Τα Μυστικά του Ωρίωνα στις Πυραμίδες
Είναι πλέον γνωστό πως πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί είχαν ιδιαίτερη σχέση με την αστρονομία και την αξιοποιούσαν συχνά στην ανοικοδόμηση των κτιρίων τους. Κύρια εφαρμογή της ήταν ο προσανατολισμός των οικοδομημάτων τους στα 4 σημεία του ορίζοντα. Κάτω από αυτή την προοπτική μελετήθηκαν και οι πυραμίδες της Γκίζας καθώς και η Σφίγγα.
Αν εξετάσει κανείς τις πυραμίδες αστρονομικά, θα δει πολλές αναφορές στο ουράνιο στερέωμα. Καταρχήν, ο προσανατολισμός τους είναι τέλειος προς τα σημεία του ορίζοντα. Δείχνουν με απίστευτη ακρίβεια Ανατολή- Δύση- Βορρά και Νότο και η Σφίγγα είναι προσανατολισμένη άψογα προς την Ανατολή.
Διαβάστε επίσης: Τι Κρύβει το «Μνήμα του Ωρίωνα» στην Τανάγρα;
Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναφέρει πως στο εσωτερικό της Μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα, από τον θάλαμο της Βασίλισσας και του Βασιλιά ξεκινούν δύο φρεάτια, τα οποία φτάνουν στην εξωτερική πλευρά της Πυραμίδας.
Οι αιγυπτιολόγοι τα ερμήνευσαν ως αγωγούς εξαερισμού, μα μία άλλη μελέτη που συντελέστηκε την δεκαετία του ’70 έδειξε πως κατά την εποχή που κατασκευάζονταν οι πυραμίδες, περίπου το 2500 π.Χ, τα φρεάτια αυτά έβλεπαν σε δύο πολύ σημαντικά αστέρια. Το φρεάτιο από τον θάλαμο του Βασιλιά έδειχνε τον Alnitak, αστέρι της ζώνης του Ωρίωνα και του θαλάμου της Βασίλισσας τον Σείριο. Ο αστερισμός του Ωρίωνα αντιπροσώπευε για τους αρχαίους Αιγυπτίους τον θεό Όσιρι και ο Σείριος την θεά Ίσιδα, το πρώτο βασιλικό ζεύγος στην αιγυπτιακή μυθολογία.
Ας πάμε στη χωροταξική διάταξη των πυραμίδων όμως. Ένας μηχανικός, ο Bauval, αφού εξέτασε τις πυραμίδες, διαπίστωσε πως η θέση τους είναι ίδια με εκείνη των τριών άστρων της ζώνης του Ωρίωνα και μάλιστα κατ’ αναλογία με τη σχετική φωτεινότητά τους. Η πιο μικρή πυραμίδα αντιστοιχεί στο πιο αμυδρό άστρο του αστερισμού και μάλιστα βρίσκεται σε μικρή απόκλιση από τη νοητή ευθεία που ορίζουν οι δύο μεγαλύτερες πυραμίδες, όπως ακριβώς και το σχετικό άστρο σε σχέση με τα δύο μεγαλύτερα. Εξίσου εντυπωσιακό είναι πως το σχήμα του Νείλου στην περιοχή των πυραμίδων, μοιάζει εκπληκτικά με το σχήμα του γαλαξία μας (Milky Way) στην περιοχή της ζώνης του Ωρίωνα. Μέχρι και ο προσανατολισμός των τριών άστρων της ζώνης προς τον γαλαξία, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των πυραμίδων προς τον Νείλο.
Tα αστέρια και η αντιστοίχισή τους στις πυραμίδες
Η Σφίγγα με τη σειρά της είπαμε πως βλέπει ακριβώς ανατολικά. Θα περίμενε κανείς να είναι στραμμένη προς έναν αστερισμό που της μοιάζει, όπως αυτόν του Λέοντα παραδείγματος χάριν. Αν εξετάσουμε με ένα πρόγραμμα πλανηταρίου το στερέωμα κατά το 2500 π.Χ, πιθανή ημερομηνία κατασκευής της μαζί με τις πυραμίδες, θα δούμε πως η Σφίγγα βλέπει τον αστερισμό του Ταύρου. Πότε θα κοίταζε προς τον Λέοντα; Η απάντηση είναι το 10500 π.Χ κατά τη εαρινή ισημερία.
Την ίδια χρονολογία την συναντούμε αν προσπαθήσουμε να αναπαραστήσουμε την γωνία που σχηματίζουν τα δύο πιο φωτεινά άστρα της ζώνης του Ωρίωνα με τον ουράνιο μεσημβρινό με αυτή που σχηματίζουν οι πυραμίδες με τον γήινο μεσημβρινό (45 μοίρες). Δηλαδή, ακριβώς τη στιγμή της ανατολής που ο αστέρας Alnitak της ζώνης του Ωρίωνα διαβαίνει τον ουράνιο μεσημβρινό, τα τρία άστρα της σχηματίζουν γωνία 45ο μ’ αυτόν, όπως και οι τρεις πυραμίδες με το γήινο μεσημβρινό. Έχουμε έτσι πλήρη αντιστοίχηση των γήινων σχηματισμών με τα ουράνια φαινόμενα.
Τί σήμαινε αυτή η ημερομηνία άραγε για τους αρχαίους Αιγύπτιους; Είναι η εποχή των μυθικών προγόνων τους, των μυθικών βασιλέων που κατοίκησαν για πρώτη φορά την αιγυπτιακή γη. Αναφέρεται ως “Τεπ Ζέπι” που θα πει “Πρώτη φορά” και αποτυπώνεται σε μια τοιχογραφία στην Άβυδο. Μάλιστα, στον ουρανό της “Πρώτης Φοράς” ο αστερισμός του Ωρίωνα βρίσκεται στο κατώτατο σημείο της τροχιάς που διαγράφει στον ουρανό λόγω της μετάπτωσης της γης. Η τροχιά αυτή διαρκεί 26000 χρόνια και οφείλεται στην κίνηση του άξονα της Γης που διαγράφει ένα κύκλο στον ουρανό. Λόγω της κίνησης αυτής ο Ωρίωνας αρχικά ανεβαίνει και ακολούθως κατεβαίνει στην ουράνια σφαίρα ταλαντευόμενος αριστερά και δεξιά. Αυτός είναι ο λόγος που τα τρία άστρα της ζώνης σχηματίζουν γωνία 45ο με το μεσημβρινό μόνο κατά το 10500 π.Χ.
Παρόλο που ο Bauval έχει αποκτήσει αρκετούς υποστηρικτές αστρονόμους σχετικά με την θεωρία του και κάμποσους από τους αιγυπτιολόγους, η θεωρία του επιδέχεται κριτικής μέχρι και σήμερα. Η διαμάχη έγκειται κυρίως στο αν ο Ωρίωνας ήταν γνωστός στους αρχαίους χτίστες, εάν ήταν γι’ αυτούς ένα η περισσότερα αστέρια και αν η πυραμίδα είναι αστρικό ή ηλιακό σύμβολο. Άλλοι τον κατηγορούν πως, προκειμένου να κάνει τον παραλληλισμό, έχει αναστρέψει τον Ωρίωνα και έχει δώσει καθαρά αστρικό χαρακτήρα στα αρχαία μνημεία. Η διαμάχη αυτή μαίνεται μέχρι και τις μέρες μας με τον Bauval να απαντάει με πλήθος άρθρων απέναντι στους ισχυρισμούς αυτούς.
Πηγές:
Η αστρονομική σχέση των πυραμίδων. Ιωάννης Βέργος,
Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου Μαθηματικό και αστρονομικό μυστήριο των πυραμίδων. Α. Δακανάλης και Ε. Θεοδοσίου, Τομέας Αστροφυσικής-Αστρονομίας και Μηχανικής, τμήμα Φυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών
http://archaeology4u.wordpress.com
kastamonitis μέσω conspiracyfeeds / Image by BlackLava36 from depositphotos.com
