Κατά τη διάρκεια των αιώνων, αμέτρητα πράγματα χάνονται.
Βιβλία, ιδέες, θαμμένοι βασιλιάδες – ακόμα και ολόκληρες πόλεις.
Ολόκληρες πρωτεύουσες έχουν εξαφανιστεί χωρίς να αφήσουν ούτε ένα ίχνος, αφήνοντας μόνο φήμες και αντιφατικές διηγήσεις σε βιβλία.
Μερικά από αυτά τα μέρη μπορεί να υπήρχαν, άλλα σίγουρα υπήρξαν, και άλλα εξακολουθούν να είναι μύθοι και θρύλοι στις παραδόσεις των λαών τους.
Θρύλοι που μιλάνε για προηγμένη τεχνολογία και αφάνταστο πλούτο, προκαλώντας τους ερευνητές να λύσουν τα μυστήρια που είναι καλά κρυμμένα.
Διαβάστε επίσης: Στα Ίχνη ενός Ξεχασμένου Παγκόσμιου Πολιτισμού
Υπάρχουν αρχεία που πηγαίνουν πίσω εκατοντάδες χρόνια, εξερευνητές ανακαλύπτουν τεράστιους ναούς περικυκλωμένους από την ζούγκλα, ή γιγάντιους λάκκους γεμάτους θησαυρούς που κάποτε ήταν μεγάλα παλάτια.
Γιατί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν αυτές τις κάποτε ακμάζουσες πόλεις, αυτά τα κέντρα γεωργικής παραγωγής, καθώς και τους πλούσιους εμπορικούς δρόμους;
Συχνά, η απάντηση είναι άγνωστη.
Ας δούμε μερικούς μεγάλους πολιτισμούς η κατάρρευση των οποίων παραμένει ένα μυστήριο.
Αρχαία Mu ή Λεμουρία
Σύμφωνα με πολλές εσωτεριστικές πηγές, ο πρώτος πολιτισμός δημιουργήθηκε πριν από 78,000 χρόνια στη γιγαντιαία ήπειρο γνωστή σαν Mu ή Λεμουρία και διήρκησε προς έκπληξη, 52,000 χρόνια. Λέγεται πως καταστράφηκε από σεισμούς που έγιναν από μετατόπιση του πόλου που έγινε 26,000 χρόνια πριν, ή περίπου το 24,000 π.Χ.
Διαβάστε επίσης: Λεμουρία. Η Μυστηριώδης Μυθική Ήπειρος
Η Mu δεν έφτασε σε τόσο υψηλή τεχνολογία, υποθετικά, όσο άλλοι μεταγενέστεροι πολιτισμοί, λέγεται παρόλα αυτά ότι έφτασε σε μια προοδευτική τεχνολογία, κυρίως στην οικοδόμηση μακροχρόνιων μεγαλιθικών κτιρίων που άντεχαν τους σεισμούς. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο κατόρθωμα των Mu λέγεται πως ήταν η επιστήμη της κυβέρνησης.
Υποθέτουμε, ότι υπήρχε μια γλώσσα και μια κυβέρνηση. Η εκπαίδευση ήταν το κλειδί της επιτυχίας της Αυτοκρατορίας, και επειδή κάθε πολίτης γνώριζε τους νόμους του σύμπαντος και του δινόταν πλήρη εκπαίδευση σε ένα επάγγελμα ή μια τέχνη, υπήρξε εξαιρετική οικονομική ευημερία. Η εκπαίδευση ενός παιδιού ήταν υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 21 έτσι ώστε να έχει το δικαίωμα να παρακολουθήσει το σχολείο των πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτή η περίοδος διαρκούσε επτά χρόνια· έτσι η μικρότερη ηλικία που κάποιος μπορούσε να γίνει πολίτης της αυτοκρατορίας ήταν τα 28.
Αρχαία Ατλαντίδα
Λέγεται ότι όταν η ήπειρος της Mu βυθίστηκε, οι ωκεανοί του κόσμου έπεσαν δραστικά αφού το νερό ωθήθηκε προς τη νέα λεκάνη του Ατλαντικού. Τα μικρά νησιά που υπήρξαν στον Ατλαντικό κατά τη διάρκεια του πολιτισμού των Λεμούριων βγήκαν ψηλά και ξεράθηκαν εξαιτίας της υποχώρησης του ωκεανού. Η νέα περιοχή που αναδύθηκε ενώθηκε με το Αρχιπέλαγος Poseid του Ατλαντικού ωκεανού με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια μικρή ήπειρος. Αυτή η ήπειρος ονομάζεται σήμερα από τους ιστορικούς Ατλαντίδα, παρά το γεγονός ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ποσειδωνία.
Διαβάστε επίσης: Αθήνα και Ατλαντίδα. Όσα είπαν οι Αιγύπτιοι Ιερείς
Πιστεύεται ότι η Ατλαντίδα ανέβασε την τεχνολογία σε πολύ υψηλά επίπεδα, πολύ περισσότερο από αυτό που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη μας. Στο βιβλίο A Dweller On two Planets (Ένας κάτοικος σε δύο πλανήτες), που πρώτη φορά υπαγορεύτηκε από τον Phylos το Θιβετανό σε ένα νέο καλιφορνέζο που λεγόταν Frederick Spencer Oliver το 1884, όπως επίσης και σαν συνέχεια το 1940, An Earth Dweller Returns (Ένας γήινος επιστρέφει), αποτελούν μνεία για τέτοιες εφευρέσεις και συσκευές όπως τα κλιματιστικά για να καταπολεμήσουν θανάσιμα και καταστρεπτικά αέρια· airless cylinder lamps (κυκλικά ουράνια σώματα χωρίς ατμόσφαιρα), κρυστάλλινοι αγωγοί φωτισμένοι από τις σκοτεινές δυνάμεις· ηλεκτρονικοί στρατιώτες, όπλα που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια σαν προωστική δύναμη(τα rail-gun είναι παρόμοια, και πολύ νέα εφεύρεση) μονόδρομη μεταφορά· γεννήτριες νερού, ένα εργαλείο για τη συμπύκνωση του νερού από την ατμόσφαιρα· και το Vailx, ένα εναέριο πλοίο που κυβερνούνταν από τις δυνάμεις της αιώρησης και της απώθησης.
Ο οραματιστής, Edgar Cayce, σε ένα ανάγνωσμα μίλησε για τη χρήση των αεροπλάνων και των κρυστάλλων ή της πυρίτιδας που χρησιμοποιήθηκαν για ενέργεια και παρόμοιες εφαρμογές. Μιλάει επίσης για την κακομεταχείριση της ενέργειας και τις προειδοποιήσεις για τις καταστροφές που έρχονται.
Η αυτοκρατορία των Ράμα στην Ινδία
Ευτυχώς, τα αρχαία βιβλία για την Αυτοκρατορία Ράμα της Ινδίας έχουν διασωθεί, αντίθετα με αυτά της Κίνας, της Αιγύπτου, της Κεντρικής Αμερικής, του Περού. Πολλά από αυτά τα αρχαία έθνη είναι τώρα είτε ερημωμένες περιοχές, που έχουν πνιγεί από πυκνή βλάστηση είτε κυριολεκτικά βυθισμένες στον πυθμένα κάποιου ωκεανού. Αλλά η Ινδία, παρά την καταστροφή από πολέμους και εισβολές, κατάφερε να διατηρήσει ένα μεγάλο τμήμα της αρχαίας της ιστορίας.
Διαβάστε επίσης: Ο Λόρδος Ράμα και η Γέφυρα του Αδάμ. Μία Τεχνητή Γέφυρα 1,7 εκ. Χρόνων;
Για ένα μεγάλο διάστημα, ο Ινδικός πολιτισμός δεν χρονολογούνταν πιο παλιός από το 500 π.Χ., μόλις 200 χρόνια πριν από την εισβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην ήπειρο. Τον περασμένο αιώνα, ωστόσο, οι εξαιρετικά εξεζητημένες πόλεις Mohenjo Daro (Λόφος των Νεκρών)* και Harappa ανακαλύφθηκαν στην κοιλάδα Indus που σήμερα είναι το Πακιστάν.
Η ανακάλυψη αυτών των πόλεων ανάγκασε τους αρχαιολόγους να χρονολογήσουν την αρχή του Ινδικού πολιτισμού χιλιάδες χρόνια πριν. Μια απορία για τους σημερινούς ερευνητές είναι ότι, οι πόλεις ήταν πολύ εξελιγμένες και αυτό έκανε τους πρωτοπόρους αρχαιολόγους να πιστεύουν ότι θεωρούνταν σαν όλο πριν οικοδομηθούν: ένα εξαιρετικό πρώιμο παράδειγμα σχεδιασμού πόλης.) Κάτι ακόμα πιο αξιόλογο είναι ότι το σύστημα των υδραυλικών σωληνώσεων των υπονόμων κατά μήκος της μεγάλης πόλης είναι ανώτερο από αυτό που υπάρχει στο Πακιστάν, στην Ινδία και στις περισσότερες Aσιατικές χώρες σήμερα.
Μοχένιο-Ντάρο, Πακιστάν
Η πόλη ιδρύθηκε κάπου στα 2600 π.Χ. και εγκαταλείφθηκε για άγνωστους λόγους το 1900 π.Χ. Η πραγματική ονομασία της πόλης και του λαού που την κατοικούσε είναι ακόμη άγνωστα, καθώς η γλώσσα τους δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί. Προς το παρόν ο λαός που άκμασε κατά μήκους του Ινδού ποταμού στο Πακιστάν και την Ινδία αποκαλείται ως «πολιτισμός της κοιλαδας του Ινδού». Η ύπαρξη του συγκεκριμένου πολιτισμού ήταν παντελώς άγνωστη έως το 1922 όταν και ξεκίνησαν οι ανασκαφές στο συγκεκριμένο σημείο.
Ο Οσιριακός πολιτισμός της Μεσογείου
Λέγεται ότι την εποχή της Ατλαντίδας και της Ράμα, η Μεσόγειος ήταν μια μεγάλη και εύφορη κοιλάδα. Αυτός ο αρχαίος πολιτισμός, που χρονολογείται πριν την δυναστική Αίγυπτο, ήταν γνωστός σαν Οσιριακός πολιτισμός. Ο ποταμός Νείλος έβγαινε από την Αφρική, όπως και σήμερα, και ονομαζόταν Ποταμός Stix. Ωστόσο, αντί να χύνεται στη Μεσόγειο στο δέλτα του Νείλου στη Βόρεια Αίγυπτο, συνέχιζε στην κοιλάδα, και μετά γυρνούσε προς τα Δυτικά για να χυθεί στο πιο βαθύ τμήμα της Μεσογειακής Κοιλάδας όπου είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη λίμνη και κατόπιν να συνεχίσει μεταξύ της Μάλτας και της Σικελίας, και νότια της Σαρδηνίας στον Ατλαντικό στο Γιβραλτάρ (Οι στήλες του Ηρακλή).
Όταν καταστράφηκε η Ατλαντίδα σε μια κατακλυσμική σύγχυση, αυτή η κατακλυσμική αλλαγή στον Ατλαντικό σιγά-σιγά γέμισε τη Μεσογειακή Λεκάνη, καταστρέφοντας της μεγάλες Οσιριακές πόλεις και αναγκάζοντας τους να καταφύγουν σε ψηλότερες περιοχές.
Αυτή η θεωρία βοηθάει να εξηγήσουμε τα παράξενα μεγαλιθικά μνημεία που βρέθηκαν κατά μήκος της Μεσογείου.
Αποτελεί γεγονός αρχαιολογικά ότι υπάρχουν πάνω από 200 γνωστές πόλεις βυθισμένες στη Μεσόγειο. Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός, μαζί με το Μινωικό και το Μυκηναϊκό στην Κρήτη και την Ελλάδα αποτελούν, στη θεωρία, κατάλοιπα αυτής της μεγάλης, αρχαίας κουλτούρας. Αυτός ο πολιτισμός οικοδόμησε τεράστιες μεγαλιθικές αντισεισμικές κατασκευές και είχε ηλεκτρική ενέργεια και άλλες ευκολίες συνηθισμένες κατά τη διάρκεια της εποχής της Ατλαντίδας.
Όπως στην Ατλαντίδα και τη Ράμα, είχαν αερόπλοια και άλλες μεθόδους μεταφοράς, συχνά ηλεκτρικές στην ουσία. Οι περίεργες πίστες Cart στη Μάλτα, που πηγαίνουν πάνω σε λόφους και κάτω από το νερό, μπορεί να είναι τμήμα κάποιας αρχαίας Οσιριακής γραμμής τραμ, που πιθανόν μετέφερε λατομημένες πέτρες σε πόλεις που τώρα είναι βουλιαγμένες.
Πιθανόν το καλύτερο παράδειγμα της υψηλής τεχνολογίας των Οσιριανών είναι η καταπληκτική platform (αποβάθρα) που βρέθηκε στο Ba’albek, στο Λίβανο. Η κύρια πλατφόρμα συγκροτείται από τους μεγαλύτερους λαξευμένους βράχους στον κόσμο, τους γνωστούς τετραγωνισμένους λίθους (ashlars) του Ba’albek. Κάποιες από τις χαρακτηριστικές πέτρες έχουν 82 πόδια μήκος και 15 πόδια πάχος και έχει υπολογιστεί ότι ζυγίζουν 1,200 με 1,500 τόνους η καθεμία!
Ο πολιτισμός Uiger της ερήμου Γκόμπι
Λέγεται ότι πολλές αρχαίες πόλεις του πολιτισμού Uiger της ερήμου Γκόμπι υπήρχαν κατά την περίοδο της Ατλαντίδας και του Ράμα. Αν και η Γκόμπι σήμερα είναι μια καυτή land-licked έρημος, αυτές οι πόλεις ήταν λιμάνια ωκεανού. Ο Edgar Cayce είπε κάποια στιγμή ότι οι ανελκυστήρες θα ανακαλυφθούν σε μια χαμένη πόλη στην έρημο Γκόμπι, και αφού αυτό δεν συνέβη ακόμη, δεν αποκλείεται.
Οι Vimanas και άλλες προοδευτικές συσκευές λέγεται ότι χρησιμοπιήθηκαν στην περιοχή Uiger, και ο διάσημος Ρώσος εξερευνητής Nicholas Roerich ανέφερε ότι είδε ιπτάμενο δίσκο πάνω από το βόρειο Θιβέτ τη δεκαετία του ’30. Ίσως το σκάφος να ήταν ένα αρχαίο Vimana που ήρθε από μια πόλη που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την τεχνολογία Uiger που υπάρχει στο Βόρειο Θιβέτ η στην έρημο Γκόμπι.
Σημαντικό είναι ότι, υποστηρίζεται ότι οι Πρεσβύτεροι της Λεμουρίας, γνωστοί ως το 13ο Σχολείο, μετέφεραν το αρχηγείο τους πριν τον κατακλυσμό στο ακατοίκητο οροπέδιο της Κεντρικής Ασίας που τώρα ονομάζουμε Θιβέτ. Εδώ υποθετικά ίδρυσαν μια βιβλιοθήκη και ένα σχολείο γνωστό ως The Great White Brotherhood (Η Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα).
Για παράδειγμα, ο μεγάλος κινέζος φιλόσοφος Lao Tzu, που γεννήθηκε το 604 π.Χ., μιλούσε συχνά για Αρχαίους Κυρίους (Ancient Masters) και τη βαθιά τους σοφία.
Έγραψε το φημισμένο βιβλίο, Ταο Τε Τσινγκ, πιθανόν το πιο δημοφιλές βιβλίο που έχει ποτέ γραφτεί στα Κινέζικα. Όταν τελικά έφυγε από την Κίνα, κοντά στο τέλος της πολύ μεγάλης του ζωής, ταξίδεψε προς τη δύση στη θρυλική γη του Hsi Wang Mu. Σύμφωνα με τα αρχαία Κινέζικα, αυτό ήταν το αρχηγείο των Αρχαίων Κυρίων (Ancient Ones). Θα μπορούσε αυτό να ήταν η Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα και το 13ο Σχολείο της Λεμουρίας;
TIAHUANACO
Όπως στη Λεμουρία και την Ατλαντίδα, οι κατασκευές στη Νότια Αμερική είχαν μεγαλιθικές αναλογίες σχεδιασμένες με πολυγωνικές τεχνικές έτσι ώστε να κάνουν τους ο-γκώδης τοίχους αντισεισμικούς. Η ανθεκτικότητα των τοίχων στους σεισμούς ήταν σημαντική σε όλο το Ring-of-Fire, αρχαία Λεμουρία.
Τα σπίτια και τα κοινοτικά κτίρια ήταν φτιαγμένα από μεγάλιθους. Εξαιτίας της υψηλής εκτίμησης που έδειχνε η κουλτούρα για την καλή διαβίωση των μελλοντικών γενεών και τη σημασία που έδωσαν πάνω στο gradual, διατήρησαν την ανάπτυξη της κοινωνίας, και δημιουργήθηκαν κατασκευές που κράτησαν για χιλιάδες χρόνια. Ένα σπίτι που θα κατασκευαστεί από τσιμέντο, ξύλο και γύψινους τοίχους θα διαρκέσει εκατό χρόνια ή κάπου εκεί, αν διατηρηθεί. Μάρτυρας είναι οι μεγαλιθικές κατασκευές της Αιγύπτου, της Μάλτας, του Περού.
Τα κτίρια αυτά υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Το Κούζκο, η αρχαία πρωτεύουσα του Περού, που κατασκευάστηκε πιθανόν πριν τους Ίνκας, κατοικείτε ακόμη και σήμερα μετά από χιλιάδες χρόνια. Πράγματι, τα περισσότερα κτίρια στο κέντρο του Κούζκο σήμερα έχουν τοίχους που είναι εκατοντάδων ετών (ενώ πιο σύγχρονα κτίρια που κατασκευάστηκαν από τους Ισπανούς ήδη καταρρέουν).
Μόλις μερικά μίλια ανατολικά του Κούζκο υπάρχουν τα ερείπια του Puma Punku, ψηλά στο Altiplano της Βολιβίας. Τα ερείπια του Puma Punku, περίπου ένα μίλι από τα διάσημα ερείπια του Tiahuanaco, είναι ογκώδης μεγαλιθικές κατασκευές που tossed about(διαλύθηκαν) σαν τουβλάκια από παιχνίδι. Τι κατακλυσμική αναταραχή μπορεί να έκανε τέτοιο πράγμα; Αυτό είναι το είδος της μεγαλιθικής κατα-σκευής που είχε προοπτική να διαρκέσει για χιλιάδες χρόνια, αλλά, οι 100-τονοι λίθοι διαλύθηκαν σε κομμάτια από ισχυρές γεωλογικές δυνάμεις.
Φαίνεται ότι η ήπειρος της Νότιας Αμερικής ξαφνικά και βίαια ωθήθηκε προς τα πάνω κατά τη διάρκεια κάποιου κατακλυσμού, κατά πάσα πιθανότητα μετατόπιση του πόλου. Ένα προηγούμενο επίπεδο της θάλασσας μπορεί κανείς να δει σήμερα στα 13,000 πόδια στα όρη των Άνδεων. Πιθανή απόδειξη γι’ αυτό το σενάριο είναι ότι, πολλά απολιθώματα του ωκεανού μπορεί να βρεθούν κοντά στη λίμνη Τιτικάκα. Η λίμνη κατοικείται από τους μόνους γνωστούς ιππόκαμπους του γλυκού νερού.
Οι Μάγια
Οι πυραμίδες των Μάγια εκτείνονται από την Κεντρική Αμερική εώς και τα Ινδονησιακά νησιά της Ιάβας. Η πυραμίδα του Sukuh, στην πλαγιά του όρους Lawu κοντά στη Sura-karta στην κεντρική Ιάβα είναι ένας καταπληκτικός ναός με πέτρινη στήλη και μια πυραμίδα με διαβαθμίσεις που είναι εφάμιλλη με οποιαδήποτε από αυτές στη ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής. Η πυραμίδα ουσιαστικά είναι ίδια με τις πυραμίδες που βρέθηκαν στην περιοχή των αρχαίων Μάγια στο Uaxactun, κοντά στο Tikal.
Οι αρχαίοι Μάγια ήταν εξαιρετικοί αστρονόμοι και μα-θηματικοί ενώ οι αγροτικές πόλεις τους ζούσαν σε αρμονία με τη γη. Κατασκεύασαν κανάλια και υδροπονικές κηπουπόλεις σε όλη την αρχαία Yucatan Peninsula.
Ο Edgar Cayce αναφέρει τους Μάγια και την τεχνολογία τους σε ένα ανάγνωσμα: Σαν περιγραφή για τον τρόπο κατασκευής της πέτρας: βρίσκουμε ότι ήταν ένα μεγάλο κυλινδρικό ποτήρι (όπως θα λέγαμε σήμερα)· κομμένο με διαμάντια με τέτοιο τρόπο που ο κορυφαίος λίθος στην κορυφή συγκέντρωνε τη δύναμη ή την ισχύ που συλλεγόταν μεταξύ του τέλους του κυλίνδρου και του κορυφαίου λίθου. Όπως σημειώνεται, τα σημεία στη γη, στα οποία ο τρόπος κατασκευής είναι ίδιος, είναι τρία, όπως είναι σήμερα: στο βυθισμένο τμήμα της Ατλαντίδας, ή Ποσειδωνία, όπου ένα τμήμα των ναών μπορεί ακόμη να ανεβρεθεί κάτω από τη λάσπη τόσων χρόνων από το θαλασσινό νερό, κοντά σ’ αυτό που είναι γνωστό σαν Bimini, στην ακτή της Φλόριντα.
Και (δεύτερον) στα μνημεία των ναών στην Αίγυπτο, όπου η ύπαρξη έδρασε αργότερα σε συνεργασία με άλλους για να διατηρηθούν τα μνημεία που ήρθαν από τη γη όπου είχαν διατηρηθεί. Επίσης (τρίτον) στα μνημεία που μεταφέρθηκαν σ’ αυτό που είναι γνωστό σαν Yucatan, στην Αμερική, όπου αυτές οι πέτρες (που ξέρουν τόσα λίγα γι’ αυτές) είναι τώρα, και ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών.
Πιστεύεται ότι κάπου στην περιοχή των Μάγια υπάρχει ένα αρχαίο Hall of Records, πιθανόν κάτω από ένα πυραμιδικό συγκρότημα , σε ένα υπόγειο τούνελ και σύστημα θαλά-μων. Κάποιες πηγές λένε ότι αυτός ο θησαυρός αρχαίων γνώσεων έχει κρατηθεί σε κρυστάλλους χαλαζία που είναι εξαιρετικής ποιότητας και έχουν τη δυνατότητα να κρατήσουν μεγάλες ποσότητες πληροφορίας με παρόμοιο τρόπο όπως ένα σύγχρονο CD.
Machu Picchu
Από όλες τις χαμένες πόλεις που έχουν βρεθεί και μελετηθεί, ίσως καμία δεν είναι πιο μυστηριώδης από το Μάτσου Πίτσου. Στην απομονωμένη περιοχή της κοιλάδας Urubamba στο Περού, αυτή η πόλη δεν είχε λεηλατηθεί από τους κατακτητές και είχε μείνει άγνωστη η ύπαρξή της μέχρι το 1911, όταν την ανακάλυψε ο ιστορικός Hiram Bingham. Η πόλη χωρίζεται σε περιοχές, και διαθέτει πάνω από 140 διαφορετικές δομές που οριοθετούνται από πέτρινους τοίχους. Λέγεται ότι χτίστηκε το 1400 από τους Ίνκας και εγκαταλείφθηκε μετά από 100 χρόνια περίπου, κατά πάσα πιθανότητα, όταν ο πληθυσμός της άρχισε να αποδεκατίζεται από την ευλογιά που έφεραν μαζί τους οι Ευρωπαίοι.
Υπήρξαν πολλές εικασίες όσο αναφορά την χρησιμότητα της πόλης, καθώς επίσης και γιατί οι Ίνκας επέλεξαν για την οικοδόμηση της πόλης, μία τέτοια περίεργη θέση. Ορισμένοι είπαν ότι ήταν ένα είδος ιερού ναού, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Οι πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι πρόκειται προφανώς για προσωπική περιουσία του αυτοκράτορα των Ίνκας, Pachacuti και η θέση επελέγη, επειδή τα κοντινά βουνά ήταν σημαντικά για την μυθολογία-αστρολογία των Ίνκας.
Η χαμένη πόλη του Ζ
Υποθετικά βρίσκεται βαθιά στις ζούγκλες της Βραζιλίας. Στην χαμένη πόλη του Ζ, λέγεται ότι ζούσε ένας προηγμένος πολιτισμός με ένα περίπλοκο δίκτυο από γέφυρες, δρόμους και ναούς. Η μανία για την πόλη, άρχισε όταν βρέθηκε ένα έγγραφο στο οποίο ένας Πορτογάλος εξερευνητής, επέμεινε ότι είχε επισκεφτεί την πόλη το 1753, αλλά δεν βρέθηκε κανένα στοιχείο για τον ίδιο ποτέ. Η πόλη του Ζ έγινε ακόμα πιο διάσημη μετά την εξαφάνιση του εξερευνητή Percy Fawcett, ο οποίος το 1925 εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος, ενώ αναζητούσε την πόλη. Κατά την διάρκεια των ετών που ακολούθησαν, διάφοροι άλλοι τυχοδιώκτες έχουν πεθάνει ή εξαφανιστεί στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν την πόλη. Τα τελευταία χρόνια, μια πόλη γνωστή ως Kuhikugu, ανακαλύφθηκε στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου και παρουσίασε στοιχεία περίπλοκων οχυρώσεων και εφαρμοσμένης μηχανικής, που οδήγησε πολλούς να σκεφτούν ότι αυτή η πόλη μπορεί να είναι η πηγή του μύθου της Ζ.
Αρχαία Κίνα
Η αρχαία Κίνα, γνωστή σαν Han China, λέγεται ότι προήλθε, όπως όλοι οι πολιτισμοί, από την τεράστια ήπειρο του Ειρηνικού, Λεμουρία. Οι αρχαίοι Κινέζοι είναι γνωστοί για τα sky-chariots, τη γεωμαντεία, και την κατασκευή νεφρίτη που μοιράζονταν με τους Μάγια. Πραγματικά, οι αρχαίες ιστορίες των Κινέζων και των Μάγια φαίνεται ότι συνδέονται
Οι ανθρωπολόγοι δίνουν μεγάλη σημασία στην περίπτωση να έφτασε Ταοιστική επίδραση στην Κεντρική Αμερική με την παρουσίαση συμβόλων και επαναλαμβανόμενα σχέδια της δυναστείας Shang (to Γιν-Γιανγκ είναι το πιο γνωστό, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα) και μετά συνδέοντας αυτά με γνωστές τέχνες των Μάγια και τα ανάγλυφα. Ο νεφρίτης είχε μεγάλη σημασία για τους Κινέζους Shang. Μέχρι στιγμής, η πηγή του νεφρίτη στην Κίνα δεν έχει εξακριβωθεί. Πολύ απ’ αυτό μπορεί να έχει έρθει από την Κεντρική Αμερική.
Ακόμη και η πηγή στην Κεντρική Αμερική αποτελεί ένα μυστήριο· πολλά αρχαία μεταλλεία νεφρίτη πιστεύεται ότι δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη. Οι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι τα ταξίδια των Κινέζων, μεταξύ 500-300 π.Χ., μπορεί να συνδυάστηκαν με την Ταοιστική παράδοση για τα μαγικά μανιτάρια ή τα βότανα για τη μακροζωία.
Πολύ συχνά οι αρχαίοι Κινέζοι θεωρούνται σαν οι δημιουργοί κάθε ανακάλυψης από το χαρτί τουαλέτας, τον ανιχνευτή σεισμών, τα χάρτινα χρήματα, τα κανόνια, την τεχνολογία ρουκετών, τις μεθόδους εκτύπωσης, και χιλιάδες άλλες έξυπνες και υψηλής τεχνολογίας πράγματα. Το 1959 αρχαιολόγοι στην Κίνα ανακάλυψαν belt buckles φτιαγμένα από αλουμίνιο χιλιάδες χρόνια πριν. Το αλουμίνιο γενικά κατασκευάζεται από βωξίτη με ηλεκτρική ενέργεια.
Το Βασίλειο του Aroi Sun του Ειρηνικού
Ο τελευταίος αρχαίος πολιτισμός στη λίστα μου είναι η σχεδόν άγνωστη αρχαία κουλτούρα του Βασιλείου του Aroi Sun του Ειρηνικού. Ενώ η ονομαζόμενη χαμένη ήπειρος της Λεμουρίας βυθίστηκε πριν από 24,000 χρόνια σε μια μετατόπιση του πόλου, ο Ειρηνικός αργότερα επανακατοικήθηκε από μια φυλετική μίξη όλων των πολιτισμών, από τη Ράμα, την Κίνα, της Αφρική την Αμερική.
Ένα εξελιγμένο νησιώτικο έθνος, με μεγαλύτερες εκτάσεις γης απ’ ότι είναι συνήθως στον Ειρηνικό, μεγάλωσε γύρω από την Πολυνησία, τη Μελανησία και τη Μικρονησία. Αρχαίοι θρύλοι στην Πολυνησία αποδίδουν αυτό τον εξαιρετικό πολιτισμό στο Βασίλειο του Αroi που υπήρξε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την επαναανακάλυψη του Ειρηνικού από τους Ευρωπαίους.
Οι Aroi δημιούργησαν πολλές από τις μεγαλιθικές πυραμίδες, platforms(τις πλατφόρμες), τόξα, δρόμους και αγάλματα σε κάθε σημείο του Κεντρικού Ειρηνικού. Όταν κάποιοι από τους πάνω από 400 λόφους από χαλίκι εκσκάφθηκαν στη Νέα Καληδονία στη δεκαετία του ’60, βρέθηκε με τη βοήθεια του ισότοπου άνθρακα ότι στήλες από ασβέστη και κοχύλια χρονολογούνταν από το Γέιλ και το Μουσείο της Νέας Καληδονίας πριν το 5120 π.Χ. και το 10,950 π.Χ. Αυτές τις παράξενες στήλες μπορεί να τις δει κανείς στο Νότιο τμήμα της Νέας Καληδονίας και στο Νησί των Πεύκων (Isle of Pines).Σύμφωνα με τους νησιώτες της ανατολικής πλευράς, τα αγάλματα των νησιών περπατούσαν ή αιωρούνταν έτσι ώστε να μετακινούνται σπειροειδώς με την πορεία του ρολογιού γύρω από το νησί. Στο νησί του Pohnpei, οι μικρονήσιοι δηλώνουν ότι οι λίθοι από την πόλη των έντεκα τετραγωνικών μιλίων αιωρήθηκαν ως το σημείο.
Οι πολυνήσιοι της Νέας Ζηλανδίας, του Νησιού του Πάσχα, της Χαβάης και Ταϊτής πιστεύουν ότι οι πρόγονοι τους είχαν την ικανότητα να πετούν και ταξίδευαν μέσω του αέρα από νησί σε νησί. Ήταν αυτή η πτήση Air Atlantis που σταμάτησε στη Μάλτα, στο Ba’albek, και στη Ράμα και προκαθόρισε για το απόμακρο αλλά διάσημο συνεδριακό κέντρο στο Νησί του Πάσχα;
Ουρ, “η πόλη του θεού της Σελήνης”
Γύρω στην τέταρτη π.Χ. χιλιετία, οι Σουμέριοι έκτισαν τις πρώτες οργανωμένες πόλεις που είδε ποτέ ο άνθρωπος και τις οργάνωσαν σε πόλεις-κράτη, κάτι ακόμα αδιανόητο για της περίοδο εκείνη.
Η πόλη προστατευόταν από τείχη τα οποία είχαν στο κέντρο τους ένα βαθμιδωτό πύργο με το ναό της θεότητας που τους προστάτευε, ο οποίος χρησιμοποιούνταν και ως αστρονομικό παρατηρητήριο. Τριγύρω υπήρχαν ναοί, δωμάτια ιερέων, αποθήκες, όπως και μια από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες που βρέθηκαν ποτέ. Εκεί βρέθηκαν και οι αρχαιότεροι γραπτοί νόμοι. Οι Σουμέριοι της Ουρ ήταν σκληροί και αδίστακτοι πολεμιστές χωρίς κανένα έλεος. Η πόλη καταστράφηκε στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας, δίνοντας τη θέση της ανάμεσα στα δυο ποτάμια στους Ελαμίτες, οι οποίοι κρατώντας από τους Σουμέριους μόνο τη γλώσσα αλλά αφομοιώνοντας και επεκτείνοντας τον πολιτισμό τους έφτιαξαν κάτω από τη βασιλεία του Χαμουραμπί την ισχυρή και φημισμένη χώρα της Βαβυλώνας, 90 χιλιόμετρα νότια της Βαγδάτης.
Εκεί, το 1927, ο βρετανός αρχαιολόγος Γούλεϋ έφερε στο φως αμύθητους θησαυρούς από το βασιλικό νεκροταφείο με τους δυο χιλιάδες τάφους. Τα ευρήματα ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία. Χρυσάφι, εκπληκτικά αντικείμενα τέχνης, αντικείμενα πολεμιστών..
Παλμύρα η μυθική πόλη των Φοινίκων
Στην καρδιά της συριακής ερήμου στέκονται ακόμα τα καλοδιατηρημένα ερείπια της αρχαίας μυθικής πόλης των Φοινίκων, η ιστορία της οποίας είναι ταυτισμένη με τη βασίλισσα Ζηνοβία, την «Κλεοπάτρα της Συρίας»
Η πόλη των Φοινίκων παρέμεινε σβησμένη από τον χάρτη -αλλά και από τη μνήμη των ανθρώπων- μέχρι τον 17ο αιώνα, όταν δύο Αγγλοι περιηγητές ανακάλυψαν τυχαία τα ερείπιά της κάτω από την άμμο.
Γνωστή ως «νύμφη της ερήμου», η Παλμύρα αποτελούσε ήδη από τον 11ο π.Χ. αιώνα έναν σημαντικό σταθμό καραβανιών, αφού η περιοχή της όασης διέθετε άφθονα νερά. Αυτό το γεγονός τη βοήθησε να αναδειχθεί σταδιακά σ’ έναν εξαιρετικής σημασίας κόμβο μεταξύ Ανατολής και Δύσης και να λάβει μια περίοπτη θέση πάνω στον εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού.
Γνωστή ως «νύμφη της ερήμου», η Παλμύρα αποτελούσε ήδη από τον 11ο π.Χ. αιώνα έναν σημαντικό σταθμό καραβανιών, αφού η περιοχή της όασης διέθετε άφθονα νερά. Αυτό το γεγονός τη βοήθησε να αναδειχθεί σταδιακά σ’ έναν εξαιρετικής σημασίας κόμβο μεταξύ Ανατολής και Δύσης και να λάβει μια περίοπτη θέση πάνω στον εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού.
Memphis
Ιδρύθηκε το 3.100 π.χ. και ήταν η πρωτεύουσα της αρχαίας Αιγύπτου. Χρησίμευε ως διοικητικό κέντρο για εκατοντάδες χρόνια πριν εγκαταλειφθεί με την άνοδο της Θήβας και της Αλεξάνδρειας. Στο αποκορύφωμά της, η Memphis εκτιμάται ότι είχε πληθυσμό άνω των 30.000 κατοίκων, καθιστώντας την, την μεγαλύτερη πόλη της αρχαιότητας. Με τα χρόνια, η τοποθεσία της Μέμφις ξεχάστηκε μέχρι να ανακαλυφθεί πάλι, από μια εκστρατεία του Ναπολέοντα στα τέλη του 1700. Δυστυχώς, πέτρες από τα ερείπια είχαν διατεθεί για την κατασκευή γύρω οικισμών, και πολλά σημαντικά μέρη της περιοχής παραμένουν άγνωστα στους ιστορικούς.
Αρχαία Αιθιοπία και Ισραήλ
Από αρχαία κείμενα όπως η Βίβλος και το ββλίο της Αιθιοπίας Kebra Negast, έχουμε ιστορίες για την υψηλή τεχνολογία της αρχαίας Αιθιοπίας και του Ισραήλ. Λέγεται ότι ο ναός της Ιερουσαλήμ ιδρύθηκε πάνω σε τρεις γιγαντιαίες τετράγωνες πέτρες παρόμοιες μ’ αυτές στο Ba’al-bek, στο Λίβανο.
Σήμερα, ο τιμώμενος Ναός του Σολόμωντα και ο μουσουλμανικός ναός Μουσουλμανικός Τρούλος του Βράχου υπάρχουν σ’ αυτή τη θέση, των οποίων η ίδρυση φαίνεται ότι φτάνει πίσω στον Οσιριακό πολιτισμό. Όπως οι περισσότερες μετέπειτα Φοινικικές κατασκευές, το κτίριο στο Ναό για την Κιβωτό της Διαθήκης και οι ναοί στην Αιθιοπία είναι οι τελευταίες από τις μεγαλιθικές κατασκευές. The massive Temple Mount που κατασκευάστηκε από το Βασιλιά Σολομώντα στα ερείπια ενός προηγούμενου μεγαλιθικού ναού, φτιάχτηκε για να αποθηκευτεί το αρχαίο ενθύμιο γνωστή σαν Κιβωτός της Διαθήκης
Η Κιβωτός της Διαθήκης λέγεται ότι ήταν ένα κουτί που ήταν ηλεκτρική γεννήτρια και είχε πολλά ιερά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένου ενός συμπαγούς χρυσού αγάλματος από προηγούμενους πολιτισμούς που ονομάζεται το Άγιο των Αγίων.
Αυτό το κουτί και το χρυσό άγαλμα λέγεται ότι μεταφέρθηκαν από το θάλαμο του Βασιλιά στην Μεγάλη Πυραμίδα στην Αίγυπτο από τον Μωυσή κατά τη περίοδο της ομαδικής Εξόδου.
Πολλοί μαθητές πιστεύουν ότι η Κιβωτός της Διαθήκης, όπως άλλα αρχαία τεχνουργήματα, ήταν ουσιαστικά ηλεκτρικές συσκευές, κάποιες από τις οποίες λατρεύονταν στους ναούς σαν μάντες. Η Βίβλος διηγείται πόσο βέβαιο είναι ότι αναρμόδια άτομα που θα ακουμπήσουν την κιβωτό θα πεθάνουν από ηλεκτροπληξία.
Νίμρουντ, Ιράκ
Η πόλη ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα π.Χ. και τον 9ο αιώνα ανακυρήχθηκε Πρωτεύουσα των Ασσυρίων. Στην ακμή της η πόλη αριθμούσε πάνω από 100.000 κατοίκους και ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις στη Μέση Ανατολή. Καταστράφηκε ολοσχερώς και εγκαταλείφθηκε το 612 π.Χ., όταν την κατέλαβαν και τη λεηλάτησαν οι Βαβυλώνιοι.
Παλένκε, Μεξικό
Ήταν ίσως η σημαντικότερη από τις πόλεις – κράτη των Μάγια, καθώς περιλαμβάνει τα σημαντικότερα αρχαιλογικά ευρήματα του Πολιτισμού της Κεντρικής Αμερικής, και έφτασε στην ακμή της από το 500 έως το 700 μ.Χ., χωρίς όμως να υπάρχουν στοιχεία όσον αφορά το μέγεθος του πλυθησμού της. Εγκαταλείφθηκε σταδιακά από τον 8ο αιώνα για άγνωστους λόγους. Όταν οι Ισπανοί έφτασαν στην πόλη τον 15ο αιώνα ήταν τελείως εγκαταλελειμμένη.
Πέτρα
Η Petra βρίσκεται στην Ιορδανία κοντά στη νεκρή θάλασσα και πιστεύεται ότι ήταν ένα κέντρο εμπορίου για τα καραβάνια. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό γνώρισμά, είναι η έξοχη αρχιτεκτονική της πέτρας, η οποία είναι χαραγμένη στους βράχους των περιβαλλόντων βουνών. Αυτό βοήθησε στο να γίνει η PETRA μια φυσικά ενισχυμένη πόλη όταν καθιερώθηκε ως πρωτεύουσα το 100 π.χ.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι δημιουργήθηκαν πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα στην πόλη, όπως τα φράγματα και οι δεξαμενές, οι οποίες βοήθησαν τους κάτοικους στις πλημμύρες της περιοχής και αποθήκευαν το νερό για χρήση σε περιόδους ξηρασίας.
Μετά από εκατοντάδες χρόνια ευημερίας, η πόλη πέρασε σε παρακμή, όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή και το 363 μ.χ. ένας σεισμός κατέστρεψε πολλά από τα κτίρια της. Η Petra εγκαταλείφθηκε τελικά και ξεχάστηκε έως ότου να αποκαλυφθεί και να γίνει στον κόσμο ευρέως γνωστή το 1812 από έναν Ελβετό εξερευνητή.
Τροία
Η πόλη έγινε διάσημη από τα επικά ποιήματα του Ομήρου. Γνωστή για τον τρωικό πόλεμο, η αρχαία Τροία ήταν μια ισχυρά οχυρωμένη πόλη χτισμένη σε έναν λόφο κοντά στον ποταμό Scamander. Η παράκτια θέση, της επέτρεψε να γίνει μια μεγάλη ναυτική δύναμη, και οι κοντινές πεδιάδες παρείχαν άριστο έδαφος για τις καλλιέργειες. Η Τροία θεωρήθηκε από πολλούς ότι ήταν στην ουσία ένας μύθος, έως ότου ανασκάφηκε αρχικά το 1870 από τον Heinrich Schliemann, ο οποίος ανακάλυψε ότι υπήρξαν στην πραγματικότητα πολυάριθμες πόλεις στην περιοχή, οι οποίες κατά τη διάρκεια των ετών είχαν χτιστεί η μία πάνω από την άλλη.
Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που αμφισβητούν τα ευρήματα και υποστηρίζουν ότι τα αρχαία αυτά ερείπια δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχαία Τροία.
Κνωσός
Η περιοχή γύρω από την πόλη κατοικούνταν από την 7η χιλιετία π.Χ., όμως η πόλη γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη υπό την κυριαρχία του Μινωικού Πολιτισμού, όταν και αριθμούσε περισσότερους από 8.000 κατοίκους, από τον 19ο μέχρι και τον 16ο αιώνα π.Χ. Η πόλη καταστράφηκε μία φορά τον 14ο αιώνα π.Χ., με πιθανότερα αίτια είτε την επιδρομή των Μυκηναίων, είτε ενδεχομένος από το τσουνάμι που προκάλεσε η μεγάλη υφαιστιακή έκρηξη στη Σαντορίνη. Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από μία μεγάλη πυρκαγιά έναν αιώνα αργότερα παρότι ελάχιστοι κάτοικοι παρέμειναν σε αυτήν έως τον 9ο αιώνα μ.Χ
Μινωτίς και Ηράκλειο: δύο θρυλικές πόλεις Η Μινωτίς και το Ηράκλειον πιστεύεται ότι βούλιαξαν τον 8ο μ.Χ. αιώνα, έπειτα από αρκετές εκατοντάδες χρόνια ζωής (θεωρείται ότι ιδρύθηκαν κάπου ανάμεσα στον 7ο και τον 6ο π.Χ. αιώνα) και ήταν γνωστές στην αρχαιότητα για τον πλούτο τους, την καλλιτεχνική τους παρουσία στη Μεσόγειο, καθώς και το μεγάλο αριθμό ναών αφιερωμένων στη λατρεία των θεών Σέραπι, Ισιδος και Οσιρι. Μέχρι σήμερα, η ύπαρξή τους ήταν γνωστή μόνο μέσω αρχαίων ελληνικών κειμένων, ταξιδιωτικών δοκιμίων και θρύλων.
Η πόλη του Ηρακλείου, συγκεκριμένα, περιγράφεται από τα αρχαία κείμενα ως το σημαντικότερο εμπορικό λιμάνι της εποχής, που βρισκόταν στο αποκορύφωμα της ακμής του την εποχή της ίδρυσης της πόλης της Αλεξάνδρειας από το Μέγα Αλέξανδρο το 331 π.Χ. Η πόλη φαίνεται ότι καταστράφηκε από σεισμό, όπως προδίδουν σήμερα οι γκρεμισμένοι κίονες που κείτονται στο βυθό όλοι προς την ίδια κατεύθυνση.
Η πόλη του Ηρακλείου περιγράφεται από τον Ηρόδοτο, ο οποίος είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο το 450 π.Χ. ως μια πλούσια πολιτεία με έναν εξαιρετικό ναό αφιερωμένο στον Ηρακλή. Αναφορά στο Ηράκλειο γίνεται και στην Ιλιάδα του Ομήρου, όπου περιγράφεται η επίσκεψη του βασιλιά της Σπάρτης Μενελάου, κατά το ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία μαζί με την Ωραία Ελένη. Σύμφωνα με τον Ομηρο, ένα φαρμακερό φίδι δάγκωσε τον καπετάνιο του πλοίου του Μενελάου, τον Κάνωπη, ο οποίος απέκτησε θεϊκές ιδιότητες. Ο Κάνωπις και η γυναίκα του Μινωτίδα έδωσαν τα ονόματά τους στις δύο από τις βυθισμένες πολιτείες που βρέθηκαν.
Καρχηδόνα, Τυνησία
Στον λόφο Μπίρσα (Βyrsa), πάνω από την Τύνιδα, ο οποίος έχει γίνει προάστιο των πλουσίων θα δείτε τα ερείπια της άλλοτε πανίσχυρης Καρχηδόνας. Ιδρύθηκε το 814 π.Χ. από τη βασίλισσα των Φοινίκων Διδώ Ελίσα, όταν εκείνη έφυγε από την πατρίδα της την Τύρο (Λίβανος) μετά τη δολοφονία του συζύγου της Ακέρβαντα από τον αδελφό της Πυγμαλίωνα. Έφτασε σε μεγάλη ακμή, ήταν από τις πλουσιότερες πόλεις του τότε κόσμου και αριθμούσε περισσότερους από 700.000 κατοίκους.
Eξελίχθηκε σε θαλάσσια δύναμη, αλλά οι τρεις πόλεμοι που κήρυξε στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία για την επέκταση της αποδείχθηκαν καταστροφικοί. Στον τρίτο πόλεμο (149-146 π.Χ.) οι Ρωμαίοι κατέλαβαν και κατέστρεψαν την Καρχηδόνα και οι κάτοικοί της πουλήθηκαν σκλάβοι. Ο μύθος λέει πως ήταν τέτοιο το μένος των Ρωμαίων ώστε έριξαν αλάτι στη γη για να μην ξαναφυτρώσει τίποτα.
Σήμερα σώζονται τα λιμάνια της αρχαίας πόλης, το νεκροταφείο των παιδιών που θυσιάστηκαν στους Καρχηδόνιους θεούς Βaal Ηammon και Τanit, καθώς και ο λόφος Βyrsa όπου βρισκόταν το στρατηγείο της πόλης.
Πομπηία
Η ρωμαϊκή πόλη της Πομπηίας καταστράφηκε το 79 μ.Χ. όταν εξερράγη το ηφαίστειο Βεζούβιος, θάβοντας το σύνολο της πόλης κάτω από 60 πόδια τέφρας και βράχων. Στην πόλη, εκτιμάται ότι ζούσαν περίπου 20.000 κατοίκοι και θεωρείτο ένα από τα μέρη που προτιμούσε η ανώτερη τάξη της ρωμαϊκής κοινωνίας για τις διακοπές.
Τα ερείπια της πόλης, ανακαλύφθηκαν το 1748 από τους εργάτες που έχτιζαν στην περιοχή ένα παλάτι για τον βασιλιά της Νάπολης και από τότε στην Πομπηία γίνονται συνεχώς ανασκαφές από αρχαιολόγους. Κατά ειρωνικό τρόπο, η καταστροφή που προκλήθηκε από τον Βεζούβιο, βοήθησε να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική δομή της πόλης, μαζί με αμέτρητες τοιχογραφίες και γλυπτά, βοηθώντας τους σύγχρονους ιστορικούς να κατανοήσουν καλύτερα την ζωή στην αρχαία Ρώμη.
The City Of The Caesars
Επίσης γνωστή ως Wandering City ή City of Patagonia, πρόκειται για μια μυθική πόλη που θεωρείται ότι βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής στην περιοχή γνωστή ως Παταγονία. Η πόλη δεν έχει βρεθεί ποτέ και θεωρείται από τους περισσότερους ότι είναι ένας μύθος, αλλά υπήρχαν αρκετοί στο πέρασμα του χρόνου που την αναζήτησαν, κυρίως άποικοι εξερευνητές. Λέγεται ότι είχε ιδρυθεί από τους επιζώντες ενός ισπανικού ναυαγίου και θεωρείται ότι στην πόλη υπήρχαν τεράστιες ποσότητες από χρυσό και κοσμήματα. Με την πάροδο του χρόνου, δημιουργήθηκαν διάφοροι μύθοι για την πόλη, με μερικούς από αυτούς να αναφέρουν ότι κατοικείτε από γίγαντες με ύψος 10 ποδιών και άλλοι ότι είναι μια πόλη φάντασμα που εμφανίζεται και εξαφανίζεται. Τενοτστιτλάν, Μεξικό
Ήταν η Πρωτεύουσα των Αζτέκων και αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς η περιοχή κατοικείται μέχρι σήμερα, και δεν είναι άλλη από την Πόλη του Μεξικού. Παρόλα αυτά η επιβλητική Τενοτστιτλάν καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ισπανούς λίγο μετά την κατάκτησή της και πάνω στα ερείπιά της χτίστηκε η Πόλη του Μεξικού. Η Τενοτστιτλάν ιδρύθηκε το 1325 μ.Χ. πάνω στη λίμνη Τεξκόκο και στην ακμή της ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αριθμώντας πάνω από 200.000 κατοίκους. Καταστράφηκε το 1521 και σήμερα μπορούμε να δούμε μόνο τα ερείπιά της διασκορπισμένα στην Πόλη του Μεξικού.
El Dorado
Μία από τις πιο διάσημες θρυλικές πόλεις, το El Dorado ήταν μια μυθική αυτοκρατορία που υποτίθεται ότι βρίσκεται στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής. Η ονομασία της σημαίνει “The Golden One” και η πόλη κυβερνιόταν από έναν ισχυρό βασιλιά και διέθετε ανείπωτο πλούτο σε χρυσό και κοσμήματα. Την εποχή των κατακτήσεων, η πόλη ήταν το όνειρο κάθε κατακτητή και πολλές καταστροφικές εκστρατείες ξεκίνησαν σε αναζήτηση της.
Η πιο γνωστή από αυτά, ήταν με επικεφαλή τον Gonzalo Pizarro, ο οποίος το 1541 οδήγησε μια ομάδα 300 στρατιωτών και πολλές χιλιάδες Ινδούς στη ζούγκλα, στην αναζήτηση του El Dorado. Η ομάδα του αποδεκατίστηκε από την ασθένεια, την πείνα και επιθέσεις από τους ντόπιους. Έτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εκστρατεία και να γυρίσει με άδεια χέρια.
Vijayanagara, Ινδία
Η πόλη κατασκευάστηκε από την ομόνυμη Αυτοκρατορία, ώστε να αποτελέσει την Πρωτεύουσά της το 1336 μ.Χ. στη σημερινή Νότια Ινδία. Το 1565 έπεσε στα χέρια των Μουσουλμάνων έπειτα από τη νίκη τους στον πόλεμο και σταδιακά άρχισε η ερήμωσή της με τις ευλογίες των κατακτητών, κάτι που ολοκληρώθηκε έπειτα από έναν αιώνα περίπου.
Εικάζεται ότι η Vijayanagara κατα τον 15ο αιώνα ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου με πληθυσμό που υπολογίζεται ότι ξεπερνούσε τις 500.000 κατοίκους.
Angkor, Καμπότζη
Η περιοχή της Καμπότζης Angkor, εξυπηρέτησε ως κέντρο εξουσίας για την αυτοκρατορία των Χμερ από το 800 μ.Χ. έως και το 1400. Η περιοχή εγκαταλείφθηκε μετά από την πτώση της αυτοκρατορίας που έληξε με μία εισβολή από τον στρατό της Ταϊλάνδης το 1431, αφήνοντας την τεράστια πόλη και τους χιλιάδες βουδιστικούς ναούς να χαθούν από την ζούγκλα. Η πόλη έμεινε σχεδόν αμετάβλητη μέχρι το 1800, όταν μια ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων άρχισε να μελετά την πόλη.
Η Angkor και τα περίχωρα της, που έχουν το μέγεθος του Λος Άντζελες και έχει αναγνωριστεί ως η μεγαλύτερη προ-βιομηχανική πόλη στον κόσμο και ο φημισμένος ναός του Angkor Wat θεωρείται ότι είναι το μεγαλύτερο θρησκευτικό μνημείο που υπάρχει.
Το εντυπωσιακό συγκρότημα των 100 πέτρινων ναών του Angkor κοντά στο Siem Reap είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική κατασκευή στον κόσμο, σύμβολο της ακμής της αυτοκρατορίας των Χμερ, που την εποχή της κατασκευής αυτής είχε τον έλεγχο της Καμπότζης, του Λάος, μεγάλου μέρους του Βιετνάμ και τμήματος της Ταϊλάνδης και ένα πραγματικό θαύμα τέχνης και αρχιτεκτονικής. Καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε το 1431 μετά την ήττα της Αυτοκρατορίας από τους Ταϊλανδούς.
thecuriosityofcat
