Σείριος, Σελήνη και Υποθαλάσσια Αστροδρόμια Ψυχών
Γράφει ο Νικ. Αλ. Αργυρίου *
Στο έργο : ” περί του Εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”, ουσιαστικά με την λέξη “Σελήνη”, κρυπτογραφούν τον Συνοδό του Σείριου και, κωδικοποιημένα περιγράφονται στο έργο τα δυναμικά πεδία του “Συνοδού- Σελήνη”:
“… ΑΜΑ ΔΕ ΚΑΙ ΚΑΤΩΘΕΝ ΑΙ ΤΩΝ ΚΟΛΑΖΟΜΕΝΩΝ ΨΥΧΑΙ ΤΗΝΙΚΑΥΤΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ ΟΔΥΡΟΜΕΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΑΛΑΖΟΥΣΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ…”
(Μετάφραση : … Γύρω από τον ουρανό σαν μπαίνουν στη σκια. Ταυτόχρονα από κάτω οι ψυχές των κολασμένων με αλαλαγμό και οδυρμό πλησιάζουν….)
Μέσα από περίτεχνες περιγραφές η “Σελήνη”, του Ήλιου-Σείριου, εμφανίζεται το ισχυρό δυναμικό πεδίο σαν την τρύπα του Τάρταρου. Έχουν άμεση σχέση ολα αυτά με την διαπεραστικότητα και τον ιονισμό, που συγκρατεί όλα τα ουράνια στοιχεία.
Κατά βάση όλα αυτά που αναφέρει στο έργο του ο Πλούταρχος, που ήτο ιεροφάντης του μαντείου των Δελφών, αποδίδουν επιστημονικές- μυστικιστικές έννοιες για τις ψυχές που με το αιθερικό τους σώμα κινούνται σαν την πνοή του ανέμου στη Στύγα και τις πύλες του Άδη, που οδηγούν στο Σείριο….
Δείτε παρακάτω:
“… ΠΕΡΑΙΟΥΤΑΙ ΓΑΡ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΔΙ’ ΑΥΤΩΝ, ΝΥΝ ΜΕΝ ΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΝ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΝΥΝ ΔΕ ΠΑΛΙΝ ΕΙΣ ΠΡΟΣ ΓΗΝ ΟΝΟΜΑΖΕΣΘΑΙ ΔΕ ΤΑ ΜΕΝ ΠΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΝ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΗΛΥΣΙΟΝ ΠΕΔΙΟΝ…”
(Μετάφραση :… Μέσα διέρχονται οι ψυχές , τη μια προς τη μεριά της Σελήνης, τη στραμένη στον ουρανό, την άλλη προς τη μεριά τη στραμένη στη γη . Τα δε μέρη της Σελήνης προς ουρανό ονομάζονται ΗΛΥΣΙΟ ΠΕΔΙΟΝ…)
Η κρυπτογράφηση είναι σαφής με τα ΗΛΥΣΙΑ- ΠΕΔΙΑ του Σείριου τον “Δευτερόκοσμο”, που ταυτίζεται στις μυστικές παραδόσεις με τον δρόμο της αρετής και τον “ουράνιο παράδεισο”.
Αμέσως μετά ο Πλούταρχος περιγράφει το κάτω μέρος του Σείριου, που είναι η γη:
“… ΤΑ Δ’ ΕΝΤΑΥΘΑ ΦΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΟΥΚ ΑΝΤΙΧΘΟΝΟΣ…”
(Μετάφραση :… Ενώ τα προς τη γη λέγονται Φερσεφόνης… όχι του αντιθέτου της γης…)
Έτσι, με την φράση “… ΤΑ Δ’ ΕΝΤΑΥΘΑ ΦΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΟΥΚ ΑΝΤΙΧΘΟΝΟΣ…” , δηλώνεται ο “Τριτόκοσμος”, ένας κατώτερος γειτονικός κόσμος του προηγούμενου, που θεωρείται ζωντανό ον.
Το επόμενο κομμάτι που ακολουθεί είναι εντυπωσιακό, ο Πλούταρχος συσχετίζει τα κοιλώματα και τα βάθη γύρω από την Ερυθρά με τα της Σελήνης:
“.. ΑΛΛ’ ΩΣΠΕΡ Η ΠΑΡ’ ΗΜΙΝ ΓΗ ΚΟΛΠΟΥΣ ΒΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ, ΕΝΑ ΜΕΝ ΕΝΤΑΥΘΑ ΔΙΑ ΣΤΗΛΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΩΝ ΑΝΑΧΕΟΜΕΝΟΝ ΕΙΣΩ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ, ΕΞΩ ΕΡΥΘΡΑΝ ΘΑΛΑΤΤΑΝ, ΟΥΤΩΣ ΒΑΘΗΣ ΤΑΥΤΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΚΟΙΛΩΜΑΤΑ…”
(Μετάφραση :… όπως η γη έχει κόλπους βαθείς και μεγάλους, έναν εδώ που περνά από τις Ηράκλεις στήλες χύνεται εντός μας , έξω από τον Κάσπιο κόλπο και τριγύρω της Ερυθράς θάλασσας, έτσι κι αυτά είναι κοιλώματα και βάθη της Σελήνης…)
Πράγματι, ο Kolosimo στο βιβλίο του: ” Ναυάγια”, αναφέρει ότι μερικοί ερευνητές των απόκρυφων επιστημών γνωρίζουν ότι υπάρχουν υποθαλάσσια αστροδρόμια , που κατασκευάστηκαν για να δέχονται αμφίβια διαστημόπλοια. Συγκεκριμένα αναφέρεται στον Ρενέ φουερέ που διαθέτει λεπτομερή χάρτη με κύριες βάσεις την Ερυθρά θάλασσα, τον περσικό κόλπο στα ανοιχτά των Βερμούδων και αλλού.
Δηλαδή, υπάρχουν εδώ στη γη δίαυλοι ή δίνες ή οφθαλμοί, που αποτελούν το πέρασμα και ακαριαία σε “οδηγούν αστρικά” στο σύστημα του Σείριου ή και αλλού.
Οι λέξεις και γενικά η γλώσσα του μύθου κρυπτογραφούν και μιμούνται την πραγματικότητα.
Η Γνώση των διαύλων και η διαδικασία μετουσίωσης, που φθάνει μέχρι την ελεγχόμενη εξαύλωση, έπρεπε να προστατευτεί από τους εκάστοτε μυημένους.
Συγκεκριμένα, όπως ήδη αναφέραμε, τους δίαυλους, τις χθόνιες αστρικές πύλες , ο Πλούταρχος τις περιγράφει ως το κάτω μέρος του Σείριου ( Σελήνη) , που φυσικά βρίσκεται στην γη …
Επαναλαμβάνουμε ακριβώς την φράση “κλειδί” :
“… ΤΑ Δ’ ΕΝΤΑΥΘΑ ΦΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΟΥΚ ΑΝΤΙΧΘΟΝΟΣ…”
(Μετάφραση :… Ενώ τα προς τη γη λέγονται Φερσεφόνης… όχι του αντιθέτου της γης…)
Το όνομα Φερσεφόνης κρυπτογραφεί το όνομα της Περσεφόνης, που προέρχεται από το όνομα Φερέπαφα, Φερρέφαττα, διότι η θεά είναι σοφή, επειδή τα πράγματα είναι σε κίνηση και, δείχνει πως εφάπτεται και έχει επαφή….
Για το λόγο αυτό η θεά ονομάζεται Φερέπαφα για την σοφία και την επαφή με την κίνηση του Φερομένου… (Πλάτων, Κράτυλος).
Έτσι, αν λάβουμε υπόψιν τα προηγούμενα , καταλαβαίνουμε γιατί κωδικοποιήθηκε το όνομα της Περσεφόνης σε Φερσεφόνης , με την αλλαγή του αρχικού γράμματος από “Π” σε “Φ”, για καθαρά κρυπτογραφικούς λόγους, αλλά όχι αυθαίρετα.
Η Περσεφόνη διατηρεί την επαφή με τον κινητό Συνοδό ( Σελήνη) και τούτο την κάνει σοφή.
Πρόκειται για μια ακατανόητη επιστημονική γνώση για το Ουράνιο αδράχτι και τα δυναμικά πεδία των δίαυλων:
“… ΚΑΛΟΥΣΙ ΔΙ’ ΑΥΤΩΝ ΤΟ ΜΕΝ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΕΚΑΤΗΣ ΜΥΧΟΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣ ΔΙΔΟΑΣΙΝ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΟΥΣΙΝ ΩΝ ΑΝ ΗΔΗ ΓΕΓΕΝΗΜΕΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ΠΑΘΩΣΙΝ ΤΑΣ ΔΕ ΔΥΟ ΜΑΚΡΑΣ…”
(Πλούταρχος: “περί του Εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης”)
(Μετάφραση:”… Καλούν από αυτά το μέγιστο μύχο της Εκάτης, όπου δικάζονται οι ψυχές , τιμωρούνται και εκδικούνται για τα όσα πράττουν ή πάθουν, εάν ήδη δεν έχουν γίνει δαίμονες και τα δυο Μακρές…”)
Και εδώ σε κρυπτογραφημένη γλώσσα αναφέρεται το : “ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΕΚΑΤΗΣ ΜΥΧΟΝ”, όπου είναι μια εσώτερη διάσταση κατά την οποία “δικάζονται και τιμωρούνται οι ψυχές”
Η Εκάτη συμβολίζει τον κινητό Συνοδό ( Σελήνη) του Σείριου, που εφάπτεται με τον “Τριτόκοσμο”… Είναι η θεά, η παρθένος Κόρη με τους Πυρσούς που συντροφεύει την Περσεφόνη.
Ο ποιητής της Θεογονίας, ο Ησίοδος , αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Εκάτης, την πανίσχυρη Κυρία των τριών βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας.
Η θεά είναι κόρη των τιτάνων Πέρση : Περσεία και Αστερίας. Γι΄αυτό κι ένα άλλο όνομα που ήταν γνωστή είναι Περσηίς.
Ο Αισχύλος, μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια, συσχετίζει την Εκάτη με την Σελήνη και την αναφέρει ως Άρτεμη-Εκάτη.
Σταδιακά, ο Πλούταρχος, όπως και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, μέσω των θεοτήτων, περιγράφουν τις ουράνιες δυνάμεις και περιστροφές που δρούν γεωδαιτικά στα εφαπτόμενα σημεία.
Γενικά, τα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, που χρησιμοποιούν μύθο και μυθικά πρόσωπα. Ας τονίσουμε ξανά, πως αυτό γίνεται για συγκεκριμένους λόγους.
Ο Πλούταρχος, όπως, θα δούμε παρακάτω μεταξύ των άλλων χρησιμοποιεί τις λέξεις:
” ΚΟΡΥΒΑΝΤΑΣ “, ” ΙΔΑΙΟΥΣ ΔΑΚΤΥΛΟΥΣ ” :
“… ΟΥΚ ΑΕΙ ΔΕ ΔΙΑΤΡΙΒΟΥΣΙΝ ΕΠ’ ΑΥΤΗΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ, ΛΛΑ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ ΔΕΥΡΟ ΚΑΤΙΑΣΙΝ ΕΠΙΜΕΛΗΣΟΜΕΝΟΙ, ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΑΝΩΤΑΤΩ ΣΥΜΠΑΡΕΙΣΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΓΙΑΖΟΥΣΙ ΤΩΝ ΤΕΛΕΤΩΝ, ΚΟΛΑΣΤΑΙ ΤΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΕΝ ΤΕ ΠΟΛΕΜΟΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΥΑΛΑΤΤΑΝ ΕΠΙΛΑΜΠΟΥΣΙΝ.
ΑΛΛ’ ΥΠ’ ΟΡΓΗΣ Η ΠΡΟΣ ΑΔΙΚΟΝ ΧΑΡΙΝ Η ΦΘΟΝΩ, ΔΙΚΗΝ ΤΙΝΟΥΣΙΝ ΩΘΟΥΝΤΑΙ ΓΑΡ ΑΥΘΙΣ ΕΠΙ ΓΗΝ ΣΥΝΕΙΡΓΥΜΕΝΟΙ ΣΩΜΑΣΙΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙΣ .
ΕΚ ΔΕ ΤΩΝ ΒΕΛΤΙΟΝΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΟΙ ΤΕ ΠΕΡΙ ΚΡΟΝΟΝ ΟΝΤΕΣ ΕΦΑΣΑΝ ΑΥΤΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΟΝ ΕΝ ΤΗ ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ ΙΔΑΙΟΥΣ ΔΑΚΤΥΛΟΥΣ ΕΝ ΤΕ ΦΡΥΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΒΑΝΤΑΣ…”
( Μετάφραση: “… Οι δαίμονες δεν βρίσκονται πάντα σ’ αυτή , στη Σελήνη, αλλά έρχονται στη γη, ώστε να εποπτεύσουν τα μαντεία και για να παραστούν στις ανώτερες τελετές συνοργιάζοντας.
Γίνονται φύλακες των αδικημάτων και σωτήρες στους πολέμους, ενώ στη θάλλασσα λάμπουν.
Για ότι δεν πράξουν σωστά, λόγω φθόνου ή οργής ή από άδικη χάρη. Τότε τιμωρούνται να ωθούνται στη γη φυλακισμένοι σε σώματα ανθρώπων.
Απ’ αυτά τ’ όντα που ήτο τριγύρω από τον Κρόνο, έλεγαν πως είναι όμοιοι και πριν από αυτά στη Κρήτη ήτο οι ΙΔΑΙΟΙ ΔΑΚΤΥΛΟΙ και, στη Φρυγία οι ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ…” )
Κατά την μυθολογία, οι Κορυβάντες παραστάθηκαν στο Δία σαν ήταν θείο βρέφος στην Ίδη ( Άδη). Οι ίδιοι πάλι από απροσεξία τους έγιναν η αιτία να κομματιαστεί ο Διόνυσος-Ζαγρέας (Όσιρης).
Εδώ στα ως άνω, μεταξύ των άλλων, είναι εντυπωσιακό πως κρυπτογραφούν το “κομμάτιασμα της σάρκας” στις Πύλες του ΆΔΗ και την αναγέννηση του Κοσμικού Ανθρώπου.
Συμβολικά όλα τούτα δειχνουν το σπουδαιότερο σκέλος της μύησης στα μύστηρια του Ήλιου- Υπερίωνα (Σείριου).
Εκεί που τ’ άναμα του ” ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ” της μύησης, έφερνε τον μύστη να αντικρίζει πρόσωπο με πρόσωπο το Θείον.
Στη συνέχεια επειδή γίνεται λόγος για την δομή της Ύλης εντός των Ουράνιων Δίαυλων, που σ’ αυτές τις περιπτώσεις το ζήτημα ξεφεύγει από τα όρια της κοινής λογικής. Δεν γίνεται χρήση κοινότυπων λέξεων :
“…. ΗΛΙΟΣ ΔΕ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΝ ΟΥΔΕΝ ΤΟΝ ΝΟΥΝ ΔΙΔΟΥΣ, ΣΕΛΗΝΗ ΔΕ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΔΩΣΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΘΙΣΙ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΙ (ΚΑΙ) ΚΑΤ’ ΑΛΛΗΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΝ ΔΤΥΝΑΜΙΝ ΩΝ ΕΙΛΕΙΘΥΙΑ ΜΕΝ Η ΣΥΝΤΙΘΗΣΙΝ ΑΡΤΕΜΙΣ Δ’ Η ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΡΙΩΝ ΜΟΙΡΩΝ Η ΜΕΝ ΑΤΡΟΠΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ ΙΔΡΥΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΕΝΔΙΔΩΣΙ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ, Η ΔΕ ΚΛΩΘΩ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΣΥΝΔΕΙ ΚΑΙ ΜΙΓΝΥΣΙΝ, ΕΣΧΑΤΗ ΔΕ ΣΥΝΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΓΗΝ Η ΛΑΧΕΣ…”
( Μετάφραση:”… ο Ήλιος δεν λαμβάνει τίποτα άλλο πίσω παρά μόνον τον Νου, η Σελήνη όμως παίρνει, συνδέει και διαιρεί, σύμφωνα με άλλες δυνάμεις.
Απο αυτές τις δυνάμεις Ειλείθυια λέγεται αυτή που συνθέτει, ενώ εκείνη που διαίρει είναι η ‘Αρτεμις.
Και από τις Μοίρες, η Άτροπος βρίσκεται στον Ήλιο και δίνει την αρχή της γέννησης, ενώ η Κλωθώ κινούμενη περί της Σελήνης συνδέει και αναμιγνύει, τέλος , η Λάχεση παίρνει μέρος τριγύρω της γης….”)
Ο Ήλιος παίρνει πίσω τον Νου, δηλαδή τον Λόγο, είναι το αντίστοιχο Κοσμικό αδράχτι- μανιτάρι, που στην αρχαία Αίγυπτο το αντιπροσώπευε η θεά Νουτ. Η Ειλείθυια είναι η θέα των τοκετών, απεικόνιζεται να κρατά στο ένα χέρι Δαυλό και με το άλλο χέρι βοηθά στη γέννα.
Η Άρτεμις, η Κυνηγός των Ουρανών, ταυτίζεται με τον Συνοδό- Σελήνη. Ενώ οι τρείς Μοίρες αναπαριστούν το Τρίγωνο του Τριπλού Άστρου του Κυνός, βοηθώντας στα είδη των περιστροφών.
Στην ουσία οι Μοίρες γίνονται η Μήτρα και το θησαυροφυλάκιο των ψυχών…
(* O Νικ. Αλ. Αργυρίου, είναι μυστικιστής λογοτέχνης και υπεύθυνος του αποκρυφιστικού τμήματος της Ομάδος “ΙΩΚΗ”)
iokh.gr και argybooks
