Ποιοι και Γιατί Κατασκεύαζαν Σήραγγες 30.000.000 έτη πριν
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Τα erdstall είναι ένα είδος σηράγγων που συναντάται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Γενικά πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, αν και ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι αυτές οι σήραγγες χρονολογούνται στη Λίθινη Εποχή, ενώ κάποιοι άλλοι υπέθεσαν ότι έγιναν πριν χιλιάδες χρόνια και μερικοί πιο υπερβολικοί μίλησαν για εκατομμύρια χρόνια, πριν.
Η λέξη erdstall προέρχεται από τη γερμανική γλώσσα και θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «στάβλος της γης» ή «σήραγγα εξόρυξης». Ενώ υπάρχουν διάφοροι τύποι υπόγειων σηράγγων σε όλο τον κόσμο, ο συγκεκριμένος αποτελείται από πολύ χαμηλές και ασφυκτικά στενές στοές που έχουν συνήθως οβάλ σχήμα.
Μέχρι σήμερα, έχουν μετρηθεί περίπου 2000 σήραγγες στη γηραιά ήπειρο. Το μεγαλύτερο μέρος τους εντοπίζεται στην Βαυαρία. Η Αυστρία, επίσης, φιλοξενεί στα σπλάχνα της τέτοιες υπόγειες διόδους. Ωστόσο, έχουν βρεθεί ακόμα σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία. Ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκαν παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο. Για ορισμένους ντόπιους, αυτές οι υπόγειες σήραγγες έχουν συσχετιστεί με θρυλικά πλάσματα που, συνήθως, συναντούμε σε παραμύθια.
Άλλοι έχουν υποθέσει ότι ήταν συνδεδεμένα με κάστρα και χρησίμευαν ως μυστικές οδοί διαφυγής. Το πρόβλημα με αυτήν την ερμηνεία, είναι πως διαθέτουν μόνο ένα σημείο εισόδου και εξόδου, γεγονός που θα τα καθιστούσε ακατάλληλα για αυτόν τον σκοπό. Μερικοί άλλοι έχουν προτείνει ότι χρησιμοποιήθηκαν ως κρησφύγετα ή χώρους αποθήκευσης, αλλά η στενότητά τους, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή ροή του αέρα θα καθιστούσε ένα μάλλον άβολο κρησφύγετο και μία δύσχρηστη αποθήκη. Επιπλέον πλημμυρίζουν εύκολα, ειδικά τον χειμώνα.
Κάποιοι πρότειναν ότι αποτελούσαν οδούς που επικοινωνούσαν μεταξύ τους, όπως περίπου οι σύγχρονοι δρόμοι. Όμως, ενώ υπάρχουν χιλιάδες erdstalls, στην πραγματικότητα, δεν συνδέονται μεταξύ τους. Στο Der Spiegel προτείνονται πολλές ιδέες και θεωρίες, ενώ η λίστα των πιθανών εξηγήσεων συνεχώς αυξάνεται, αν και τείνει να σταθεροποιηθεί στο ότι αυτές οι στοές δημιουργήθηκαν για θρησκευτικούς, μυητικούς ή/και μυστικιστικούς λόγους.
Μερικές φορές έχω την αίσθηση πως κάποιοι αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι και διάφοροι άλλοι επιστήμονες όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο εύρημα που δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τότε, συνήθως, έχουν μια προεπιλεγμένη εξήγηση που εφαρμόζει σχεδόν παντού. Για παράδειγμα ότι το εν λόγω αντικείμενο εξυπηρετεί κάποιο θρησκευτικό σκοπό. Γιατί; Διότι αν οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν έναν χρήσιμο σκοπό, τότε η ιδέα ότι κάποτε εξυπηρετούσε κάποιους άγνωστους προς εμάς θρησκευτικούς λόγους, μπορεί να κουμπώσει σχεδόν με τα πάντα και, φυσικά, εξυπηρετεί στο να έχουν μια εξήγηση. Η δική μου εξυπηρέτηση για το θέμα στηρίζεται σε μια επινόηση, σε μια ιστορία φαντασίας, ύστερα από πολλά που διάβασα σχετικά με τα erdstalls η οποία ακολουθεί αμέσως στη συνέχεα:
Οι κατασκευαστές των σηράγγων
H Michele Landon ήταν μια σπουδάστρια αρχαιολογίας. Ήθελε να κάνει μια εργασία με θέμα τα erdstalls. Πίστευε ότι με αυτήν θα κατατρόπωνε τον καθηγητής της ο οποίος δεν πίστευε καθόλου σε αυτήν. Πίστευε, όμως, η ίδια στον εαυτό της. Επισκέφτηκε, λοιπόν, ένα από αυτά. Λίγα είναι επισκέψιμα για το κοινό, εξαιτίας της στενότητάς τους που τα διακρίνει, ειδικά αν πρέπει να μπεις σχεδόν έρποντας σε ένα κλειστοφοβικό λαγούμι. Επέλεξε να πάει σε ένα που είναι ανοιχτό για τους τουρίστες. Πήγε, λοιπόν, στο Erdstall Ratgöbluckn στο Perg της Αυστρίας.
Όπως προχωρούσε σκυφτή και σκεφτική, σε κάποιο σημείο του, είδε ένα παράξενο φως να την πλησιάζει από εμπρός. Θα μπορούσε να είναι η δέσμη ενός φακού που κρατούσε κάποιος ο οποίος ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Όμως δεν ήταν. Μια φωτεινή σφαίρα ήρθε και στάθηκε εμπρός της. Μάλλον ήταν ένα orb. (Διαβάστε σχετικά: Orbs: Ενεργειακές Οντότητες Ανάμεσα μας). Ένιωσε, ή νόμισε ότι ένιωσε, το orb να μπαίνει μέσα στο κεφάλι της. Ταυτόχρονα είχε την εντύπωση ότι δεν είναι πραγματικό όλο αυτό. Ότι το φαντάζεται ή ότι είχε κάποιο είδος παράκρουσης. Ωστόσο, το παράξενο σφαιρικό φως την κατέκτησε χωρίς καμία αντίσταση από μέρους της. Μέσα στο μυαλό της, στην φαντασία της, ή σε ένα αλλοπρόσαλλο παραλήρημα, είδε και έμαθε πράγματα που δεν θα μπορούσαν με τίποτα να είναι αλήθεια. Αποκλείεται να ήταν αλήθεια. Θα μπορούσε να περάσει από έγκριση ως αλήθεια μόνο εάν αμφισβητούσε το κατεστημένο.
Όλα τα erdstall ήταν κάποτε ενωμένα και επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Ήταν σαν ένας τεράστιος λαβύρινθος που τύλιγε ολόκληρο τον πλανήτη. Ήταν μέρος ενός οικοδομήματος με πολύπλοκους διαδρόμους που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο, σε φυσικούς εχθρούς τους. Δεν φτιάχτηκαν ούτε για λόγους μύησης, ούτε για άλλους θρησκευτικούς λόγους. Ήταν υπόγειοι δρόμοι που συνδέονταν με υπόγειες πόλεις που επέτρεπε στους κατοίκους να ταξιδεύουν με ασφάλεια από τη μία στην άλλη, ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε πάνω από το έδαφος.
Δημιουργήθηκαν από μικρά πλάσματα που κατά καιρούς, στις διάφορες λαϊκές παραδόσεις και κουλτούρες, πήραν ονομασίες όπως νάνοι, καλικάντζαροι, ξωτικά. Τις σήραγγες αυτές άνοιξαν με πολλές δυσκολίες και αρχικά ήταν τραχιές και πολύ πιο δυσκολοπέραστες – όχι, όμως, για τα ίδια τα μικρά πλάσματα που ήταν σαν μικρές μαϊμούδες αλλά ιδιαίτερα ευφυή και με νοημοσύνη πολύ υψηλή.
Αμέσως, για έναν ακατανόητο λόγο, στο μυαλό της MIchelle ήρθε το είδος Homo Floresiensis ή «Hobbit», αλλά σύμφωνα με τα έως τώρα επιστημονικά δεδομένα, φαίνεται πως αυτό επιβίωσε στην εποχή που εμφανίστηκε ο Homo Sapiens, πολύ χοντρικά περίπου 190.000 έως 50.000 χρόνια πριν. (Διαβάστε σχετικά: Γέφυρα του Αδάμ: Μία τεχνητή γέφυρα πριν 1,7 εκ. χρόνια, με στοιχεία που δεν συμμερίζεται η επιστημονική κοινότητα) Όμως, μια άλλη απάντηση ήρθε στο μυαλό της από το orb: Αυτό το είδος πρωτοέζησε πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια. Σταδιακά εξελίχθηκε και κάποια στιγμή βοήθησε την ανθρωπότητα σε πολλά θέματα επιβίωσής της. Πάντα, αυτά τα μικρά πλάσματα είχαν φυσικούς εχθρούς, αλλά τους τελευταίους αιώνες κυνηγήθηκαν, κυρίως, από τις μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά δεν εξοντώθηκαν.
Στις μέρες μας δεν επικοινωνούν αυτά τα erdstall μεταξύ τους, για τον απλούστατο λόγο ότι συγκεκριμένα κομβικά σημεία τους, σφραγίστηκαν από τους κυνηγούς τους, ειδικά τον Μεσαίωνα, οι οποίοι λείαναν τα τοιχώματα γιο να χωρούν καλύτερα. Τα σημεία που έκλεισαν ήταν εκείνα που έδιναν πρόσβαση στις υπόγειες πόλεις τους, εκεί που ζούσαν.
Τότε, η φωτεινή σφαίρα, λες και έσβησε από το μυαλό της Mischell. Βγήκε ή έφυγε. Όλα ήταν φυσιολογικά πια. Ξαφνικά ένιωθε ασφυκτικά στο λαγούμι που είχε χωθεί, αλλά ταυτόχρονα ένιωθε υπέροχα γιατί είχε βρει όλες τις απαντήσεις που αναζητούσε. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως δεν είχε κανένα χειροπιαστό στοιχείο που θα αποδείκνυε όσα έμαθε. Έγραψε, λοιπόν, την εμπειρία της σε μορφή εικονογραφημένου παραμυθιού. Όποιος κατάλαβε την αλήθεια του, την κατάλαβε…
diadrastika / Image by Peter H from Pixabay
