Δήλος. Πόσα μας κρύβουν;
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο νόησης και επινόησης, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Το νησί Δήλος, όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ακατοίκητο. Ήδη από τα αρχαίο χρόνια απαγορευόταν κάποιος να πεθάνει ή να γεννηθεί εκεί. Στις μέρες μας, εκτός από τις ώρες επισκέψεων στον αρχαιολογικό χώρο, κάθε άλλη ώρα, η πρόσβαση δεν επιτρέπεται, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου και ειδικότερα τα βράδια. Για ποιο λόγο να συμβαίνει αυτό; Σαφώς, είναι θέμα της ασφάλειας των αρχαιοτήτων και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την παράμετρο. Αλλά, θα μπορούσε να υπάρχει ένας ακόμα σοβαρός λόγος; Ένας λόγος που κρύβει κινδύνους;
Κυκλοφορούν διάφορες φήμες για το νησί Δήλος καθώς και αρκετοί αστικοί θρύλοι καθώς και διάφορες νεομυθολογικές παραλλαγές. Ξέρετε, από αυτές τις ιστορίες που δεν μπορούν να αποδειχτούν, αλλά οι περισσότεροι διαισθάνονται μια αλήθεια μέσα τους, η οποία δεν μπορεί να μετρηθεί ούτε να διασταυρωθεί και να επιβεβαιωθεί επιστημονικά. Για παράδειγμα ότι διαθέτει ένα από τα ισχυρότερα ενεργειακά κέντρα της Γης. Είναι δηλαδή ένας Τόπος Δύναμης, όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται τέτοια μέρη. Κυρίως τις νύχτες, λέγεται ότι συμβαίνουν πολλά παραφυσικά και άλλα περίεργα φαινόμενα εκεί. Θα σας διηγηθώ, τώρα, μια ιστορία, η οποία υποτίθεται πως είναι αληθινή, αλλά σαφώς δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως είναι πραγματική, ότι συνέβη. Την συγκεκριμένη ιστορία – που έχω διανθίσει με στοιχεία δράσης από τη δική μου φαντασία, για λόγους ζωηρής αναπαράστασης – δεν την διάβασα σε κάποιο περιοδικό, βιβλίο ή στο διαδίκτυο, αλλά την άκουσα προφορικά από συγγενή ενός μάρτυρα.
Ο επιφυλακτικός αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει ότι οι αυτόπτες μάρτυρες δεν έχουν καταθέσει επίσημα, ούτε αποκάλυψαν ποτέ τα ονόματά τους, άρα άνετα μπορεί να υποστηρίξει ότι ο πυρήνας της ιστορίας είναι αποκύημα φαντασίας. Μπορεί και να είναι απλά ένας αστικός μύθος. Δεν επιχειρούμε να πείσουμε για το αντίθετο. Μπορεί απλά να είναι μια ιστορία που δημιουργήθηκε την εποχή του Μακαρθισμού ή λίγο αργότερα, για να αποθαρρύνει επίδοξους νυχτερινούς επισκέπτες, τότε που τα UFO και οι επιβάτες τους θεωρούνταν εχθρικοί εισβολείς. Αν αληθεύει αυτό, κατά τη γνώμη μου είναι μια αρκετά ατυχής προσπάθεια καθώς εξάπτει την φαντασία και θα μπορούσε να προσελκύσει κυνηγούς παράξενων φαινομένων. Ο μόνος λόγος που παρουσιάζω την συγκεκριμένη ιστορία είναι η ομοιότητά της με μια άλλη που συνέβη στην Βραζιλία.
Δήλος, 1954. Λέγεται, λοιπόν, ότι τρεις φύλακες έγιναν μάρτυρες ενός πολύ έντονου περιστατικού για το οποίο, αργότερα, οι δύο δέχτηκαν συμβουλές/απειλές να μην μιλήσουν σε κανέναν. Όμως, αρκετά χρόνια μετά, ο ένας από αυτούς, λίγο πριν πεθάνει αποκάλυψε το μυστικό σε ένα συγγενικό του πρόσωπο, οπότε σιγά-σιγά, το φαινόμενο άρχισε να γίνεται γνωστό σε λιγοστά αυτιά.
Ένα βράδυ, εκεί που έκαναν την βάρδιά τους, τρεις φύλακες είδαν κάτι παράξενα φώτα να κινούνται στον αέρα σε μάλλον ακανόνιστους σχηματισμούς, αλλά έμοιαζαν να στροβιλίζονται πάνω από ένα σημείο του νησιού όπου υποτίθεται είχε ανακαλυφθεί η είσοδος ενός τούνελ ή σπηλαίου αρκετών χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια του νησιού και της θάλασσας, προς την κατεύθυνση της νησίδας Μεγάλος Ρευματιάρης.
Οι τρεις άντρες έτρεξαν. Λαχανιασμένοι είδαν τα φώτα να αρχίζουν να κατεβαίνουν και να εξαφανίζονται. Ίσως να βουτούσαν στην είσοδο. Ένα από αυτά τα λαμπερά αντικείμενα πλησίασε αρκετά μέτρα κοντά τους. Όταν προσγειώθηκε μπορούσαν εύκολα να διακρίνουν πως ήταν κάτι σαν ιπτάμενος δίσκος με πιθανή διάμετρο κάπου στα δέκα μέτρα, μπορεί και λίγο περισσότερο, με περίπου τρία μέτρα ύψος. Ο ένας από τους φύλακες, ο πιο νέος, ξαφνικά σηκώθηκε να τρέξει προς τα εκεί. Οι άλλοι δύο τον τράβηξαν αλλά δεν μπόρεσαν να τον συγκρατήσουν. Για κάποιο λόγο είχε μεγάλη οργή μέσα του. Έτρεχε με όλη του τη δύναμη προς το φωτεινό αντικείμενο και μόλις πλησίασε αρκετά, στάθηκε και μάζεψε μεγάλες πέτρες στην αγκαλιά του. Μόλις σήκωσε το χέρι του να πετάξει την πρώτη, ο δίσκος σηκώθηκε και πέταξε προς τα πάνω, γύρω στα 200-300 μέτρα. Την ίδια στιγμή ο νεαρός τινάχτηκε πέρα και έπεσε στο έδαφος ακίνητος. Οι άλλοι δύο φύλακες είδαν το φωτεινό σκάφος να εξαφανίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αμέσως έτρεξαν προς τον συνάδελφό τους. Τότε, συνέβη κάτι ακόμα περισσότερο παράξενο γι’ αυτούς. Σταμάτησαν.
Ο νεαρός φύλακας, άρχισε να σηκώνεται. Φαινόταν ζαλισμένος, αλλά ξεκίνησε να περπατάει προς το μέρους τους, αλλά… όπως μπορούσαν να διακρίνουν οι άλλοι δύο μέσα στο σκοτάδι, στην απόσταση που βρίσκονταν, από το σώμα του νεότατου άντρα έπεφταν διάφορα κομμάτια. Κατ’ αρχάς είχε χάσει τα μαλλιά του. Αυτό ήταν βέβαιο γιατί το κεφάλι του γυάλιζε. Όμως, τα πράγματα φαίνονταν να γίνονται χειρότερα καθώς τους φάνηκε να βλέπουν πως η σάρκα από το σώμα του ξεκόλλαγε και έπεφτε στο έδαφος, κομμάτι-κομμάτι. Είχαν την εντύπωση πως το σώμα του αποσυναρμολογούνταν. Ξαφνικά, ο δίσκος γύρισε. Έριξε μια μεγάλη δέσμη φωτός επάνω στον άτυχο άνθρωπο και τον ρούφηξε. Ύστερα το σκάφος εξαφανίστηκε. Οι δύο φύλακες τότε έτρεξαν, αλλά κανένα ίχνος. Είχε εξαφανιστεί και ο νεαρός συνάδελφός τους
Όταν έδωσαν αναφορά στους ανωτέρους τους, περιέγραψαν τι είχε συμβεί. Ήρθε αστυνομία, ένα ειδικό συνεργείο του στρατού και μια άλλη άγνωστη μονάδα αποτελούμενη από ξένους άντρες, μάλλον Αμερικάνους. Δεν ανακοίνωσαν αν βρήκαν κάτι και τι ήταν αυτό. Ούτε βρήκαν κάπου το πτώμα του άτυχου άντρα, είτε στη στεριά είτε στη θάλασσα. Όταν η έρευνα σταμάτησε, μετά από τέσσερις μέρες, συνέβη το πιο παράδοξο από όλα. Ο νεαρός φύλακας, εμφανίστηκε στο σημείο και περίπου την ίδια ώρα όπου είχε απαχθεί, εντελώς αρτιμελής και υγιέστατος. Όμως, δεν θυμόταν τίποτα από όλα όσα συνέβησαν ή βίωσε ο ίδιος. Μάλιστα, νόμιζε πως είχε περάσει λίγη ώρα από τη στιγμή που έπεσε. Απλά δεν μπορούσε να καταλάβει πως σκόνταψε και ίσως λιποθύμησε, ούτε για ποιο λόγο τον ανέκριναν συνεχώς άγνωστοι αξιωματικοί, ούτε γιατί τον μετέθεσαν αλλού, χωρίς να μιλήσει ποτέ με τους συναδέλφους της βάρδιας εκείνης της νύχτας.
Παρόμοιο περιστατικό στη Βραζιλία
Η ιστορία στο νησί Δήλος μου θύμισε μια παρόμοια που συνέβη το 1946 σε επαρχία του São Roque, της Πολιτείας του São Paulo της Βραζιλίας με αρκετούς αξιόπιστους μάρτυρες, όπως ένας οικονομικός επιθεωρητής της επαρχίας και αρκετούς άλλους. Ένα βράδυ του Μαρτίου, ο Joao Prestes Filho επέστρεψε από το ψάρεμα με τους φίλους του. Όταν έφτασε στο σπίτι του, είχε την αίσθηση ότι κάποιοι τον παρακολουθούσαν και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Είδε ένα λαμπερό αντικείμενο που για άγνωστους λόγους του έριξε ένα είδος δέσμης φωτός. Είναι πολύ πιθανό ο Filho να τρομοκρατήθηκε και να κινήθηκε επιθετικά, ίσως βγήκε έξω με κάποιο όπλο και οι επιβάτες του δίσκου αμύνθηκαν με υπερβολικό ζήλο. Αυτό, όμως, δεν θα το μάθουμε ποτέ από τον ίδιο.
Ο Φίλο κάλυψε το πρόσωπό του από την ακτίνα με το κόκκινο φως και κατέρρευσε, λιποθύμησε. Όταν συνήλθε έτρεξε στο σπίτι της αδερφής του, και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου αργότερα πέθανε. Το παράδοξο της όλης ιστορίας είναι πως το δέρμα του είχε αρχίσει να διαλύεται σε όλη την διαδρομή, ήδη από το σπίτι του. Αποκολλιούνταν και έπεφτε σε κομμάτια, σε σημείο που να φαίνονται τα κόκαλα, ενώ ήταν ακόμα ζωντανός. Η ανατριχιαστική περιγραφή δίνεται με πολλές φρικιαστικές λεπτομέρειες στο βιβλίο Alien Base: The Evidence For Extraterrestrial Colonization Of Earth του Timothy Good. Το πιστοποιητικό θανάτου ανέφερε ότι πέθανε από “εκτεταμένα εγκαύματα”, αλλά κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει πως προκλήθηκε ούτε πως προέκυψε η διάλυση της σάρκας του.
Σαφώς, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο φύλακας της Δήλου, είδε αυτό που υποστηρίζει, ούτε αν αυτός που πρωτοδιέδωσε την ιστορία είχε διαβάσει κάπου εκείνη του Joao Prestes Filho και την παράλλαξε για άγνωστους λόγους ή για να σπάσει πλάκα με τους φίλους του. Εκείνο που φαίνεται γεγονός – αν εμπιστευτούμε τις μαρτυρίες εκατοντάδων ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι απήχθησαν ή που μπήκαν με τη θέλησή τους σε ιπτάμενους δίσκους – είναι πως όταν βγαίνουν από αυτούς δέχονται αυστηρές οδηγίες να απομακρυνθούν αρκετά πριν την απογείωση του σκάφους για να μην πάθουν σωματικές ζημιές. Εκείνο που έσωσε τη ζωή του νεαρού φύλακα ήταν πως οι επιβάτες του δίσκου αντιλήφθηκαν τι του είχε συμβεί, γύρισαν, τον απήγαγαν, αποκατέστησαν την υγεία του και τον άφησαν ελεύθερο σβήνοντας τη μνήμη του. Μαζί του, ξέχασε και η Δήλος το περιστατικό – αν και η δική της μνήμη δεν διαγράφηκε.
diadrastika / Images by Ben Lescure και Patrick Fischer from Pixabay, photoshopped
