Το Μυστηριώδες Περιστατικό της Χρυσόπετρας στο Κιλκίς
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Πέμπτη, 29 Ιουνίου 1989. Ένα όμορφο και δροσερό πρωινό, γύρω στις 8, πάνω από το χωριό της Χρυσόπετρας, περιοχής του Κιλκίς, ένα παράδοξο σύννεφο φαίνεται να παρασύρεται από το ελαφρύ αεράκι. Όσοι έχουν ξυπνήσει εκείνη την ώρα και πίνουν τον καφέ τους, ή έχουν φύγει για τις δουλειές τους, δεν παρατηρούν μια ιδιομορφία που έχει αυτό το λευκό σύννεφο.
Ο κύριος όγκος του νέφους αυτού δεν διαλύεται όπως θα μπορούσε να περιμένει κανείς. Ακραία τμήματά του ενώ σβήνουν στον γαλανό ουρανό, ουσιστικά δεν χάνονται αλλά μοιάζουν να ανατροφοδοτούν το κύριο σώμα, το οποίο μοιάζει να έχει μια πολύ συγκεκριμένη πορεία στον ουρανό, κόντρα στα άλλα συννεφάκια, αλλά κόντρο και στην φορά του ελαφρού ανέμου.
Ώρα 8:10 το ίδιο πρωί. Το σύννεφο αρχίζει να έχει φθίνουσα πορεία. Εξακολουθεί να μην διαλύεται, ενώ όσο κατέβαινε γινόταν όλο και πιο τεράστιο, λόγω της προσέγγισης προς το έδαφος. Χαριτολογόντας, θα έλεγε κανείς, πως χάλασε και σε λίγο θα καταπλάκωνε όλο το χωριό. Δύο παιδικά μάτια παρατήρησαν το ιδιαίτερα λευκό νέφος. Μέσα του, στο εσωτερικό του, στροβιλιζόταν κάτι που ξεχώριζε. Μέσα στον στρόβιλο φαινόταν να αιωρείται, ή μάλλον, να στέκεται μια φιγούρα που έμοιαζε ανθρώπινη.
Το μικρό κορίτσι ένιωσε ένα φόβο να φωλιάζει μέσα του, διότι εκεί που είχε την περιέργεια να παρατηρήσει το παράξενο σύννεφο που κατέβαινε από τον ουρανό, έκρινε πως η ανθρώπινη φιγούρα που έβλεπε μέσα στο σύνεφα μάλλον θα πρέπει να ξεπερνούσε το ύψος των δέντρων της περιοχής. Η σύγκριση του μήκους του νέφους, της απόστασής του από την θέση της και το ένστικτό της, της υπαγόρευαν πως ένας γίγαντας προσγειώνεται στο χωριό.
Ίσως της φάνηκε πως όλα σκοτείνιασαν, λες και έπεσε η νύχτα μέσα λίγα δευτερόλεπτα. Μπορεί να ήταν το πολύ φωτεινό σύννεφο που τα έκανε όλα γύρω να μοιάζουν τυλιγμένα σε μια αλλόκοτη σκιά. Το σύννεφο κατέβαινε πιο γρήγορα. Δεν το έχασε καθόλου από τα μάτια της. Βγήκε έξω από το και το παρακολούθησε. Πράγματι, αυτό που έβλεπε, ουσιαστικά το περίγραμμα της φιγούρας, της έδινε την εντύπωση ενός θεόρατου και υπερφυσικά μεγαλόσωμου ανθρώπου, με χέρια και πόδια του το νέφος τα έκανε να φαίνονται διαλυμένα, αλλά δεν ήταν όπως θα διαπιστωθεί αργότερα. Πλησίασε λίγο ακόμα και σταμάτησε. Ήδη οι παλμοί της είχαν ανέβει πολύ και είχε λαχανιάσει λες και είχε τρέξει μαραθώνιο.
Ώρα 8:15. Η μικρή 11χρονη βρισκόταν να παρακολουθεί την προσγείωση του σύννεφου, στη ΒΔ πλευρά του χωριού. Για μια στιγμή ένιωσε ότι κάτι περίεγο θα συμβεί. Την επόμενη σκέφτηκε να φωνάξει κάποιον για βοήθεια, την γιαγιά της. Αλλά δεν πρόλαβε. Η φιγούρα που έμοιαζε ανθρώπου, σαν να πήδηξε από το σύννεφο και με έναν εκκωφαντικό θόρυβο πάτησε στον χωματόδρομο, ανάμεσα σε δύο σπίτια. Ήταν σαν έκρηξη και η μικρή εντελώς τρομοκρατημένη έτρεξε κατευθείαν στη γιαγιά της. Ίσως της φάνηκε πως ο γίγαντας σήκωσε τα χέρια και το κεφάλι στέλνοντας κεραυνούς που ακούμπησαν τον μαύρο ουρανό σε τερατώδες κρότο που ακούστηκε σα να έσκασε βόμβα στο έδαφος. Ακούστηκε σε όλο το χωριό και όλοι οι κάτοικοι αναστατώθηκαν. Μέρα ξανά. Καμιά σκοτεινιά. Πουθενά.
Όσοι βρίσκονταν εκεί κοντά που “πάτησε” ο γίγαντας, βγήκαν την ίδια στιγμή έξω να δουν τι συνέβη, τι ήταν αυτό που άκουσαν. Ήταν κάποιο τρακάρισμα; Ήταν κάτι άλλο; Τι ήταν; Δεν είδαν τίποτα. Το σύννεφο είχε διαλυθεί, ή απλά δεν υπήρχε πουθενά. Και επικρατούσε η απόλυτη ησυχία παντού, σα να μη συνέβη το παραμικρό. Ούτε γίγαντας, ούτε τίποτα. Μόνο όταν τους έδειξε η μικρή κοπέλα το μέρος όπου πάτησε το υπερβολικά ψηλό ον, πρόσεξαν δύο βαθιά ίχνη από υπερφυσικά τεράστια ανθρώπινα πέλματα, με φτέρνα, καμάρα και πέντε δάχτυλα.. Και όταν λέμε υπερφυσικά, εννοούμε πως τα δύο αποτυπώματα, οι πατούσες, είχαν διαστάσεις 1.10 μήκος και 60 εκατοστά πλάτος, σε βάθος δυόμισι εκατοστών μέσα στο έδαφος. Φανταστείτε πως, το ον, θα μπορούσε άνετα να έχει ύψος πάνω από 12 μέτρα. Ίσως και πολύ περισσότερο.
Ώρα με την ώρα, όλο το χωριό της Χρυσόπετρας μιλούσε για το μυστηριώδες περιστατικό. Σιγά-σιγά το νέο είχε φτάσει και στα διπλανά χωριά, ενώ δεν ήταν λίγοι όσοι έρχονταν για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια το τεράστιο αποτύπωμα των ποδιών που άφησε ο μυστηριώδης γίγαντας που κατέβηκε από το σύννεφο. Πλέον, είχε γίνει κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο. Γι’ αυτό και περιφράχτηκε πρόχειρα με τούβλα και σανίδες. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο πατέρας της μικρής, αφού σχόλασε από τη δουλειά και έμαθε τι είχε συμβεί, κάλεσε την αστυνομία και την ενημέρωσε σχετικά με το συμβάν.
Από εκείνη την στιγμή – ίσως και πολύ πιο πριν – άρχισε μια πρωτοφανής κινητοποίηση της Αστυνομίας, του Στρατού, επιστημόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πολιτικών, ερευνητών ΑΤΙΑ και γενικά ανεξήγητων φαινομένων. Οι τελευταίοι έδιναν τις δικές τους εξηγήσεις μέσα από αληθοφανείς θεωρίες και έκαναν συγκρίσεις με άλλα παρόμοια περιστατικά στο εξωτερικό. Μιλούσαν για εξωγήινους και εξωγήινα διαστημόπλοια μεταμφιεσμένα σε νεφέλες. Οι περισσότεροι ήταν αρκετά πειστικοί στον τρόπο που τα παρουσίαζαν. Μα όλα αυτά ήταν υποθέσεις.
Επιστήμονες και ειδικοί προσπάθησαν να αποδώσουν κάποια πράγματα σε φυσικά αίτια και φαινόμενα, όπως ότι ο ανεμοστρόβιλος είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στην περιοχή, όμως, αυτός θα εξαφάνιζε τα αποτυπώματα, δεν θα τα δημιουργούσε. Ο κρότος θα μπορούσε να είναι από το διπλανό βουνό, Γκαμήλα, καθώς υπάρχει σε λειτουργία ένα λατομείο καθώς και ένα εργοστάσιο κατασκευής εκρηκτικών υλών. ΟΚ, αλλά κανείς δεν εξήγησε πως ακούστηκε σα να συνέβη μέσα στο χωριό της Χρυσόπετρας. Επίσης, κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει πως οι διαστάσεις των αποτυπωμάτων – αν και υπερφυσικά τεράστιες – έχουν αναλογίες με αυτές των ανθρώπινων ποδιών, με φτέρνα, καμάρα και πέντε δάκτυλα.
Λέγεται ότι πολύ σύντομα στο σημείο έφτασε και ειδική Μονάδα από την κοντινή βάση του ΝΑΤΟ και έριξαν γύψο στα αποτυπώματα, όχι για να τα εξαφανίσουν, αλλά για να δημιουργήσουν κάτι σαν εκμαγείο, καλούπι και να μπορέσουν να τα μεταφέρουν ώστε να τα μελετήσουν ειδικοί που θα κατέφθαναν σύντομα για να τα παραλάβουν. Στο μυστηριώδες περιστατικό της Χρυσόπετρας στο Κιλκίς, δεν δόθηκαν άλλες διαστάσεις, υπονοήθηκε η φάρσα και η φαντασία των μικρών παιδιών, ανάμεσα σε άλλες ευφάνταστες εξηγήσεις.
Λίγο αργότερα, δηλαδή περίπου δύο μήνες μετά, στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 στο Voronezh, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, προσγειώνονται μεγαλόσωμα ανθρωπόμορφα όντα. Στη ζώνη τους είχαν το σύμβολο του Διπλού Έψιλον. Μάρτυρες ήταν μερικά παιδιά.
*Προϊόν φαντασίας και μυθοπλασίας, όμως, βασισμένο σε αληθινό περιστατικό σύμφωνα με περιγραφές αρκετών εφημερίδων της εποχής (Τα Νέα 1/7/1989, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ” 1/7/1989) και πληροφορίες κυρίως από erenzw αλλά και ufotruth-gr, metafysiki-pylh, όπου μπορείτε να δείτε κείμενα και εικόνες από το περιστατικό της Χρυσόπετρας του Κιλκίς.
diadrastika / Image by Willgard Krause from Pixabay
