Οι Σπαρτιάτες της Χιλής δηλώνουν περήφανα την καταγωγή τους και Γιατί ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ
Υπάρχει ένας ισχυρισμός ότι οι «Σπαρτιάτες της Χιλής», όπως αποκαλούνται, έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή και έφτασαν στην συγκεκριμένη χώρα από τα δυτικά (μέσω του Ειρηνικού Ωκεανού), ενώ αριθμούν γύρω στους 1.800.000 κατοίκους (1.100.000 στην Χιλή και 700.000 στην Αργεντινή).
Οι Ισπανοί φτάνοντας παλιότερα στην περιοχή της Χιλής συνάντησαν τους Αραουκανούς, οι οποίοι ονομάζονταν τότε Μαπούτσε.
Οι χρονικογράφοι της εποχής έκαναν λόγο για «ανθρώπους λευκούς με γαλάζια μάτια, ανοιχτόχρωμη κώμη (ξανθή ή καστανόξανθη) και ίσια μύτη».
Ο Λουίς Αλδέα στο έργο του «Βιβλιοθήκη των Χιλιανών συγγραφέων» αναφέρει χαρακτηριστικά: « Η Αραουκανή γυναίκα είναι όμοια με την Ελληνίδα». Αλλά και ο Μολίνα στο έργο του «Historia civil natural del Reyno del Chyle» υπογραμμίζει την ομοιότητά τους με τους Έλληνες, λέγοντας πως «είναι λευκοί, έχουν γαλανά μάτια και καστανόξανθα μαλλιά… έχουν κανονικά χαρακτηριστικά και όμορφα».
Ο Μαρίνο ντε Λοβέρα, τέλος, στο έργο του «Cronicas del Reyno del Chile” τονίζει πως πρόκειται για ανθρώπους «χαρούμενους και καλόβολους, ευδιάθετους, γενναίους, ψηλού αναστήματος, με ίσια μυτη και πρόσωπα όμορφα και κοκκινωπά…»
Οι Αραουκανοί όμως δεν μοιάζουν μόνο ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους με τους Έλληνες..
Πρώτον και κύριον η γλώσσα τους παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία σε επίπεδο δομής και λεξιλογίου με την ελληνική:
- Αρ= άριος, γηγενής< ἂρουρα που σημαίνει γη
- Αυκα= επιτίθεμαι<κινέω που σημαίνει παρορμώ, επιτίθεμαι
- Aλντο=πολύ<ἀλδαίνω που σημαίνει
- Μακο= μακρύ<μάκος (μήκος στην δωρική διάλεκτο που ταξίδεψαν στην Δύση)
- Ανιλεο= ανηλεής
- Αντακορο= Αντίχορος
- Αντιπαν= Αντιφάνης
- κατουμ= τεμαχίζω<κόπτω
- κιριο= κύριος
- πονο=πόνος
- καρελαο=Χαρίλαος
- Λιεντουρ=Λέανδρος
- κονα=νέος<κούρος
- ντουάμν=θέλω<θυμός
- φλι=ρέω<φλύω που σημαίνει υπερχειλίζω
- λονκο<ηγέτης<πλοχμός που σημαίνει πλοκάμι
- καλκου=μάντης<καλχαίνω που σημαίνει στοχάζομαι (Εξ’ ου και ο μάντης Κάλχας)
- πελου=κινώ<πέλω που σημαίνει κινώ
- γιανα=ιθαγενής<εγγενής<γίγνομαι
- τεκαου=δέκα
- βελο=βέλος
- αετο=αετός
Σ’ ένα κρίσιμο Συμβούλιό τους αποφασίστηκε η δημοσιοποίηση της καταγωγής τους και ανατέθηκε στον Λόνκο Κιλαπάν (Πλόχμο Καλλιφάνη) να συγγράψει σχετικό βιβλίο το οποίο έπειτα τιτλοφορήθηκε ως «El Origen Griego de los Araucanos» (Η ελληνική καταγωγή των Αραουκάνων) και εκδόθηκε το 1974 από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Σαντιάγο.
Ο Λόνκο Κιλαπάν, ο οποίος θεωρείται ο επίσημος ιστορικός των Αραουκανών, εξιστορείται τα εξής:
Περί το 800π.Χ. μία αποστολή από την κυρίως Ελλάδα και συγκεκριμένα την Σπάρτη ξεκίνησε με στόχο την ίδρυση αποικίας στην περιοχή της Χιλής. Αφού διέσχισαν την Μ. Ασία, έφτασαν στον σημερινό Λάος (<λαός)… κατέβηκαν προς την χερσόνησο της Μαλαισίας και έπειτα βγήκαν στον Ειρηνικό ωκεανό και από εκεί στην αμερικανική ήπειρο.
Το επόμενο βήμα τους ήταν η αναζήτηση γης αναλόγου γεωγραφικού πλάτους με αυτό της Ελλάδας, προκειμένου να εγκατασταθούν. Κατευθύνθηκαν λοιπόν μεταξύ του 36ου και 34ου παραλλήλου νότια του Ισημερινού. Ίδρυσαν έτσι κράτος και το ονόμασαν Χιλή ως παραφθορά της λέξης Φυλή.
Οι Σπαρτιάτες άποικοι έφεραν μαζί τους την νομοθεσία του Λυκούργου (Κοοργο, όπως τον ονόμασαν), η οποία τέθηκε σε ισχύ και ονομάστηκε «Νόμος των προγόνων», καθώς και την παράδοσή τους (Μάτσι< Πυθία). Όταν διαβάζει κανείς την ιστορία των Αραουκανών, σύμφωνα με τον Λόνκο, είναι λες και διαβάζει την ιστορία της Σπάρτης.
Ο Χιλιανός ιστορικός, που δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να αποδείξει την όποια συγγένεια με μία τόσο μικρή χώρα στον χάρτη κι επομένως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικιστής, συνέγραψε αυτό το βιβλίο για να εκπληρώσει το αίτημα των συμπατριωτών του, που ήθελαν να γνωστοποιήσουν σε όλους ότι είναι Έλληνες!
Δεν ήταν όμως ο μόνος που έκανε λόγο για κάτι τέτοιο. Ακόμα και ο μεγαλύτερος ποιητής των Αραουκανών , Πάμπλο Νερούντα, έχει συνθέσει το ακόλουθο ποίημα με τίτλο «Canto Heneral»:
« Ω Αραουκανία, με τις χειμαρροφυείς βαλανιδιές
εσύ ω πατρίδα δίχως έλεος (…)
κι εσείς, Αραουκάνοι,
πρόγονοί μου (…)
Το αίμα το ελληνικό
κατρακυλά την ώρα τούτη…»
Πέραν της γλώσσας, της γενναιότητας και της νομοθεσίας οι Αραουκανοί, απόγονοι των Σπαρτιατών, διαθέτουν και άλλες ομοιότητες με τους αρχαίους Έλληνες.
Οι χοροί τους φερ’ ειπείν είναι κυκλικοί. Ένας από αυτούς μάλιστα ονομάζεται purrum (= πυρρίχιος) και είναι πολεμικός χορός που απαντά και στην αρχαία Ελλάδα.
Πολλά από τα παιχνίδια τους, ακόμη, είναι κατάλοιπα των αρχαίων Ελλήνων, όπως το pollin (βολή< βάλλω), κάτι σαν χόκευ, που προέρχεται από το κερητίζειν των Σπαρτιατών.
Αλλά και τα αντικείμενά τους φέρουν ελληνικά σύμβολα.
Η ευγονία, το θάρρος, η σκληραγώγηση, η ευπείθεια σε σκληρούς νόμους, το ανυπόταχτον του Έλληνα (μακρόχρονη αντίσταση σε ξένη επιβουλή, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιπες φυλές της περιοχής είχαν υποταχθεί από πολύ νωρίς), η αυτοθυσία αποτελούν στοιχεία που δικαιολογούν επάξια τον τίτλο τους «Σπαρτιάτες της Χιλής».
Οι Αραουκανοί έχουν διαδηλώσει επανειλημμένα για την αναγνώριση της μειονότητας τους. Ανταπόκριση έχουν βρει μόνο από την Σουηδία! Η Ελλάδα δυστυχώς τους έχει «γυρίσει την πλάτη»… σύμφωνα με αναδημοσίευση στο olympospress
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές διαφωνίες ως προς τα παραπάνω:
Αρχικά πρέπει να πούμε ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν υπήρχε έως το 1974, όπου και δημοσιεύθηκε από τον Λόνκο Κιλαπάν το βιβλίο El origen griego de los araucanos, (Στα ελληνικά «Η Ελληνική Καταγωγή των Αραουκανών της Χιλής») στο οποίο ανέπτυξε τη θεωρία του, ότι οι Ινδιάνοι Αραουκάνοι έχουν Σπαρτιατική καταγωγή.
Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρεται ότι πέρα από την έλλειψη αρχαιολογικών και φιλολογικών πηγών, που να μας μαρτυρούν μια τέτοια υπερατλαντική επαφή, το βασικότερο λάθος βέβαια, είναι ότι η σύγκριση των υποτίθεται “ομοίων ετυμολογικά λέξεων” γίνεται με βάση μιας αρκετά αυθαίρετης ηχητικής συγκριτικής μεθόδου. Δεν μας παρέχεται η αντίστοιχη μετάφραση στα Αραουκανικά, ούτε πως προφέρεται από τους ντόπιους η κάθε λέξη και δεν μας δίνονται καν οι πληροφορίες για το εάν η λέξη αυτή είναι των ντόπιων Αμερικάνων, ή έχει ισπανική (λατινική δηλαδή) καταγωγή.
Επίσης όπως μπορούμε να δούμε ότι η γλώσσα των Αραουκανών, δεν έχει καμία απολύτως σχέση συντακτικογραμματικά, με την αρχαία ελληνική.
Κατά συνέπεια, πρόκειται για μία “θεωρία”, η οποία δεν φαίνεται να ευσταθεί αφού δεν παρέχει ούτε καν μερικά πειστικά αρχαιολογικά, ιστορικά ή έστω γλωσσολογικά δεδομένα. Για περισσότερες λεπτομέρειες που καταρρίπτουν αυτή την υποτιθέμενη ιστορία, μπορείτε να βρείτε στο ellinikahoaxes.gr
επιμέλεια diadrastika / Image by Raffaello Torrazzina from Pixabay
