Η Ελισάβετ στην πόλη Μπάκιχαμ δεν είναι άνθρωπος
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Μια φορά κι έναν καιρό, στη μαγευτική πόλη του Μπάκιγχαμ, ζούσε μια νεαρή και περίεργη κοπέλα που λεγόταν Ελισάβετ. Αλλά η Ελισάβετ δεν ήταν άνθρωπος. ήταν ένα μαγικό πλάσμα, προικισμένο με εξαιρετικές ικανότητες που ξεπερνούσαν την κατανόηση των θνητών.
Η Ελισάβετ είχε τη δύναμη να ελέγχει τα στοιχεία της φύσης, να κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν με ένα απλό άγγιγμα και να δημιουργεί ουράνια τόξα που χόρευαν στον ουρανό. Ωστόσο, έκρυψε την πραγματική της φύση από τους ανθρώπους του Μπάκιγχαμ, γιατί φοβόταν την αντίδρασή τους αν ανακάλυπταν το μυστικό της.
Ήδη κυκλοφορούσε μία φήμη και καρφωμένα χαρτιά σε δέντρα που έγραφαν: Η Ελισάβετ στην πόλη Μπάκιχαμ δεν είναι άνθρωπος. Ευτυχώς δεν ήταν η μοναδική νεαρή γυναίκα που την έλεγαν Ελισάβετ. Επιπλέον, στις μέρες της υπήρχε και η συνονόματή της Παρθένος Βασίλισσα, η Ελισάβετ Α΄. Ποιος θα τολμούσε να πει ή να κάνει οτιδήποτε χωρίς το φόβο ότι θα συλληφθεί για συκοφαντία – το λιγότερο.
Ένα φθαρμένο ημερολόγιο.
Μια τυχαία μέρα, καθώς η Ελίζαμπεθ έκανε βόλτα στους μαγευτικούς κήπους του Παλατιού του Μπάκιγχαμ, πρόσεξε μια κρυφή πόρτα καλυμμένη από παχιά στρώματα κισσού. Ενθουσιασμένη από το μυστήριό της, έσπρωξε την πόρτα με γενναιότητα, αποκαλύπτοντας έναν μυστικό θάλαμο γεμάτο με αρχαία αντικείμενα και σκονισμένους τόμους.
Καθώς εξερευνούσε τον θάλαμο, τα μάτια της Ελίζαμπεθ έπεσαν πάνω σε ένα φθαρμένο ημερολόγιο. Το άνοιξε με χαρά και, προς έκπληξή της, ανακάλυψε ότι ανήκε στον από καιρό χαμένο πρόγονό της, το πρώτο μαγικό ον που δημιουργήθηκε ποτέ.
Το ημερολόγιο αποκάλυψε ότι η Ελισάβετ προοριζόταν να γίνει ο φύλακας του Μπάκιγχαμ, ο προστάτης του λαού του και ο φύλακας της ισορροπίας μεταξύ μαγείας και ανθρώπινης υπόστασης. Ήταν ένας ρόλος που είχε εν αγνοία της ήδη από τη γέννησή της, χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις της για να φέρει χαρά, ευτυχία και ευημερία στην πόλη.
Αλλά με τη μεγάλη δύναμη ήρθε η μεγάλη ευθύνη και η Ελισάβετ συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε πλέον να κρύψει τον πραγματικό της εαυτό. Έπρεπε να αγκαλιάσει τη μαγική της κληρονομιά και να δείξει στον κόσμο τι ήταν ικανή να κάνει.
Διαβάστε επίσης: Η Σέριφος και το Φως από τον Σείριο
Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις της
Με νέα αποφασιστικότητα, η Ελισάβετ επέστρεψε στους πολυσύχναστους δρόμους του Μπάκιγχαμ. Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις της για να δημιουργήσει συναρπαστικές μαγικές εμφανίσεις, αφήνοντας τους πολίτες με δέος για τις ικανότητές της. Θαύμαζαν τα λουλούδια που άνθιζαν όπου περπατούσε, και τα ουράνια τόξα που εμφανίζονταν μετά από κάθε βροχόπτωση.
Γρήγορα η είδηση εξαπλώθηκε σε όλη την πόλη του μαγικού κοριτσιού που μπορούσε να ελέγξει τα στοιχεία της φύσης, και ο κόσμος συνέρρεε στο Μπάκιγχαμ από πολύ μακριά για να παρακολουθήσουν τις εξαιρετικές της ικανότητες. Η πόλη έγινε τόπος θαυμασμού και γοητείας, προσελκύοντας επισκέπτες από όλες τις γωνιές του κόσμου.
Ένας σκοτεινός και ισχυρός μάγος
Αλλά η αληθινή δοκιμασία της Ελισάβετ ήρθε όταν ένας σκοτεινός και ισχυρός μάγος απείλησε να καταστρέψει το Μπάκιγχαμ και να το βυθίσει στο αιώνιο σκοτάδι. Οι πολίτες απευθύνθηκαν στην Ελισάβετ, την αγαπημένη τους προστάτιδα, για βοήθεια.
Με ακλόνητο θάρρος, η Ελισάβετ αντιμετώπισε τον μάγο. Κάλεσε δυνατές ριπές ανέμου για να θωρακίσει την πόλη, δημιούργησε αδιαπέραστα εμπόδια από φωτιά και κάλεσε τους ουρανούς να εξαπολύσουν μια καταρρακτώδη βροχή που ξέπλυνε το σκοτάδι.
Σε μια άγρια αναμέτρηση, οι δυνάμεις της Ελισάβετ συγκρούστηκαν με την κακία του μάγου. Η μάχη μαινόταν, αλλά στο τέλος, ήταν το ισχυρό πνεύμα της και η πίστη στη δύναμη της αγάπης που επικράτησε. Ο μάγος νικήθηκε και το Μπάκιγχαμ σώθηκε.
Διαβάστε επίσης: Μια βόλτα στον Κήπο των Ανθισμένων Σκέψεων
Η Ελισάβετ χαιρετίστηκε ως ήρωας
Από εκείνη την ημέρα και μετά, η Ελισάβετ χαιρετίστηκε ως ήρωας. Οι ταμπέλες που έγραφαν “η Ελισάβετ στην πόλη Μπάκιχαμ δεν είναι άνθρωπος”, εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα και η φήμη άλλαξε σε “η Ελισάβετ είναι ο σωτήρας του Μπάκιγχαμ.”
Η πόλη γιόρτασε τη γενναιότητά της με μια μεγαλειώδη παρέλαση, όπου εκείνη ανέβηκε όρθια στην πλάτη ενός μεγαλοπρεπούς μονόκερου, του πιστού της συντρόφου.
Η αληθινή ταυτότητα της Ελισάβετ δεν ήταν πλέον μυστικό, αλλά πηγή έμπνευσης για όλους. Αφιερώθηκε στη χρήση των δυνάμεών της για τη βελτίωση της ανθρωπότητας, σκορπίζοντας χαρά και μαγεία όπου κι αν πήγαινε.
Και έτσι, η πόλη του Μπάκιγχαμ άκμασε κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Ελισάβετ, για πάντα ευγνώμων για τον φύλακά τους. Σε έναν κόσμο γεμάτο μαγεία, όλα ήταν δυνατά.
diadrastika / Image by Igor Faun from depositphotos.com
