Toν Μυστικό Κώδικα των κειμένων του Πλάτωνα, ανακοίνωσε ότι έσπασε ένας Βρετανός επιστήμονας και αποκάλυψε την «κρυμμένη» μουσική δομή, που δεν πιάνει ανθρώπινο αυτί !
Αρμανία του Σύμπατος… η Μουσική
Ο Πλάτων έδωσε ένα πολύ ωραίο χαρακτηρισμό στη Μουσική: “Αρμονία του Σύμπαντος”. Το γεγονός ότι η Μουσική έχει τους δικούς της κανόνες αρμονίας, δεν τον εμπόδισε να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη στο μέγιστο βαθμό, προσδίδοντας αυτό το χαρακτηρισμό στο ίδιο το Σύμπαν.
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι νότες της μουσικής, που είναι μόλις επτά, μπορούν να έχουν άπειρες σχέσεις μεταξύ τους. Οι σχέσεις των ήχων είναι δύο ειδών: οριζόντιες και κάθετες. Όταν λέμε οριζόντιες εννοούμε τη διαδοχή τους. Ποια νότα ακούγεται μετά από μια άλλη φτάνοντας στο να δημιουργηθεί μια ολόκληρη μουσική σύνθεση. Οι κάθετες σχέσεις όμως συμπληρώνουν το οριζόντιο αποτέλεσμα. Όταν λέμε κάθετες σχέσεις εννοούμε τις συνηχήσεις των νοτών. Οι κάθετες αυτές σχέσεις διέπονται από τους νόμους της Αρμονίας.
Η Αρμονία είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στο χώρο της μουσικής και από ό,τι φαίνεται η λέξη αυτή χαρακτηρίζει πάρα πολλά πράγματα. Τις σχέσεις των χρωμάτων, των ανθρώπων, των πλανητών και αστέρων και πάρα πολλά άλλα πράγματα, μέσα στην καθημερινότητα που ενδεχομένως να μην αντιλαμβανόμαστε με την πρώτη ματιά.
Πλάτων και Πυθαγόρεια κλίμακα
Δεν υπάρχουν αμφιβολίες για την μουσική παιδεία του Πλάτωνα.
- Στον “Φαίδωνα”, ακούμε τον Σωκράτη να λέει ότι: “η φιλοσοφία είναι η ανώτερη μορφή μουσικής”.
- Στην “Πολιτεία” υπάρχει η άποψη ότι: η διαπαιδαγώγηση των νέων της ανώτερης τάξης πρέπει να γίνεται με τη μουσική. Αυτή η τάξη θα έπρεπε να συντηρείται από όλες τις άλλες για να είναι τα μέλη της άρχοντες και φύλακες της Πόλης – Κράτους. Οι νέοι μέσω της μουσικής, θα οδηγούνταν στη φιλοσοφία, ώστε οι αποφάσεις τους και σαν άρχοντες και σαν φύλακες να ήταν οι σωστότερες και δικαιότερες.
- Στον “Τίμαιο”, που είναι ένα από τα πιο ώριμα και σημαντικά του έργα, ο Πλάτωνας αποκαλύπτει τις Πυθαγόρειες θεωρίες περί μουσικής λέγοντας ότι: “ο Θεός δημιούργησε την ψυχή, χρησιμοποιώντας τις αναλογίες της πυθαγόρειας μουσικής κλίμακας”.
Σε κάποια φάση λοιπόν της δημιουργίας ο Θεός αφού πήρε διπλάσιες και τριπλάσιες ποσότητες από την αναλλοίωτη αθάνατη ουσία και την ουσία που γεννιέται και πεθαίνει διαρκώς, δημιούργησε μια αναλογία κάπως έτσι απλά σαν να μιλούσαμε για μια χορδή:
1. Πήρε το μισό της χορδής που δίνει διπλάσιο κραδασμό (συχνότητα).
2. Πήρε τα 2/3 που δίνουν κραδασμό 3/2 του πρώτου κραδασμού (5κ)
3. Πήρε τα 3/4 που δίνουν κραδασμό 4/3 του πρώτου κραδασμού (συλλαβή ή 4κ)
4. Η διαφορά που προκύπτει 2/3 : 3/4 = 8/9 είναι ο μείζων τόνος
Δηλαδή σε ολόκληρη τη χορδή
5. Τέλος τοποθετώντας τόνους στα κενά προκύπτουν οι αναλογίες 27/32 και 243/256. Η πρώτη που προκύπτει από τη ιαφορά ανάμεσα στα 3/4 (4κ) και τα 8/9 (μείζων τόνο) ονομάστηκε τριημίτονο. Η δεύτερη ονομάστηκε λείμμα και είναι η διαφορά ανάμεσα στα 3/4 και σε δυο μείζων τόνους.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Πλάτωνας παρουσιάζει τα διαστήματα που αποτελούν τη μουσική κλίμακα του Πυθαγόρα και αυτά είναι:
1 το ίσο (1κ) δηλαδή ΠΑ-ΠΑ
2 το διαπασών (οκτάβα ή 8κ) δηλαδή ΠΑ-ΠΑ’
3/2 το διαπέντε (5κ) δηλαδή ΠΑ-ΚΕ
4/3 το διατέσσερα (4κ) δηλαδή ΠΑ-ΔΗ (2 : 3/2 = 4/3)
81/64 το δίτονο (3Μ) δηλαδή ΓΑ-ΚΕ (9/8 * 9/8 = 81/64)
32/27 το τριημίτονο (3μ) δηλαδή ΠΑ-ΓΑ (4/3 : 9/8 = 32/27)
9/8 ο μείζων τόνος (2Μ) δηλαδή ΔΗ-ΚΕ (3/2 : 4/3 = 9/8)
256/243 το λείμμα (2μ) δηλαδή ΒΟΥ-ΓΑ (4/3:81/64=256/243)
Να επισημάνουμε ότι κατά την πρόσθεση των διαστημάτων, κάνουμε πολλαπλασιασμό των λόγων και κατά την αφαίρεση διαίρεση. Ακόμα ότι οι λόγοι τη χορδής ανεστραμμένοι εκφράζουν λόγους συχνοτήτων.
Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε ότι όταν πάλλονται τα 2/3 της χορδής – οπότε παράγεται ένα διάστημα πέμπτης καθαρής (δια πέντε) με την ανοικτή χορδή – η συχνότητα (κραδασμός) του νέου φθόγγου είναι 3/2 φορές μεγαλύτερη της συχνότητας της ανοικτής χορδής.
Οι αρχαίοι δεν πολυσυμπαθούσαν τους μαθηματικούς υπολογισμούς και χρησιμοποιούσαν λέξεις για να συμβολίζουν τους αριθμούς(α=1,β=2,….,ω=800). Έτσι βλέπουμε τον Αριστόξενο που ήταν μαθητής του Αριστοτέλη (ο οποίος ήταν βέβαια μαθητής του Πλάτωνα) να μην δέχεται τη χρήση αριθμητικών λόγων στο υπολογισμό των μουσικών διαστημάτων και να βασίζεται στην αίσθηση της ακοής. Δέχεται, βέβαια, τα διαστήματα της οκτάβας (1/2) της πέμπτης (3/2) της τετάρτης (3/4) και του τόνου (9/8) ως διαφορά των διαστημάτων της οκτάβας και της πέμπτης (2 : 3/2 = 4/3).
————————-
Ένας ιστορικός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ο Dr Jay Kennedy έχει σπάσει τον «Ο Πλατωνικό Κώδικα» – τα απο καιρο αμφισβητούμενα μυστικά μηνύματα κρυμμένα στα γραπτά του μεγάλου φιλοσόφου. Ο Πλάτων και το έργο του ίδρυσαν τον δυτικό πολιτισμό και τις επιστήμες. Τα ευρήματα ο Dr Jay Kennedy θα αλλάξουν ριζικά την ιστορία των απαρχών της δυτικής σκέψης.
Ο Δρ Kennedy, αποκαλύπτει ότι ο Πλάτων χρησιμοποίησε μια μορφοδιάταξη των συμβόλων, που κληρονόμησε από τους αρχαίους οπαδούς του Πυθαγόρα, για να δώσει στα βιβλία του μια μουσική δομή. Έναν αιώνα νωρίτερα, ο Πυθαγόρας είχε διακηρύξει ότι οι πλανήτες και τα αστέρια παράγουν μια μη ακουστή μουσική, μια «αρμονία των σφαιρών». Ο Πλάτων μιμούνταν αυτήν την κρυφή μουσική στα βιβλία του.
«Ηταν σαν να ανοίγαμε έναν τάφο και να εντοπίζαμε μέσα του, καινούργια έργα του Πλάτωνα»,
Η ύπαρξη κρυμμένων μηνυμάτων στα πλατωνικά κείμενα, είχε συζητηθεί αρκετές φορές στους επιστημονικούς κύκλους, έλειπε όμως μία συγκροτημένη θεωρία που να αποδεικνύει την ύπαρξή τους.
Οι κρυμμένοι κωδικοί δείχνουν ότι ο Πλάτωνας, προ κατέλαβε την Επιστημονική Επανάσταση 2.000 χρόνια πριν από τον Ισαάκ Νεύτωνα, ανακαλύπτοντας την σημαντικότερη ιδέα: ” το βιβλίο της φύσης, είναι γραμμένο στη γλώσσα των μαθηματικών”. Τα αποκωδικοποιημένα μηνύματα, επίσης αποκαλύπτουν έναν εκπληκτικό τρόπο για να ενώσει την επιστήμη και τη θρησκεία. Το δέος και η ομορφιά που αισθανόμαστε ως προς τη φύση, λέει και ο Πλάτων, δείχνει ότι είναι θεία. Ανακαλύπτοντας την επιστημονική τάξη της φύσεως, πλησιάζεις όλο και πιο κοντά στο Θεό. Αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τους πολέμους του σημερινού πολιτισμού μεταξύ επιστήμης και θρησκείας.
«Τα βιβλία του Πλάτωνα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του Δυτικό Πολιτισμού, αλλά είναι μυστηριώδη και καταληγουν με γρίφους»
… εξηγεί ο Δρ Kennedy, στην Σχολή του Μάντσεστερ των Βιοεπιστημών.
«Στην αρχαιότητα, πολλοί από τους οπαδούς του, είπαν ότι τα βιβλία του περιείχαν κρυμμένα επίπεδα εννοιών και μυστικούς κώδικες, αλλά και αυτό απορρίφθηκε από τους σύγχρονους μελετητές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να τα εξηγήσουν».
«Είναι μια μακρά και συναρπαστική ιστορία, αλλά βασικά εγώ έσπασα τον κωδικό. Έχω δείξει αυστηρά ότι τα βιβλία περιέχουν κώδικες και σύμβολα και ότι η διαλεύκανση αυτών αποκαλύπτει την κρυμμένη φιλοσοφία του Πλάτωνα. Αυτή είναι μια αληθινή ανακάλυψη όχι, απλά επανερμηνεία. Αυτό θα μετατρέψει τις αρχές της ιστορίας της δυτικής σκέψης, και ειδικά την ιστορία της αρχαίας επιστήμης, τα μαθηματικά, την μουσική και τη φιλοσοφία».
Ο Βρετανός επιστήμονας, τα συμπεράσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν στην αμερικανική επιθεώρηση «Apeiron», αποκαλύπτει ότι ο Πλάτωνας χρησιμοποίησε μια διάταξη συμβόλων, εμπνευσμένη από τη θεωρία του Πυθαγόρα, για να δώσει στα έργα του μουσική δομή.
Τον 6ο αιώνα π.Χ.ο Πυθαγόρας είχε διακηρύξει ότι οι ουράνιες σφαίρες παράγουν μια μουσική που δε γίνεται αντιληπτή με την ακοή. Ο Πλάτων μιμήθηκε αυτήν την κρυφή μουσική στην «Πολιτεία» και άλλα έργα του:τοποθέτησε ομάδες λέξεων, που σχετίζονται με τη μουσική, ύστερα από κάθε δωδέκατο του κειμένου, κρύβοντας έτσι ένα είδος κλίμακας με δώδεκα νότες.
Μερικές σημειώσεις ήταν αρμονικές, άλλες παράφωνες. Στις τοποθεσίες με τις αρμονικές νότες περιέγραψε τους ήχους που σχετίζονται με την αγάπη ή το γέλιο, ενώ οι θέσεις με τις παράφωνες νότες έχουν σημανθεί με στριγκούς ήχους ή τον πόλεμο ή τον θάνατο. Αυτός ο μουσικός κώδικας ήταν το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση σε όλο το συμβολικό σύστημα του Πλάτωνα.
Ο Δρ Kennedy, ένας ερευνητής στο Κέντρο Ιστορίας της Επιστήμης, Τεχνολογίας και Ιατρικής, λέει:
«Όπως διαβάζουμε τα βιβλία του, τα συναισθήματά μας, ακολουθούν τα σκαμπανεβάσματα της μουσικής κλίμακας. Ο Πλάτωνας παίζει τους αναγνώστες του, όπως τα μουσικά όργανα».
«Ο Πλάτωνας θεωρείται συχνά μόνο φιλόσοφος, ενώ ήταν επίσης σπουδαίος επιστήμονας. Συμμετέχω σε ένα κίνημα ανάμεσα στους ιστορικούς των Επιστημών να στραφούν στη μελέτη των μαθηματικών του, της φυσικής, της μουσικής θεωρίας και της φυσιολογίας του»
«Η αποκρυπτογράφηση της μουσικής δομής δείχνει ότι, ο Πλάτων χρησιμοποιεί το συμβολισμό, πράγμα που μας οδηγεί σε πολλά άλλα είδη συμβολισμού», τονίζει.
Συγγραφέας και του βιβλίου «Space, time and Einstein», ο δρ Κένεντι συνεχίζει την έρευνά του στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία.
«Η μελέτη μου, που πρέπει φυσικά να επικυρωθεί και από άλλους ειδικούς, δείχνει ότι οι απόψεις μας, για πολλούς αρχαίους φιλοσόφους, πρέπει να αναθεωρηθούν. Για παράδειγμα, ο Αριστοτέλης ήταν σκεπτικός στην πυθαγόρεια κληρονομιά. Καθώς η έρευνά μου δείχνει ότι ο Πλάτων ήταν οπαδός του Πυθαγόρα, διαπιστώνουμε ότι η απόσταση μεταξύ τους ήταν μεγαλύτερη απ’ όσο πιστεύαμε».
Ο Βρετανός ειδικός, στέκεται ιδιαίτερα στις «τεράστιες πρακτικές επιρροές» της πλατωνικής σκέψης. Θυμίζει τη διαπίστωση του Ελληνα καθηγητή στο Πρίνστον Αλέξανδρου Νεχαμά:
«Ο Πλάτων εκπροσωπεί το πέρασμα από την κοινωνία του πολέμου, στην κοινωνία της σοφίας».
Οπως λέει ο δρ Κένεντι…
«μετά τον Πλάτωνα, στη θεωρία και συχνά στην πράξη, η πολιτική αφορούσε την κοινωνική δικαιοσύνη, πράγμα που δεν ήταν αυτονόητο πριν από αυτόν. Ο Πλάτων συνέβαλε επίσης στο να επηρεαστεί η δυτική παράδοση από τα μαθηματικά και την επιστήμη, από αυτό βιώνουμε τόσο τα οφέλη όσο και τις βλαβερές συνέπειες. Κι ακόμη, παρά το ότι στην «Πολιτεία» αντιμάχεται τους ποιητές, ο ίδιος ήταν σπουδαίος ποιητής. Η σαγηνευτική δύναμη κειμένων όπως το «Συμπόσιο», ο «Φαίδρος» και ο «Φαίδων», πηγάζει από το πάντρεμα της βαθιάς φιλοσοφικής του σκέψης και μιας υψηλής ποίησης»…
Ωστόσο ο Πλάτων δεν σχεδίασε την κρυπτογράφησή του για διασκέδαση. Ήταν για τη δική του ασφάλεια. Οι ιδέες του Πλάτωνα, ήταν μια επικίνδυνη απειλή για την Ελληνική εθνική θρησκεία. Είπε ότι: “οι μαθηματικοί νόμοι και όχι οι Θεοί ελέγχουν το σύμπαν”.
Ο δάσκαλος του Πλάτωνα, ο Σωκράτης, είχε εκτελεσθεί για αίρεση, ο Πυθαγόρας τα έγγραφα του οποίου αγόρασε και μελετούσε, κυνηγήθηκε και θανατώθηκε. Είχε πάρει το μάθημα του και δεν επιθυμούσε να καταλήξει νεκρός.
Η Μυστικότητα ήταν κάτι το φυσιολογικό κατά την αρχαιότητα, ειδικά για εσωτερικές και θρησκευτικές γνώσεις, αλλά ειδικά για τον Πλάτωνα ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Η κωδικοποίηση των ιδεών, ήταν ο μόνος τρόπος για να είναι ασφαλής.
πηγή: Αρμονικό Εγχειρίδιο
olympianstone / Image by markara77 from depositphotos.com
