Γιγαντομαχία και Βιβλίο Ενώχ για Συνασπισμό Ερπετοειδών
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ
Η γέννηση των Φλεγραίων Γιγάντων από την Γαία και το χυθέν εις αυτή αίμα του Ουρανού σημαίνει ότι είχαν μικτή γήινη και ουράνια καταγωγή.Για να κατανοήσουμε δε εις τι συνίστατο αυτή η μικτή καταγωγή των Γιγάντων, πρέπει να ανατρέξουμε εις ένα εκ των αποκρύφων βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, το Απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ. Εις αυτό λοιπόν αναφέρεται ότι 201 ουράνιοι άγγελοι-οι γνωστοί ως Εκπεσόντες Άγγελοι-κατήλθαν στην Γή, συνουσιάσθηκαν με γυναίκες και γέννησαν με αυτές τρομερούς γίγαντες:
«Και συνέβη όταν πλήθυναν οι υιοί των ανθρώπων να γεννηθούν εκείνες τις μέρες απ’αυτούς ωραίες και καλές θυγατέρες.Και οι άγγελοι, οι υιοί του ουρανού, είδαν αυτές και τις επεθύμησαν, και είπαν ο ένας στον άλλον: “Εμπρός, ας διαλέξουμε για τους εαυτούς μας γυναίκες από τους ανθρώπους και ας γεννήσουμε δικά μας τέκνα”.Και ο Σεμιαζάς, ο οποίος ήταν ο αρχηγός τους, τους είπε: “Φοβάμαι μήπως δεν θελήσετε να κάνετε τούτο το πράγμα και επωμισθώ μόνο εγώ αυτή την μεγάλη αμαρτία”.
Διαβάστε επίσης: Γνώσεις αρχαίων Ελλήνων περί Γιγάντων Ερπετοειδών
Του αποκρίθηκαν λοιπόν όλοι: “Θα δώσουμε όλοι όρκο και θα αναθεματίσουμε ο ένας τον άλλον να μην αλλάξουμε αυτή την απόφασή μας, μέχρις ότου την πραγματοποιήσουμε και κάνουμε τούτο το πράγμα”.Τότε λοιπόν, ορκίσθηκαν όλοι μαζί και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον γι’αυτό.Και ήσαν συνολικά διακόσιοι αυτοί οι άγγελοι (πέραν του Σεμιαζά) που κατήλθαν στην Αρδίς, η οποία είναι η κορυφή του όρους Αρμών (ή Ερμών).Και αυτό το όρος ονομάσθηκε Αρμών επειδή επ’αυτού ορκίσθηκαν αυτοί και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον.Και αυτά είναι τα ονόματα των αρχηγών αυτών: Σεμιαζάς-αυτός ήταν ο αρχηγός όλων αυτών-Αραθάκ, Κιμβρά, Σαμμανή, Δανειήλ, Αρεαρώς, Σεμιήλ, Ιωμειήλ, Χωχαριήλ, Εζεκιήλ, Βατριήλ, Σαθιήλ, Ατριήλ, Ταμιήλ, Βαρακιήλ, Ανανθά, Θωνιήλ, Ραμιήλ, Ασεάλ, Ρακειήλ και Τουριήλ.Αυτοί λοιπόν (πέραν του Σεμιαζά) είναι οι αρχηγοί αυτών κατά δεκάδες.
Και αυτοί έλαβαν γυναίκες για τους εαυτούς τους, όποια διάλεξε έκαστος αυτών, και άρχισαν να τις πλησιάζουν και να μιαίνονται με αυτές.Και δίδαξαν εις αυτές φαρμακείες (=δηλητηριάσεις) και ριζοτομίες (=συλλογή ριζών για μαγεία), και τους έμαθαν τα βότανα.Και αυτές συνέλαβαν, και γέννησαν μεγάλους γίγαντες, ύψους 3.000 πήχεων (1380 μέτρων), οι οποίοι κατέφαγαν τους κόπους (τα αγροτικά προϊόντα) των ανθρώπων.Και όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τους τρέφουν άλλο, οι γίγαντες στράφηκαν εναντίον τους και τους κατεβρόχθιζαν.Και άρχισαν να αμαρτάνουν κατά των πτηνών, των θηρίων, των ερπετών και των ιχθύων, να καταβροχθίζουν ο ένας τις σάρκες του άλλου και να πίνουν το αίμα τους.Τότε λοιπόν, η γή στράφηκε κατά των ανόμων». (Βιβλίο του Ενώχ, 6-7).
Οι Εκπεσόντες Άγγελοι διέφθειραν το ανθρώπινο γένος και το κατέστησαν ανήθικο και ασεβές.Αλλά καθώς χάνονταν οι άνθρωποι, ο Ύψιστος Θεός διέταξε τους αρχαγγέλους του να φυλακίσουν τους Εκπεσόντες Αγγέλους στα έγκατα της Γής και να εξοντώσουν τους Γίγαντες.Οι αρχάγγελοι λοιπόν φυλάκισαν τους Εκπεσόντες Αγγέλους και άρχισαν την εξόντωση των Γιγάντων κάνοντάς τους να πολεμούν μεταξύ τους, ενώ αργότερα ο Θεός προκάλεσε τον μέγα κατακλυσμό, ολοκληρώνοντας την εξόντωση των Γιγάντων και αφανίζοντας το ασεβές ανθρώπινο γένος.(Βιβλίο του Ενώχ, 8-10).
Οι γίγαντες του Βιβλίου του Ενώχ έχουν σημαντικές ομοιότητες με τους Φλεγραίους Γίγαντες: Γεννήθηκαν από την ένωση των αγγέλων που, αποστατώντας από την Θεία εξουσία, εξέπεσαν από τον ουρανό με γυναίκες της γής, όπως και οι Φλεγραίοι Γίγαντες γεννήθηκαν από την Γαία και το αίμα του Ουρανού που χύθηκε εις αυτή όταν οι αποστάτες Τιτάνες ανέτρεψαν τον Ουρανό.Μάλιστα, οι Ενωχιανοί γίγαντες αποκαλούνται και Ναφηλείμ (Βιβλίο του Ενώχ, 15.11-16.1), το οποίο σημαίνει εκπεσόντες, δηλώνοντας την καταγωγή τους εκ των εκπεσόντων ουρανίων αγγέλων.
Επίσης, οι Ενωχιανοί γίγαντες είχαν τρομερό μέγεθος (αν και το ύψος των 3.000 πήχεων είναι σίγουρα συμβολικό), όπως και οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν ανυπέρβλητοι στο μέγεθος των σωμάτων.Και αμφότεροι ήσαν αγριότατοι και μοχθηροτατοι, ενώ όπως οι πρώτοι ήσαν εχθροί του Θεού και η εξόντωσίς τους άρχισε από τους αρχαγγέλους αυτού, ούτως και οι Φλεγραίοι Γιγάντες ήσαν εχθροί των Ολυμπίων θεών-οι οποίοι ταυτίζονται με τους αρχαγγέλους των Εβραιοχριστιανικών παραδόσεων-και εξοντώθηκαν απ’αυτούς.Ουσιαστικά λοιπόν, οι Ελληνικοί μύθοι και το Βιβλίο του Ενώχ διηγούνται την ίδια ιστορία περί των Γιγάντων, αν και βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, οφειλόμενες στην διαφορετική εξέλιξη αυτών των αρχαίων παραδόσεων στους Έλληνες και τους Εβραίους.
Οι Ενωχιανοί γίγαντες λοιπόν ταυτίζονται με τους Φλεγραίους Γίγαντες, ενώ οι Εκπεσόντες Άγγελοι ταυτίζονται με τους μοχθηρούς δαίμονες αρχηγούς του ερπετοειδούς συνασπισμού.Η γέννησις δε των Γιγάντων από την Γαία και η πρωταρχική σημασία της ονομασίας τους, γηγενείς, δείχνουν ότι αυτοί γεννήθηκαν στο εσωτερικό της Γής, ενώ η ανθρωπο-ερπετική μορφή τους δείχνει ότι ήσαν ανθρωπο-ερπετικά υβρίδια.
Συνδυάζοντας λοιπόν τους Ελληνικούς μύθους με το Βιβλίο του Ενώχ συμπεραίνουμε ότι μετά την Τιτανομαχία οι μοχθηροί αρχιδαίμονες καθοδήγησαν τους δρακοντοειδείς υποτελείς τους στην δημιουργία των Γιγάντων, πρός ανατροπή των Ολυμπίων θεών.
Οι δρακοντοειδείς δημιούργησαν αυτό το γένος εις γενετικά εργαστήριά τους στο εσωτερικό της Γής, κατά το μέγιστο μέρος του δια της διασταυρώσεως ερπετοειδούς με ανθρώπινο γενετικό υλικό και κατά το υπόλοιπο-όπως προκύπτει από τον ανθρωπο-λεοντόμορφο Γίγαντα Λέοντα-δια της διασταυρώσεως λεοντείου με ανθρώπινο γενετικό υλικό.Και οι μοχθηροί αρχιδαίμονες προίκισαν τους Γίγαντες με υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις: Σχεδόν αθανασία εις όλους, πλήρη αθανασία στον Αλκυονέα εφ’όσον ευρισκόταν στην Παλλήνη, ικανότητα πυροκινήσεως (ελέγχου του πυρός) στον Πορφυρίωνα-όπως υποδηλώνει η «πύρινη αναπνοή του»-ικανότητα μεταμορφώσεως στον Μίμαντα και τον Μόρφιο κ.λ.π. Ούτως, οι Γίγαντες έγιναν ένα πανίσχυρο και τρομερό υπερφυσικό γένος, σχεδόν ισάξιο των Ολυμπίων θεών.Ακριβώς δε τούτο υποδηλώνει το ότι οι Γίγαντες δεν μπορούσαν να φονευθούν από τους Ολυμπίους θεούς, αλλά θα πέθαιναν μόνο αν συμμαχούσε με τους δευτέρους κάποιος θνητός.
Η απεικόνισις των Γιγάντων στις ευρεθείσες αγγειογραφίες τους- όπως και στην ζωφόρο του Παρθενώνος-ως ανθρωπομόρφων οπλιτών είναι συμβολική της πολεμικής ισχύος τους, αφού η πραγματική μορφή τους ήταν αδιαμφισβητήτως ανθρωπο-ερπετική:
Συνδυάζοντας την μορφή που τους αποδίδουν ο Απολλόδωρος και οι συμφωνούσες με αυτόν απεικονίσεις τους (ανδρόμορφοι μέχρι και τους γλουτούς ή τα γόνατα και με σπείρες οφιοειδών δρακόντων ή όφεων κάτωθεν αυτών) με την ακόμη πιο ερπετοειδή μορφή που τους αποδίδει ο Νόννος (οφιώδεις, δρακοντόκομοι ή εχιδνόκομοι και με ύδρες εκατέρωθεν των ώμων τους) συμπεραίνουμε ότι είχαν ερπετοειδή πόδια, ενώ στο άνω μέρος του σώματός τους ήσαν γενικά ανδρόμορφοι, αλλά και με κάποια ερπετοειδή χαρακτηριστικά-πιθανότατα φλογερούς οφθαλμούς με κάθετες κόρες, διχαλωτές γλώσσες, φολίδες εις μέρη του κορμού και των χεριών τους κ.λ.π.Όσον αφορά δε τον Λέοντα, η παρουσίασίς του ως λεοντοκεφάλου και κατά τα λοιπά ανδρομόρφου δείχνει ότι κυρίως λεοντόμορφος στο άνω μέρος του σώματός του και κυρίως ανδρόμορφος στο κάτω.
Λέγοντας ο Απολλόδωρος ότι οι Φλεγραίοι Γίγαντες ήσαν ανυπέρβλητοι στο μέγεθος των σωμάτων εννοεί ότι είχαν μεγαλύτερο μέγεθος απ’όλους τους άλλους γίγαντες που αναφέρει στο έργο του, πλήν του υπεργίγαντος Τυφώνος, ο οποίος είναι ο μέγιστος εις μέγεθος εξ όλων των τέκνων της Γαίας (Βιβλιοθήκη, Α.6.3).Για έναν δε εκ των υπολοίπων γιγάντων, τον Ανταίο, ο Έλλην ιστορικός και φιλόσοφος των 1ου-2ου αιώνων μ.Χ. Πλούταρχος αναφέρει ότι ο σκελετός του, ο οποίος ανακαλύφθηκε όταν περί το 80 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Σερτώριος ανέσκαψε τον τάφο του στην Λιβυκή πόλη Τίγγη1, είχε μήκος 60 πήχεις, ήτοι 27,6 μέτρα.(Βίος Σερτωρίου, 9).Συνεπώς, βάσει του Απολλοδώρου οι Φλεγραίοι Γίγαντες είχαν ύψος άνω των 27,6 μέτρων.Αφού όμως ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι ο σκελετός του Φλεγραίου Γίγαντος που ανακαλύφθηκε στην Κώ είχε μήκος 5,5 μέτρα, συμπεραίνουμε ότι οι Φλεγραίοι Γίγαντες διακρίνονταν εις δύο τάξεις:
Οι ανήκοντες στην πρώτη-στους οποίους περιλαμβάνονταν προφανώς όλοι οι Γίγαντες που αναφέρονται ονομαστικά στις στις αρχαίες πηγές-είχαν ύψος άνω των 27,6 μέτρων, ήσαν εκατό, ή περίπου τόσοι-όπως προκύπτει από τα Διονυσιακά (ΚΕ.93-94)-και ήσαν οι αρχηγοί των ανηκόντων στην δεύτερη τάξη.Εκείνοι δε είχαν πολύ μικρότερο ανάστημα από τους πρώτους, και προφανώς κατώτερες υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις, αλλά ήσαν πολύ περισσότεροι.
Ως δημιουργήματα και μέλη του ερπετοειδούς συνασπισμού οι Γίγαντες διέθεταν βεβαίως την υπερπροηγμένη τεχνολογία αυτού:
Το ότι «έλαμπαν στα όπλα τους» και τα ανωτέρω ερμηνευθέντα ονόματα του Ιππολύτου και του Πάλλαντος υποδηλώνουν ότι οι Γίγαντες είχαν προηγμένα ενεργειακά όπλα-φωτονικά, πλάσματος, παλμικά κ.λ.π.Το «δέρμα» του Πάλλαντος, το οποίο έγδαρε και έκανε θώρακά της η Αθηνά, υποδηλώνει ότι αυτός προστατευόταν από ένα είδος πανισχύρου ενεργειακού-δυναμικού πεδίου.
Ο «αστράγαλος» του ταχυτάτου των Γιγάντων Δαμύσου ήταν προφανώς ένα είδος προηγμένης βιονικής συσκευής, η οποία τον προστάτευε εκπέμποντας ένα ενεργειακό-δυναμικό πεδίο παρόμοιο με αυτό του Πάλλαντος (όχι όμως τόσο ισχυρό) και του προσέδιδε μεγάλη ταχύτητα-όπως και στον Αχιλλέα.
Και η σύνδεσις του Εγκελάδου με τις ηφαιστειακές εκρήξεις της Αίτνας και του Βεζουβίου υποδηλώνει ότι αυτός είχε μηχανές-όπλα ελέγχου τεκτονικών φαινομένων, δια των οποίων προκαλούσε ηφαιστειακές εκρήξεις και σεισμούς.
Η γέννησις των Γιγάντων στην Παλλήνη ή Φλέγρα2 της Χαλκιδικής (δηλαδή, στην σημερινή χερσόνησο της Κασσάνδρας, το αριστερό «πόδι» της Χαλκιδικής), σημαίνει ότι αναδύθηκαν στην επιφάνεια της Γής και εξόρμησαν κατά των Ολυμπίων θεών από μία εκεί ευρισκομένη υποχθόνια πύλη.Και η σύνδεσις της Γιγαντομαχίας με τον αστερισμό του Δράκοντος υποδηλώνει ότι οι Γίγαντες ενισχύθηκαν από δρακοντοειδείς και άλλες ερπετοειδείς δυνάμεις, τόσο γήινες, όσο και από τον αστερισμό του Δράκοντος και άλλους πλανήτες.Όλες αυτές οι δυνάμεις δε-των οποίων το μέγα πλήθος υποδηλώνεται από την αναφορά του Νόννου ότι οι Γίγαντες «πίεζαν δια των πολυλαίμων κεφαλών τους τον αστερόεντα κύκλο»-τέθηκαν υπό την διοίκηση του Αλκυονέως και του Πορφυρίωνος, καθοδηγούμενες βεβαίως από τους μοχθηρούς αρχιδαίμονες.
Οι Γίγαντες/ερπετοειδείς άρχισαν τον πόλεμο κατά των Ολυμπίων θεών με την επιδρομή μίας δυνάμεως υπό τον Αλκυονέα στην νήσο Ερύθεια, μία εκ των κυρίων Ολυμπίων βάσεων στον Βορειοδυτικό Ατλαντικό ωκεανό, η οποία άρπαξε τις «αγελάδες του Ηλίου»-ήτοι κάποια πολύτιμα υλο-ενεργειακά όντα που μπορούσαν να συλλέγουν ηλιακή ενέργεια. Και στην συνέχεια, οι γήινες και διαστημικές δυνάμεις των Γιγάντων/ερπετοειδών επιτέθηκαν συνδυασμένα κατά των γηίνων και περιγείων Ολυμπίών δυνάμεων, οι οποίες είχαν ως κέντρο τους την περιοχή του Ολύμπου. Παράλληλα δε, οι μοχθηροί αρχιδαίμονες προσπαθούσαν-όπως υποδηλώνει το ότι η Γαία «αναζητούσε ένα βότανο, για να μη μπορούν, δι’αυτού, οι Γίγαντες να φονευθούν ούτε από θνητό»-να κάνουν τους Γίγαντες εντελώς αθανάτους.Αλλά ο Ζεύς τους εμπόδισε, και αφού ενίσχυσε τις δυνάμεις του με γήινες δυνάμεις υπό την διοίκηση του πρεσβυτέρου Ηρακλέους, αντεπιτέθηκε στους Γίγαντες/ερπετοειδείς και τους απώθησε στην Παλλήνη.Και εκεί διεξήχθη η μεγάλη μάχη, επιγείως, υπογείως και υπεργείως:
Αρχικά, ο Ηρακλής έπληττε δια του «τόξου» του-ήτοι δια ενός ενεργειακού υπερόπλου μακράς εμβελείας-τον Αλκυονέα, ο οποίος όμως, όντας αθάνατος στην Παλλήνη χάριν στην ζωτική ενέργεια που απεκόμιζε απ’αυτή, ανέκαμπτε συνεχώς.Αλλά με την καθοδήγηση της Αθηνάς ο Ηρακλής τον απώθησε έξωθεν της Παλλήνης και τον φόνευσε.
Έπειτα, ο Πορφυρίων όρμησε κατά του Ηρακλέους και της Ήρας, αλλά ο Ζεύς, αφού τάραξε τον νού του προκαλώντας του τηλεπαθητικά πόθο για την Ήρα, τον συνέτριψε δια του πανισχύρου κεραυνού του, και τον αποτελείωσε ο Ηρακλής.Και αφού φονεύθηκαν οι δύο ανώτατοι αρχηγοί των Γιγάντων/ερπετοειδών, οι Ολύμπιες δυνάμεις τους συνέτριψαν ολοσχερώς και εξόντωσαν τους περισσοτέρους εξ αυτών και των αρχηγών τους:
Ο Ηρακλής φόνευσε τον Λέοντα και μαζί με τον Απόλλωνα, ο οποίος μαχόταν επίσης δια ενός «τόξου»-ενεργειακού υπερόπλου μακράς εμβελείας, τον Εφιάλτη.Ο Διόνυσος φόνευσε δια του θύρσου του-ήτοι δια ενός ενεργειακού υπερόπλου μέσης εμβελείας-τον Εύρυτο και η Εκάτη δια «δαδών»-ήτοι δια ενός θερμικού-ενεργειακού υπερόπλου-τον Κλυτίο.Ο Ήφαιστος, ρίχνοντας «μύδρους»-ήτοι θερμικά-ενεργειακά βλήματα-και ο Άρης φόνευσαν τον Μίμαντα.
Η Αθηνά κατεδίωξε τον Εγκέλαδο μέχρι την Αίτνα και, ενώ αυτός ετοιμαζόταν να διαφύγη διαμέσου αυτής στον υποχθόνιο κόσμο3, τον έπληξε δια ενός τεκτονικού υπερόπλου και τον συνέθλιψε κάτωθεν αυτής4, ενώ στην συνέχεια επέστρεψε στην Παλλήνη, όπου φόνευσε τον Πάλλαντα και απέσπασε το προστατευτικό ενεργειακό-δυναμικό πεδίο του-το οποίο κατέχει έκτοτε, με την επωνυμία «Παλλάς».Ο Ποσειδών κατεδίωξε τον Πολυβώτη μέχρι την Κώ και προκαλώντας δια της τρίαινάς του-η οποία λειτουργεί ως «πυκνωτής-συγκεντρωτής» της ικανότητος του να ελέγχει τα ύδατα και τα τεκτονικά φαινόμενα-έναν ισχυρότατο σεισμό απέσπασε την Νίσυρο από την Κώ και συνέθλιψε τον Πολυβώτη κάτωθεν αυτής.Ο Ερμής, φέροντας την «κυνή» του Άδη-η οποία τον καθιστούσε αόρατο εις θνητούς και αθανάτους-φόνευσε τον Ιππόλυτο, η Άρτεμις, μαχομένη δια ενός «τόξου» ενεργειακού υπερόπλου παρομοίου με αυτά του Ηρακλέους και του Απόλλωνος, τον Γρατίωνα και οι Μοίρες, μαχόμενες δια «χαλκίνων ροπάλων»-ήτοι δια ενεργειακών υπερόπλων μέσης εμβελείας-τον Άγριο και τον Θόωνα.
Και τους υπολοίπους Γίγαντες που έπεσαν στην Παλλήνη τους κατακεραύνωνε ο Ζεύς και τους αποτελείωνε ο Ηρακλής.
Οι διαστημικές ερπετοειδείς δυνάμεις που διεσώθησαν από την πανωλεθρία της Παλλήνης υπεχώρησαν στον αστερισμό του Δράκοντος, ενώ οι υπόλοιποι διασωθέντες Γίγαντες/ερπετοειδείς τράπηκαν εις φυγή πρός τρείς κατευθύνσεις: Οι περισσότεροι εξ αυτών κατέφυγαν στην Καμπανική Φλέγρα, προσπαθώντας να διαφύγουν διαμέσου του Βεζουβίου και άλλων υποχθονίων πυλών εκείνης της περιοχής στον υποχθόνιο κόσμο, αλλά τους κατεδίωξε η κύρια Ολύμπια δύναμη και τους εξόντωσε σχεδόν ολοσχερώς. Διεσώθησαν δε μόνο κάποιοι δευτέρας τάξεως Γίγαντες, οι ονομαζόμενοι Λευτέρνιοι, και κάποιοι ερπετοειδείς, οι οποίοι, καταδιωκόμενοι από μία δύναμη υπό τον Ηρακλή, κατέφυγαν στα Λευκά και διέφυγαν διαμέσου μίας εκεί ευρισκομένης υποχθόνιας πύλης στον υποχθόνιο κόσμο.Ένα άλλο μέρος των φυγάδων, υπό τον Αρισταίο, κατέφυγαν στην Αίτνα και διέφυγαν διαμέσου αυτής στον υποχθόνιο κόσμο.Και οι υπόλοποι φυγάδες κατέφυγαν στην Μύκονο, αλλά επήλθε εναντίον τους η δύναμις υπό τον Ηρακλή και τους εξόντωσε ολοσχερώς. Ούτως, η Γιγαντομαχία έληξε με ολοκληρωτικό θρίαμβο των Ολυμπίων θεών επί των ερπετοειδούς συνασπισμού.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.Η πόλις Ταγγέρη του σημερινού βορείου Μαρόκου,
2.Πέραν του Φιλοστράτου (Ηρωϊκός, 671), η ταύτισις της Παλλήνης με την Φλέγρα (ή Φλέγρες) αναφέρεται και από τον Στράβωνα, ο οποίος γράφει ότι Φλέγρα ήταν η παλαιότερη ονομασία της Παλλήνης.(Γεωγραφικά, Αποσπάσματα εκ του Ζ, 25-27).Αυτή η ονομασία δε προέρχεται από την λέξη φλέγω (=καίω, κατακαίω, αναφλέγω, φλέγομαι, λάμπω, απαστράπτω, ακτινοβολώ, εκρήγνυμαι, εξάπτω, ερεθίζω, ανεβάζω ψηλά, κάνω ένδοξο) και σημαίνει «η φλεγομένη», δηλώνοντας τόσο την ηφαιστειώδη φύση αυτής της περιοχής, όσο και το πύρ που έπεσε εκεί κατά την Γιγαντομαχία.
3.Η Αίτνα και όλα γενικά τα ηφαίστεια είναι υποχθόνιες πύλες, αφού συνδέονται με τον μανδύα της Γής (το παχύρευστο πύρινο στρώμα της κάτωθεν της λιθόσφαιρας).
4.Λόγω όμως των τεκτονικών όπλων που είχε ο Εγκέλαδος, θεωρήθηκε κατά τους ιστορικούς χρόνους ότι αυτός κείται απέθαντος στα έγκατα της Αίτντας και προκαλεί δια των κινήσεών του τις εκρήξεις της, ή, κατ’άλλη εκδοχή, τούτο συμβαίνει στον Βεζούβιο.
5.Μία εξ αυτών των υποχθονίων πυλών-σίγουρα η σημαντικότερη-της Καμπανικής Φλέγρας-ευρίσκεται στον εκτεινόμενο νοτίως της Κύμης Άορνο κόλπο.Τούτο προκύπτει από τοπικές παραδόσεις που αναφέρει ο Στράβων, κατά τις οποίες ο Άορνος κόλπος είναι Πλουτώνιο, ήτοι τόπος με είσοδο του εσωχθονίου Άδη:
«Πλησίον δε της Κύμης είναι το ακρωτήριο Μισηνό και μεταξύ τους η Αχερουσία λίμνη, μία τεναγώδης εισροή της θαλάσσης.Περνώντας δε το Μισηνό, ευθύς υπό το άκρο του είναι ένας λιμην, και μετά τούτον η ακτή σχηματίζει βαθύ κόλπο, στον οποίον ευρίσκονται οι Βαίες και τα θερμά ύδατά τους, τα οποία είναι κατάλληλα τόσο πρός τρυφή, όσο και πρός θεραπεία.Συνεχόμενα δε των Βαιών ευρίσκεται ο Λοκρίνος κόλπος και εντός τούτου ο Άορνος (κόλπος), ο οποίος καθιστά χερσόνησο την γή που εκτείνεται από την νοητή γραμμή μεταξύ αυτού και της Κύμης μέχρι το Μισηνό.Διότι το υπόλοιπο είναι ιοθμός (πλάτους) λίγων σταδίων, διαμέσου της σηραγγος μέχρι την ίδια την Κύμη και την έμπροσθέν της θαλασσα.Τοποθετούσαν δε οι πρό ημών στον Άορνο τα γεγονότα της Ομηρικής Νέκυιας (της ραψωδίας Λ της Οδύσσειας, όπου περιγράφεται την κάθοδου του Οδυσσέως στον Άδη).Και μάλιστα, εξιστορούν ότι υπήρχε εκεί και νεκρομαντείο και ότι ο Οδυσσεύς έφθασε εις τούτο.Είναι δε ο Άορνος κόλπος βαθύς μέχρι την ακτή και αρτίστομος, ο οποίος έχει μέγεθος και φύση λιμένος, αλλά δεν χρησιμοποιείται ως λιμήν, διότι ευρίσκεται έμπροσθέν ο Λοκρίνος κόλπος, ο οποίος είναι μέγας και σχετικά ρηχός.
Περικλείεται δε ο Άορνος από υπερκείμενες πανταχόθεν πλήν της εισόδου του απότομες πλαγιές, οι οποίες σήμερα μεν είναι εξημερωμένες δια της καλλιέργειας, αλλά παλαιότερα καλύπτονταν πυκνά από άγριο, μεγαλόδενδρο και άβατο δάσος, και υπήρχε η δεισιδαιμονία ότι καθιστούσαν κατάσκιο τον κόλπο.Μυθολογούσαν επίσης οι ιθαγενείς ότι τα όρνεα που πετούσαν υπεράνω (του Αόρνου κόλπου) κατέπιπταν στο ύδωρ φονευόμενα από τις αναδιδόμενες αναθυμιάσεις, όπως στα Πλουτώνια.Θεωρούσαν δε και τούτον τον τόπο ένα είδος Πλουτωνίου και τοποθετούσαν τους Κιμμερίους εκεί.Και όσοι εισέπλεαν εκεί προηγουμένως θυσίαζαν και εξευμένιζαν τους καταχθονίους δαίμονες, καθοδηγούμενοι εις ταύτα από ιερείς που είχαν την εργολαβία του τόπου.Υπάρχει δε εκεί, πλησίον της θαλάσσης, μία πηγή ποσίμου ύδατος, αλλά απείχαν πάντες τούτου, επειδή το θεωρούσαν ως το ύδωρ της Στυγός.Και το μαντείο ευρισκόταν κάπου εκεί.Και από τα θερμά ύδατα πλησίον της Αχερουσίας τεκμαίρονταν την παρουσία του Πυριφλεγέθοντος.
Ο Έφορος δε, τοποθετώντας εις αυτόν τον τόπο τους Κιμμερίους, αναφέρει περί αυτών τα εξής: Ότι κατοικούσαν εις υπόγειες οικίες-τις οποίες ονόμαζαν αργίλλες-ότι επικοινωνούσαν μεταξύ τους δια κάποιων ορυγμάτων και ότι δέχονταν τους ξένους στο μαντείο, το οποίο ευρισκόταν βαθιά εντός της γής.Ότι ζούσαν από μεταλλεύσεις και τις αμοιβές για τις μαντείες τους, καθώς και από επιδόματα που τους χορηγούσε ο βασιλεύς τους.Ότι οι κατοικούντες πέριξ του μαντείου είχαν πάτριο έθιμο να μην βλέπη ουδείς τους τον ήλιο, αλλά να εξέρχονται εκ των χασμάτων τους μόνο την νύκτα.Ότι δια τούτο ο ποιητής (ο Όμηρος) είπε περί αυτών: “Ουδέποτε βλέπει αυτούς ο λάμπων ήλιος” (Οδύσσεια, Λ.15).Και ότι αργότερα αυτοί οι άνθρωποι εξοντώθηκαν από κάποιον βασιλέα, επειδή δεν επαληθεύθηκε ο χρησμός που του έδωσαν, ενώ το μαντείο διατηρήθηκε, έχοντας μεταφερθεί εις έτερο τόπο.Τέτοια λοιπόν μυθολογούσαν οι πρό ημών, αλλά σήμερα, αφού κόπηκε από τον Αγρίππα το δάσος πέριξ του Αόρνου, οικοδομήθηκε η περιοχή και διανοίχθηκε σήραγγα από τον Άορνο μέχρι την Κύμη, άπαντα εκείνα αποδείχθηκαν μύθος.
Και ο Κοκκηίος-ο οποίος κατεσκεύασε τόσο εκείνη την σήραγγα, όσο και την σήραγγα από την Δικαιάρχεια, πλησίον των Βαιών, έως την Νεάπολη, ακολούθησε κατά κάποιον τρόπο τα μόλις αναφερθέντα περί των Κιμμερίων, ίσως τυχόν επειδή θεώρησε πάτριο τούτου του τόπου το να ευρίσκονται οι δρόμοι εντός ορυγμάτων».(Γεωγραφικά, Ε.4.5).
ΔΗΜΟΘΟΙΝΙΑ και siriusanews / Image by GeorgeB2 from Pixabay
