Το Φεγγάρι είναι Ολόγραμμα. Τι Κρύβει.
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Ένα νέο μυστήριο έρχεται να προστεθεί, ανάμεσα σε πολλά άλλα, για τον δορυφόρο της Γης. Αυτή τη φορά έχει να κάνει με την όψη τoy. Μήπως, τελικά, αυτό που όλοι βλέπουμε δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά μια ψεύτικη πρόσοψη, ένα ολόγραμμα; Ας δούμε τώρα πως προέκυψε όλο αυτό, πως αποδεικνύεται, από που προέρχεται και τι μπορεί να υπάρχει πίσω από αυτό που φαίνεται.
Όλοι βλέπουμε το φεγγάρι από όλο τον κόσμο, πάντα την ίδια όψη. Όμως, αυτό δεν είναι περίεργο και έχει εξηγηθεί επιστημονικά. Πάρα πολλοί διαθέτουν οικιακά τηλεσκόπια, αρκετά ισχυρά ώστε να μπορούν να παρακολουθούν ακόμα και περίεργες κινήσεις άγνωστων αντικειμένων στην επιφάνειά του. Πάρα πολλά έχουν καταγραφεί και δημοσιευθεί στο YouTube, αλλά δεν έχουν δοθεί επιστημονικές εξηγήσεις.
Την διαφορά σε όλα αυτά έρχεται να κάνει ο αστροφυσικός Henry Cloud του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, καθώς μια μέρα, όπως παρατηρούσε το φεγγάρι, πρόσεξε στον σεληνιακό δίσκο κάτι παράδοξο: μια αδιόρατη οριζόντια γραμμή να κατεβαίνει προς τα κάτω. Αρχικά, υπέθεσε ότι ήταν κάποιο σφάλμα. Προσπάθησε να το διορθώσει αλλά δεν γινόταν. Συμβουλεύτηκε τους τεχνικούς, αλλά τίποτα. Κάθε φορά που κοιτούσε, μια νέα “γραμμή” κατέβαινε, σαν “σεληνιακό κύμα”. Ήταν όπως στις παλιές τηλεοράσεις όταν δεν είχαν καλό σήμα οπότε διακρινόταν μια οριζόντια ευθεία απ’ άκρη σ’ άκρη της οθόνης να κατεβαίνει από το πάνω μέρος της που μόλις έφτανε στο κάτω μέρος, ξεκινούσε από την αρχή και επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά.
Ο Cloud διερεύνησε την περίεργη ανωμαλία και σε άλλα τηλεσκόπια όπου είχε πρόσβαση. Το ίδιο συνέβαινε και σε αυτά, μόνο που εκεί συνάντησε τον σκεπτικισμό των άλλων συναδέλφων και τεχνικών, μέχρι που άνωθεν εντολή τον ειδοποίησε, ή μάλλον τον προειδοποίησε σε πολύ αυστηρό τόνο να σταματήσει να ασχολείται με αυτό το θέμα διότι, εμμέσως πλην σαφώς, κινδύνευε η θέση του.
Ο Henry Cloud τα παράτησε όλα και άρχισε να εξετάζει το φαινόμενο από το προσωπικό του τηλεσκόπιο στο σπίτι του. Αγόρασε φασματογράφους, τηλεσκοπικές κάμερες υψηλής ευκρίνειας καθώς και ό,τι άλλο χρειαζόταν προκειμένου να μελετήσει όσο καλύτερα μπορούσε αυτό που ο ίδιος πλέον ονόμαζε “horizontal lunar wave”. Μετά από δύο εβδομάδες αναλύσεων επί αναλύσεων, αυτή η περίεργη ανωμαλία σχετικά με τη μορφή του λεγόμενου “σεληνιακού κύματος” εξακολουθούσε να εμφανίζεται, ήταν πάντα εκεί. Πολύ γρήγορα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το φεγγάρι είναι στην πραγματικότητα μια πλαστογραφία.
Αυτό που συνέβαινε, κατά τον αστροφυσικό Henry Cloud, ήταν πως η όψη της Σελήνης ήταν στην πραγματικότητα ψεύτικη, ήταν ένα ολόγραμμα. Δηλαδή ότι αυτό που βλέπουμε προκύπτει από την προβολή μίας εικόνας. Στο συμπέρασμα αυτό συνέβαλαν και σχετικές μελέτες από Ρώσους επιστήμονες, με τους οποίους μπήκε στην διαδικασία να επικοινωνήσει και να συνεργαστεί ανεπίσημα. Ωστόσο, κανείς από όλους αυτούς και τον ίδιο, δεν ήταν σε θέση να πουν αν η “προβολή” προέρχεται από την Γη ή από κάποιο άλλο σημείο του διαστήματος.
Όταν οι Ρώσοι επιστήμονες που ήρθαν σε επαφή με τον Cloud ανέφεραν το θέμα σε ανθρώπους υψηλά ιστάμενων θέσεων – οι οποίοι “γνωρίζουν” πράγματα – δέχτηκαν μεγάλη κριτική και δυσφήμιση για τις προσπάθειες που έκαναν να αποσαφηνίσουν την μυστηριώδη ανωμαλία. Ωστόσο, οι καλές γνωριμίες και οι καλές φιλίες μερικές φορές οδηγούν σε κάποιες καλές πληροφορίες. Έτσι λοιπόν, μία μέρα η Ρωσίδα συνάδελφος Tsukanova Galya Aleksandrovna, ενημέρωσε τον Cloud ότι ένας υψηλός αξιωματούχος της εμπιστεύτηκε πολύ φιλικά να σταματήσει να ασχολείται και της εξήγησε αδιάφορα πως ακούγεται ότι αυτή η ιστορία ξεκινάει από το 1969 και μετά.
Όταν οι Αμερικανοί προσσεληνώθηκαν, τότε όλα άλλαξαν. Με την άφιξη των αστροναυτών στην σεληνιακή επιφάνεια, ενεργοποιήθηκε άμεσα ένα “παραπέτασμα” που κάλυπτε όλα εκείνα που δεν έπρεπε να δουν οι επισκέπτες από την Γη, δηλαδή μεγάλες κατασκευές στην επιφάνεια της Σελήνης, καθώς και τεχνητές δομές που έδειχναν ότι μεγάλη έκταση πολλών χιλιομέτρων της Σελήνης θύμιζε “γέφυρα πλοίου” μέσα από την οποία, από το εσωτερικό της Σελήνης, οι όποιοι ένοικοι παρακολουθούσαν τη Γη. Ήταν σαν ασύλληπτα τεράστιες τζαμαρίες που διέτρεχαν μια ζώνη πλάτους πολλών χιλιομέτρων περιμετρικά της Σελήνης. Οι αστροναύτες έβλεπαν μόνο κρατήρες και άμορφα βράχια.
Από τότε, η προβολή αυτή δεν έχει απενεργοποιηθεί και οι όποιες φωτογραφίες εκλαμβάνονται ή αποτυπώνονται από τους γήινους τεχνητούς δορυφόρους, δίνουν μια πλαστή εικόνα από αυτό που υπάρχει πραγματικά από κάτω. Όταν τυχαίνει ερασιτέχνες αστρονόμοι αλλά και επίσημα τηλεσκόπια να “πιάνουν” άγνωστα αντικείμενα να πετούν στην επιφάνεια είναι γιατί αυτά περνούν σε μεγάλη απόσταση από το ολόγραμμα. Τίποτα από αυτό που βλέπουμε εκεί πάνω δεν είναι αληθινό. Το φεγγάρι είναι ένα ολόγραμμα και πίσω του κρύβει την πραγματική τεχνητή Σελήνη η οποία είναι κατοικήσιμη από ευφυή όντα που διαθέτουν ανώτερη τεχνολογία. Όλα αυτά τα γνώριζαν γιατί είχαν αναπτυχθεί συστήματα στη Γη που διαπερνούσαν το ολόγραμμα, έστω και αποσπασματικά, σε ορισμένα σημεία.
Ο αστροφυσικός Henry Cloud έμεινε εμβρόντητος με όλα όσα του εκμυστηρεύτηκε η Aleksandrovna. Αφού συνειδητοποίησε τι έμαθε και τα έβαλε όλα σε μια τάξη και σειρά στο μυαλό του, προσπάθησε να διαδώσει την αλήθεια, αλλά πολύ γρήγορα έχασε τη θέση του, το σπίτι του, την γυναίκα του, βρέθηκε χρεωμένος και πλέον είναι ένας άστεγος που ζει κάτω από γέφυρες, κυνηγημένος και κατατρεγμένος.
diadrastika / Image by ImaArtist from Pixabay
