεινή ύλη) έγινε (ατομική) ύλη, και προβλήθηκε, εκτός (μερικώς σχηματίστηκε σε στοιχειώδεις πίδακες, η dema). Αυτό το οποίο η Σοφία δημιούργησε (με την πρόσκρουση της) έγινε ένα προϊόν ύλης (τοdema), (μια νεογέννητη μορφή) σαν ένα έμβρυο που είχε αποβληθεί. Αφότου (σχηματίσθηκε) πήρε ένα πλαστικό σχήμα μορφοποιημένο από την σκιά κι έγινε ένα αλαζονικό θηρίο που έμοιαζε με λιοντάρι. Ήταν ανδρόγυνο γιατί προέρχεται από (ουδέτερη, ανόργανη) ύλη. (The Hypostasis of the Archons, II, 4, 93:30 ff).
Ένα προσεκτικότερο διάβασμα αποκαλύπτει μια κρίσιμη λεπτομέρεια: μετά τον αρχικό σχηματισμό των εμβρυονικών Αρχοντικών τύπων, μια δεύτερη παραλλαγή «ενός σκιώδους σώματος» ξεπηδά με ιδιαίτερα δικά του χαρακτηριστικά. Το κείμενο, Η Υπόσταση των Αρχόντων το περιγράφει σαν «ένα αλαζονικό θηρίο που μοιάζει με λιοντάρι,» αλλά αυτό το πλάσμα επίσης περιγράφεται (σε ένα άλλο κοσμολογικό κείμενο, στο Απόκρυφο του Ιωάννη 10:5) σαν «ένα ερπετικό σώμα (δράκων) με πρόσωπο λιονταριού.» Έτσι υπάρχουν δύο τύποι Αρχόντων: ένας εμβρυονικός τύπος και ένας δρακονιανός ή ερπετικός τύπος.
Στο κείμενο Η Υπόσταση των Αρχόντων (93: 30 – 94:5), ένα ικέτης ρωτά τον μεγάλο άγγελο Eleleth, «Δίδαξε με για τις ιδιότητες των Αρχόντων, πως δημιουργήθηκαν και με πιο είδος γενέσεως, από ποιο υλικό, και ποιος τους δημιούργησε και παρήγαγε την ισχύ τους.» Η διδασκαλία που δόθηκε σε απάντηση σε αυτήν την ερώτηση ήταν ακριβής και λεπτομερής.
Καταδεικνύονται δύο ξεχωριστές παραλλαγές του Αρχοντικού τύπου, και επίσης καθορίζονται οι συμπεριφορές τους. Μια άλλη κοσμολογική πραγματεία η The Tripartite Tractate, δηλώνει ότι «τα δύο τάγματα (των αρχόντων) επιτέθηκαν το ένα στο άλλο, πολεμώντας για τον έλεγχο γιατί αυτή είναι η φύση της υπάρξεώς τους.» (84: 5-15) Λόγω των διαφορετικών σταδίων της δημιουργίας τους, οι Άρχοντες έχουν επενδύσει σε μια επιθετική και διχαστική φύση, πολεμώντας μέσα στις τάξεις τους. Το πρόβλημα έχει διευθετηθεί προσωρινά, πάντως όταν ο ερπετικός τύπος απέκτησε κυριαρχία πάνω στις μαζικές ορδές των νεογνών και όντως σε ολόκληρο το βασίλειο του dema που έχει επηρεαστεί από την βουτιά του Αιώνα Σοφία.
Ανοίγοντας τα μάτια του, αυτός ο (ερπετοειδής Άρχοντας) είδε μια τεράστια ποσότητα ύλης χωρίς όρια (να επεκτείνεται μέσα από τις γαλαξιακές σπείρες) και έγινε αλαζόνας, λέγοντας «Είμαι Εγώ που είμαι ο θεός (η μοναδική θεότητα σε αυτές τις περιοχές), και δεν υπάρχει κανένας άλλος εκτός από εμένα.» (Hyp Arch, 94:20). Το γνωστό «Εγώ Ειμί» για να ξερεις ποιον προσκυνάς στις εκκλησίες, που προσφέρεις την συμφωνία σου και την ψυχή σου!
Ενώ τα νεογνά «Άρχοντες» είναι αδρανή, οι μορφές τους συνελήφθησαν σε ένα πρώιμο στάδιο της ανάπτυξης, ο ερπετοειδής αρχηγός όμως είναι επιθετικός, εδαφικός και φορτισμένος με δαιμονικές δυνάμεις. Πάντως σίγουρα είναι εκπληκτικός στο να αλλάζει σχήματα.
O Yaldabaoth έχει μια πλειάδα προσώπων περισσότερο από όλους αυτούς, έτσι μπορούσε να παρουσιάζει διαφορετικό πρόσωπο στον καθένα, σύμφωνα με την επιθυμία του …. Μοιράστηκε την φλόγα του με αυτούς και έτσι έγινε ο κύριος τους. Λόγω της ισχύος της δόξας που κατείχε από το φως της μητέρας του, αποκάλεσε τον εαυτό του Θεό. Και δεν υπάκουε στον τόπο από τον οποίο προήλθε. (The Apocryphon of John, 11:35 – 12:10)
Η διακήρυξη του αρχηγού των Αρχόντων ότι είναι ο μοναδικός θεός στον κόσμο, (αυτόν προσκυνάνε … όσοι προσκυνάνε) δεν χρειάζεται να το τονίσουμε ότι είναι μια καθοριστική στιγμή στην Γνωστική Κοσμολογία – εάν όχι στην ανθρώπινη εξέλιξη επίσης. Όλα τα κοσμολογικά κείμενα περιγράφουν αυτό το γεγονός με ελαφρές παραλλαγές. Οι Γνωστικοί επέμεναν στην ταυτοποίηση του Yaldabaoth με τον Yahweh ή τον Jehovah, τον φυλετικό θεό των Εβραίων. Αυτή η θεότητα δεν είναι μόνον τυφλή αλλά ανόητη και παράφρων (Hypostasis of the Archons 89: 24-25).
Αυτή η παραφροσύνη κατά τους Γνωστικούς δεν είναι τόσο ο διαταραγμένος νους, σαν συνέπεια, της αποτυχίας του να διορθώνει τα νοητικά σφάλματα. Η νοοτροπία των Αρχόντων «δεν μπορεί να διορθωθεί,» και αυτό που είναι χειρότερο, «η Αρχοντική φύσις δεν είναι ικανή να αναπτυχθεί.» (Gilhus, The Nature of the Archons, p. 40) Λόγω του τρόπου της παραγωγής τους, οι Άρχοντες δεν έχουν ennoia (είναι μέρος μιας Υπόστασης από τους 30 πρώτους Αιώνες), δεν έχουν έμφυτη πρόθεση. Βρίσκονται σε ένα Εξωγήινο Ονείρεμα, χωριστά από την βιόσφαιρα, το ευφυές πεδίο ζωής της Γαίας.
Η ιδέα ενός θεού που είναι κενός από θέληση και παράφρων είναι μοναδική στον Γνωστικισμό (το ίδιο αναφέρεται και από τους Τολτέκους) Δεν χρειάζεται να πούμε, ότι όταν οι γνωστικοί εξέφρασαν τις απόψεις τους για την ταυτότητα του Ιεχωβά στους πιστούς Εβραίους και Χριστιανούς που λάτρευαν τον Εβραϊκό Πατέρα Θεό, δεν τους υποδέχτηκαν καλά.
Το Απόκρυφον του Ιωάννη προσθέτει κρίσιμες λεπτομέρειες στο σενάριο των Αρχόντων. Για ένα πράγμα, παρουσιάζει μια σπάνια περίπτωση όπου η Σοφία αποκαλείται μητέρα των Αρχόντων. Επίσης λέγει ότι ο αρχηγός των Αρχόντων «δεν υπακούει στο μέρος από όπου προέρχεται.» Αυτή είναι μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι ο αρχηγός των αρχόντων κινείται μακριά από τα μέρη από όπου προήλθε υποδηλώνει μια βασική ανησυχία των Γνωστικών: Τις παραβιαστικές τάσεις των Αρχόντων για τα διαχωριστικά όρια. Από την αρχή ήταν ένα χωροκατακτητικό είδος.
Ο ερπετοειδής Άρχοντας λέγεται ότι είναι τυφλός (Coptic bible), έτσι δεν βλέπει ούτε το Πλήρωμα (που αποτελείτο από τριάντα αιώνες) ούτε την Σοφία. «Η τύφλωση για τον πνευματικό κόσμο χαρακτηρίζει τους Άρχοντες.» (Gilhus, p. 17). Αποκαλείται Samael και Saklas. Το Samael είναι Εβραϊκό και το Saklas είναι Αραμαικό και σημαίνει «ο τυφλός.» Το να αντιληφθούμε την τύφλωση των Αρχόντων είναι ζωτικής σημασίας για να καταλάβουμε το πώς μπορούν και κατευθύνουν, ελέγχουν κι επηρεάζουν την ανθρωπότητα και το τι μπορούμε να κάνουμε σα
πνευματικοί παίχτες -πολεμιστές για να τους αποκρούσουμε.
Η Γνωστική Θεωρία για την Εξωγήινη Εισβολή
Η περιγραφή των μάγων είναι η ύστατη Νέμεση για μας τους ανθρώπους,
δεν θέλουμε να δεχτούμε (το εγώ) ότι κάποιοι μας μεγαλώνουν ως τροφή.
> Οι μάγοι του αρχαίου Μεξικού γνώριζαν ότι το σύμπαν είναι φύσει αρπακτικό.
> Υπάρχει ένα μωσαϊκό από τυρκουάζ, που βρίσκεται στο Τσιτσέν Ιτζά,
εκεί βλέπουμε τους βολαδόρες, τις μαύρες, αρπακτικές σκιές
που μας κρατούν ζωντανούς μέσα σε ανθρώπινα ορνιθοτροφεία
καταβροχθίζοντας την επίγνωσή μας.
Οι μάγοι διαβεβαιώνουν ότι η μόνη επίγνωση που δεν μπορεί να «φαγωθεί» είναι η επίγνωση που παράγεται από την σιδερένια αυτοπειθαρχία. Η ανασκόπηση δημιουργεί μια κατάσταση ρευστότητας και αποφασιστικότητας που είναι η πειθαρχία για την οποία μιλούν οι μάγοι – όχι η πειθαρχία της καταναγκαστικής, ρουτινιάρικης συμπεριφοράς. Εμείς έχουμε επιβεβαιώσει μέσα στη ζωή μας ότι η επίγνωσή μας είναι διαφορετική σίγουρα έχουμε τώρα επίγνωση πραγμάτων που πριν μας ήταν αδιανόητα.
Οι μάγοι της γραμμής του δον Χουάν έλεγαν ότι είναι αδύνατο για τον γραμμικό νου να κατανοήσει τον περίπλοκο και σύνθετο χαρακτήρα του σύμπαντος. Η ενέργεια, αν και αποτελεί τον ουσιαστικό παράγοντα που κυβερνά τη ζωή μας, δεν αποτελεί μέρος της δικής μας κατανόησης του κόσμου. Ένας άλλος τρόπος να απαντήσουμε στο ερώτημα θα ήταν να πούμε ότι, αν επιμείνουμε στο να ακολουθήσουμε την ατραπό του πολεμιστή, η ίδια η ενέργεια θα καταστήσει δυνατή για μας τη συνέχεια.
Οι μάγοι γνωρίζουν ότι η γη είναι ένα ον που διαθέτει συνείδηση, σε ένα επίπεδο όμως που είναι κάτι παραπάνω από ακατανόητο για εμάς. Όντας ζωντανή και με συνείδηση, η γη παράγει ενέργεια, την οποία οι μάγοι αντιλαμβάνονται ως φωτεινές γραμμές. Ένας ιερός τόπος ή τόπος δύναμης είναι μια περιγραφή που δίνεται σε μια δέσμη ενεργειακών γραμμών. Πρόκειται δηλαδή για ένα κέντρο απ’ όπου η ενέργεια πηγάζει με φυσικό τρόπο από τη γη, όπως το νερό που αναβλύζει από την πηγή.
Η παράδοση των μάγων, που ακολουθεί ο δον Χουάν, υποστηρίζει ότι το σύμπαν είναι φύσει αρπακτικό.Για τους μάγους αυτό δεν είναι κάτι υποθετικό ή μεταφορικό, αλλά μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Έτσι όλοι οι φωτισμένοι μάγοι μέσα στους αιώνες, μέσα από τον ιδιαίτερο τομέα που καλλιέργησαν σαν κάλυψη, έχουν περιγράψει διεξοδικά την ανθρώπινη κατάσταση – μια περιγραφή που είναι η πιο θλιβερή που δόθηκε ποτέ. Με το πέρασμα του χρόνου αυτή η περιγραφή κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος.
Οι μάγοι λένε ότι όπως ακριβώς εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα (gallinas στα ισπανικά) σε ορνιθώνες (gallineros), έτσι κάποιες οντότητες που προέρχονται από ένα διαφορετικό σύμπαν επίγνωσης μάς κρατάνε μέσα σε ανθρώπινα ορνιθοτροφεία. Οι μάγοι κάνουν ένα λογοπαίγνιο και λένε ότι αυτές οι οντότητες, που ονομάζονται βολαδόρες (voladores, ελλ. «ιπτάμενοι»), κρατάνε εμάς, τα ανθρώπινα όντα ή seres humanos, μέσα σε ανθρωποτροφεία (humaneros).
Οι βολαδόρες είναι μαύρες σκιές που ορισμένες φορές εμπίπτουν στην αντίληψή μας, αλλά ξεμπερδεύουμε με αυτές εξηγώντας τες ως ξένα σώματα πάνω στον αμφιβληστροειδή μας. Οι μάγοι, μέσω της ικανότητάς τους να βλέπουν άμεσα την ενέργεια, γνωρίζουν το γεγονός ότι αυτές οι σκιές είναι αρπακτικές και ότι μας κρατούν ζωντανούς για να καταβροχθίζουν την επίγνωσή μας. Οι μάγοι λένε ότι η επίγνωση εμφανίζεται σαν λάμψη ή σαν γυαλάδα πάνω σε ολόκληρο το ενεργειακό μας πεδίο, το οποίο αυτοί βλέπουν σαν μια φωτεινή σφαίρα. Για τους μάγους, αυτή η λάμψη της επίγνωσης μοιάζει με πλαστικό βερνίκι που θα έκανε τη φωτεινή σφαίρα να λάμπει ακόμη περισσότερο, αν δεν κατατρωγόταν μέχρι το τελευταίο ψίχουλο.
Εδώ βρίσκεται το σημείο όπου η περιγραφή των μάγων γίνεται πολύ ενοχλητική. Οι μάγοι λένε ότι η μόνη λάμψη επίγνωσης που αφήνουν σε μας αυτοί που μας κατατρώγουν είναι η επίγνωση της αυτοανάκλασης, που σε εμάς τους ανθρώπους εμφανίζεται ως αυτοεκτίμηση ή εγωκεντρισμός. Δηλαδή, το μόνο που μένει σε εμάς είναι το ενδιαφέρον που αναπτύσσουμε για το πρόσωπο μας, τον εαυτό μας και το εγώ μας. Στην προσωπική μας ζωή έχουμε επιβεβαιώσει ότι η μόνη δύναμη που έχει απομείνει στον άμεσο κόσμο γύρω μας είναι η δύναμη της αυτο-σπουδαιότητας και της έπαρσης, που έρχεται μασκαρεμένη με τη μορφή της ταπεινότητας, της ευσπλαγχνίας, του αλτρουισμού, της καλοσύνης – πέστε την όπως θέλετε. Η περιγραφή αυτή των μάγων είναι βέβαια η ύστατη *Νέμεση για μας- δεν θέλουμε να δεχτούμε (το εγώ) ότι κάποιοι μας μεγαλώνουν ως τροφή.
Όπως αντιλαμβάνεστε, στο σημείο αυτό η παράδοση των μάγων βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο είδος πνευματικής παράδοσης. Οι μάγοι λένε -και πιστέψτε με, δεν το λένε από κυνισμό- ότι κάθε ιδανικό των πνευματικών παραδόσεων, των θρησκειών κτλ., με το οποίο συμφωνούμε, είναι μια επινόηση που μηχανεύτηκαν οι βολαδόρες για να μας κρατάνε συνεχώς σε ύπνο. Φανταστείτε την ταραχή μας όταν εξετάζουμε, ζυγίζουμε και συλλογιζόμαστε αυτήν την υπόθεση. Μην ρωτήσει κανείς «μα τι μπορούμε να κάνουμε;» γιατί είναι γραμμένο σε χιλιάδες άρθρα εδώ μέσα, μα και σε άλλα αξιόλογα σημεία στο ίντερνετ και το να ψάξεις να τα βρεις ΜΟΝΟΣ σου, είναι το πρώτο βήμα η πρώτη κίνηση προς την ελευθερία σου.
Human beings are on a journey of awareness,
which has been momentarily interrupted by extraneous forces.
Carlos Castaneda, Magical Passes
The Hypostasis of the Archons describes a further development that follows the initial emergence of thefoetal Archontic entities. In the passage cited here, I apply some concepts drawn from modern astronomy to develop a more vivid picture of events presumably observed by Gnostic seers in the cosmos at large:
A veil exists between the world above [in the galactic core], and the realms that are below [exterior, in the galactic limbs]; and shadow came into being beneath the veil. Some of the shadow [dark mass] became [atomic] matter, and was projected apart [partially formed into elementary arrays, the dema]. And what Sophia created [by her impact] became a product in the matter [the dema], [a neonate form] like an aborted fetus. And [once formed] it assumed a plastic shape molded out of shadow, and became an arrogant beast resembling a lion. It was androgynous, because it was from [neutral, inorganic] matter that it derived. (The Hypostasis of the Archons, II, 4, 93:30 ff, with my glosses in brackets.)
A close reading reveals a crucial detail: after the initial formation of the embryonic Archon types, a second variant of «shadow body» arises, with distinct characteristics of its own. The Hypostasis of the Archonsdescribes it as «an arrogant beast resembling a lion,» but this creature is also described (in another cosmological text, the Apocryphon of John 10: 5) as «a serpentine body (drakon) with a lion-like face.» Thus there are two distinct types of Archons: a foetal or embryonic type, and a drakonic or reptilian type.
In The Hypostasis of the Archons (93: 30 – 94:5), a supplicant asks the great angel Eleleth, «Teach me about the faculty of the Archons, how did they come into being, and by what kind of genesis, of what material, and who created them and produced their force.» The teachings given in response to this question were precise and detailed. Two distinct variants of the Archon type are indicated, and their behaviors are also specified. Another cosmological treatise, The Tripartite Tractate, states that «the two orders [of Archons] assaulted one another, fighting for command because of their manner of being.» (84: 5-15) Due to the two distinct stages of their generation, the Archons are invested with an aggressive and divisive nature, fighting among their own ranks. The problem is provisionally resolved, however, when the reptilian type assumes dominance over the massive horde of neonates, and, indeed, over the entire realm of the dema affected by Sophia’s plunge:
Opening his eyes, he [the drakonic Archon] saw a vast quantity of matter without limit [spread through the galactic limbs], and he became arrogant, saying «It is I who am God [the sole deity of these regions], and there is no other apart from me.» (Hyp Arch, 94:20)
While the neonate Archons are inert, their forms arrested at a premature stage of development, the reptilian leader is aggressive, territorial, and charged with demonic powers. For one thing, he is a formidable shapeshifter:
Ialdabaoth had a multitude of faces more than all of them, so that he could put a face before all of them, according to his desire… He shared his fire with them, therefore he became lord over them. Because of power of the glory he possessed of his mother’s light, he called himself God. And he did not obey the place from which he came. (The Apocryphon of John, 11:35 – 12:10)
The declaration of the chief Archon that he is the only god in the cosmos is, needless to say, a defining moment in Gnostic cosmology — if not in human evolution as well. All the cosmological texts describe this event, with slight variations. Gnostics were insistent on the identification of Yaldabaoth with Yahweh or Jehovah, the tribal god of the Hebrews. This deity is not only blind, but witless and insane (Hypostasis of the Archons 89: 24-25). To Gnostics insanity is not so much unsoundness of mind as the consequence of failure to correct mental errors. The mentality of the Archons «cannot be rectified,» and, what’s worse, «the archontic nature is not capable of development.» (Gilhus, The Nature of the Archons, p. 40) Due to the manner of their generation, Archons have no ennoia, no innate intentionality. Theirs is an Alien Dreaming, set apart from the biosphere, the intelligent life-field of Gaia.
The concept of a god who is both void of will power and insane is apparently unique to Gnosticism. Needless to say, when Gnostics expressed their views on the identity of Jehovah to devout Jews and to Christians who also revered the Jewish Father God, they were not well received.
The Apocryphon of John adds crucial details to the Archon scenario. For one thing, it presents a rare instance where Sophia is actually called the mother of the Archons. It also says of the chief Archon that «he did not obey the place from which he came.» This is a telling detail. The fact that the chief Archon moves away from the places where he arose indicates a key concern of Gnostics: the boundary-violating tendencies of the Archons. From the outset they are an invasive species.
The drakonic Archon is said to be blind (Coptic bille), so he does not see either the Pleroma or Sophia. «Blindness of the spiritual world characterizes the Archons.» (Gilhus, p. 17). He is called Samael and Saklas. Samael is Hebrew and Saklas is Aramaic for «blind one.» Understanding the blindness of the Archons is crucially important to our detection of how they can affect humanity. metahistory.org
terrapapers.com και periergaa / Image by Lothar Dieterich from Pixabay
