Απόηχοι της Αιωνιότητας στο Άχρονο Διάβα
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Το έτος 16.500 π.Χ., υπήρχε ένας κόσμος που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον, όπου η πλούσια μυθολογία του πολιτισμού της Ελλάδας ξεπέρασε τα όρια του χρόνου και του χώρου. Απόηχοι της αιωνιότητας στο άχρονο διάβα.
Η μοίρα, πάντα αριστοτεχνική υφάντρια
Ήταν μια εποχή όπου ο Τρωικός Πόλεμος είχε τελειώσει και ο Οδυσσέας είχε επιστρέψει στην Ιθάκη και την Πηνελόπη, η Αργοναυτική Εκστρατεία είχε προηγηθεί και ο μυθικός Ορφέας και ο θρυλικός Όμηρος συνυπήρχαν, με τις ιστορίες τους να αντηχούν στους αιώνες. Μέσα σε αυτόν τον παγκόσμιο και οικουμενικό ελληνικό πολιτισμό, οι δρόμοι τους θα συνέπλεαν επιτέλους.
Διαβάστε επίσης: Κι αν Ορφέας και Όμηρος έζησαν 16.500 χρόνια πριν;
Ο Ορφέας, ο ασυναγώνιστος μουσικός και ποιητής, περιπλανήθηκε στα καταπράσινα τοπία της αρχαίας Ελλάδας. Η λύρα του, ένα δώρο από τους θεούς, κρατούσε μια μελωδία που μπορούσε να συγκινήσει τόσο τον άνθρωπο όσο και τις θεότητες.
Με τη μαγευτική φωνή και τη μουσική του, ο Ορφέας είχε αιχμαλωτίσει τις καρδιές θνητών και αθανάτων, ωστόσο μια βαθιά λαχτάρα τον κατέτρωγε. Λαχταρούσε για μια σύνδεση πέρα από αυτόν τον κόσμο, μια αγάπη που θα μπορούσε να ξεπεράσει ακόμη και τον θάνατο.
Εν τω μεταξύ, ο Όμηρος, ο τυφλός ποιητής, περιπλανιόταν στις απέραντες πεδιάδες και τις δυνατές θάλασσες. Οι στίχοι του, γεμάτοι με επικές ιστορίες ηρώων και θεών, αντηχούσαν στις ψυχές όσων τους άκουσαν.
Αλλά μέσα στα βάθη του σκότους του, μια σπίθα περιέργειας έκαιγε έντονα. Ο Όμηρος λαχταρούσε για μια ματιά στα αιώνια μυστήρια που βρίσκονταν πέρα από το θνητό βασίλειο, μια ιστορία που θα ξεπερνούσε ακόμη και τις δικές του αθάνατες αφηγήσεις.
Η μοίρα, πάντα αριστοτεχνική υφάντρια, οδήγησε τον Ορφέα και τον Όμηρο να διασταυρωθούν, για μια ακόμα φορά μετά την αρχαία πόλη της Θήβας, μια φεγγαρόλουστη νύχτα, κάτω από τις αιωνόβιες ελιές της Ολυμπίας.
Διαβάστε επίσης: Μοιραία Συνάντηση Θρύλων, Όμηρος και Ορφέας
Καθώς το απαλό αεράκι ψιθύριζε τα ονόματά τους, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και μια βαθιά αναγνώριση φούντωσε μέσα τους. Ήξεραν ότι οι απόηχοι της αιωνιότητας είχαν τη μοίρα τους για πάντα συνυφασμένη.
Ένα άνευ προηγουμένου ταξίδι
Με τη λαμπερή αυγή, ο Ορφέας και ο Όμηρος ξεκίνησαν ένα άνευ προηγουμένου ταξίδι, διασχίζοντας τα ουράνια βασίλεια και τις ξεχασμένες γωνιές της Γης. Οι θεοί, γοητευμένοι από τον κοινό σκοπό τους, έδωσαν τις ευλογίες τους στο δίδυμο, δίνοντάς τους τη δύναμη να αποκαλύψουν τα μυστικά του σύμπαντος.
Καθοδηγούμενοι από τις στοιχειωμένες μελωδίες του Ορφέα, κατέβηκαν στον Κάτω Κόσμο, όπου οι ψυχές των νεκρών περίμεναν τα τραγούδια της λύτρωσης. Με κάθε συγχορδία, οι πύλες του Άδη έτρεμαν και οι αποχρώσεις των νεκρών έβρισκαν παρηγοριά στις αιθέριες αρμονίες. Μαζί, ο Ορφέας και ο Όμηρος θριάμβευσαν πάνω στο σκοτάδι, υφαίνοντας μια ζωντανή αρμονία ελπίδας και απελευθέρωσης.
Η αναζήτησή τους συνεχίστηκε μέσα από τις μαγευτικές κορυφές του Ολύμπου. Παρέα με τον Δία και το θεϊκό πάνθεον, ο Ορφέας και ο Όμηρος άκουσαν τις ιστορίες των θεών και των θεαινών, διαμορφώνοντας τις ιστορίες τους σε επικούς στίχους που θα αντηχούσαν στην αιωνιότητα.
Οι Ολύμπιοι απολάμβαναν την αρμονική συγχώνευση των μελωδιών του Ορφέα και των εύγλωττων λόγων του Ομήρου, με τη δύναμή τους να ξεπερνά τα όρια της πραγματικότητας – γιατί οι απόηχοι της αιωνιότητας ήταν άχρονοι.
Στη μυθική πόλη της Ατλαντίδας
Καθώς η οδύσσεια τους έφτασε στο αποκορύφωμά της, ο Ορφέας και ο Όμηρος έφτασαν στη μυθική πόλη της Ατλαντίδας. Συνοδευόμενοι από τις θαλάσσιες νύμφες και τις γοργόνες, έπλευσαν μέσα από δόλια νερά, με τη μουσική τους να τους οδηγεί στις κρυμμένες ακτές του μυθικού νησιού.
Στην Ατλαντίδα, το δίδυμο ανακάλυψε μια κοινωνία ανέγγιχτη από τον χρόνο, που ευδοκιμούσε σε μια ουτοπία χτισμένη στη γνώση και την αρμονία. Εκεί, συνάντησαν τον θρυλικό Ερμή Τρισμέγιστο, ο οποίος αποκάλυψε τα μυστικά του σύμπαντος που κρύβονταν μέσα στις αρχαίες βιβλιοθήκες της πόλης.
Διαβάστε επίσης: Ερμής Τρισμέγιστος. Μάθε άνθρωπε ότι δεν είσαι από τη Γη
Μαζί, το τρίο εμβάθυνε στα μυστήρια της ύπαρξης, με τις συλλογικές προσπάθειές τους να φωτίζουν τον ίδιο τον ιστό της πραγματικότητας.
Το επικό τους ταξίδι έφτασε στο τέλος του, αφήνοντας τον Ορφέα και τον Όμηρο για πάντα μεταμορφωμένους. Αποχαιρετούν την Ατλαντίδα, με τις ψυχές τους για πάντα συνυφασμένη με τη διαχρονική γνώση που είχαν αποκτήσει.
Καθώς επέστρεφαν στο θνητό βασίλειο, κουβαλώντας τη σοφία που είχαν αποκτήσει, οι ιστορίες τους, ως απόηχοι της αιωνιότητας, εξαπλώθηκαν παντού, διαμορφώνοντας τον παγκόσμιο και παγκόσμιο ελληνικό πολιτισμό για τις επόμενες γενιές.
Όλοι οι πολιτισμοί στο παγκόσμιο σκηνικό σκηνικό ξεκίνησαν από έναν. Στην πορεία των αιώνων τροποποιήθηκαν και διαφοροποιήθηκαν, όμως πάντα υπήρχε και θα υπάρχει ένα ξεχωριστό στίγμα επάνω στον καθένα, σαν δαχτυλικό αποτύπωμα, σαν κοινός παρονομαστής.
Ένας οικουμενικός πολιτισμός
Αν και έχουν περάσει χιλιετίες, οι απόηχοι του εκπληκτικού ταξιδιού του Ορφέα και του Ομήρου αντηχούν ακόμα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά όχι στην αυστηρή λογική των σκεπτικιστών και των επιστημόνων.
Αλλά, ποιος τους λογαριάζει αυτούς; Κανείς δεν θα τους θυμάται μετά από χρόνια – πόσο μάλλον μετά από αιώνες ή χιλιετίες!
Όμως, ο μύθος, σαν αληθινός λόγος που είναι θα ταξιδεύει παντοτινά στον άχρονο χώρο, θα αφήνει απόηχους της αιωνιότητας και θα διαμορφώνει εκείνο που αρκετοί αμφισβητούν αλλά οι περισσότεροι αποδέχονται: την αλήθεια τους.
Διαβάστε επίσης: Η Αιώνια Ασπίδα. Μια Απροσδόκητη Αποκάλυψη
Σε ολόκληρο τον πλανήτη Γη, είχε αναπτυχθεί και εξαπλωθεί ένας οικουμενικός πολιτισμός από τους ισχυρούς θεούς του Ολύμπου που προηγήθηκαν και από τα παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που ακολούθησαν.
diadrastika / Image by icefront from depositphotos.com
