Γράφει ο Σπύρος Μακρής,
Η ιστορία με το κουτί της Πανδώρας είναι πασίγνωστη. Η πρώτη θνητή γυναίκα που όμως, είχε ένα κουτί (στην πραγματικότητα πιθάρι) που όταν το ξεκαπάκωσε, συνέβησαν πολλά άσχημα…
Υποτίθεται ότι από το κουτί ξέφυγαν όλα τα κακά που καταδυναστεύουν τον άνθρωπο, εκτός από την Ελπίδα. Αλλά η Ελπίδα δεν ήταν κάτι κακό. Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το μύθο με την Ελπίδα να μένει κλεισμένη μέσα και τα κακά να φεύγουν, τότε που είναι το πρόβλημα αφού τα δεινά έφυγαν μακριά; Αν δεν έφευγαν τα δεινά, θα μας έμεναν μαζί με την Ελπίδα. Αν πάλι ξέφυγαν όλα όσα μπορούσαν να επηρεάσουν τον άνθρωπο, τότε τι σημασία και τι ρόλο μπορούσε να παίξει η Ελπίδα που έμεινε κλεισμένη μέσα;
Είναι ολοφάνερο πως κάποιο κενό υπάρχει στον μύθο. Για να δούμε, όμως, μία άλλη ερμηνεία:
Όλα θα μπορούσαν να εξηγηθούν αν δεχτούμε πως το Κουτί συμβόλιζε τον έλεγχο του ανθρώπου σε ό,τι υπήρχε μέσα του. Δεν υπήρχαν καλά και κακά πράγματα μέσα στο Κουτί. Υπήρχαν απλώς πράγματα που ξέφυγαν από τον έλεγχο του ανθρώπου. Ξέφυγε ένα πράγμα με πολλά ονόματα ή πολλά πράγματα με ένα όνομα. Πιο απλά:
Από το Κουτί της Πανδώρας ξέφυγαν οι λέξεις!
Κάποτε, οι λέξεις δεν είχαν υπόσταση αλλά περιέγραφαν πράγματα δίνοντας τους υπόσταση. Όταν όμως οι λέξεις ξέφυγαν από τον έλεγχο, απέκτησαν δική τους οντότητα κι έγιναν οι ίδιες πραγματικότητες.
Ακόμη και μία πρόχειρη ανάγνωση των μυθολογιών όλων των λαών, αποκαλύπτει ότι οι διάφοροι Θεοί ξεπήδησαν από το αρχέγονο Χάος. Η λέξη Χάος στην αρχαιότητα σήμαινε το Κενό, το Ανεκδήλωτο. Οι απελευθερωμένες λέξεις ήταν εκείνες που έδωσαν συγκεκριμένες μορφές στο Κενό. Στη γλώσσα του μύθου οι θεοί μπορούσαν να αλλάζουν μορφές. Με μία λέξη, υπήρχε Δημιουργία.
Χάρη στην συμβολική μορφή τους, οι μύθοι είναι το φανερό μέρος μιας απόκρυφης παράδοσης και γνώσης. Με την μορφή αυτή μπορούν να λειτουργήσουν σαν κλειδιά για να προχωρήσει κανείς σε κάτι βαθύτερο. Στο μύθο, η προσοχή του αμύητου συγκεντρώνεται στο περιεχόμενο. Στην περίπτωση όμως του Κουτιού της Πανδώρας, το περιεχόμενο είναι οι Λέξεις που παγώνουν (δεν μπορούν να ελεγχθούν) από την στιγμή που θα βγουν από μέσα. Άρα, ποιά είναι η χρησιμότητα του Κουτιού;
Καμία. Το κλειδί βρίσκεται στο άνοιγμα και το κλείσιμο του Κουτιού, μια που αυτό συμβολίζει τον έλεγχο της πραγματικότητας!
Οι Θεοί που έφτιαξαν το Κουτί της Πανδώρας, ήξεραν πως όσο καλή κρυψώνα και να βρεις για κάτι, πάντα θα βρεθεί ο έξυπνος που θα καταφέρει να την διαρρήξει. Κάποιος κάποτε θα άνοιγε το Κουτί της Πανδώρας. Φρόντισαν λοιπόν να κρύψουν μαζί και το όπλο που θα μπορούσε να καταπολεμήσει ό,τι υπήρχε μέσα. Το ίδιο το Κουτί ήταν το όπλο και το δώρο ταυτόχρονα. Όχι το περιεχόμενό του, που ήταν μοιραίο να ξεφύγει κάποτε.
* Τι σημαίνει «Κουτί»; Το Matrix. Και τι σημαίνει matrix; Σημαίνει δίκτυο, ιστός, πλέγμα, περίβλημα, καλούπι. Καλούπι… = Μήτρα;…
Το Κουτί, λοιπόν, είμαστε εμείς, ο καθένας ξεχωριστά. Είναι και η γύρω πραγματικότητά μας. Εμείς επιλέγουμε και δημιουργούμε. Το Κουτί μας είναι ξεκλείδωτο. Μένει να κάνουμε τον κόπο και να το κλείσουμε ή να το ανοίξουμε… Για να το ελέγχουμε. Όσο δεν το κάνουμε. Κάποιος άλλος ελέγχει τον κόσμο μας!
Αν θέλουμε να βγούμε από το matrix πρέπει να αξιοποιήσουμε το Κουτί της Πανδώρας που μας έδωσαν οι θεοί για να μας προστατέψουν από την ξαφνική μας έξοδο από το Σπήλαιο του Πλάτωνα! Γι’ αυτό και οι αρχαίοι εισήγαγαν τα Μυστήρια, για την ομαλή έξοδό μας από το Matrix. Από το Κουτί της Πανδώρας.
Αυτή τη στιγμή το «κουτί» ή matrix ελέγχεται από «άρχοντες/δεσμοφύλακες» που είναι κατώτεροί μας. Αλλά αφού είναι κατώτεροι, πώς μπορούν να το ελέγχουν; Γιατί απλά εξαφάνισαν και απαγόρευσαν τα Μυστήρια των Αρχαίων Ελλήνων. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα ζωντανοί θύλακες και πυρήνες αντίστασης για την απόδρασή μας από το Matrix. Αρκεί να θέλουμε να τους αντιληφθούμε και να τους ακολουθήσουμε.
Σημ. Με αποσπάσματα από “Το Κουτί της Πανδώρας”, Θανάσης Βέμπος, Εκδόσεις Μάριος Βερέττας
diadrastika / Image by gencraft
