Η Πέτρινη Κεφαλή της Γουατεμάλα με καυκάσια χαρακτηριστικά
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, βαθιά στις ζούγκλες της Γουατεμάλα, ένα γιγαντιαίο πέτρινο κεφάλι υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε. Είχε ωραία χαρακτηριστικά, με λεπτά χείλη και μεγάλη μύτη και το πρόσωπό του ήταν στραμμένο προς τον ουρανό, αλλά με κλειστά μάτια. Παραδόξως, το πρόσωπο αποδείχθηκε να έχει Καυκάσια χαρακτηριστικά, τα οποία δεν ταίριαζαν με καμία από τις προκολομβιανές φυλές της Αμερικής. Η ανακάλυψη προσέλκυσε γρήγορα την προσοχή, αλλά εξίσου γρήγορα γλίστρησε από τις σελίδες της ιστορίας και ξεχάστηκε.
Διαβάστε επίσης: Αρχαίες φιγούρες μοιάζουν να οδηγούν είδος οχήματος
Όπως διαβάζουμε στο ancient-origins.net, η είδηση της ανακάλυψης εμφανίστηκε για πρώτη φορά όταν ο Δρ Oscar Rafael Padilla Lara, διδάκτωρ φιλοσοφίας, δικηγόρος και συμβολαιογράφος, έλαβε μια φωτογραφία του κεφαλιού το 1987 μαζί με μια περιγραφή που έλεγε ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1950 από τον ιδιοκτήτη της γης, όπου βρέθηκε το κεφάλι και ότι βρισκόταν «κάπου στις ζούγκλες της Γουατεμάλα».
Η φωτογραφία και η ιστορία τυπώθηκαν σε ένα μικρό άρθρο στο ενημερωτικό δελτίο «Ancient Skies» (Αρχαίοι Ουρανοί), το οποίο πήρε και διάβασε ο γνωστός εξερευνητής και συγγραφέας David Hatcher Childress, ο οποίος ξεκίνησε να ερευνά για περισσότερες πληροφορίες για το μυστηριώδες πέτρινο κεφάλι. Εντόπισε τον Δρ Padilla ο οποίος ανέφερε ότι βρήκε τους ιδιοκτήτες της γης, την οικογένεια Biener, όπου βρέθηκε ο μονόλιθος. Η τοποθεσία ήταν 10 χιλιόμετρα μακριά από ένα μικρό χωριό στη La Democracia στα νότια της Γουατεμάλας.
Ωστόσο, ο Δρ Padilla είπε ότι ήταν σε απόγνωση, όταν έφτασε στο χώρο και διαπίστωσε ότι η περιοχή είχε εξαλειφθεί: «Καταστράφηκε από τους επαναστάτες πριν από περίπου δέκα χρόνια. Εντοπίσαμε το άγαλμα πολύ αργά. Είχε χρησιμοποιηθεί ως στόχος (σκοποβολής) σε ασκήσεις αντικυβερνητικών ανταρτών. Αυτό το παραμόρφωσε εντελώς», είπε. Τα μάτια, η μύτη και το στόμα είχαν εξαφανιστεί εντελώς. Ο Padilla ήταν σε θέση να μετρήσει το ύψος του μεταξύ σε 4 και 6 μέτρα, με το κεφάλι να στηρίζεται στο λαιμό. Το ότι Padilla δεν επέστρεψε και πάλι στο χώρο οφείλεται σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των δυνάμεων των ανταρτών στην περιοχή.
Η καταστροφή της κεφαλής σήμαινε ότι η όλη ιστορία πέθανε με αιφνίδιο τρόπο μέχρι που απέκτησε δημοσιότητα και πάλι από κινηματογραφιστές για το Revelations of the Mayans 2012 and Beyond (Αποκαλύψεις των Μάγιας για το 2012 και μετέπειτα), που χρησιμοποίησαν τη φωτογραφία για να ισχυριστούν ότι εξωγήινοι έχουν έρθει σε επαφή με παλαιότερους πολιτισμούς. Ο παραγωγός δημοσίευσε ένα έγγραφο που γράφτηκε από τον αρχαιολόγο Hector Ε Majia της Γουατεμάλα, ο οποίος έγραψε: «Δηλώνω ότι αυτό το μνημείο δεν παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά των Μάγια, Ναχουάτλ, Ολμέκων ή οποιουδήποτε άλλου προκολομβιανού πολιτισμού. Δημιουργήθηκε από έναν έκτακτο και ανώτερο πολιτισμό με τρομερή γνώση. του οποίου δεν υπάρχει καμιά καταγραφή ύπαρξης σε αυτόν τον πλανήτη».
Ωστόσο, πέρα από την έρευνα σχετικά με τον μονόλιθο, η δημοσίευση έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα, ρίχνοντας όλη την ιστορία στα χέρια ενός δικαιολογημένα δύσπιστου ακροατηρίου που σκέφτηκε ότι όλα ήταν απλώς ένα διαφημιστικό κόλπο. Ακόμη και η ίδια η επιστολή αμφισβητήθηκε, ότι δηλαδή δεν ήταν γνήσια. Έτσι, πρακτικά και ουσιαστικά, έχουμε μόνο μία φωτογραφία από ένα γιγαντιαίο πέτρινο κεφάλι, το οποίο ως αντικείμενο δεν υπάρχει, παρέα με την πιθανότητα η εικόνα να είναι προϊόν μοντάζ – αν και δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να υποδηλώνει ότι η αρχική φωτογραφία δεν είναι αυθεντική ή ότι η καταγραφή του Δρ Padilla ήταν ψευδής. Καθώς, λοιπόν, δεν υπάρχουν στοιχεία ή ενδείξεις προς την μία ή την άλλη πλευρά, δηλαδή ότι η κεφαλή υπήρξε ή πρόκειται για απάτη, πέφτουμε σε ένα τοίχο προσωπικής επιλογής του καθενός: Τι προτιμάει να επιλέξει, την πιθανότητα η ιστορία μαζί με τη φωτογραφία να είναι αληθινά ή την πιθανότητα να στήθηκε μια ψεύτικη ιστορία γύρω από μία ψευδή φωτογραφία που έβαλε στην πρίζα ερευνητές να την ψάχνουν και να λύσουν ένα μυστήριο που δεν υπάρχει; Πάντως υπάρχουν ορισμένα πραγματικά γεγονότα που θα μπορούσαν να δρομολογήσουν μία απάντηση.
Η περιοχή όπου αναφέρθηκε ότι βρέθηκε το πέτρινο κεφάλι, η La Democracia, είναι ήδη γνωστή για τα πέτρινα κεφάλια που κοιτούν τον ουρανό και, είναι γνωστό ότι έχουν δημιουργηθεί από τον πολιτισμό των Ολμέκων, που άνθισε μεταξύ του 1400 και του 400 π.Χ.. Η ενδοχώρα των Ολμέκων ήταν η περιοχή των πεδιάδων στον Κόλπο του Μεξικού. Αντικείμενα στο στυλ των Ολμέκων, σχέδια, μνημεία και εικονογραφίες έχουν βρεθεί σε περιοχές εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από την ενδοχώρα των Ολμέκων, συμπεριλαμβανομένης των La Democracia. Η μόνη παραφωνία η φωτογραφία του 1950 με το πέτρινο κεφάλι καθώς τα χαρακτηριστικά του είναι τελείως διαφορετικά. Ο αείμνηστος Phillip Coppens, Βέλγος συγγραφέας, ραδιοπαρουσιαστής και τηλεοπτικός σχολιαστής σε θέματα εναλλακτικής ιστορίας έθεσε το ερώτημα εάν η κεφαλή της Γουατεμάλα «αποτελεί μια αντικανονικότητα (anomaly) της περιόδου των Ολμέκων, ή αν είναι μέρος ενός άλλου -άγνωστου- πολιτισμού που προηγήθηκε ή ακολούθησε τους Ολμέκους και από τον οποίο το μόνο αντικείμενο που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα είναι το κεφάλι του Padilla».
Άλλα ζητήματα αφορούν το κατά πόσον η κατασκευή είναι απλώς ένα κεφάλι, ή αν υπήρχε και σώμα από κάτω, όπως και στα αγάλματα του Νησιού του Πάσχα, επίσης αν το πέτρινο κεφάλι συνδέεται με οποιεσδήποτε άλλες κατασκευές στην περιοχή. Θα ήταν καλό να γνωρίζουμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι η δημοσιότητα γύρω από την ταινία «Αποκαλύψεις των Μάγια για το 2012 και μετέπειτα» χρησίμευσε μόνο για να θάψει την ιστορία βαθύτερα μέσα στις σελίδες της ιστορίας. Ας ελπίσουμε ότι κάποιος φιλόδοξος εξερευνητής θα ψάξει την ιστορία για άλλη μια φορά και θα διερευνήσει περαιτέρω για να βρει την αλήθεια σχετικά με αυτό το αινιγματικό μνημείο.
Αδιέξοδο. Αν η παραφωνία που προαναφέραμε αποτελεί ένδειξη ή δρομολόγηση της ιδέας ότι δεν υπήρξε πραγματικά ποτέ το άγαλμα, τότε στη περίπτωση αυτή, το πρόβλημα λύθηκε. Όμως, αν υποθέσουμε ότι το κεφάλι ήταν αληθινό, τότε τα ερωτήματα παραμένουν: Από πού προέρχεται; Ποιος το έκανε; Και γιατί;
diadrastika
