Οι Ανουνάκι και οι λαοί τους

Οι Ανουνάκι και οι λαοί τους

Οι Ανουνάκι είναι οι πρώτοι θεοί που εμφανίστηκαν στην ανθρώπινη ιστορία στην περιοχή της Μεσοποταμίας απο τα πιό πανάρχαια χρόνια την 5η χιλιετία π.χ. πιθανότατα και ακόμα παλιότερα είναι δηλαδή πάντοτε παρόντες στις θρησκείες των λαών όσο υπάρχουν ιστορικά στοιχεία.

Οι Ανουνάκι του Σίτσιν

Απο τους Ανουνάκι προέρχονται όπως θα δούμε όλοι οι θεοί των μεγάλων αρχαίων βασιλείων της Ανατολής έως τα κλασσικά χρόνια ενώ και πολλοί Έλληνες θεοί έχουν ταυτιστεί με μερικούς απο αυτούς. Εμφανίστηκαν ως επίσημοι θεοί των Σουμερίων του αρχαιότερου πολιτισμού της γής σύμφωνα με τα ως τώρα ιστορικά δεδομένα αλλά υπήρχαν πρίν απο αυτούς και εξακολουθούσαν να υπάρχουν πολλές χιλιετίες αργότερα.

Ο μεγάλος Σουμεριολόγος απο το Αζερμπαιτζάν Ζαχαρίας Σίτσιν (Zecharia Sitchin) (1920 – 2010) αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στην αποκρυπτογράφηση των Σουμεριακών πινακίδων που ανακαλύφθησαν απο τον Sir Henry Leonard (1850) στο σημερινό Ιράκ εκεί που βρισκόταν η αρχαία Νινευή.

Η δουλειά του ήταν καταπληκτική δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον κολοσσιαίο έργο, τα συμπεράσματα τα κατέγραψε σε μιά μεγάλη σειρά βιβλίων αλλά χωρίς να γίνει αποδεκτός απο την επιστημονική κοινότητα με πηγές τις Σουμεριακές πινακίδες και την βίβλο την οποία μετέφρασε με δικό του ξεχωριστό τρόπο. Σύμφωνα με τον Σίτσιν οι θεοί που δημιούργησαν τον άνθρωπο ήταν οι Ανουνάκι εξωγήινοι αστροναύτες απο τον πλανήτη Νιμπιρού που ήρθαν στην γή για αναζήτηση χρυσού επειδή ήταν απαραίτητος για την επιβίωση στον δικό τους πλανήτη.

Οι Ανουνάκι είναι μιά εξωγήινη φυλή οι οποίοι έχουν τεράστια διάρκεια ζωής για τα ανθρώπινα δεδομένα στην γή, ζούν περίπου 150 χρόνια του πλανήτη Νιμπιρού άν ένα έτος του πλανήτη Νιμπιρού ισοδυναμεί με 3.600 χρόνια γήινα προκύπτει οτι ένας Ανουνάκι ζεί άνω απο 500.000 ανθρώπινα χρόνια αυτός είναι ο λόγος που φαίνονται στους ανθρώπους ως θεοί αιώνιοι και αθάνατοι. Αρχηγοί της αποστολής ήταν δύο αδέλφια οι Ενλίλ και Ενκί γιοί του Ανού ο οποίος ήταν κάποιος ηγεμόνας ή βασιλιάς στον Νιμπιρού εγκαταστάθηκαν στο Ντιλμούν κοντά στο σημερινό Κουβέιτ ξεκινώντας τις εργασίες εξόρυξης χρυσού απο την Αφρική.

Η κόπωση έφερε έντονες διαμαρτυρίες απο τους κατώτερους Ανουνάκι εργάτες τότε οι μεγάλοι Ανουνάκι αποφάσισαν να δώσουν νοημοσύνη σε ένα απο τα γηγενή όντα της γής ώστε να κάνουν αυτά την σκληρή δουλειά της εξόρυξης. Ο Ενκί χρησιμοποιώντας την υψηλή τεχνολογία του πλανήτη Νιμπιρού κατάφερε στο εργαστήριο του να δώσει νοημοσύνη στο πιό εξελιγμένο πιθηκοειδές που υπήρχε εκείνη την εποχή στην γή πρίν απο 400.000 χρόνια σύμφωνα με τον Σίτσιν στον Homo Sapiens, ο πρώτος άνθρωπος ήταν ο Αντάμ ή Αντάπα.

Για πολλές χιλιετίες οι θεοί Ανουνάκι και οι άνθρωποι που τους υπηρετούσαν στην εξαγωγή χρυσού ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους, κάποια εποχή 15000 χρόνια περίπου πρίν απο τις μέρες μας οι άνθρωποι αυξήθηκαν πάρα πολύ ο Ενλίλ τους φοβήθηκε και αποφάσισε να τους εξουδετερώσει με κατακλυσμό αφού έχει συγκεντρώσει τις απαραίτητες ποσότητες χρυσού για να επιστρέψει στον Νιμπιρού.

O Ενκί ο οποίος ήταν μεγάλος μηχανικός και επιστήμονας λυπήθηκε το δημιούργημα του και έδωσε οδηγίες στον Ουτναπιστίμ να κατασκευάσει μιά κιβωτό για να σώσει το ανθρώπινο είδος, με αυτόν το τρόπο σώθηκε ύστερα απο τον κατακλυσμό του Ενλίλ που κράτησε 7 μέρες με παρόμοιο τρόπο με αυτόν του βιβλικού Νώε. Μετά τον κατακλυσμό ο Ενλίλ ευλόγησε τον Ουτναπιστίμ και οι Ανουνάκι αποφάσισαν να αναχωρήσουν για τον πλανήτη τους αφήνοντας το ανθρώπινο γένος να ακολουθήσει την πορεία του, οι επισκέψεις τους στην γή στην αρχή ήταν αραιές απο την 5η χιλιετία π.χ. σταμάτησαν εντελώς.

Σύμφωνα με τον Σίτσιν η επόμενη φορά που θα περάσει ο πλανήτης Νιμπιρού απο την γή θα είναι το 2012 κάτι που θα σημάνει την επιστροφή των Ανουνάκι με κοσμογονικές αλλαγές ώς τώρα δέν έχουμε δεί τίποτε.

Οι Ανουνάκι του Ίκε

Ο διάσημος Άγγλος συγγραφέας Ντέιβιντ Ίκε (David Icke) (γεν. 1952) είχε την δική του θεωρία για τους Ανουνάκι που κατέγραψε αναλυτικά στο σύγγραμα του ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.

Σύμφωνα με τον Ίκε ήταν αιμοβόροι εξωγήινοι ερπετοειδούς μορφής που κατήλθαν στην γή απο τον πλανήτη του Δράκοντα πρίν απο 400.000 περίπου χρόνια πανύψηλοι 4 μέτρων, ολόλευκοι με σπινθηροβόλα μάτια ανήκαν στην κατώτερη τέταρτη διάσταση γι’αυτό μπορούσαν να κάνουν την εμφάνιση τους με πολλές μορφές.

Οι Ανουνάκι απο τον πλανήτη Δράκοντα δέν ήταν οι μόνοι που κατά τον Ίκε επισκέφτηκαν την γή ο άνθρωπος δημιουργήθηκε απο πολλαπλούς εξωγήινους αλλά είναι ο μοναδικοί που αποφάσισαν να παραμείνουν μόνιμα για να έχουν τον άνθρωπο υπο την εξουσία τους. Αρχικά ζούσαν με την αρχική ερπετοειδή τους μορφή αργότερα σκέφτηκαν οτι ο καλύτερος τρόπος να εξουσιάσουν τον άνθρωπο ήταν να εμφανίζονται και οι ίδιοι σάν άνθρωποι, γι’αυτό ξεκίνησαν πρόγραμμα διασταυρώσεων με ανθρώπους ώστε οι γόνοι τους να μπορούν να είναι ερπετοειδείς και άνθρωποι ταυτόχρονα.

Οι διασταυρώσεις ήταν ασταμάτητες σταμάτησαν μόνο λίγο πρίν απο τον μεγάλο κατακλυσμό ο οποίος έγινε περίπου 15.000 χρόνια πρίν απο τις μέρες μας σε συμφωνία πάντοτε χρονολογικά με τον Σίτσιν οπότε βυθίστηκαν μεγάλα κομμάτια στεριάς όπως η μυθική Ατλαντίδα. Ο Ίκε τεκμηρίωσε τις απόψεις του στηριζόμενος στα γραφόμενα της βίβλου σχετικά με τις διασταυρώσεις των υιών των θεών με τις θυγατέρες των ανθρώπων, μετά τις συγκεκριμένες διασταυρώσεις ο θεός οργισμένος έφερε τον κατακλυσμό παρακάτω είναι τα σχετικά αποσπάσματα

1. Και εγένετο ηνίκα ήρξαντο οι άνθρωποι πολλοί γίνεσθαι επί τής γης, και θυγατέρες εγεννήθησαν αυτοίς.
2. Ιδόντες δε οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας τών ανθρώπων ότι καλαί εισίν, έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών, ων εξελέξαντο.
3. Και είπε Κύριος ο Θεός…
4. Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις. και μετ’ εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων, και εγεννώσαν εαυτοίς. Εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ’ αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί. (Γένεσις 6/ς΄ 1-4)

Μετά τον κατακλυσμό σταμάτησαν οι διασταυρώσεις ερπετοειδών με ανθρώπους (κατά τον Σίτσιν οι Ανουνάκι εγκατέλειψαν την γή) αλλά είχε δημιουργηθεί μιά ισχυρή γενιά ερπετοειδών με ανθρώπινη μορφή που θα πρωταγωνιστήσει στην ανθρώπινη ιστορία.

Τα ερπετοειδή τρέφονται με το αίμα, την ανθρώπινη θλίψη, το άγχος, τον φόβο και την δυστυχία μπορούν σύμφωνα με την θέληση τους να μεταμορφώνονται απο ανθρώπους σε ερπετά και αντίστροφα ενώ μετά τον θάνατο του ανθρώπινου σώματος μπορούν να εγκατασταθούν σε οποιοδήποτε άλλο σώμα θέλουν.

Δημιούργησαν τις πρώτες θρησκείες όπως του Βαάλ, του Μολώχ, του Κρόνου που απαιτούσαν ανθρώπινο αίμα μέσω ανθρωποθυσιών ειδικά παιδιών για να αναζωογονούνται. Στην συνέχεια συγκεντρώθηκαν στην Βαβυλώνα σάν μεγάλη ερπετοειδής αδελφότητα οπου δημιούργησαν τις μονοθειστικές θρησκείες (χριστιανισμό, Ισλαμισμό) μέσω των οποίων θα μπορούσαν αργότερα να ελέγξουν τον κόσμο η βίβλος σύμφωνα με τον Ίκε γράφηκε απο την αδελφότητα της Βαβυλώνας την εποχή που υποτίθεται οι Ισραηλίτες ήταν αιχμάλωτοι του Ναβουχοδονόσορα.

Δημιούργησαν εκτός απο τις θρησκείες όλες τις οργανώσεις μέσω των οποίων θα μπορούσαν να ελέγξουν τον κόσμο ανεβάζοντας στην εξουσία ανθρώπους της αρεσκείας τους με τις περίφημες μασονικές στοές, όλες οι βασιλικές οικογένειες οι γαλαζοαίματοι ήταν κατά τον Ίκε ερπετοειδή όπως και οι άνθρωποι που άσκησαν κατά καιρούς εξουσία μέσω των στοών. Αναφέρει στο βιβλίο του πολλά παραδείγματα διασήμων ανθρώπων ακόμα και στις μέρες μας με μαρτυρίες να μεταμορφώνονται σε ερπετά, τα ερπετοειδή μέσω άλλων διαστάσεων επηρεάζουν την ζωή ακόμα και απλών ανθρώπων χωρίς οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν πάντα προς το αρνητικότερο.

Η θεωρία του Ίκε απορρίφθηκε όχι μόνο απο την επιστημονική κοινότητα που όπως ήταν αναμενόμενο τον είπε γραφικό αλλά και απο τον ίδιο τον Σίτσιν, με τον Σίτσιν με τον οποίο ήταν στενοί φίλοι είχε συναντηθεί πολλές φορές και όπως γράφει του είχε πεί να ξεχάσει οτιδήποτε σχετικό με τα ερπετά.

Η γενεαλογία των Ανουνάκι

Σύμφωνα με τον Ζαχαρία Σίτσιν πάντα πατέρας των θεών ήταν ο Ανού (σχετίζεται με τον Ελληνικό Ουρανό, και τον Ρωμαικό Ιανό) που ζούσε μόνιμα στον πλανήτη Νιμπιρτού ο ίδιος δέν είχε κατέβει ποτέ στην γή γι’αυτό δέν υπάρχει πουθενά καμιά χαραγμένη προσωπογραφία του, σύζυγος του ήταν η Ναμού.

Παιδιά τους τα οποία κατέβηκαν στην γή σαν αρχηγοί της αποστολής των Ανουνάκι ήταν ο μεγαλύτερος ο Ενλίλ, ο μικρότερος ο Εά ή Ενκί ο μηχανικός θεός των υδάτων και δημιουργός του ανθρώπου που απεικονίζεται με μιά γενειάδα απο τρεχούμενα νερά και η Νινλίλ αδελφή και σύζυγος του θεού Ενλίλ. Κέντρα λατρείας των δύο μεγάλων Ανουνάκι θεών ήταν η Νιππούρ του Ενλίλ και η Εριντού του Ενκί οι δύο αρχαιότερες πόλεις του κόσμου που χρονολογούνται απο την 5η χιλιετία π.χ., η Νιππούρ ήταν λατρευτικό κέντρο και της Νινλίλ.

Ο Ενλίλ πρίν παντρευτεί την αδελφή του την βίασε γι’αυτό εξορίστηκε απο την θεική κατοικία του Ντιλμούν στον Άδη, η εγκυμονούσα αδελφή του τον ακολούθησε το παιδί που θα γεννηθεί απο τον βιασμό θα είναι ο Ναννά ή Σίν (μεταφράζεται ως αμαρτία) θεός της Σελήνης. Στον Άδη ο Ενλίλ και η Νινλίλ θα συλλάβουν άλλο ένα παιδί τον Νεργκάλ ο οποίος θα γίνει ο θεός του θανάτου, άλλος γιός τους είναι ο Νινουρτά ο θεός της μαγείας και της ιατρικής προστάτης της Κίς που έκλεψε τις πινακίδες του πεπρωμένου απο τον πατέρα του με τις οποίες μπορούσε να εξουσιάσει τον κόσμο.

Ο Σίν ή Ναννά θεός της σελήνης και της σοφίας με σύμβολο τον ημισέληνο, προστάτης των αστρολόγων και των αποκρυφιστικών τεχνών, απεικονίζεται να οδηγεί έναν φτερωτό ταύρο με μιά γενειάδα απο πολύτιμους λίθους. Κέντρο λατρείας του Νανά ήταν η κυριότερη πόλη των Σουμερίων της Ούρ οπου είχε χτιστεί τεράστιο λατρευτικό ζιγκουράτ προς τιμή του την εποχή της μεγάλης ακμής της πόλης επί βασιλείας Ούρ – Ναμμού τον 19ο αιώνα, σύζυγος του ήταν η Νινγκάλ και δύο απο τα παιδιά του ο Ουτού και η Ινάννα.

Ο Ουτού θεός του ηλίου και η Ινάννα θεά της γονιμότητας θα γίνουν αργότερα οι βασικοί θεοί στις μεγαλύτερες αρχαίες αυτοκρατορίες της Ασίας, οι Βαβυλώνοι θα ονομάσουν τον Ουτού Σαμάς θεό του ήλιου και της δικαιοσύνης, οι Ασσύριοι θα τον ονομάσουν Ασσούρ η δέ Ινάννα θα γίνει η Ιστάρ η μεγαλύτερη γυναικεία θεότητα όλου του αρχαίου κόσμου.

Ο Ασσούρ των Ασσυρίων σάν θεός προερχόμενος απο τον ηλιακό θεό των Σουμερίων εμφανίζεται να οδηγεί τον ηλιακό δίσκο εκπληκτική ομοιότητα θα δούμε αργότερα και στον Αχούρα Μάσδα των Περσών θεό του Ζωροαστρισμού, μήπως το πρώτο συνθετικό Αχούρα προέρχεται απο τον Ασσούρ; Ο Ασσούρ εκτός απο κύριος θεός των Ασσυρίων θεωρείτο ο γενάρχης και ο δημιουργός ολόκληρου του λαού απο τον οποίο πήρε το όνομα του.

Ο Σαμάς στην Βαβυλώνα θα γίνει ο θεός των φτωχών, των ταξιδιωτών και της δικαιοσύνης εμφανίζεται στην γνωστή παράσταση οπου έδινε με τα χέρια του στον βασιλιά Χαμουραμπί τους νόμους. Η Ιστάρ θα μεταδοθεί σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο ακόμα και στην Ελλάδα ως Αφροδίτη, στην Βαβυλώνα θα γίνει γνωστή να προστατεύει τις ιερόδουλες και τις πόρνες οπου είχαν μετατρέψει τον ναό της σε κέντρο οργίων.

Οι Βαβυλώνιοι τέλος θα λατρέψουν σάν μεγάλη τους θεά την Σουμεριακή Ναμού σύζυγο του Ανού οπου θα την μετατρέψουν σε Τιαμάτ. Ο βασικός θεός των Βαβυλωνίων δέν ήταν ο Σαμάς αλλά ο Μαρδούκ προστάτης του Ναβουχοδονόσορα ο οποίος ήταν επίσης ένας Ανουνάκι γιός του Εά ή Ενκί, ο Μαρδούκ βοήθησε τον Σαργκών των Ακκάδων τον 22ο αιώνα π.χ. να γίνει κοσμοκράτορας έτσι έγινε ο κύριος θεός των Ακκάδων και στην συνέχεια των Βαβυλωνίων.

Σουμέριοι και Σημίτες

Οι Σημίτες άν και αναπτύχθηκαν στην ίδια περιοχή με τους Σουμέριους, λάτρευαν τους ίδιους θεούς και είχαν πολλές φορές την ίδια τέχνη δέν είχαν εθνολογικά απολύτως καμία απολύτως σχέση οι διαφορές τους ήταν χαώδεις.

Οι ανθρωπολόγοι που έχουν μελετήσει τα κρανία βρήκαν σημαντικές διαφορές, οι Σουμέριοι διαπιστώνεται οτι έχουν περισσότερες ομοιότητες με Μεσογειακούς αυτό έχει κάνει πολλούς Ελληνολάτρες να σπεύσουν να τους βαπτίσουν Έλληνες πήγαν δηλαδή στην περιοχή απο το Αιγαίο αλλά αποδείξεις γύρω απο αυτό δέν υπάρχουν.

Σίγουρα έχουν μετακινηθεί στην περιοχή απο άγνωστη κατεύθυνση στα βόρεια επειδή την πρώτη περίοδο του Ουμπάιντ οι Σουμέριοι ήταν απόντες απο την Μεσοποταμία αντίθετα Σημίτες υπήρχαν, πολλοί συνδέουν τους Σημίτες μόνο με τους Εβραίους αυτό είναι εσφαλμένο οι Εβραίοι είναι μόνο υποθετικά Σημίτες λόγω τρόπου ζωής δέν έχει αναγνωριστεί η εθνολογική τους καταγωγή.

Οι Σημίτες ζούσαν συνήθως νομάδες στην έρημο δίχως κατοικίες παρά μόνο με τα ζώα τους αντίθετα οι Σουμέριοι ήταν οι δημιουργοί της αστικοποίησης, οι Σουμέριοι είχαν πολιτισμό, γραφή, γλώσσα, θεούς, τέχνη οι Σημίτες δέν είχαν τίποτα αλλά δανείστηκαν τα πάντα απο τους Σουμέριους.

Διέφεραν σημαντικά στον τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών τους, οι Σουμέριοι προτιμούσαν τα μικρά βασίλεια στα πρότυπα της πόλης – κράτους στην αρχαία Ελλάδα, αντίθετα οι Σημίτες προτιμούσαν τις τεράστιες αυτοκρατορίες με απίστευτη πολυτέλεια και χλιδή οι δέ βασιλιάδες τους απαιτούσαν λατρεία θεού.

Οι Σημίτες ώς την εποχή του Ναβουχοδονόσορα τον 6ο αιώνα π.χ. ίδρυσαν ανά διαστήματα μεγάλες αυτοκρατορίες με τον βασιλιά πρώτο στην τάξη εκπρόσωπο του θεού με εξουσίες ζωής και θανάτου αλλά οι θεοί δέν ήταν δικοί τους ήταν οι Ανουνάκι τους δανείστηκαν απο τους Σουμέριους.

Μιά τελευταία σημαντική διαφορά ήταν η εμφάνιση οι Σημίτες ιδιαίτερα οι βασιλείς εμφανίζονταν με τεράστιες κυματιστές γενειάδες αντίθετα οι Σουμέριοι ήταν συνήθως ξυρισμένοι ακόμα και στο πάνω μέρος της κεφαλής τους, υπήρχαν και λιγότεροι Σουμέριοι γενειοφόροι όπως γενειοφόροι ήταν και οι θεοί τους. Στην τυπική μορφή ντυσίματος οι Σουμέριοι φορούσαν μιά μορφή φούστας απο μάλλινα κρόσια σε 5 σειρές ενώ είχαν ενώ είχαν γυμνό το πάνω μέρος του σώματος, οι Σημίτες φορούσαν μακρύ χιτώνα που άφηνε ακάλυπτο τον αριστερό ώμο.

Την εποχή της μεγάλης ακμής των Σουμερίων σε πολλές περιπτώσεις Σουμέριοι και Σημίτες ζούσαν μαζί στην ίδια πόλη με ελεύθερους γάμους μεταξύ τους πολλές φορές αντάλλασαν ακόμα και την εξουσία στις πόλεις πολλοί βασιλείς Σουμεριακών πόλεων ήταν Σημίτες μερικές φορές χωρίς να έχουν ούτε οι ίδιοι επίγνωη της καταγωγής τους.

Δέν είναι τυχαίο οτι ο πρώτος Σημίτης κοσμοκράτορας ο Σαργκών ο 1ος των Ακκάδων προήλθε απο την αυλή ενός Σουμέριου βασιλιά του Ούρ – Ζαμπάμπα, οι Ακκάδες το 2000 π.χ. διασπάστηκαν σε δύο καθαρούς Σημιτικούς πληθυσμούς απο τον βόρειο προήλθαν οι Ασσύριοι απο τον νότιο οι Βαβυλώνιοι. Οι Σημίτες με αρχή τους Ακκάδιους του Σαργκών και στην συνέχεια ακόμα πιό έντονα με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους φημίζονταν για την απίστευτη βιαιότητα τους, ισοπέδωναν συνήθως τις πόλεις που κατακτούσαν σφάζοντας τους κατοίκους τους.

ΣΎΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΊΑ

Περίοδος Ουμπάιντ

Είναι ο πρώτος ανθρώπινος πολιτισμός στην ιστορία στην περιοχή της Μεσοποταμίας ξεκινώντας απο την 7η χιλιετία π.χ. ώς την 3η την περίοδο δηλαδή που οι Σουμέριοι εγκαταστάθηκαν στην ίδια περιοχή για να ιδρύσουν όπως είναι γνωστό τον πρώτο αξιόλογο πολιτισμό.

Η Ουμπάιντ χαρακτηρίζεται σάν η μεταβατική περίοδος απο την πρωτόγονη έως την ίδρυση των κοινωνιών και των πόλεων τα πρώτα βήματα έγιναν τότε, οι άνθρωποι που ανέπτυξαν τον πολιτισμό Ουμπάιντ ήταν κατα βάση Σημίτες με πολλές προσμίξεις απο διάφορους αυτόχθονες λαούς οι Σουμέριοι δέν είχαν εμφανιστεί ακόμα.

Στην κοινωνία αυτή γίνεται για πρώτη φορά ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε τρείς ομάδες τους βοσκούς, τους γεωργούς και τους ψαράδες κτίζονται τα πρώτα πλικτόνθιστα ορθογώνια σπίτια και τα πρώτα χωριά με κοινωνική οργάνωση. Ανακαλύφθηκε το πρώτο ιστιοφόρο όπως και αρδευτικά έργα για την εκτροπή του Ευφράτη ώστε τα νερά του ποταμού να ποτίζουν την σοδειά. Η κεραμική τους ήταν μικρά πήλινα αγγεία διακοσμημένα με τρίγωνα σε καφέ και μαύρο χρώμα αλλά το πιό αξιοσημείωτο ήταν οι θεότητες τους βασικά γυναικείες όλες ερπετοειδούς μορφής, τα κεφάλια τους ήταν υπο την μορφή ερπετού μιά πολύ καλή ένδειξη για δικαίωση των θεωριών του Ντέιβιντ Ίκε.

Ο πολιτισμός Ουμπάιντ ίδρυσε την αρχαιότερη πόλη στον κόσμο την Εριντού σύμφωνα με την μυθολογία των Σουμερίων όπως μεταφράστηκε απο τον Σίτσιν, ήταν η πρώτη πόλη που αναδύθηκε μετά τον κατακλυσμό απο τα νερά πατρίδα του πρώτο ανθρώπου που δημιουργήθηκε απο τους θεούς του Αδάμ ή Αντάπα. Η Εριντού ήταν λατρευτικό κέντρο του κορυφαίου θεού των Ανουνάκι Εά ή Ενκί θεού των υδάτων με ναό του που χρονολογείται απο το 5000 π.χ. κάτι που σημαίνει οτι οι Ανουνάκι λατρεύονταν στην Μεσοποταμία πρίν την άφιξη των Σουμερίων.

Η δεύτερη μεγάλη πόλη που κτίστηκε την εποχή του Ουμπάιντ περί το 3500 π.χ. λίγο πρίν την άφιξη των Σουμερίων ήταν η Νιππούρ η οποία έγινε το λατρευτικό κέντρο του πρώτου θεού του Ανουνάκι του Ενλίλ όπως επίσης το λατρευτικό κέντρο ολόκληρης της Μεσοποταμίας.

Ο μυθικός Γιλγαμές

Ο Γιλγαμές θεωρείτο ένα θρυλικό πρόσωπο της Ασσυροβαβυλωνιακής μυθολογίας όπως στους Έλληνες ο μυθικός Ηρακλής, θεωρείτο για χιλιετίες απο όλους τους Ασιάτες ο μεγαλύτερος μυθικός βασιλιάς της αρχαιότητας αλλά αργότερα οι ανασκαφές έδειξαν οτι υπήρξε ιστορικός βασιλιάς της Ουρούκ με το ίδιο όνομα.

Οι περισσότεροι ιστορικοί υποθέτουν οτι ο ιστορικός βασιλιάς της Ουρούκ που έζησε γύρω στο 2700 π.χ. και πήρε τον τίτλο του βασιλιά της Σουμερίας με τον γνωστό θρυλικό ήρωα του έπους του Γιλγαμές ταυτίζονται. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο έπος του Γιλγαμές που θεωρείται ισάξιο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ο Γιλγαμές αντιμετωπίζει σε μονομαχία τον ημιάγριο Ενκιντού αλλά δέν βγαίνει κανένας νικητής, απο τότε συνδέονται οι δύο άνδρες μεταξύ τους με όρκους στενής φιλίας.

Ο Ενκιντού ακολουθεί τον Γιλγαμές καταπίεζε σκληρά τους υπηκόους του που ζήτησαν την προστασία των θεών απο τον κακό βασιλιά τους, η θεά Τιαμάτ κατασκεύασε ένα ημιάγριο γίγαντα τον Ενκιντού για να τον σκοτώσει. Ο Γιλγαμές προσκάλεσε σε όλες του τις εκστρατείες σε μιά απο αυτές σκότωσαν τον ταύρο του Ουρανού κάτι που έφερε την οργή της θεάς Ιστάρ ζητώντας απο τους θεούς την τιμωρία τους, το συμβούλιο των θεών αποφάσισε τον θάνατο του Ενκιντού ενώ ο Γιλγαμές θα παρέμενε στην ζωή μόνος χωρίς τον φίλο του.

Ο Ενκιντού αρρώστησε και πέθανε ο Γιλγαμές σε βαθύτατη θλίψη αποφασίζει να ταξιδέψει στο Ντιλμούν οπου ζούσε ο Ουτναπιστίμ ο μοναδικός άνθρωπος που είχε επιζήσει απο τον κατακλυσμό του Ενλίλ για να μάθει το μυστικό της αθανασίας. Βρήκε τον Ουτναπιστίμ μετά απο πολλές ταλαιπωρίες οπου του διηγήθηκε την ιστορία του κατακλυσμού του Ενλίλ και πώς ο ίδιος επέζησε μέσω του θεού Ενκί ο οποίος τον βοήθησε να φτιάξει την κιβωτό της σωτηρίας.

Ο Γιλγαμές ζήτησε απο τον Ουτναπιστίμ να του αποκαλύψει το μυστικό της αθανασίας, ο Ουτναπιστίμ τον υπέβαλε σε σκληρές δοκιμασίες αφού τις πέρασε όλες επιτυχώς του αποκάλυψε οτι το μυστικό της αθανασίας βρίσκεται σε ένα χόρτο στα βάθη των ωκεανών. Ο Γιλγαμές μετά απο τιτάνιες προσπάθειες αφού κινδύνευσε πολλές φορές σοβαρά η ζωή του κατάφερε να το βρεί, ευτυχισμένος τότε επέστρεψε στην πατρίδα του σε κάποια στιγμή έσκυψε σε μιά πηγή να ξεδιψάσει άφησε απρόσεκτα το χόρτο κάτω πέρασε ένα φίδι και το έφαγε απο τότε τα φίδια έχουν αιώνια νεότητα αφού αλλάζουν το δέρμα κάθε χρόνο. Ο Γιλγαμές περίλυπος για άλλη μιά φορά επέστρεψε στο βασίλειο του οπου πέθανε μετά απο χρόνια γέρος και σοφός.

Πρωτο-Σουμέριοι

Ο πρώτος βασιλιάς που εμφανίστηκε στην ιστορία ήταν ο Ετάνα της Κίς γύρω στο 3000 π.χ. που ταυτίζεται με τον μυθικό Νεμρώδ, αναφέρεται στην Αγία Γραφή σάν ποιμένας που “κυβέρνησε ολόκληρη την Σουμερία” και έζησε 1560 χρόνια. Η Κίς ήταν η πόλη πρόδρομος της Βαβυλώνας είχε προστάτες θεούς τον Ενλίλ, την Νινλίλ και τον γιό τους Νινουρτά, οι πρώτοι βασιλείς εμφανίτηκαν την εποχή εγκατάστασης των Σουμερίων ονομάζονταν ποιμένες πιθανότερα ήταν Σημίτες απο τον προηγούμενο πολιτισμό του Ουμπάιντ.

Η Νιππούρ που χτίστηκε παλιότερα ήταν το κέντρο λατρείας του θεού Ενλίλ, γι’αυτό θεωρείται το λατρευτικό κέντρο και η πρωτεύουσα ολόκληρης της Σουμερίας όποιος βασιλιάς Σουμεριακής πόλης την είχε κατακτήσει θεωρείτο βασιλιάς ολόκληρης της Σουμερίας. Λίγο αργότερα γύρω στο 2800 π.χ. κάνει την εμφάνιση και η πρώτη δυναστεία της Ουρούκ (βιβλική Ερέχ, Ελληνική Ωρυγεία) με γενάρχη τον Μεσκιαγκασειρ, προήλθε απο την συνένωση δύο παλιότερων πόλεων της εποχής Ουμπάιντ : Της Εάνα με προστάτη τον θεό Ανού και της Κουλάμπα με προστάτη την θεά Ινάννα – Ιστάρ.

Ο Μεσκιαγκασειρ ονομαζόταν “γιός του Ουτού” αυτός και οι διάδοχη του είχαν τον τίτλο Έν : Κύριος σύμφωνα με την παράδοση “εισήγαγε τις θάλασσες και ανέβηκε στα βουνά”. Ο γιός του Ενμερκάρ τοίχισε την διπλή πόλη καθιερώνοντας την λατρεία των δύο θεοτήτων, αργότερα γύρω στο 2700 π.χ. εμφανίζεται στην ίδια δυναστεία ο μυθικός Γιλγαμές ο οποίος καταγράφεται όχι σαν απόγονος του Μεσκιαγκασειρ αλλά γιός κάποιου βοσκού.

Ταυτόχρονα εμφανίζονται και οι δύο πρώτες δυναστείες της Ούρ οι βασιλιάδες των οποίων δέν έχουν καταγραφεί, τα κράτη της Κίς, της Ούρ και της Ουρούκ βρίσκονταν σε συνεχείς πολέμους για την κατοχή της ιερής πόλης Νιππούρ που εξασφάλιζε στους βασιλείς της τον τίτλο του βασιλέως της Σουμερίας. Ο Γιλγαμές ως βασιλιάς της Ουρούκ κατάφερε να καταλάβει την Νιππούρ ενώ την Κίς κατέλαβε ένας βασιλιάς της Ούρ αργότερα ο Γιλγαμές σε μεγάλη ηλικία κατέλαβε και την Κίς εξασφαλίζοντας τον τίτλο του βασιλιά ολόκληρης της Σουμερίας κατά μερικούς την Κίς κατέλαβε ο γιός του Γιλγαμές Ουρνουνγκάλ.

Έναν αιώνα αργότερα περίπου επί βασιλείας του Λουγκαλκιντούλ στην Ουρούκ τελευταίου βασιλιά της 1ης δυναστείας του Γιλγαμές (2560 π.χ.) ο Μεσλίμ (2550 π.χ.) κατάφερε να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της Κίς και να γίνει βασιλιάς, ο Μεσλίμ έχαιρε μεγάλου σεβασμού απο τους υπόλοιπους βασιλείς που τον χρησιμοποιούσαν σάν διοικητή για να λύσουν τις διαφορές τους. Τότε εμφανίστηκε ο πρώτος βασιλιάς της πρώτης καταγεγραμμένης δυναστείας της Ούρ ο Μεσανιπάδα (2560 – 2525 π.χ.) που κέρδισε την Νιππούρ κατέλαβε και την Κίς επί βασιλιά Μεσλίμ, ο εγγονός του Μεσκιαγκνούνα (2485 – 2450 π.χ.) έχασε την Νιππούρ απο επιθέσεις διαφόρων νομαδικών φυλών ιδιαίτερα των Ελαμιτών.

Τότε εξασθένησε σταδιακά η Ούρ ανεβαίνοντας ταχύτατα η κυριαρχία μιάς άλλης πόλεως της Λαγκάς με πρώτο βασιλιά της πρώτης δυναστείας της τον Ούρ Νανσί (2494 – 2465 π.χ) πιθανώς Σημίτη αλλά άξιο εκπρόσωπο του Σουμεριακού πολιτισμού. Ο Ούρ Νανσί κατάφερε να αυξήσει κατακόρυφα την οικοδομική δραστηριότητα στην Λαγκάς με κτίρια, αγάλματα, διώρυγες ενώ ο εγγονός του Εννατούμ (2455 – 2425 π.χ.) νίκησε την Ουρούκ, την Ούρ και την Κίς εξασφαλίζοντας τον τίτλο του βασιλιά ολόκληρης της Σουμερίας.

Η κυριαρχία της Λαγκάς στην Σουμερία συνεχίστηκε για έναν περίπου αιώνα μέχρι τον βασιλιά Ουρουκαγκίντ (2352 – 2342 π.χ.) που ήταν σφετεριστής αλλά μεγάλος μεταρρυθμιστής δηλώνοντας οτι σφετερίστηκε τον θρόνο με την βοήθεια του θεού Νιγκιρσού για να θέσει τέρμα στις κοινωνικές ανισσότητες. Ο Ουρουκαγκίντ μείωσε σημαντικά τους ψηλούς μισθούς των ιερέων, μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς και κατήργησε την οικογενειοκρατία στα δημόσια αξιώματα αλλά η κυριαρχία του κράτησε πολύ λίγο, ο Λουγκάλ – Ζαγκιζί βασιλιάς της προαιώνιας πόλης εχθρού Ουμάς (2345 – 2316 π.χ.) κατέλαβε την Ουρούκ παίρνοντας τον τίτλο του βασιλέα της.

Στην συνέχεια βάδισε την Λαγκάς την ισοπέδωσε εκ θεμελίων σφάζοντας τους κατοίκους πιθανότατα και τον βασιλιά Ουρουκαγκίντ. Εκείνη την εποχή το βασίλειο της Κίς είχε δημιουργηθεί ξανά γύρω στο 2340 π.χ. βασιλιάς ήταν ο Ούρ Ζαμπάμπα αλλά σε λίγο ο Λουγκάλ – Ζαγκιζί μετά την Λαγκάς ισοπέδωσε με τον ίδιο τρόπο και την Κίς, κάποιος Σημίτης κηπουρός του Ούρ Ζαμπάμπα ο Σαργκών είχε καταφύγει σε μιά μικρή πόλη την Ακάδη ιδρύοντας δικό του Σημιτικό βασίλειο. Το βασίλειο του ικανότατου Σημίτη Σαργκών της Αγάδης ή Ακκάδ αναπτύχθηκε ταχύτατα καταλαμβάνοντας την μία μετά την άλλη όλες τις πόλεις της Μεσοποταμίας, τελευταίο τον καταστροφέα βασιλιά της Ούμα Λουγκάλ – Ζαγκιζί που τον εξευτέλισε μεταφέροντας τον σιδεροδέσμιο στην Νιππούρ.

Η πρώτη μεγάλη Σημιτική αυτοκρατορία στην ιστορία των Ακκάδων με τον Σαργκών του Ακκάδ ή Σαργκών τον 1ο τον μέγα ήταν γεγονός.

Η αυτοκρατορία των Ακκάδων

Η πρώτη μεγάλη κοσμοκρατορία στην ανθρώπινη ιστορία ιδρύθηκε απο τον Σημίτη Σαργκών 1ο αυτοκράτορα του Ακκάδ που έζησε μεταξύ (2364 – 2279 π.Χ.) και βασίλευσε μεταξύ (2334 – 2279 π.Χ.) άσημης καταγωγής γεννήθηκε με περίεργο τρόπο που θυμίζει πολύ τον βιβλικό Μωυσή. Αναφέρεται σαν κηπουρός του βασιλιά της Κίς Ούρ Ζαμπάμπα ο οποίος δέχθηκε επίθεση απο τον βασιλιά της Ουρούκ Λουγκάλ – Ζαγκιζί ο οποίος τον συνέτριψε και εκθεμελίωσε την Κίς, τότε ο Σαργκών κατέφυγε στην μικρή πόλη Ακκάδ οπου ίδρυσε Σημιτικό βασίλειο ιδρύοντας την Ακκαδική εξουσία. Στράφηκε πρώτα εναντίον της Ουρούκ που είχε εκείνη την εποχή την εξουσία στην Σουμερία, συνέτριψε εύκολα τον σκληρό βασιλιά Λουγκάλ – Ζαγκιζί και τον μετέφερε σιδεροδέσμιο στην Νιππούρ (2334 π.χ.) ο Σαργκών έγινε επίσημα αυτοκράτορας σε ηλικία 30 ετών.

Μετά την συντριβή της Ουρούκ ακολούθησε η υποταγή ολόκληρης της Σουμερίας, ακολούθησε η υποταγή της Συρίας και του Ελάμ μετά απο σκληρούς μακροχρόνιους πολέμους, ολοκλήρωσε τις κατακτήσεις του με την κατάληψη της Μικράς Ασίας και της Καππαδοκίας η κοσμοκρατορία του επεκτείνετο απο το Αιγαίο ώς την Ινδία. Ο Σαργκών εκτός απο πολύ μεγάλος στρατιωτικός αρχηγός απο τους μεγαλύτερους στην ιστορία στάθηκε εξίσου μεγάλος ηγέτης και πολιτικός οργανωτής της αυτοκρατορίας, διόρισε τοπικούς ηγεμόνες και σε όλες τις διοικητικές θέσεις παντού Σημίτες και την κόρη του Ενχεντουάνα ιέρεια του ναού του Ναννά στην Ούρ.

Ονομάστηκε “βασιλιάς τής γης”, και “βασιλιάς τών τεσσάρων τετάρτων” ήταν ο πρώτος που ξέφυγε απο τα στενά όρια της Σουμεριακής πόλης – κράτους ιδρύοντας μεγάλη κοσμοκρατορία, στα τελευταία του χρόνια αντιμετώπισε πολλές εξεγέρσεις οπου τις κατέπνιξε όλες.

Τον Σαργών διαδέχθηκαν οι δύο γιοί του Ριμούζ (2279 – 2270 π.Χ.) και Mανιστουζού (2270 – 2255 π.Χ.) και στην συνέχεια διάδοχος ήταν ο γιός του Μανιστουζού, Nαράμ-Σιν (2255 – 2218 π.Χ.). Ο Ναράμ – Σίν αντιμετώπισε με επιτυχία έναν επαναστατικό συνασπισμό απο την Σουμερία, στην συνέχεια ανακατέλαβε την Συρία και την Αρμενία ονομάστηκε “βασιλιάς τών τεσσάρων τετάρτων” και “θεός τής Ακκάδ”. Ήταν ο πρώτος βασιλιάς στην ιστορία που ονόμασε τον εαυτό του θεό, η υπεροψία του έφτασε στο μέγιστο σημείο δέν σεβάστηκε ούτε τους Σουμεριακούς θεούς καταστρέφοντας τον ναό του Ενλίλ στο Νιππούρ. Τα τελευταία χρόνια του δέχθηκε επιθέσεις απο την βαρβαρική φυλή των Γκούτι οι Σουμέριοι είπαν οτι ήταν θεία τιμωρία του θεού Ενλίλ για την καταστροφή του ναού του.

Ο γιός του Ναράμ – Σίν Σαρ-Kαλί-Σαρί (2218 – 2193 π.Χ.) ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της αυτοκρατορίας των Ακκάδων, οικοδόμησε τον ναό του Ενλίλ στην Νιππούρ που είχε καταστρέψει ο πατέρας του, προσπάθησε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των Ελαμιτών και των Γκουτί δέν τα κατάφερε η αυτοκρατορία κατέρρευσε.

Τον επόμενο μισό περίπου αιώνα 2193 – 2154 π.Χ. ακολούθησε η σκοτεινή περίοδος κυριαρχίας των Γκουτί.

Νεώτεροι Σουμέριοι

Η πόλη της Λάγκας διατηρώντας καλές σχέσεις με τους Γκουτί μπόρεσε να διατηρήσει μιά σχετική ανεξαρτησία, ο Ούρ – Βάου (2155 – 2142 π.χ.) ήταν ο πρώτος βασιλιάς της δεύτερης δυναστείας, διάδοχος ο γαμπρός του Γουδέα (2142 – 2122 π.χ.) ένας λαμπρός βασιλιάς που διέδωσε παντού τον Σουμεριακό πολιτισμό. Ο Γουδέα ήταν ευσεβής βασιλιάς έκανε πολλά έργα, έφερε την μεγαλύτερη ευημερία που είχε γνωρίσει η Σουμερία και έμεινε γνωστός στην ιστορία απο τους πολλούς μεγάλους ανδριάντες του που έχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα.

Οι ανδριάντες του Γουδέα κατασκευάστηκαν απο εισαγόμενη στην Σουμερία μαύρη πέτρα διορίτη που ήταν πολύ σκληρή και ανθεκτική γι’αυτό έχουν παραμείνει μέχρι και σήμερα ενώ άλλων βασιλιάδων απο λιγότερο ανθεκτικά υλικά καταστράφηκαν, ο μαύρος διορίτης ήταν δυσεύρετος γι’αυτό κανένας ανδριάντας δέν είχε ύψος μεγαλύτερο απο 2 μέτρα. Τελευταίος βασιλιάς της δεύτερης δυναστείας της Λαγκάς ο Ναμχανί (2114 – 2111 π.χ.) που εκτελέστηκε απο τον βασιλιά της Ούρ Ούρ – Ναμμού σάν προδότης αφού συνεργάστηκε με τους Γκουτί.

Οι Γκουτί εξασθένησαν και εκδιώχθηκαν μετά απο την επανάσταση του Σουμέριου διοικητή της Ουρούκ Ουτουχεγκάλ που υπέταξε τον τελευταίο ηγεμόνα των Γκουτί Τιραγκάν βάζοντας συμβολικά το πόδι πάνω απο τον λαιμό του, απο τότε οι Γκουτί αποσύρθηκαν στα βουνά ενοχλώντας μόνο με σποραδικές επιδρομές.

Ο Ουτουχεντάλ βασίλευσε στην Ουρούκ 7 χρόνια σύμφωνα με τους βασιλικούς καταλόγους (2120 -2113) σάν βασιλιάς ολόκληρης της Σουμερίας, σκοτώθηκε σε δυστύχημα κωπηλασίας και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Ούρ – Ναμμού (2113 – 2095) που είχε τοποθετηθεί κυβερνήτης της Ούρ, σύμφωνα με παλιότερες απόψεις ανατράπηκε απο τον Ούρ – Ναμμού κάτι που αποδείχθηκε εσφαλμένο.

Με τον σπουδαίο βασιλιά Ούρ – Ναμμού έναν απο τους κορυφαίους Σουμέριους βασιλείς και κατα πολλούς απο τους μεγαλύτερους της ιστορίας ξεκίνησε αμέσως νέα ταχύτατη ακμή για όλη την Σουμερία, ο ίδιος καταγράφεται σάν ιδρυτής της 3ης δυναστείας της Ούρ. Ο Ούρ – Ναμμού νίκησε σταδιακά Λάγκας, Ουρούκ, Νιππούρ, Λάρσα παίρνοντας τον τίτλο του βασιλιά της Σουμερίας, η Ούρ στην εποχή του ήταν μιά υπερακμάζουσα πόλη με αναπτυγμένη γραφειοκρατία, εμπόριο και πληθυσμό 360.000 κατοίκων.

Ο βιβλικός Αβραάμ σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ζούσε στην Ούρ την εποχή του Ούρ – Ναμμού απο κεί ξεκίνησε το ταξίδι του για την Χαναάν πιθανώς ανήκε στον Σημιτικό πληθυσμό της πόλης που ασχολείτο με το εμπόριο, Σημίτες υπήρχαν σε όλες τις πόλεις της Σουμερίας οι περισσότεροι στην Κίς. Μετά την Ακκαδική κατάκτηση η Σημίτικη γλώσσα των Ακκάδων καθιερώθηκε σάν η κύρια γλώσσα στις λαικές τάξεις, η Σουμερική επανήλθε σαν κύρια γλώσσα στις ανώτερες τάξεις και στα ανάκτορα.

Ο Ούρ – Ναμμού έμεινε στην ιστορία για την κατασκευή του μεγάλου ζιγκουράτ του θεού Νανά στην Ούρ και για το πρώτο γραπτό σύστημα νόμων που συνέταξε πολλούς απο τους οποίους αντέγραψε τρείς αιώνες αρβότερα ο Σημίτης βασιλιάς της Βαβυλώνας Χαμουραμπί. Στην μεγάλη στήλη του Ούρ Ναμμού που βρέθηκε μέσα στο ζιγκουράτ απεικονίζεται ο ίδιος ο βασιλιάς Ούρ – Ναμμού να κάνει προσφορά τον θεό Νανά, ο θεός ευλογούσε τον βασιλιά και του έδινε οδηγίες για την κατασκευή του ναού του, ένας άλλος ανδριάντας του Ούρ – Ναμμού μέσα στον ναό τον παρουσιάζει στηλοβάτη του ναού μετά την κατασκευή του.

Διάδοχος του Ούρ – Ναμμού ο γιός του Σουλγκί (2095 – 2047 π.χ.) ο οποίος άν και παντρεύτηκε μιά Σημίτισσα την Αμπισιμπί, επηρεάστηκε απο τις Σημιτικές παραδόσεις της περιόδου των Ακκάδων παίρνοντας τον τίτλο του “βασιλιά των τεσσάρων μερών” αλλά ήταν θερμότατος θαυμαστής του Σουμεριακού πολιτισμού.

Προστάτευσε την τέχνη, την λογοτεχνία, την εκπαίδευση και συνέχισε τα έργα του πατέρα του, στον στρατιωτικό τομέα ασχολήθηκε με τους πολέμους με τους Ασσυρίους και τους Ελαμίτες τους οποίους κατάφερε να υποτάξει ολοκληρωτικά. Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι Αμορίτες άρχισαν να ενοχλούν επικίνδυνα το βασίλειο του, το πρόβλημα μαζί τους θα γίνει πολύ πιό έντονο με τους διαδόχους του, επί του εγγονού του Ιμπί – Σίν (2029 – 2004 π.χ.) είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Σουμερίας. Ο

Ιμπί – Σίν θα διατάξει την τοίχιση των πόλεων αλλά αυτό δέν θα σταθεί αρκετό να σταματήσει τις επιδρομές, το βασίλειο είχε ταλαιπωρηθεί απο μακρόχρονη ξηρασία και θα υποστεί τεράστιες ζημιές απο τις καταστροφές που προκάλεσαν οι επιδρομές των Αμοριτών στα αρδευτικά συστήματα της χώρας. Η Ούρ θα δεχτεί την χαριστική βολή απο τους Ελαμίτες που είχαν μόλις κυρήξει την ανεξαρτησία τους, κατέλαβαν ακόμα και την Ούρ συνέλαβαν τον βασιλιά μεταφέροντας τον αιχμάλωτο στο Ελάμ η τύχη του αγνοείται αλλά απο τότε η Σουμερική γλώσσα χάθηκε.

Τους επόμενους δύο αιώνες μέχρι την οριστική ανάληψη της εξουσίας απο τους Αμορίτες και το τέλος του Σουμεριακού πολιτισμού θα αναδειχθεί η πόλη της Ισίν, με πρώτο βασιλιά της δυναστείας τον Ισμπί – Ερά (2017 – 1985 π.χ.) υπάλληλο του Ιμπί – Σίν ο οποίος τον διόρισε τοπικό κυβερνήτη της Ισίν.

Ο Ισμπί – Ερά άν και Σημίτης ήταν θαυμαστής μονάχα του Σουμεριακού πολιτισμού, μετά την κατάληψη της Ούρ απο τους Ελαμίτες επιτέθηκε στην πόλη και τους έδιωξε παίρνοντας τον τίτλο του νέου βασιλιά της Σουμερίας, προσπάθησε να εγκαταστήσει την δυναστεία του στα πρότυπα της Ούρ3 αλλά η κάμψη για την Σουμερία ήταν έντονη.

Ο δισέγγονος του Ισμπί – Ερά Ιζμέ Ντάγκαν (1954 – 1935 π.χ.) οικοδόμησε την Νιππούρ που είχε ισοπεδωθεί ύστερα απο μάχη, αποκατέστησε την δικαιοσύνη, έκανε πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις που του έδωσαν τον τίτλο του εκπροσώπου της δικαιοσύνης στην γή. Ο γιός του Λιπίτ – Ιστάρ (1935 – 1924 π.χ.) αναγκάστηκε να παραχωρήσει την Ούρ στην Λάρσα επειδή η πόλη κινδύνευε σοβαρά απο τους Αμορίτες, μετά την απώλεια της Ούρ η πτώση ήταν αναμενόμενη. Τελευταίος βασιλιάς της δυναστείας ο Νταμίγκ – Ιλισχού (1817 – 1794 π.χ.) στα τέλη της βασιλείας του η πόλη θα κατακτηθεί απο τον βασιλιά Ρίμ – Σίν της Λάρσα σε συνεργασία με τον αρχηγό των Αμορριτών Σίν – Μουβαλίτ πατέρα του Χαμουραμπί, τότε ξεκινά η δεύτερη μεγάλη Σημίτικη κοσμοκρατορία των Αμοριτών.

Ο Ρίμ Σίν της Λάρσα που βασίλευσε μεταξύ (1823 – 1763 π.χ.) θα είναι ο τελευταίος και μακροβιότερος Σουμέριος βασιλιάς, συνεργάτης του Σίν – Μουβαλίτ η συνεργασία του θα συνεχιστεί και με τον γιό του βασιλιά Χαμουραμπί τον οποίο βοήθησε σημαντικά στις κατακτήσεις του για 30 περίπου χρόνια. Το 1763 μετά περίπου 30 χρόνια βασιλείας του ο Χαμουραμπί έκρινε οτι δέν ήταν άλλο απαραίτητη η συνεργασία του με την Λάρσα, την κατέλαβε καθαιρώντας τον Ρίμ – Σίν και την ενσωμάτωσε στην Αμορίτικη αυτοκρατορία της Βαβυλώνας, οι Σουμέριοι χάνονται απο την ιστορία.

Aμορίτες πρωτοβαβυλώνιοι

Τον Σίν – Μουβαλίτ τοπικό Αμορίτη βασιλιά της Βαβυλώνας διαδέχθηκε ο γιός του Χαμουραμπί ένας απο τους μέγιστους Σημίτες βασιλείς της αρχαιότητας (1792 – 1750 π.χ.) μεγάλος νομοθέτης και κατακτητής μετέτρεψε την Βαβυλώνα στο θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο ολόκληρης της Μεσοποταμίας.

Όταν ανέβηκε στον θρόνο κληρονόμησε απο τον πατέρα του την περιοχή γύρω απο την Βαβυλώνα τα 30 πρώτα χρόνια της βασιλείας του τα ξόδευσε σε συνεχείς πολέμους για την κατάκτηση ολόκληρης της Μεσοποταμίας στον στρατιωτικό τομέα και στις διοικητικές μεταρρυθμίσεις στον πολιτικό τομέα. Το 1787 π.Χ. και κατέλαβε την Ισίν αν και απέτυχε να πάρει την Ουρούκ, δημιούργησε έναν συμμαχικό συνασπισμό με τη Λάρσα και τη Μάρι (1779 π.χ.) εναντίον της Ασσυρίας, του Ελάμ και των υπόλοιπων νομαδικών λαών.

Λεηλάτησαν την Εσνούνα, το 1764 π.χ. διέλυσε την συμμαχία του με την Λάρσα με την δικιολογία ενός χρησμού που του το ζήτησε, την κατέλαβε και κυρήχθηκε βασιλιάς της Σουμερίας. Ξανανίκησε για άλλη μιά φορά τους συνασπισμένους εχθρούς του, το 1761 π.χ. χάλασε την συμμαχία του και με τον Ζίμρι – Λίλ της Μαρί κάνοντας τον υποτελή του δύο χρόνια αργότερα (1759 π.χ.) η Μαρί επαναστάτησε και ο Χαμουραμπί την ισοπέδωσε. Πήρε τον τίτλο του “βασιλιά Σουμέρ και Ακκάδ, βασιλιά τών τεσσάρων τετάρτων του κόσμου” όπως οι Σημιτικοί βασιλείς η αυτοκρατορίας του επεκτείνετο απο τον Περσικό ώς την Συρία τα τελευταία χρόνια της ζωής του σαφώς μικρότερη απο εκείνη του Σαργκών του Ακκάδ.

Ο Χαμουραμπί έμεινε διάσημος στην ιστορία για την περίφημη στήλη του Χαμουραμπί οπου υπάρχει μιά πρώτη αναλυτική κωδικοποίηση νόμων που καθορίζουν τα πάντα γύρω απο την καθημερινή ζωή των κατοίκων. Η στήλη απο βασάλτη ανακαλύφθηκε στα Σούσα (1901) βρίσκεται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου απεικονίζεται ο ίδιος ο θεός Σαμάς να δίνει στον βασιλιά Χαμουραμπί τους νόμους μιά παραλλαγή της παραλαβής των νόμων του θεού στο όρος Σινά απο τον Μωυσή, η στήλη βρισκόταν σε δημόσιο θέαμα απο τους κατοίκους της Βαβυλώνας. Οι νόμοι ήταν σε ακραίο βαθμό βίαιοι και εκδικητικοί κάτι που οδήγησε στο συμπέρασμα πολλούς να πούν οτι η σκληρότητα του Μωσαικού νόμου ήταν αντιγραφή των νόμων του Χαμουραμπί, η μεγάλη σκληρότητα ειδικά στους νόμους ήταν το βασικό χαρακτηριστικό σε όλα τα αρχαία Σημίτικα βασίλεια μερικά παραδείγματα :

Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τις κατηγορίες, τότε θα θανατώνεται.

Αν κάποιος κατηγορήσει κάποιον άλλο και μπορεί να το αποδείξει, τότε θα αμειφθεί με χρήματα.

Αν ένας δικαστής βγάλει μια απόφαση, η οποία αργότερα κριθεί λανθασμένη, θα πρέπει να πληρώσει δώδεκα φορές την ποινή που επιδίκασε στον κατηγορούμενο και δε θα μπορεί να ξαναδικάσει ποτέ.

Αν ένας ληστής συλληφθεί την ώρα της ληστείας, θα θανατώνεται.

Αν κάποιος έχει χρέος και δεν μπορεί να το πληρώσει, έχει τη δυνατότητα να πουλήσει τον ίδιο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του σαν σκλάβους για εργασία και να αποκτήσουν την ελευθερία τους μετά από τρία χρόνια.

Αν κάποιος παντρευτεί μια γυναίκα, αλλά δεν έχει σωματική επαφή μαζί της, τότε ο γάμος ακυρώνεται.

Αν μια παντρεμένη γυναίκα έχει σχέση με κάποιον άλλο, κι οι δυο θα πρέπει να δεθούν και να πεταχτούν μες στο νερό, αλλά ο σύζυγος μπορεί να συγχωρήσει τη γυναίκα του και να τη δώσει στο βασιλιά σαν σκλάβα.

Αν κάποιος εκβιάσει τη γυναίκα κάποιου άλλου για να κοιμηθεί μαζί του, τότε η γυναίκα δεν έχει κανένα φταίξιμο, αλλά αυτός θανατώνεται.

Αν κάποιος χτυπήσει κάποιον ανώτερης τάξης, τότε θα μαστιγώνεται δημοσίως εξήντα φορές με μαστίγιο από τρίχες βοδιού.

Αν ένας σκλάβος χτυπήσει κάποιον ελεύθερο άνθρωπο, θα του κόβεται το αυτί.

Αν ένας χτίστης κατασκευάσει ένα σπίτι για κάποιον, και δεν το κατασκευάσει σωστά, και το σπίτι που κατασκεύασε καταρρεύσει και σκοτωθεί ο ιδιοκτήτης του, τότε ο κτίστης αυτός θα θανατωθεί (άρθρο 229).

Αν σκοτωθεί ο γιος του ιδιοκτήτη σπιτιού, θα θανατωθεί ο γιος του χτίστη (άρθρο 230). Αν σκοτωθεί ένας σκλάβος του ιδιοκτήτη του σπιτιού, τότε θα δώσει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού ένα δικό του σκλάβο (άρθρο 231). Αν καταστραφούν αγαθά, θα τον αποζημιώσει για όλα τα αγαθά που καταστράφηκαν, και επειδή δεν κατασκεύασε σωστά το σπίτι που κατέρρευσε, θα το ανακατασκευάσει με δικά του έξοδα (άρθρο 232). Αν ένας χτίστης κατασκευάσει ένα σπίτι για κάποιον και οι τοίχοι καταρρεύσουν, πριν την αποπεράτωσή του, ο κτίστης θα ανεγείρει τους τοίχους με δικά του έξοδα (άρθρο 233)

Αν κάποιος επιχειρήσει να ληστέψει ένα σπίτι σπάζοντας τον τοίχο του και τελικά συλληφθεί, σαν τιμωρία θα χτιστεί μες στον τοίχο για να καλύψει την τρύπα που έκανε.

Toν Χαμουραμπί διαδέχθηκε ο γιός του Σαμσού – Ιλουνά (1750 – 1712 π.χ.) είχε πάρει την εξουσία και τα τελευταία χρόνια του άρρωστου πατέρα του μόλις ανέλαβε επίσημα την εξουσία ξέσπασαν αμέσως επαναστάσεις σε όλους τους υποτελείς λαούς της αυτοκρατορίας. Η Λάρσα εξεγέρθηκε με κάποιον τυχοδιώκτη που ονόμασε τον εαυτό του Ρίμ Σίν 2ο, η Εσνούνα που συνεργάστηκε μαζί του καταλήφθηκε και ο κυβερνήτης της Ανί στραγγαλίστηκε στην Βαβυλώνα, ο Σαμσού – Ιλουνά κατέφυγε σε ακραίες ενέργειες γκρέμισε τα τείχη της Ούρ και της Ουρούκ βάζοντας φωτιά στους ναούς της πόλης.

Λίγο αργότερα άρχισαν οι απώλειες κάποιος απόγονος του Νταμίγκ – Ιλισχού της Ισίν ο Ιλουμά-Ιλού (1732 π.χ.) θα κερδίσει την ανεξαρτησία ολόκληρης της Νότιας Σουμερίας με την Νιππούρ, η Ασσυρία θα ανεξαρτητοποιηθεί και αυτή (1715 π.χ.). Οι έμποροι έγιναν τραπεζίτες, δάνειζαν τους αγρότες οι οποίοι για να ξεχρεώσουν έκαναν εξαντλητικές καλλιέργειες στα εδάφη τους οι οποίες αργότερα τα κατέστρεψαν γύρω στο 1600 π.χ. δέν απέδιδαν φέροντας οικολογική καταστροφή. Η παρακμή συνεχίστηκε με τους επόμενους βασιλείς, τελευταίος βασιλιάς της Αμορίτικης δυναστείας του Χαμουραμπί ο Σαμσού-Ντιτάνα (1626 – 1595 π.Χ.), το 1595 π.χ. οι Χετταίοι με τον βασιλιά τους Μουρσίλις 1ο επιτέθηκαν ανέτρεψαν την δυναστεία τοποθετώντας για τους επόμενους 3 αιώνες κυβερνήτες της Βαβυλώνας τους Κασσίτες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ZECHARIA SITCHIN (Βιβλίο Πρώτο : Ο 12ος Πλανήτης)
ZECHARIA SITCHIN (Βιβλίο Δεύτερο : Σκάλα Προς τον Ουρανό)
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ του ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ

abocanto / Image by Roomyana from depositphotos.com