Ψηλά Κτίρια στο βάθος της θάλασσας, στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Το ειδικής κατασκευής μη επανδρωμένο βαθυσκάφος κόντευε να φτάσει τα 2.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, στο κέντρο περίπου της περιοχής που είναι γνωστή με την ονομασία «Τρίγωνο των Βερμούδων». Όλο και κατέβαινε ενώ στις οθόνες ραντάρ του ωκεανογραφικού που έπλεε στην επιφάνεια – και ανήκε στον Edward Lidbetter, έναν από τους πολλούς δισεκατομμυριούχους στον κόσμο – καταγράφονταν συνεχώς χιλιάδες δεδομένα που όλα μαζί έδιναν ένα αλλόκοτο σχήμα του βυθού: ευθείες και καμπύλες γραμμές που θύμιζαν έντονα ένα φουτουριστικό σχέδιο ουρανοξυστών, ή αλλιώς ψηλά κτίρια στο βάθος της θάλασσας. Μέσα στα επόμενα λεπτά, δύο από τις κάμερες που ήταν εφοδιασμένο το ρομποτικό υποβρύχιο «έπιασαν» κάτι πολύ ενδιαφέρον και πρωτόγνωρο.
Είδαν και κατέγραψαν για πρώτη φορά στην ιστορία την κορυφή ενός πανύψηλου τρισδιάστατου κτιρίου. Ήταν η ταράτσα του, γεμάτη από φυτά και διάφορους ζωντανούς οργανισμούς της θάλασσας. Οι κάθετες πλευρές του κτιρίου, αν και ήταν κι αυτές καλυμμένες από παρόμοιο υλικό, υπήρχαν αρκετά σημεία που δεν ήταν πλήρως σκεπασμένα, οπότε διακρινόταν ολοκάθαρα πως η επιφάνεια του κτιρίου αποτελούνταν από γυαλί. Ολόκληρο το κτίριο πρέπει να είχε κατασκευαστεί από κάποιο είδος διαφανούς κρυστάλλου – μόνο που δεν μπορούσες να δεις μέσα, λόγω μικροοργανισμών που είχαν εγκατασταθεί.
Όσο το βαθυσκάφος προχωρούσε όλο και περισσότερα κτίρια παρουσιάζονταν μπροστά του, στην ίδια περίπου κατάσταση με το πρώτο.. Ήταν κάπως σα να βλέπει κάποιος τη Νέα Υόρκη από ψηλά, αλλά εντελώς βυθισμένη στον πάτο της θάλασσας. Προχωρώντας οι κάμερες έγραψαν κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό που ξάφνιασε ακόμα περισσότερο του ειδικούς του ωκεανογραφικού που παρακολουθούσαν την αποστολή από την επιφάνεια της θάλασσας.
Λοξές ακμές, γωνίες σαν την άκρη από ένα βέλος, γυαλιστερές πλευρές που ανακαλούσε κάποιο μυστηριώδες φως, μία κορυφή που τα ένωνε όλα. Ήταν μία πυραμίδα. Μία τεράστια πυραμίδα κατασκευασμένη από διαφανή κρύσταλλο, ίσως μεγαλύτερης του Χέοπα στην Αίγυπτο, που ξεπερνούσε σε ύψος όλα τα παραβρισκόμενα βυθισμένα κτίρια γύρω της. Μέσα της, περίπου στο ένα τρίτο τους ύψους της και περίπου σε ίση απόσταση από όλες τις πλευρές της, φαινόταν στο κέντρο της να λαμπυρίζει ένα πράσινο φως. Από το ωκεανογραφικό, οι ειδικοί πλησίασαν το υποβρύχιο στην πυραμίδα ακόμα περισσότερο και εστίασαν καλύτερα σε εκείνο που έμοιαζε να είναι ένας πράσινος κρύσταλλος, όχι σπουδαίου μεγέθους, ο οποίος δεν φαινόταν να στηρίζεται κάπου ή να κρέμεται. Όμως, εκείνη τη στιγμή συνέβη το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί.
Καθώς το βαθυσκάφος έκανε το γύρο της κρυστάλλινης πυραμίδας, σε απόσταση 2-3 μέτρων από τις επικλινείς επιφάνειές της, ένα κήτος έπεσε με φόρα πάνω του – η κάμερα κατέγραψε μέρος του, αλλά από τα τράνταγμα δεν έγινε ποτέ σαφές αν ήταν γαλάζια φάλαινα, πτεροφάλαινα ή, ίσως, ακόμα κι ένας προϊστορικός καρχαρίας. Το κήτος, είτε με το πτερύγιο είτε με την ουρά του πέταξε το βαθυσκάφος επάνω στην πυραμίδα με δύναμη, με αποτέλεσμα το ίδιο να υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές και να βυθιστεί αργά στη βάση της, ενώ η κρυστάλλινη πλευρά της πυραμίδας απέκτησε ένα απροσδόκητο ράγισμα, το οποίο συνεχώς, αλλά πολύ αργά, μεγάλωνε και μεγάλωνε δημιουργώντας όλο και περισσότερες διακλαδώσεις, ώσπου, σε συνδυασμό και με την πίεση τόνων θάλασσας, το διαφανές στερεό που δέσποζε για χιλιάδες χρόνια, κατέρρευσε. Έσπασε και τα κομμάτια χώθηκαν στο βυθό σηκώνοντας βαριά σύννεφα άμμου που πολύ γρήγορα κάλυψαν τα πάντα σε μεγάλη ακτίνα χιλιομέτρων. Παράλληλα, με την βύθιση και του πράσινου κρυστάλλου που αιωρούνταν μέσα της, όλα τα παραπλήσια ψηλά κτίρια στο βυθό της θάλασσας, έσπασαν και διαλύθηκαν. Τίποτα πια δεν ήταν όπως τα κατέγραψαν οι κάμερες του βαθυσκάφους.
Οι ειδικοί στο ωκεανογραφικό τραβούσαν τα μαλλιά τους και έσκιζαν τα ρούχα τους γιατί χάθηκε από μπροστά τους η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των αιώνων. Όταν τα πράγματα κάπως ηρέμησαν και ο αρχηγός της αποστολής έδωσε αναφορά στον δισεκατομμυριούχο Lidbetter, εκείνος του είπε: «Η απροσεξία, η άγνοια αλλά και η ημιμάθεια, παρέα με τα δόγματα και τα συμφέροντα των ανθρώπων έχουν καταστρέψει το παρελθόν της ανθρωπότητας, αφήνοντας στη θέση του ερείπια που μετατράπηκαν σε μυστήρια και ανεξήγητα». Ωστόσο έδωσε εντολή να κυκλοφορήσουν στο διαδίκτυο όλο το υλικό που κατέγραψαν όλες οι κάμερες.
Πολύ γρήγορα το βίντεο, με το οπτικό υλικό και των χαρτών από το σόναρ που παρουσίαζαν μια βυθισμένη πόλη χιλιάδων ετών να στέκει αγέρωχη στο βυθό, έγινε viral. Όμως το ίδιο γρήγορα ορισμένοι οργανισμοί που ελέγχουν την παραπληροφόρηση, ανάμεσα σε άλλους, αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα των καταγραφών και τα χαρακτήρισαν ως αναληθή, ψευδείς πληροφορίες και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Αυτοί οι συγκεκριμένοι οργανισμοί χρηματοδοτούνταν από διάφορους δισεκατομμυριούχους που, για δικούς τους λόγους ο καθένας, δεν «χώνευαν» τον Lidbetter και τον είχαν στη «μπούκα» του κανονιού τους.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος δισεκατομμυριούχος Edward Lidbetter, δεχόταν επίθεση η οποία είχε οργανωθεί από αντιπάλους του, οι οποίοι όμως παρέμεναν πάντα στη σκιά, όπως και τώρα. Μόνο που τώρα, λόγω που ο Lidbetter ήταν πολύ δημοφιλής τον ανάγκασαν να απολογηθεί. Κι εκείνος το έκανε: «Ζητώ δημόσια συγνώμη από όλους τους πολίτες που έχουν επιλέξει να ζουν και συνεχίζουν να ζουν σε δημοκρατικά εκλεγμένες ολιγαρχίες».
απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο νόησης και επινόησης του Σπύρου Μακρή, με τίτλο «Αθώα Γη»
diadrastika
