Αυτή είναι η χαμένη Ατλαντίδα
Αυτή είναι η περίφημη ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ η Μυθική χώρα που όλοι ψάχνουν να βρουν. Ο Περίπλους και εγώ ο Παυσανίας είμαστε περήφανοι που το παρουσιάζουμε πρώτοι.
Φυσικά Δεν θα μείνω σε αυτά που σας λέω εγώ αλλά θα σας παρουσιάσω και τα στοιχεία έτσι όπως αυτά υπήρχαν μέσα στα βιβλία που απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν ήθελε να διαβάσει.
Αρχίζω λίγο πριν την ανακάλυψη αυτή από το σημείο που οι Αργοναύτες αφήνουν την “Κολχίδα”.
Εκεί λοιπόν και αφού κάνουν λίγο πίσω από λάθος όπως μας λέει ο Ορφέας στα Αργοναυτικά κατευθύνονται προς σημεία που ναι μεν τα προσδιορίζει με ακρίβεια με βάση την γεωγραφία και ονοματολογία της εποχής αλλά που σήμερα και μάλιστα από τον υπολογιστή μου φαίνονται λίγο αλλαγμένα.
Εκεί επεμβαίνει δυναμικά η εξιστόρηση και μας δίνει ένα στοιχείο,την λίμνη που κατευθύνονται που είναι αρκετά μεγάλη και ταιριάζει μόνο με την Τιτικάκα.
Στην συνέχεια προχωρούν πάντα προς τον Βορρά όπως μας δηλώνει ο Ορφέας μια και πολύ γρήγορα βρίσκουν τους Υπερβόρειους.Για όσους έχουν παρακολουθήσει το Μπλογκ θα θυμάστε ότι τότε έχουμε αντιστροφή των πόλων, δηλαδή τότε ο Βορράς ήταν Νότος και τ’ ανάπαλιν.
Έτσι με βάση τις σημερινές θέσεις οι Αργοναύτες κατευθύνονται προς τον Νότο και την “Γη του Πυρός”. Από εκεί και μέσα σε δέκα ημέρες καλύπτουν τα 1200 περίπου χιλιόμετρα,δηλαδή γύρω στα 120 χιλ/την ημέρα, που τους χωρίζουν από την Ανταρκτική στην οποία και φτάνουν.
Την εποχή αυτή η Ανταρκτική κατοικείται από δύο τουλάχιστον φυλές που είναι:οι Μακρόβιοι και οι Κιμμέριοι που κατοικούν (οι Κιμμέριοι) στο κέντρο της Ανταρκτικής όπου και βρίσκεται ο Ποταμός Αχέρωντας που κατευθύνεται στον κάτω κόσμο,τον Άδη και που οι Κιμμέριοι εισπράττουν τα διόδια για το πέρασμα.
Στο σημείο αυτό θα κάνω μια περιγραφή της Ανταρκτικής:
Όπως βλέπετε στην εικόνα στην μέση της υπάρχει ένας μεγάλος κόλπος και στην άκρη αυτή του κόλπου ένα ακρωτήριο,φαίνεται καθαρά στους χάρτες του GOOGLE το οποίοι έχει ένα χαρακτηριστικό σχήμα μυτερού ξίφους το ακρωτήριο αντάρα.Αυτό το είδος του σχήματος στην αρχαία ελληνική είναι το ιεροειδές(εξ’ ου και το ιερόν οστούν ή κόκκυγας στην σπονδυλική στήλη λόγω σχήματος). Δίνω έμφαση στις λεπτομέρειες αυτές για να παρακολουθήσετε με άνεση το αρχαίο κείμενο που θα παραθέσω. Εδώ ο αρχαίος συγγραφέας χρησιμοποιεί την “Αργώ” για να δώσει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν και όχι για να πει ότι το πλοίο μιλούσε.Το γιατί το κάνει αυτό μάλλον έχει σχέση με τα αρχαία μυστήρια.Στο κείμενο λοιπόν.
“Ει μη γαρ μ’ιερήσιν επιγράψαντες άκρησι κόλπον έσω γαίης τε και ατρυγέτοιο θαλάσσης ίξεσθ’,αμ πέλαγος Ατλαντικόν εκτός ίκωμαι”
Απόδοση:
Αν δεν προχωρήσουμε παράλληλα με το ιερό(λόγω σχήματος όπως είπαμε)ακρωτήριο που σχηματίζεται μεταξύ του εσωτερικού κόλπου της γης (αυτής) και της ατρύγητης(που δεν ψαρεύουν δηλαδή) θάλασσας τότε γρήγορα θα βρεθούμε έξω από το Ατλαντικό πέλαγος(που είναι η κατεύθυνση τους μια και πάνε στις Ιερνίδες νήσους).
Όπως διαπιστώνεται από τον χάρτη αν δεν ακολουθήσουν την καμπύλη του ακρωτηρίου όντως θα βρεθούν μακριά από την περιοχή της Ωκεανίας.Άρα το “πλοίο” ήξερε τι έλεγε.
Στην συνέχεια ακολουθούν μια θαλάσσια πορεία δώδεκα(12) ημερών με δυνατό άνεμο να τους σπρώχνει γιαυτό και τώρα ύστερα από αυτήν την επισήμανση της αύξησης της ταχύτητάς τους,περίπου στα 180 χιλιόμετρα την ημέρα,βλέπουμε ότι έχουν φτάσει στο νησί της Δήμητρας που,μάλλον,είναι το νησί AUCKLANT,ένα μικρό,τώρα νησάκι-μια και η στάθμη της θάλασσας είναι τώρα 100 μέτρα υψηλότερη.Από κει κάνοντας από δεξιά,όπως σωστά πρέπει μια κυκλική κίνηση φτάνουν στην Ν.Ζηλανδία δηλαδή το νησί της Κίρκης.
Περνούν ανάμεσα από τα δύο νησιά,όπως φαίνεται στον χάρτη τις Ηράκλειες στήλες και σταματάνε δεξιά στο ακρωτήριο του Διονύσου που έχει λόγω σχήματος δύο μακριές παράλληλες σχεδόν πλευρές γι’ αυτό και στο κείμενο δίνεται και η λέξη αμφί για να δηλώσει τις δύο αυτές μακριές ακτές.”Άκραις δ’ αμφί ιεραίσι(πάλι το σχήμα προσδιορίζεται)Διωνύσοιο άνακτος μίμνομεν εσπέριοι”
Σταματώ εδώ τα αργοναυτικά του Ορφέα γιατί πήραμε όσες πληροφορίες μπορούσαμε:
α) Η θαλάσσια περιοχή της Ωκεανίας λέγεται Ατλαντικό Πέλαγος(προσέξτε το αυτό)
β) βρήκαμε τις Ηράκλειες στήλες
γ) βρήκαμε το Ταρτήσιο στόμιο.
Πάμε τώρα στον Πλάτωνα και στον Τίμαιο:
“έξωθεν ορμηθείσαν εκ του Ατλαντικού Πελάγους(βλέπετε που σας έλεγα;).τότε γαρ πορεύσημον ήν το εκεί πέλαγος’ νήσον γαρ προ του στόματος είχεν ό καλείτε,ως φάτε,υμείς Ηρακλέους στήλας,η δε νήσος άμα Λιβύης ήν και Ασίας μείζων,εξ ής επιβατόν επί τας άλλας νήσους τοις τότε εγίγνετο πορευομένοις,εκ δε των νήσων επί την καταντικρύ πάσαν ήπειρον την περί τον αληθινόν εκείνον πόντον.τάδε μεν γαρ, όσα εντός του στόματος ού λέγομεν,φαίνεται λιμήν στενός τινα έχων είσπλουν εκείνο δε πέλαγος όντως ή τε περιέχουσα αυτό γη παντελώς αληθώς ορθότατ’ αν λέγοιτο ήπειρος”
Απόδοση :
Βγήκαν(ορμήσαν) έξω από το Ατλαντικό πέλαγος,γιατί τότε πορεύσιμο ήταν το εκεί πέλαγος, από νησί που είχε μπροστά από το στόμιο που όπως λένε το ονομάζεται Ηράκλειες στήλες,το δε νησί ήταν μεγαλύτερο της Λιβύης και της Ασίας μαζί,από την οποία περπατώντας μπορούσες να περάσεις στα άλλα νησιά και από τα νησιά αυτά στην απέναντι μεγάλη ήπειρο που απλώνονταν σε μεγάλο μήκος στον αληθινό εκείνο ωκεανό.Γιατί σε αυτά,όσα εντός του στομίου εκείνου λέμε,φαίνεται(υπάρχει)ένα λιμάνι με στενή είσοδο σε εκείνο το πέλαγος η δε γη που το περιβάλει ορθότατα θα μπορεί να κληθεί ως ήπειρος.
Λοιπόν έχει κανείς καμιά αμφιβολία για το ποια είναι η Ατλαντίδα;
operiplous / Image by manjik from depositphotos.com
