Εσωγήινοι, Ερπετοειδή, Σπήλαιο της Βέροιας. Αρχαίοι πολιτισμοί, τόσο της Νοτίου όσο και της Βορείου Αμερικής, για παράδειγμα οι Μάγιας, οι Ίνκας, μα και από άλλες ηπείρους, όπως οι αρχαίοι Κινέζοι, Αιγύπτιοι και, φυσικά, οι αρχαίοι Έλληνες, αναφέρονται σε έναν κόσμο που υπάρχει κάπου μέσα στην Γη ή κάτω από την Γη. Άλλοι την ονομάζουν Μέση, Κοίλη, ή Κούφια Γη. Αλλά, όπως κι αν την πούμε, η ουσία μοιάζει να είναι η ίδια.
Πολλοί θα πουν ότι όλα αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας. Μπορεί και να είναι. Πιστεύω, όμως, ότι θα ξαφνιαστούμε ευχάριστα αν ανοίξουμε τα φτερά τη νοητικής φαντασίας μας για να πετάξουμε πάνω από έναν κόσμο που επίσημα δεν υπάρχει, αλλά αφήνεται να υπονοηθεί μέσα από αρχαίες παραδόσεις, ανεξήγητα φαινόμενα, αλλά και ίχνη που άφησαν πίσω τους παλαιότεροι πολιτισμοί. Ειδικά όταν μερικά από αυτά συναντώνται σε ελληνικό έδαφος, όπως στο λεγόμενο Σπήλαιο της Βέροιας.
Εσωγήινοι και εξωγήινοι
Σύμφωνα με τους μύθους και τις αναφορές τους, φαίνεται να θεωρούσαν, να γνώριζαν, ή ακόμα και να είχαν δει, κάποια όντα και τις πόλεις τους, κάπου στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Αυτά τα πλάσματα περιγράφονται, συνήθως, ως φιλικά και ειρηνικά. Σπάνια ως κακόβουλα. Η πιο γνωστή υπόγεια πόλη, ανάμεσα σε πολλές άλλες, είναι η Telos, η οποία ανήκει στο δίκτυο της Αγκάρθα (Διαβάστε σχετικά: Η Πριγκίπισσα της Telos Αποκαλύπτει τον Υπόγειο Πολιτισμό, κάτω από το Όρος Shasta της Καλιφόρνιας).
Ειδικότερα, σχεδόν όλοι οι Ινδιάνοι της αμερικανικής ηπείρου, έχουνε πάρα πολλές ιστορίες να διηγηθούν για φυλές όντων που έχουν έρθει μέσα από την Γη προς την επιφάνεια, όπως οι Macuxi της Βραζιλίας. Δηλαδή χαρακτηρίζονται ως εσωγήινοι. Άλλες φυλές ινδιάνων έχουν ιστορίες για όντα που έχουν έρθει από τον ουρανό, ενδεχομένως από το διάστημα, από άλλα άστρα. Δηλαδή εξωγήινοι. (Διαβάστε μια πολύ χαρακτηριστική τους ιστορία με το πανίσχυρο Thunderbird που έστειλαν οι Θεοί να σώσει τους ανθρώπους).
Λέγεται, όμως, ότι υπάρχουν και πλάσματα ή όντα, τα οποία δεν είναι και τόσο φιλικά με τον άνθρωπο ή, μάλλον καλύτερα, ότι φρουρούν αυτές τις περιοχές και, κυρίως, τις εισόδους τους, από τυχαίες ανακαλύψεις. Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένα να απομακρύνουν, να διώχνουν ή/και να φέρονται βίαια σε ανθρώπους που τυχαίνει να πλησιάζουν εκεί, χωρίς την άδειά τους. Κατά συνέπεια, οι προθέσεις τους δεν είναι εχθρικές, παρά την φημολογία που στήνεται γύρω από αυτά. Απλά είναι φύλακες. Προστατεύουν. Σκοπός τους δεν είναι η πρόκληση βλάβης.
Τα πλάσματα ή τα όντα αυτά, είναι κάπως διαφορετικά στην εμφάνιση, σε σύγκριση με τα λεγόμενα φιλικά, καθώς τείνουν να έχουν την εικόνα και την φυσιογνωμία των κακόφημων εξωγήινων Γκρίζων (Greys ή Grays). Κάποια άλλα είναι πιο κοντά σε εκείνη των Ερπετοειδών. Και για τις δύο φυλές έχει αναπτυχθεί μεγάλη φιλολογία και παραφιλολογία, ιδιαίτερα αρνητική. Ωστόσο, ίσως, τα πράγματα να μην είναι έτσι, ειδικά, σε ό,τι σχετίζεται με τους ερπετόμορφους: ερπετά, φίδια, δράκους.
Σε προηγούμενες εποχές, αρκετά πολύ πριν τον χριστιανισμό, οι μυθολογίες των λαών που διασώθηκαν, φαίνεται να συμφωνούν μεταξύ τους πως αυτές οι μορφές σχετίζονται με παλαιότερες λατρείες της Μητέρας Γης (ή Θεάς Γαίας) και του Πατέρα Ουρανού (ή Ουράνιου Θεού), μιας κατά τα φαινόμενα οικουμενικής θρησκείας – αν θα μπορούσαμε να την πούμε έτσι – που σχετιζόταν με την γονιμότητα του ανθρώπου και της Φύσης. Με τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και ειδικά κατά τον Μεσαίωνα, οι δράκοι, τα φίδια και οτιδήποτε συγγενές, έγιναν εχθροί των μονοθεϊστικών θρησκειών οπότε χιλιάδες δοξασίες και δεισιδαιμονίες ξεχείλισαν στα μυαλά των ανθρώπων. Αλλά υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος.
Ερπετοειδή και Χθόνιες Δυνάμεις
Διάφοροι ερευνητές, άνθρωποι που έχουν κάποια επαφή με την Φύση, ραβδοσκόποι και άλλοι, παρατήρησαν ίχνη και αλλόκοτες ζωγραφιές σε πολύ ιδιαίτερα σημεία που παραπέμπουν άμεσα σε φίδια, δράκους αλλά και κάθε είδους διπλής φύσης μορφές τους, δηλαδή μισός άνθρωπος μισός ερπετό, όπως για παράδειγμα ο Κέκροπας, ο βασιλιάς της αρχαίας Αθήνας. Για σκεφτείτε το λίγο: μπορεί να ήταν ένα ερπετοειδές που τυραννούσε και υπονόμευε τους τότε Αθηναίους;
Τα μέρη που βρέθηκαν παρόμοια σημάδια και ίχνη, έχει σχεδόν καθιερωθεί να τα αποκαλούμε “τόπους δύναμης”. Δεν είναι τυχαία αυτή η ονομασία καθώς οι περισσότεροι από αυτούς φαίνεται να έχουν μεγάλη σχέση με τις λεγόμενες γραμμές Λέυ (Ley lines), με υπόγεια ρεύματα νερού και, γενικότερα, με δυνάμεις της γης, γι’ αυτό και συχνά ονομάζονται “χθόνιες δυνάμεις”. Σε αυτά τα μέρη παρατηρούνται συχνά παραφυσικά φαινόμενα, αλλά δεν είναι διόλου σπάνιες και οι αναφορές για θεάσεις ΑΤΙΑ ενώ αρκετές δεκαετίες πριν “έβλεπαν” νεράιδες, οπτασίες και άλλες περίεργες εκδηλώσεις – ίσως, κάποιοι να βλέπουν και στις μέρες μας.
Σε πολλά μέρη της Ευρώπης υπάρχουν ακόμα και σήμερα, σημάδια που υποδεικνύουν ένα τόπο δύναμης, ή ένα μέρος όπου παρατηρούνται παράξενα και ανεξήγητα συμβάντα. Ένα τέτοιο μέρος υπάρχει και στην Ελλάδα, σε οροσειρά της Μακεδονίας, γνωστό ως Σπήλαιο της Βέροιας. Ορισμένα σπήλαια φαίνεται να κρύβουν κάποια μυστικά που είναι γνωστά σε λίγους, όπως για παράδειγμα στο άρθρο Αστρικές Πύλες στη Σπηλιά του Δίστομου στη Βοιωτία, το οποίο και προτείνουμε να διαβάσετε.
Το Σπήλαιο της Βέροιας
Υπάρχει μία φήμη ή πληροφορία, ίσως όχι τόσο διαδεδομένη, γύρω από το όρος Βέρμιο το οποίο αφουγκράζεται αρκετούς αστικούς μύθους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα πως πρόκειται για αποκυήματα φαντασίας, καθώς αρκετοί θρύλοι στηρίζονται πάνω σε πραγματικά γεγονότα που με το πέρασμα των χρόνων διανθίζονται με συναρπαστικές λεπτομέρειες και εκσυγχρονίζονται από εποχή σε εποχή. Με αυτό τον τρόπο, η καρδιά της πληροφορίας να διατηρείται ζωντανή – ασχέτως αν κάποιος θέλει να την πιστέψει ή όχι.
Λέγεται, λοιπόν, ότι κάπου ανάμεσα στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ Νάουσας, Ημαθίας, Βέροιας και του όρους Βέρμιου υπάρχει ένα ιδιαίτερο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό που είναι γνωστό ως Σπήλαιο της Βέροιας. Εκεί, υποτίθεται πως οι Γερμανοί, είτε οι Άγγλοι, είτε οι αντάρτες (ανάλογα με το ποια εκδοχή προτιμάει το κάθε στόμα που την διηγείται) έκρυψαν χρυσό ή/και κλεμμένους θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας. Από τότε, πολλοί προσπάθησαν να εντοπίσουν και να καρπωθούν τα ευρήματα. Όμως, μία μικρή ομάδα ανθρώπων σχεδόν τα κατάφερε. Δεν βρήκε αυτό που έψαχνε ακριβώς, αλλά κάτι που θα τους στοιχειώνει για τα επόμενα χρόνια της ζωής τους.
Ένας άντρας, ας τον πούμε κύριο Χ.Ψ., διασταύρωσε διάφορες φήμες και πληροφορίες, μάζεψε τρεις φίλους του, επίδοξους χρυσοθήρες, αγόρασαν ισχυρά μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλου και ξεκίνησαν. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους έβαλαν τους ανιχνευτές σε λειτουργία. Σάρωσαν αρκετά μεγάλη περιοχή. Κάποια στιγμή, οι ενδείξεις έδειξαν αυτό που έψαχναν. Ένα στενό και μικρό άνοιγμα, λίγα μέτρα από τα πόδια τους, τους χαμογέλασε. Κανείς τους δεν πρόσεξε κάποια προειδοποιητικά σημάδια, εκεί τριγύρω. Το πιθανότερο είναι πως αν καταλάβαιναν τη σημασία τους δεν θα έμπαιναν. Ή, αν το επιχειρούσαν θα ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό που θα ακολουθούσε.
Ίσα που χώθηκαν στο Σπήλαιο της Βέροιας, έρποντας στην τρύπα, με ανοιχτούς φακούς, οι δύο από τους τέσσερις, ο κύριος Χ.Ψ. και ο κολλητός του. Η στενάχωρη κατηφορική είσοδος σταδιακά διευρυνόταν οπότε σύντομα κατάφεραν να συνεχίσουν όρθιοι. Βρισκόντουσαν σε μια μεγάλη κατηφορική αίθουσα σπηλαίου, ίσως, γύρω στα 8 με 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο σκοτεινά βράχια τους περικύκλωναν. Φώναξαν προς το άνοιγμα απ’ όπου μπήκαν για να ειδοποιήσουν τους άλλους, αλλά η φωνή τους δεν έφτανε ως έξω. Έπρεπε, όμως, με κάποιο τρόπο να φέρουν μέσα τα μηχανήματα ανίχνευσης μετάλλου. Τότε, η δέσμη του ενός έπιασε ένα στενό κάθετο άνοιγμα, σαν σχισμή, στα δεξιά του χώρου όπου βρίσκονταν.
Πήγαν και πέρασαν. Ήταν τόσο ασφυχτικά στενό που το τραχύ πουκάμισο και η σάρκα τους στο ύψος του θώρακα σκίστηκαν. Όμως, η τρέλα της πιθανής ανακάλυψης του θησαυρού και του χρυσού ήταν μεγαλύτερη από τον πόνο. Τελικά, το μέρος που βρέθηκαν τους αποζημίωσε όλη την αδρεναλίνη που παρήγαγαν ως εκείνη τη στιγμή, αλλά όχι με τον τρόπο που περίμεναν.
Το πρώτο που αντιλήφθηκαν ήταν μια μυστηριώδης πνοή που έφερνε φρέσκο αναζωγονητικό αέρα. Στεκόντουσαν μπροστά σε μια τεράστια αίθουσα, τόσο σε ύψος όσο και σε βάθος. Ήταν σαν μια πόλη μεγάλη. Ήταν μία πόλη. Αρκετά μέτρα κάτω τους, οι φακοί έδειχναν κάτι σαν μικρά κτίρια. Θα μπορούσαν να ήταν σπίτια με δρόμους ανάμεσά τους. Στο έδαφος υπήρχαν σκαλισμένες κυματοειδείς γραμμές. Έμοιαζαν με φίδια που σέρνονταν προς μια ορισμένη κατεύθυνση. Τα ακολούθησαν και κατηφορίζοντας έφτασαν λίγα μόλις βήματα από μία μεγάλη πλατεία επάνω στην οποία υπήρχε μία δομή από χρυσό που θα μπορούσε να είναι κάτι σαν ναός ή κάποιο σύμβολο, ή άγαλμα που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν. Ίσως, είχε μισοκαταστραφεί από κάποιο σεισμό. Στον κύριο Χ.Ψ. πέρασε η σκέψη να ήταν ο χρυσός που έψαχναν, συγκεντρωμένος σε βουναλάκι ο οποίος είχε λιώσει κάτω από άγνωστες συνθήκες, οπότε είχε πάρει μια άμορφη όψη που, μέσα από τα παιχνιδίσματα του σκοταδιού και των φακών, του έκανε για κάτι δαιμονικό. Ξαφνικά ένιωσαν κάτι περίεργο.
Λες και κάτι να κυρίευσε το είναι τους. Σα να μη βρίσκονταν μέσα στο Σπήλαιο της Βέροιας, αλλά σαν αυτό να βρισκόταν μέσα τους. Σαν να είχαν παραισθήσεις άρχισαν να “νιώθουν” τα πάντα γύρω τους. Τα “σπίτια”, τους δρόμους και τα σκαλισμένα φίδια. Λίγο πιο πέρα είδαν βράχους που έμοιαζαν ανθρωπόμορφοι. Τους ήρθαν εικόνες ότι ανήκαν στην πρώτη τριάδα των θεών του Ολύμπου. Όμως, όσο κι αν ως τώρα διατηρούσαν την ψυχραιμία τους, την έχασαν αστραπιαία, όταν ένα “Καλώς ήρθατε” από μία φωνή που δεν ακούστηκε από κάπου, ούτε ανήχησε στα τοιχώματα, απλά και γαλήνια έπλευσε στο μυαλό τους. Τρομοκρατήθηκαν. Πισωπάτησαν. Πριν καλά-καλά προλάβουν να δρομολογήσουν τη διατύπωση της ανησυχίας και της σύγχυσής τους, μια ήπια απόκριση ήρθε κατευθείαν μέσα στο μυαλό τους.
“Είμαστε φιλικοί. Μπορούμε να σας ξεναγήσουμε, αν θέλετε.” Η μυστηριώδης απάντηση συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ιπτάμενων φώτων, σαν αστέρια του ουρανού που είχαν κατέβει για μια εναέρια βόλτα, σαν πρόθυμες πυγολαμπίδες να συνοδεύσουν τους επισκέπτες οπουδήποτε ήθελαν. Όμως, οι επισκέπτες δεν ήθελαν. Έντρομοι πισωγύρισαν τρέχοντας, ξεσκίστηκαν στην σχισμή από την βιασύνη τους να την περάσουν και να σπεύσουν να συρθούν στο άνοιγμα που θα τους οδηγούσε στο σημείο από όπου μπήκαν. Επιτέλους ήλιος, καθαρός αέρας στα πνευμόνια τους. Τι ήταν αυτό που έζησαν; Οι σύντροφοι που περίμεναν απ’ έξω τους είδαν με τα σκισμένα και ματωμένα πουκάμισα, κατατρόμαξαν και ρωτούσαν συνεχώς τι τους συνέβη. Όμως εκείνοι τους τράβηξαν και με τα μηχανήματα στην πλάτη έτρεχαν αλλόφρονες να σωθούν από κάτι που δεν ήξεραν τι ήταν, ούτε ήθελαν να μάθουν. Αργότερα εξήγησαν τι είχε συμβεί, αλλά δεν έγιναν ιδιαίτερα πιστευτοί.
Όταν έφτασαν σπίτια τους, ο αρχηγός της ομάδας, ο κύριος Χ.Ψ. κατέστρεψε τον χάρτη που είχε φτιάξει καθώς και όλα τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει για το Σπήλαιο της Βέροιας, τα πέταξε στο τζάκι. Κάηκαν όλα. Μετά από καιρό, οι άλλοι δύο σύντροφοι προσπάθησαν να εντοπίσουν τη διαδρομή και το σημείο από μνήμης, αλλά δεν τα κατάφεραν. Από τότε λέγεται πως δεν το βρήκε κανείς. Όσοι διηγούνται την ιστορία προσθέτουν ή αφαιρούν στοιχεία και λεπτομέρειες, ίσως, στην προσπάθειά τους να παραπλανήσουν άλλους που θα έψαχναν για τον λιωμένο χρυσό αψηφώντας κάθε κίνδυνο.
Αν κάτι από τα παραπάνω ισχύει, με ή χωρίς τις πιθανές υπερβολές, θα πρέπει, ίσως, να εκτιμήσουμε τις απόψεις συγγραφέων-ερευνητών, όπως ο Colin Wilson, ο John Keel και άλλων που, εμμέσως πλην σαφώς φαίνεται να παραδέχονται πως υπάρχει μια κοινή πηγή – ως άλλη Θεωρία των Πάντων – που φαίνεται να συνδέει παραφυσικά φαινόμενα, άλλες διαστάσεις, όντα, ΑΤΙΑ, με την παρεγγεφαλίτιδα, το Συλλογικό Ασυνείδητο όπως το ονόμαζε ο Καρλ Γιουνγκ και με ενέργειες της γης ή αλλιώς χθόνιες δυνάμεις.
Για κάποιο λόγο που γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι οι επιστήμονες, κανείς τους δεν ασχολείται με την παρατήρηση και την ανάλυση τέτοιων φαινομένων – εκτός, φυσικά, από ερευνητές που, όμως, δεν αναγνωρίζονται ως σοβαροί και αξιόλογοι από τις επιστημονικές κοινότητες,
*Για την σύνταξη του άρθρου αξιοποιήθηκαν στοιχεία από το Αρχέτυπο του Δράκου, τα βιβλία Mysteries: An Investigation into the Occult, the Paranormal and the Supernatural και Alien Dawn: An Investigation into the Contact Experience του Collin Wilson, ενώ η αφήγηση για το Σπήλαιο στη Βέροια εμπλουτίστηκε με στοιχεία δημιουργικής φαντασίας για λόγους σκηνικής αναπαράστασης.
diadrastika / Image by Stefan Keller from Pixabay
