Τι συνέβη στην καταστροφή του υποθετικού πλανήτη Φαέθοντα που ίσως βρισκόταν μεταξύ Άρη και Δία, στη ζώνη των αστεροειδών
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Ο Φαέθων είναι ένας υποθετικός πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος και η θέση του σε αυτό θα μπορούσε να βρίσκεται μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Κύρια Ζώνη των Αστεροειδών, η οποία λέγεται ότι δημιουργήθηκε από την καταστροφή του πλανήτη, κάποτε, στο μακρινό παρελθόν. Αν και πρακτικά δεν υφίσταται, υπάρχουν αρκετές αστρονομικές ενδείξεις αλλά και αρχαίοι μύθοι που σε θεωρητικό επίπεδο, υποστηρίζουν την πιθανότητα να υπήρξε πράγματι ένας πλανήτης στη θέση των αστεροειδών. Ας δούμε τώρα, τι λέει η επιστήμη και οι διάφορες υποθέσεις που έχουν διατυπωθεί για αυτόν.
Διαβάστε επίσης: Ο Πόλεμος μεταξύ Πλανήτη Φαέθωνα και Άρη
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι ο υποθετικός πλανήτης πήρε το όνομά του από τον Φαέθωνα, γιο του θεού Ήλιου, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο οποίος προσπάθησε να οδηγήσει το ηλιακό άρμα του πατέρα του για μια μέρα αλλά, δυστυχώς, με καταστροφικές συνέπειες για τη Γη. Τότε ο Δίας αναγκάστηκε να κεραυνοβολήσει τον άμυαλο Φαέθωνα. Αυτός ο μύθος είναι μία από τις έμμεσες ενδείξεις ότι ο υποθετικός πλανήτης, κάποτε μπορεί να υπήρξε.
Σύμφωνα με το νόμο Titius-Bode, έχουμε μία πιο επιστημονική ένδειξη για μια πιθανή ύπαρξη του υποθετικού πλανήτη, στο μακρινό παρελθόν. Αυτός ο νόμος, με απλά λόγια, είναι μια μαθηματική ακολουθία που προβλέπει τις αποστάσεις των πλανητών σε ένα ηλιακό σύστημα. Κι ενώ, στο δικό μας, σχεδόν όλοι βρίσκονται στην προβλεπόμενη θέση, υπάρχει ένα κενό στη ζώνη των αστεροειδών.
Το 1927, ο Franz Xaver Kugler, χημικός, μαθηματικός και ασυριολόγος, πρότεινε ότι ο μύθος του Φαέθωνα βασίστηκε σε ένα πραγματικό γεγονός και υποστήριξε ότι ήταν ένα πολύ φωτεινό ουράνιο αντικείμενο που εμφανίστηκε γύρω στα 1500 π.Χ., ο οποίος έπεσε στη Γη λίγο αργότερα ως βροχή μεγάλων μετεωριτών, προκαλώντας καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες στην Αφρική και αλλού. Το 1953, ο Σοβιετικός Ρώσος αστρονόμος Ivan I. Putilin πρότεινε ότι ο Φαέθων είχε διάμετρο λίγο μεγαλύτερη του Άρη και έγινε συντρίμμια λόγω φυγόκεντρων δυνάμεων. Ο πλανήτης παραμορφώθηκε τόσο πολύ που τμήματα κοντά στον ισημερινό του διασκορπίστηκαν στο διάστημα. Ώσπου τελικά διαλύθηκε. Η θεωρία του δεν έγινε ευρέως αποδεκτή. Στη διάρκεια των χρόνων, η υπόθεση του διαταραγμένου πλανήτη υποστηρίχθηκε επίσης και από αρκετούς μαθηματικούς και αστρονόμους.
Στις μέρες μας, «πιο πρόσφατες θεωρίες υποστηρίζουν ότι ο τεράστιος δακτύλιος των διαστημικών πετρωμάτων πιθανότατα δεν ήταν ποτέ ολόκληρος πλανήτης και είναι απίθανο να γίνει ένας, στο σχετικά κοντινό γαλαξιακό μέλλον. Γιατί; Διότι απλούστατα δεν υπάρχει αρκετό υλικό εκεί (για να σχηματιστεί ένας νέος πλανήτης)», όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στο discovermagazine.com.
Ωστόσο, νεότερες ενδείξεις φαίνεται να υποστηρίζουν τις αρχικές υποθέσεις. Όπως διαβάζουμε στο businessinsider.com, μια μελέτη στο Nature Astronomy περιγράφει λεπτομερώς πώς μια ομάδα ερευνητών έπεσε πάνω σε κάτι αξιοσημείωτο από το οποίο φαίνεται να αποδεικνύεται ότι τα μεγάλα κομμάτια που αποκλίνουν από τη ζώνη δεν είναι κάποια θραύσματα βράχου που δεν εξελίχθηκαν ποτέ σε πλανήτη, αλλά μάλλον, είναι απομεινάρια υπαρχόντων πλανητών – δηλαδή ότι μάλλον υπήρξε ένας πλανήτης σε αυτή την τροχιά.
Άλλες εκτιμήσεις
Υπάρχουν κάποιοι μύθοι από διάφορα μέρη του κόσμου που φαίνεται έμμεσα να αναφέρονται σε κάποιον πλανήτη που καταστράφηκε. Ένα παράδειγμα είναι αυτό που πρότεινε ο Zecharia Sitchin, ότι η θεά που είναι γνωστή στους Σουμέριους ως Tiamat σχετίζεται στην πραγματικότητα με έναν πλανήτη που καταστράφηκε από έναν επίσης υποθετικό πλανήτη γνωστό ως Nibiru. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως η σύγχρονη αστρονομία μοιάζει να έχει ανιχνεύσει διάφορες ανωμαλίες σε μια μακρινή περιοχή του διαστήματος, οι οποίες οδηγούν τους επιστήμονες να υποθέσουν την ύπαρξη ενός αόρατου πλανήτη τον οποίο αποκαλούν ως 9ο πλανήτη – ωστόσο δεν έχει εντοπιστεί πρακτικά. Σημειώστε ακόμα ότι το έργο του Σίτσιν δεν γίνεται αποδεκτό και θεωρείται ευρέως ως ψευδοεπιστήμη.
Από εκεί και πέρα έχουν γίνει πολυάριθμες υποθέσεις και εκτιμήσεις που οι περισσότερες, λίγο έως πολύ, μπερδεύονται με βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έχουν αναφερθεί, έμμεσα ή άμεσα, στον υποθετικό πλανήτη Φαέθων. Οι πιο διαδεδομένες θεωρίες/εικασίες, αναμεμειγμένες με στοιχεία φαντασίας και νεομυθολογίας είναι τρεις. Η μία κάνει αναφορά σε έναν πόλεμο που είχαν μεταξύ τους δύο αντίπαλες πλευρές, οπότε στην προσπάθειά τους να νικήσουν η μία την άλλη, χρησιμοποίησαν ισχυρά όλα, τύπου πυρηνικών, τα οποία τελικά κατάφεραν να διασπάσουν τον πλανήτη. Παραλλαγή αυτής αποτελεί η εικασία ο Φαέθων να δέχτηκε επίθεση από κακόβουλα όντα κατακτητές. Η δεύτερη, σχετίζεται με εκείνη του Σίτσιν, ότι ο Νιμπίρου με την σχεδόν κάθετη τροχιά του, περνώντας κοντά στον Φαέθωνα, τον συνέτριψε με την βαρύτητά του. Η τρίτη είναι ένας συνδυασμός και των δύο, δηλαδή ότι κατά το πέρασμα του Νιμπίρου, η μαγνητική του βαρύτητα, προκάλεσε ανεξέλεγκτη θερμοπυρηνική αντίδραση στα οπλοστάσια των αντιμαχόμενων πλευρών, λόγω τεράστιας έλξης, τα πυρηνικά εξερράγησαν, οπότε και διαλύθηκε ο πλανήτης.
diadrastika / Image by Patricio González from Pixabay
