Την Αποκαλούσαν «Φρικιό» Αλλά Έγινε Θρύλος
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό χωριό ζούσε μια γυναίκα που λεγόταν Ματίλντα. Η Ματίλντα ήταν γνωστή για τις εξαιρετικές της ικανότητες και την περίεργη εμφάνισή της. Ενώ το πρόσωπό της ήταν εκπληκτικά όμορφο, το περίεργο σχήμα της μύτης φαινόταν να αψηφά τους νόμους της συμμετρίας. Αυτό, όμως, δεν την εμπόδισε να είναι ακαταμάχητη για ορισμένους και ταυτόχρονα φρικιό για κάποιους άλλους.
Διαβάστε επίσης: Αναζητώντας το Νόημα της Ζωής
Από μικρή η Ματίλντα ανακάλυψε τα μοναδικά της ταλέντα. Είχε την ικανότητα να επικοινωνεί με ζώα, φυτά, ακόμα και με τα ίδια τα στοιχεία της Φύσης. Η ασυνήθιστη μύτη της, που έμοιαζε με χαριτωμένη αλλά στραβή καμπύλη, καμπουρωτή και θεόρατη, φαινόταν να ενισχύει τις υπερφυσικές της ικανότητες.
Την αποκαλούσαν «φρικιό»
Πολλοί συγχωριανοί της γοητεύονταν από την προσωπικότητά της, άλλοι όμως τρομοκρατούνταν από την περίεργη εμφάνιση της Ματίλντα, την κορόιδευαν ή την αποκαλούσαν «φρικιό». Ορισμένοι ψιθύρισαν φήμες για αυτήν, πιστεύοντας ότι ήταν μια μάγισσα που χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις της για σκοτεινούς σκοπούς. Ωστόσο, η Ματίλντα παρέμενε απτόητη από τα άεργα κουτσομπολιά τους.
Ήξερε ότι η μύτη της ήταν μια υπενθύμιση των εξαιρετικών χαρισμάτων της και ότι ο πραγματικός της σκοπός ήταν να τα χρησιμοποιήσει για τα καλά. Βέβαια, δεν είχε κάνει ποτέ της δεσμό κι αυτό την έριχνε ψυχολογικά, μερικές φορές.
Έβγαινε σπανίως από το σπίτι της – κι όταν το έκανε κατέβαζε την κουκούλα της κάπας της ή το γείσο του καπέλου της πολύ χαμηλά, ώστε να κρύβει τη μύτη της. Τι περισσότερες φορές, όμως, η αυτοπεποίθησή της ξεπερνούσε τα όρια.
Ένας κακός μάγος
Ένα ζοφερό πρωινό, ένας κακός μάγος με το όνομα Γκουθους έφτασε στο χωριό, προσπαθώντας να αποκτήσει τον έλεγχο των κατοίκων της πόλης. Η μαύρη μαγεία του είχε ήδη παγιδεύσει πολλά γειτονικά χωριά, αφήνοντάς τα σε μια κατάσταση διαρκούς φόβου και απόγνωσης. Οι χωρικοί στράφηκαν στη Ματίλντα, την τελευταία τους ελπίδα, παρά τις επιφυλάξεις τους για την αντισυμβατική εμφάνισή της.
Διαβάστε επίσης: Όλη η Μαγεία Βρίσκεται στα Δάχτυλα του Χεριού μας
Η Ματίλντα, έχοντας επίγνωση του κινδύνου που πλησίαζε, δέχτηκε την έκκληση των χωρικών για βοήθεια. Φόρεσε τον μακρύ, ρευστό μανδύα της και ξεκίνησε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τον Γκουθους. Η μοναδική της μύτη φαινόταν να την καθοδηγεί, σαν να διέθετε μια μυστηριώδη δική της δύναμη, ανεξάρτητη από τα άλλα προσόντα της.
Στο μαγεμένο δάσος
Καθώς η Ματίλντα έμπαινε βαθύτερα στο μαγεμένο δάσος που περιέβαλλε τη φωλιά του μάγου, συνάντησε διάφορα πλάσματα που μοιράστηκαν μαζί της τη σοφία και τα μυστικά τους. Τα πουλιά τραγούδησαν αρμονικές μελωδίες, ενημερώνοντάς την για κρυφές παγίδες και ύπουλα ξόρκια.
Τα δέντρα ψιθύριζαν αρχαία ξόρκια, αποκαλύπτοντας τις αδυναμίες του μάγου. Τα ίδια τα στοιχεία χόρεψαν παρουσία της, παρέχοντάς της την ενέργεια που χρειαζόταν για να ξεπεράσει το σκοτάδι που την περίμενε.
Τελικά, η Ματίλντα έφτασε στη φωλιά του μάγου, όπου την περίμενε ο Γκουθους. Την κορόιδεψε, την είπε «φρικιό», κοροϊδεύοντας την υπερβολική καμπούρα στη μύτη της με το ήδη περίεργο σχήμα. Αλλά η Ματίλντα, απτόητη, στάθηκε στο ύψος της και μίλησε με ακλόνητη σιγουριά.
«Μπορεί να βρίσκεις τη μύτη μου περίεργη, αλλά το σχήμα της είναι απόδειξη της δύναμής μου», δήλωσε, με τη φωνή της να αντηχεί με εξουσία. «Δεν φοβάμαι το σκοτάδι σου, γιατί είμαι η ενσάρκωση του φωτός και της ελπίδας».
Διαβάστε επίσης: Ένας Καμπούρης και ο Θησαυρός στο Νεκροταφείο
Με αυτά τα λόγια, η Ματίλντα απελευθέρωσε τις ικανότητές της στον Γκουθους.
Σβήνοντας το σκοτάδι που μάστιζε τη γη
Η Ματίλντα σήκωσε τα χέρια της ψηλά με τα δάχτυλα σα να ήθελε να αρπάξει κάτι και η μύτη της εισέπνευσε και φιλτράρισε όλη την κακή ενέργεια του μάγου ξεριζώνοντας όλη την κακή και πονηρή μαγεία του.
Διέταξε τα στοιχεία να σηκωθούν εναντίον του. Αμέσως, ένας σφοδρός άνεμος άρχισε να φυσάει μανιασμένα και χείμαρροι βροχής έπεφταν, σβήνοντας το σκοτάδι που μάστιζε τη γη τόσο καιρό και σκορπίζοντας ό,τι κακό είχε απομείνει.
Ηττημένος και ταπεινωμένο, ο Γκουθους εκδιώχθηκε για πάντα από το χωριό. Οι χωρικοί βγήκαν από τα σπίτια τους, γεμάτοι ευγνωμοσύνη και νέο σεβασμό για τη Ματίλντα. Θαύμασαν τη μοναδική της μύτη, βλέποντάς την πλέον ως σύμβολο γενναιότητας και δύναμης.
Το «φρικιό» που έγινε θρύλος
Από εκείνη την ημέρα και μετά, η Ματίλντα χαιρετίστηκε ως ήρωας και η μύτη της με περίεργο σχήμα έγινε πηγή έμπνευσης για τους χωρικούς. Συνειδητοποίησαν ότι τα φαινόμενα θα μπορούσαν να εξαπατούν, και το αληθινό μεγαλείο κρύβεται στην καρδιά και το πνεύμα κάποιου.
Διαβάστε επίσης: Οι Ψυχές Δεν Πεθαίνουν Μετά το Θάνατο
Η Ματίλντα συνέχισε να χρησιμοποιεί τις εξαιρετικές της ικανότητες για τη βελτίωση του χωριού, εξασφαλίζοντας αρμονία και ευημερία για όλους. Και καθώς περνούσαν τα χρόνια, έγινε θρύλος για τις επόμενες γενιές ότι οι διαφορές μας είναι αυτές που μας κάνουν εξαιρετικούς και ότι το να είμαστε «φρικιό» μπορεί να είναι σημάδι κάποιου μεγαλείου.
diadrastika / Image by leolintang from depositphotos.com
