Αφού ο Τυφών ολοκλήρωσε ταχέως τις προετοιμασίες του, αναδύθηκε από το Κωρύκιο άντρο και άρχισε την Τυφωνομαχία με συνδυασμένη επίθεση των αναριθμήτων ερπετοειδών ορδών του στις γήινες και διαστημικές Ολύμπιες δυνάμεις.
Ο ίδιος δε ανέλαβε το γήινο πεδίο του πολέμου και επιτέθηκε με ισχυρές ερπετοειδείς δυνάμεις στον Μακεδονικό Όλυμπο, το κέντρο των γηίνων Ολυμπίων δυνάμεων, για να τον καταλάβη και να εισβάλη δια της εκεί ουράνιας πύλης στον ουράνιο Όλυμπο, την έδρα των Ολυμπίων θεών1.
Μαχόταν δε, πετώντας και τηλεμεταφερόμενος, δια των υπερφυσικών δυνάμεών του:
Έκτοξευε πλείστο ισχυρότατο πύρ κατά των Ολυμπίων δυνάμεων, τους έριχνε βράχους που αποσπούσε και ανέφλεγε πυροκινητικά και τους έπληττε δια φοβερών θυελλών και σεισμών.
Κατά του Τυφώνος αντιπαρατάχθηκε ο ίδιος ο Ζεύς, με επίλεκτες Ολύμπιες δυνάμεις υπό την άμεση διοίκησή του-ένα είδος αυτοκρατορικής φρουράς του-και άλλες, πολύ περισσότερες δυνάμεις υπό την υποδιοίκηση άλλων Ολυμπίων θεών. Αλλά όλες οι δεύτερες πλήν αυτών που διοικούσε η Αθηνά καταβλήθηκαν αμέσως από την τρομερή επίθεση του Τυφώνος και τράπηκαν εις φυγή πρός την Αίγυπτο, ένα εκ των κυρίων Ολυμπίων κέντρων στην Γή, καταδιωκόμενες από μέγα μέρος των Τυφωνείων δυνάμεων.Εκεί όμως, ανασυντάχθηκαν και αναχαίτισαν τους Τυφωνίους, και έμειναν έκτοτε εν αμύνη.
Εν τω μεταξύ ο Ζεύς και η ακαταμάχητη θυγάτηρ του αντιστέκονταν σθεναρά στον Τυφώνα, μαχόμενοι προσωπικά κατ’αυτού: Ο πρώτος δια της βροντής, της αστραπής, του κεραυνού και του αδαμαντίνου δρεπανιού του2 και η δεύτερη προφανώς δια της αιγίδος3 του πατρός της.Και τελικά, νίκησαν τους Τυφωνείους και τους έτρεψαν εις φυγή μέχρι το Κάσιο όρος.Εκεί όμως, ο Τυφών ενισχύθηκε από ισχυρές ερπετοειδείς δυνάμεις από τους γειτονικούς Αρίμους, αντεπιτέθηκε στους Ολυμπίους και τους νίκησε:
Άρπαξε το αδαμάντινο δρεπάνι του Διός, φόνευσε και αιχμαλώτισε τους περισσοτέρους Ολυμπίους, άρπαξε τα ισχυρά ενεργειακά όπλα τους και φυλάκισε τους αιχμαλώτους στο υποχθόνιο δίκτυο του Κωρυκίου άντρου, με δεσμοφύλακά τους την Έχιδνα-Δελφύνη4.
Στην συνέχεια δε, κατέλαβε τον Μακεδονικό Όλυμπο, αλλά ο Ζεύς και η Αθηνά σφράγισαν την εκεί ουράνια πύλη, εμποδίζοντας τους Τυφωνείους να εισβάλουν στον ουράνιο Όλυμπο, και διέφυγαν εκεί μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις τους.
Ούτως, η νίκη του Τυφώνος δεν ολοκληρώθηκε.
Εν τω μεταξύ, οι Ολύμπιες δυνάμεις της σελήνης-η οποία, ως δορυφόρος του πλανήτη μας, έχει μεγίστη σημασία για την άμυνά του-αντιστέκονταν σθεναρά στους ερπετοειδείς υπό την διοίκηση της θεάς Σελήνης.Στον πλανήτη Αφροδίτη όμως, έναν εκ των σημαντικοτέρων για την άμυνα του ηλιακού συστήματός μας, οι ερπετοειδείς νίκησαν τους Ολυμπίους και κατέλαβαν τον πλανήτη.
Ενώ γίνονταν αυτά στο ηλιακό σύστημά μας, αναρίθμητοι ερπετοειδείς επιτίθονταν με μανία στις γαλαξιακές και διαγαλαξιακές Ολύμπιες δυνάμεις: Νίκησαν τους Ολυμπίους του αστερισμού της Μικρής Άρκτου και τον κατέλαβαν, και πίεζαν σκληρά τους Ολυμπίους του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου.Απώθησαν τους Ολυμπίους του αστερισμού του Βοώτη και περικύκλωσαν τους πλανήτες τους.
Απώθησαν τους Ολυμπίους του αστερισμού του Ταύρου και περικύκλωσαν τους Ολυμπίους πλανήτες του στον υπο-αστερισμό των Υάδων.Νίκησαν τους Ολυμπίους των αστερισμών του Υδροχόου και των Ιχθύων και τους κατέλαβαν, και έπλητταν σφοδρά τους Ολυμπίους των αστερισμών του Αιγοκέρου και του Κριού.Νίκησαν μέρος των Ολυμπίων δυνάμεων του αστερισμού της Ανδρομέδας και κατέλαβαν τους πλανήτες τους.
Έπλητταν σφοδρά τους Ολυμπίους του αστερισμού του Οφιούχου και περικύκλωσαν μέρος των πλανητών τους.Και νίκησαν τους Ολυμπίους του αστερισμού του Στεφάνου και τον κατέλαβαν.Και παράλληλα, γίνονταν σφοδρές μάχες και εις πολλά άλλα μέρη του γαλαξία μας, καθώς και στον γαλαξία της Ανδρομέδας, την υπόλοιπη Τοπική Ομάδα και πολλούς άλλους γαλαξίες.Επίσης, στις παρυφές του σύμπαντός μας οι Εκατόγχειρες απέκρουαν σθεναρά τις περαιτέρω Ταρτάρειες/μοχθηρές δυνάμεις που επιχειρούσαν να εισβάλουν στον σύμπαν μας.
Αλλά σταδιακά ο Ζεύς ανέπτυξε πλήρως, μέσω των Ωρών5 και άλλων διοικητών του, τις διαστημικές δυνάμεις του και αντεπιτέθηκε παντού στους ερπετοειδείς: Οι διαπλανητικές Ολύμπιες δυνάμεις νίκησαν τους ερπετοειδείς στην Αφροδίτη και την ανέκτησαν, και τους απώθησαν παντού αλλού πλήν της Γής.
Οι Ολύμπιοι των αστερισμών του Ωρίωνος, του Μεγάλου Κυνός και του Λαγού συνέτριψαν ολοσχερώς τις πέριξ τους ερπετοειδείς δυνάμεις, κατακαίοντάς τους δια των ισχυρών ενεργειακών όπλων τους.Οι Ολύμπιοι του αστερισμού του Ταύρου, εξορμώντας από τον υπο-αστερισμό των Πλειάδων, έπλητταν σφοδρά τους εισβολείς ερπετοειδείς, ενώ οι Ολύμπιοι των αστερισμών του Οφιούχου και του Βοώτη απώθησαν τους εισβολείς ερπετοειδείς.
Και οι Ολύμπιοι των αστερισμών του Τοξότη, του Ηρακλέους, του Κύκνου και της Λύρας έπλητταν σφοδρά τις πέριξ τους ερπετοειδείς δυνάμεις. Και παράλληλα, οι Ολύμπιοι νίκησαν τους ερπετοειδείς και εις πολλές άλλες γαλαξιακές και διαγαλαξιακές μάχες.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.Το ότι ο πραγματικός Όλυμπος είναι ουράνιος προκύπτει τόσο από το ότι είναι η κατοικία των ουρανίων Ολυμπίων θεών, όσο και από το ίδιο το όνομά του, το οποίο σημαίνει «ο λάμπων».Ο Όλυμπος είναι λοιπόν ένας λαμπρός υπερσυμπαντικός τόπος, ο οποίος συνδέει το σύμπαν μας με το Όλον Φώς του Υπερτάτου Θεού.
2.Το αδαμάντινο δρεπάνι του Διός ταυτίζεται με αυτό δια του οποίου ο Κρόνος απέκοψε τα αιδοία του Ουρανού (Θεογονία, 161-162 και 174-182).Προφανώς, είναι ένα ενεργειακό υπερόπλο μέσης εμβελείας, κατασκευασμένο από κάποια υπέρπυκνη ύλη, παρόμοια με λευκού νάνου ή άστρου νετρονίων.
3.Η φύσις και λειτουργία της αιγίδος περιγράφεται γλαφυρότατα από τον Όμηρο:
«Και πέριξ των ώμων της (η Αθηνά) έθεσε την δεινή θυσανόεσσα (=γεμάτη θυσσάνους) αιγίδα, την οποία από παντού έχει στεφανώσει ο Φόβος, ενώ απ’εντός η Έρις, η Αλκή και η κρυερή Καταδίωξη, καθώς και η κεφαλή του δεινού τέρατος, Γοργούς, δεινή και φρικτή, τέρας του αιγιόχου (=έχοντος την αίγιδα) Διός». (Ιλιάς, Ε738-742)
«Και όσο την αιγίδα ασάλευτη είχε στα χέρια του ο Φοίβος Απόλλων, τόσο πετύχαιναν τα βλήματα αμφοτέρων, και πλήθος ανθρώπων έπεφτε.
Όταν όμως, κοιτώντας κατά πρόσωπο τους ταχυπώλους (=έχοντες ταχείς ίππους) Αχαιούς, την έσεισε και δυνατά φώναξε ο ίδιος, έθελξε (=μάγεψε) την ψυχή στα στήθη τους, και λησμόνησαν την θούρια αλκή τους». (Ιλιάς, Ο318-322).
Όταν λοιπόν η αιγίς σείεται, θέλγει τις ψυχές των πολεμιστών, καταστέλλοντας την ανδρεία τους και προκαλώντας τους φόβο, με αποτέλεσμα την άτακτη φυγή τους και την νίκη των δυνάμεων του αιγιόχου.Ακριβώς δια τούτο δε, αναφέρεται από τον Όμηρο ότι την αιγίδα «από παντού έχει στεφανώσει ο Φόβος, ενώ απ’εντός η Έρις, η Αλκή και η κρυερή Καταδίωξη.Επομένως, η αιγίς είναι ένα ψυχο-ενεργειακό υπερόπλο που επιτίθεται άμεσα στις ψυχές των αντιπάλων, και ως εκ τούτου είναι ακατανίκητη, αφού όποιος νικά ψυχικά τον αντίπαλό του, τον συντρίβει και υλικά: Και οι ισχυρότερες στρατιές, εις όση έκταση και αν απλώνονται, αν πληγούν από την αιγίδα, κατατροπώνονται, αφού αυτή, ως ψυχικό όπλο, έχει απεριόριστη εμβέλεια.
Ακόμη λοιπόν και οι επίλεκτες φάλαγγες των Αχαιών ηρώων κατατροπώθηκαν απ’αυτή.
Η αιγίς λειτουργεί σειομένη, ήτοι δια δονήσεως-παλμικής κινήσεως.Δημιουργεί λοιπόν πανίσχυρα παλμικά κύματα, όχι βεβαίως των γνωστών υλο-ενεργειακών συχνοτήτων (από την ακτινοβολία γάμμα έως τα μακροκύματα), αλλά ψυχο-ενεργειακά, πιθανότατα αιθέρος.Αυτή η παλμική-κυματική λειτουργία της αιγίδος υποδηλώνεται από τον χαρακτηρισμό της ως θυσανόεσσας, αφού ο θύσανος (=κροσσός, φούντα) έχει κυματοειδή μορφή.Επίσης, δια των πανισχύρων παλμικών ψυχο-ενεργειακών κυμάτων της η αιγίς λειτουργεί και ως αμυντικό όπλο, αφού κάθε ισχυρό πεδίο κυμάτων είναι συγχρόνως και δυναμικό πεδίο απωθήσεως ύλης και ενέργειας.Ούτως, η Αθηνά χρησιμοποιεί την αιγίδα ως άτρωτο υλο-ενεργειακό θώρακα.Πολύ μετά την Τυφωνομαχία δε, ενσωμάτωσε στην αιγίδα και την αποκοπείσα κεφαλή της Γοργόνας Μέδουσας, το τρομερό Γοργόνειο, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την ισχύ της.
4.Προφανώς, οι ερπετοειδείς δεν εξόντωσαν τους αιχμαλώτους Ολυμπίους κατά την πάγια μέθοδό τους, ήτοι δια φρικτών βασανιστηρίων, επειδή τους ήσαν πολύτιμοι ως όμηροι.
5.Όπως αναφέρει ο Όμηρος, οι θεές Ώρες είναι οι φύλακες των πυλών του ουρανού:
«Και μυκώνταν οι αυτόματες πύλες του ουρανού, τις οποίες κατείχαν οι Ώρες,
στις οποίες έχουν ανατεθεί ο μέγας ουρανός και ο Όλυμπος, τόσο για να ανοίγουν τα πυκνά νέφη τους, όσο και για να τα επιθέτουν».(Ιλιάς, Ε.749-751 και Θ.393-395).
Είναι προφανές ότι το ανωτέρω απόσπασμα αναφέρεται εις χωροχρονικές πύλες- ενδοσυμπαντικές, διασυμπαντικές και διαδιαστατικές-που ανοιγοκλείνουν αυτομάτως με βοή που θυμίζει μυκηθμό.Αυτές τις ελέγχουν οι Ώρες, των οποίων η σχέσις με τον χωροχρόνο και χωροχρονικές πύλες υποδηλώνεται από το ίδιο το όνομά τους, το οποίο σημαίνει, μεταξύ άλλων, “χρονικό διάστημα, χρονική περίοδος, ώρα, εποχή, έτος”. Δια τούτο λοιπόν, οι Ώρες είχαν πρωταγωνιστική συμμετοχή στην ανάπτυξη των διαστημικών Ολυμπίων δυνάμεων κατά την Τυφωνομαχία
Image by Mark Frost from Pixabay-min
