Το Συνέδριο των Ελλήνων Θεών
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Στο μεγαλειώδες βασίλειο του Ολύμπου, κατοικούσαν οι Έλληνες Θεοί, σεβάσμια και αξιολάτρευτα όντα. Κάποτε, η σαγηνευτική παρουσία τους εξέπεμπε δύναμη και ομορφιά, αιχμαλωτίζοντας τις καρδιές των θνητών και των αθανάτων. Ωστόσο, σε ένα Συνέδριο των Ελλήνων Θεών, διαπιστώθηκε ότι όλο αυτό είχε χαθεί.
Μέσα στην ουράνια λαμπρότητα, ο Δίας, ο πανίσχυρος ηγεμόνας των Θεών, κάλεσε μια συγκέντρωση στο μεγάλο παλάτι του. Οι θεοί και οι θεές, ντυμένες με λαμπερή ενδυμασία, παρευρέθηκαν με ανυπομονησία, με τη θεϊκή τους γοητεία να γεμίζει τον αέρα. Καθώς μαζεύονταν γύρω από το μεγάλο τραπέζι, η ατμόσφαιρα βούιζε από ενθουσιασμό.
Ο Δίας, με τα μάτια του να αστράφτουν, ανακοίνωσε: “Συγκάλεσα αυτό το συνέδριο, γιατί βλέπω ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά στη Γη. Έχω καταστρώσει ένα σχέδιο για να εξερευνήσουμε τον κόσμο των θνητών για να δούμε από που πηγάζει τόση στενοχώρια. Θα μεταμφιεστούμε σε συνηθισμένα όντα και θα ζήσουμε τις χαρές και τις δοκιμασίες των ανθρώπινων ζωών.”
Ο Απόλλωνας, ο λαμπερός θεός του ήλιου, χαμογέλασε άτακτα, με τις χρυσές αχτίδες του να λαμπυρίζουν. “Δία, τι καταπληκτική ιδέα! Φαντάζομαι εμάς, τους πανίσχυρους Έλληνες Θεούς, ως ταπεινούς θνητούς. Θα είναι μια νοητική περιπέτεια όπως καμία άλλη!”
Διαβάστε επίσης: Ο Άνεμος που Έφτασε από τον Σείριο
Το γέλιο των θεών αντήχησε σε όλο το παλάτι, γεμίζοντας τους ουρανούς του Ολύμπου. Όμως ο Δίας τους έκοψε τη φόρα. Τα πράγματα ήταν σοβαρά. Ο ενθουσιασμός βουίζει μεταξύ τους, γιατί αυτή η περιπέτεια υποσχόταν μια ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική γωνία.
Οι Θεοί Κατεβαίνουν στη Γη
Με την απόφασή τους, οι θεοί μεταμορφώθηκαν σε κοινούς θνητούς, με τη θεϊκή τους ουσία κρυμμένη κάτω από τη θνητή σάρκα. Ο Δίας έγινε ένας σοφός γέρος περιπλανώμενος, σκορπώντας σοφία και καλοσύνη όπου κι αν πήγαινε. Η Αθηνά, η θεά της σοφίας και του πολέμου, πήρε τη μορφή μιας νεαρής λόγιου, με τα διεισδυτικά της μάτια κρυμμένα πίσω από συνηθισμένα, ανθρώπινα.
Εν τω μεταξύ, η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα και της ομορφιάς, μεταμορφώθηκε σε ταπεινή καλλιτέχνιδα, με τις λεπτές πινελιές της να αιχμαλωτίζουν τις καρδιές όλων όσων κοίταζαν τους πίνακές της. Σε αυτή τη μορφή, ανακάλυψε την αληθινή δύναμη της αγάπης στην απλότητα της καθημερινότητας.
Ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος των θεών, έγινε ένας χαρισματικός καλλιτέχνης του δρόμου, μαγνητίζοντας το κοινό με την ευφυΐα και την οξυδέρκεια του. Το ανέμελο γέλιο του έφερε χαμόγελα στα πρόσωπα όλων όσοι τον παρακολουθούσαν.
Διαβάστε επίσης: Απροσδόκητη Επαφή με τον Θεό Δία
Και όλοι οι υπόλοιποι θεοί πήραν ανάλογους ρόλους, ανάμεσα στις ζωές των θνητών ανθρώπων, ώστε στο επόμενο συνέδριο να έχουν να καταθέσουν ο καθένας από μία γνώμη, άποψη ή πρόταση.
Συνάντηση με Θνητούς
Καθώς οι θεοί βίωναν θνητές ζωές, συνάντησαν θνητούς που τους άγγιξε η θεϊκή παρουσία τους. Ο Δίας, περιπλανήθηκε σε ένα μικρό χωριό όπου συνάντησε ένα φτωχό ορφανό που λεγόταν Λέων. Διαισθανόμενος τις δυνατότητες του Λέοντα, τον καθοδήγησε, ενθαρρύνοντάς τον να αγκαλιάσει την εσωτερική του δύναμη και να γίνει ηγέτης.
Η Αθηνά, συνάντησε μια νεαρή κοπέλα, τη Σοφία, που ονειρευόταν να γίνει επιστήμονας. Η θεά αναγνώρισε τη λαμπρότητα της Σοφίας και φούντωσε το πάθος της για γνώση, οδηγώντας την σε ένα μέλλον γεμάτο ανακάλυψη.
Η Αφροδίτη, ήρθε σε επαφή με μια μοναχική γυναίκα που ονομαζόταν Λίζα, η οποία είχε χάσει την πίστη της στον έρωτα. Μέσω της τέχνης της, η θεά της ομορφιάς ξύπνησε την καρδιά της Λίζας, επιτρέποντάς της να βρει ξανά την αγάπη και να εμπνεύσει άλλους να δουν τη μεταμορφωτική της δύναμη.
Διαβάστε επίσης: Ο Κυριότερος Εχθρός του Ανθρώπου
Ο Ερμής, βρήκε έναν ταχυματαφορέα έναν σιδερά που αγωνιζόταν να πάει δέματα όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Αναγνωρίζοντας τις δυνατότητές του, ο Ερμής του δίδαξε την αξία της σκληρής δουλειάς και της επιμονής, οδηγώντας τον σε έναν δρόμο προς την ευημερία.
Και όλοι οι υπόλοιποι θεοί που αναμείχθηκαν με τους θνητούς, όταν επέστρεψαν στον Όλυμπο, στο συνέδριο, έφεραν νέα στεναχώριας, πίεσης, άγχους, αλλά και αγώνων που δεν τελευτούσαν ποτέ και συχνά δεν έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα, παρά τις προσπάθειες.
Η Λύπη των Ελλήνων Θεών
Οι θεοί, με λύπη διαπίστωσαν πως σε όλη την επικράτεια της Γης, οι άνθρωποι είχαν αλλοιωθεί και αλωθεί από μολυσματικές πεποιθήσεις ότι ενώ οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει τα πάντα, απέτυχαν σε ότι αφορά την θρησκεία και ότι λάτρευαν είδωλα και πως οι Έλληνες Θεοί ήταν της φαντασίας τους.
Διάφοροι αυτοανακηρυγμένοι “ποιμένες” γκρέμισαν όλο τον αρχαίο πολιτισμό – μαζί και άλλους λαμπρούς αρχαίους πολιτισμούς -, πείθοντας τις επόμενες γενιές για την ανυπαρξία των Ελλήνων Θεών καθώς και όλων των θεών από διάφορους πολιτισμούς. Εκδίωξαν αυτή την ιδέα και εδραίωσαν μία που βασίζεται σε έναν κόσμο σε μια άλλη ζωή, κάπου αλλού – και όποιος δεν πίστευε σε αυτή έπρεπε να θανατωθεί.
Διαβάστε επίσης: Ο Νυχτοφύλακας που Φρόντιζε να μην Ξημερώσει
Οι “ποιμένες” ονόμασαν τις μυθολογίες “παραμύθια” και φαντασιοπληξίες των αρχαίων. Έφτιαξαν μία νέα μυθολογία που την ονόμασαν ιστορική αλήθεια – αλλά δίχως κανένα ιστορικό αποδεικτικό στοιχείο. Είχαν αποκόψει τους πάντες από τις ρίζες τους.
Το Συνέδριο και οι Προτάσεις
Ο Δίας αντέδρασε και σηκώθηκε όρθιος. “Πρέπει να επέμβουμε”, είπε. Όμως η Αθηνά τον κοίταξε στα μάτια και είπε ελεύθερα την άποψή της:
“Ίσως, είναι καλύτερα να τους αφήσουμε. Όχι να τους εγκαταλείψουμε, αλλά να τους δώσουμε όσα χρειάζονται για να βρουν τις ρίζες τους και δίπλα σε αυτές να αναπτυχθούν νέοι σπόροι. Αυτό που έχουν ανάγκη είναι η ελεύθερη σκέψη και όχι ένας πόλεμος”.
“Παραδόξως, συμφωνώ με την Αθηνά”, είπε ο Άρης, ο Θεός του Πολέμου. “Ευχαρίστως να κάνω πίσω στα πολεμικά σχέδια των ανθρώπων”, χαμογέλασε και συνέχισε: “Οι άνθρωποι πλέον κάνουν πολέμους και χωρίς εμένα. Βρίσκονται σε πνευματική και νοητική σύγχυση, γι’ αυτό και ασκούν βία και κάνουν συνεχώς πολέμους.”
“Εκείνο που χρειάζονται είναι να τους πάρουμε από το χέρι, σα μικρά παιδιά” είπε η Εστία και συνέχισε: “Με τον καιρό θα ανακαλύψουν μόνοι τους την αλήθεια. Είμαστε μέρος της ζωής – και η ζωή εξελίσσεται. Πρέπει να ενδιαφερθούν για αυτήν και όχι να την χαραμίζουν. Είναι κρίμα, όλα γύρω από τους ανθρώπους να προχωρούν και τα ανθρώπινα μυαλά να μένουν χιλιάδες αιώνες πίσω”.
“Τους λείπει ο έρωτας για τη ζωή και την εξέλιξη”, συμπλήρωσε η Αφροδίτη. Βλέπουν τη ζωή σαν επιβίωση. Οι πιο πολλοί αγαπούν τη ζωή από φόβο μην πεθάνουν ή αρρωστήσουν – οπότε και υποφέρουν. Δεν εκτιμούν τη ζωή, ούτε την σέβονται – ούτε καν τη δική τους. Και βλέπουν την εξέλιξη σαν ένα μέσω για να χαρούν μέσα στην επιβίωσή τους.”
Διαβάστε επίσης: Τα Παιδιά του Δία και οι Πυραμίδες
“Αφήνονται να χειραγωγούνται από κατώτερούς τους – πολλές φορές, εν γνώση τους”, είπε η Άρτεμις.
“Νομίζουν ότι τους έχουμε εγκαταλείψει, γιατί έτσι τους καλλιέργησαν στο μυαλό” είπε η θεά Δήμητρα.
“Είμαστε πάντα δίπλα τους, γιατί είμαστε ένα με αυτούς και όχι κάτι διαφορετικό ή υπερκόσμιο,” είπε και ο Ποσειδώνας.
“Αρκεί να ανοίξουν τα μάτια τους, να σκεφτούν, να ψάξουν, να κρίνουν και να αμφισβητήσουν – αντί να λογοκρίνουν και να κουκουλώνουν. Όλα είναι μπροστά τους, αλλά δεν το κάνουν. Αφήνουν άλλους να το κάνουν αντί για αυτούς τους ίδιους”, είπε η Ήρα.
“Αναζητούν έναν ήρωα ή άλλες οντότητες για να τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση, αλλά δεν προσπαθούν οι ίδιοι”, συμπλήρωσε ο Ήφαιστος.
“Δεν μας ενδιαφέρει να μας πιστέψουν ή να μας λατρέψουν. Μας ενδιαφέρει να πιστέψουν στους εαυτούς τους και να λατρέψουν τη ζωή και το περιβάλλον της”, είπε και ο Άδης.
“Έχουν ανάγκη να δουν τα πράγματα νηφάλια και όχι μεθυσμένοι από εγωισμούς και διάφορες επάρσεις” είπε και ο Διόνυσος, ο λεγόμενος και δέκατος τρίτος θεός. Και με τα λεγόμενά του, το συνέδριο έφτασε στο τέλος του.
Διαβάστε επίσης: Η Νότα με τη Δύναμη του Γράμματος «Ν»
Ο Δίας, αφού άκουσε όλους τους Έλληνες θεούς του Ολύμπου να συμφωνούν ομόφωνα και χωρίς αντιρρήσεις, έκρινε πως δεν έπρεπε να επέμβουν με τις παρουσίες τους στους θνητούς με οποιονδήποτε τρόπο ή προκαλώντας πολέμους πεποιθήσεων που θα οδηγούσαν σε αιματοχυσίες.
Θα φανέρωναν στοιχεία και πληροφορίες που θα έκαναν τους ανθρώπους να σκεφτούν. Όλα ήταν στο μυαλό.
Οι Θνητοί Κατάλαβαν πως ήταν Αθάνατοι
Καθώς περνούσε ο καιρός, οι θνητοί άρχισαν να αισθάνονται κάτι εξαιρετικό για τους εαυτούς τους, τον κόσμο γύρω τους. Ψίθυροι της θεϊκής τους φύσης απλώθηκαν σε όλη τη γη, φτάνοντας στα αυτιά των ίδιων των θεών.
Στο επόμενο συνέδριο, για άλλη μια φορά στον Όλυμπο, οι Έλληνες Θεοί με καρδιές γεμάτες ευγνωμοσύνη, συνειδητοποίησαν τη βαθιά επίδραση που είχε ο τρόπος που είχαν αποφασίσει να κινηθούν:
Οι άνθρωποι μπήκαν επιτέλους στη διαδικασία να σκεφτούν και όχι να αφήνουν άλλους να σκέφτονται για αυτούς. Οι άνθρωποι βίωσαν τις χαρές και οι δοκιμασίες της ανθρωπότητας σταδιακά έσβησαν. Παράλληλα είχαν αποκτήσει σοφία, έμπνευση και αγάπη για τον εαυτό τους, τον συνάνθρωπο και τα πάντα στο περιβάλλον που ζούσαν.
Διαβάστε επίσης: Ψίθυροι των Θεών
Οι θνητοί κατάλαβαν πως ήταν αθάνατοι. Ο νέος τρόπος ζωής και σκέψης τους οδήγησε να αντιληφθούν πως η φύση, ο πλανήτης, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι, ήταν οι θεοί, οι ήρωες ή τα όντα που κάποτε αναζητούσαν για μία χείρα βοηθείας. Ήταν τα πάντα – και τα πάντα ήταν ένα και το αυτό. Υπήρχαν και θα υπάρχουν για πάντα, όσο αυτό διαρκεί.
diadrastika / Image by DimitriosP from depositphotos.com
