Η Πριγκίπισσα της Telos Αποκαλύπτει τον Υπόγειο Πολιτισμό, κάτω από το Όρος Shasta της Καλιφόρνιας
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Η ιστορία αυτή με ξάφνιασε ευχάριστα και γι’ αυτό σκέφτηκα ότι έπρεπε να την μεταφέρω σε κείμενο και να την μοιραστώ μαζί σας. Βέβαια, ο καθένας μπορεί να την θεωρήσει ως ένα όμορφο παραμύθι, κυρίως γιατί είναι δύσκολο να φανταστούμε ιδανικές πόλεις, ίσως, περισσότερο επειδή συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια της Γης. Κάθε άνθρωπος που έχει πάει σχολείο, που έχει διδαχτεί ιστορία, που έχει έστω κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις, έχει μάθει πως δεν υπάρχουν αρχαίοι πολιτισμοί ανώτεροι από τον δικό μας, πως δεν ζουν νοήμονα όντα μέσα στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Μπορείτε να την απολαύσετε ως μία ιστορία από τον χώρου του φανταστικού.
Πάντως, θεωρώ πως είναι βέβαιο, ότι κάτι παρόμοιο δεν έχετε διαβάσει ξανά, ούτε και έχει παρουσιαστεί ποτέ κάτι ανάλογο και, μάλιστα, από μία πριγκίπισσα που ζει στον υπόγειο κόσμο, αλλά ανεβαίνει συχνά στην επιφάνεια, όπως λέει και μας περιγράφει μια ιστορία χιλιάδων χρόνων. Μας εξηγεί πως κατέληξαν κάτω από την επιφάνεια και πως ζουν εκεί, πως είναι η κοινωνία τους. Είναι η πριγκίπισσα Sharula Dux από την υπόγεια πόλη Telos, που βρίσκεται κάτω από το όρος Shasta της Καλιφόρνιας. Αυτή είναι η ιστορία της:
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με την ιστορία δύο ηπείρων, η μία στον Ατλαντικό που ονομάζεται Ατλαντίδα και η άλλη στον Ειρηνικό που ονομάζεται Lemuria ή Mu (Μου) εν συντομία, πριν από 25.000 χρόνια περίπου. Αυτοί οι υψηλού επιπέδου πολιτισμοί, εκείνη την εποχή είχαν μια ιδεολογική αντιπαλότητα, δύο διαφορετικές ιδέες για το ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσουν ως προς τους άλλους λιγότερο ανεπτυγμένους.
Οι Λεμούριοι θεώρησαν ότι οι λιγότερο εξελιγμένοι πολιτισμοί θα πρέπει να μείνουν μόνοι για να συνεχίσουν στη δική τους κλίμακα εξέλιξης. Οι Άτλαντες πίστευαν ότι η λιγότερο εξελιγμένη κουλτούρα πρέπει να επηρεαστεί από τις δύο εξελιγμένες. Αυτό προκάλεσε μια σειρά αντιπαραθέσεων που οδήγησαν σε πολέμους μεταξύ Ατλαντίδας και Λεμουρίας. Σε αυτές τις σειρές πολέμων κατέληξαν να χρησιμοποιηθούν βαριά όπλα που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τα σύγχρονα θερμοπυρηνικά. Όταν οι πόλεμοι τελείωσαν, στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε νικητής. Η Αυστραλία, οι έρημοι Mojave και Gobi καθώς και της Σαχάρα παραμένουν μέχρι και σήμερα να θυμίζουν στον άνθρωπο τη ματαιότητα αυτού του τύπου πολέμου.
Η Λεμουρία και η ίδια η Ατλαντίδα έγιναν θύματα των ίδιων των επιθέσεών τους. Αυτή η τακτική τράνταξε συθέμελα τη Γη και σταδιακά οδήγησε στον αποδεκατισμό πληθυσμών με τελικό αποτέλεσμα η Ατλαντίδα να διασπαστεί σε πολλά νησιά, ενώ η Λεμουρία κατέρρευσε σχεδόν 200 χρόνια πριν βυθιστεί η Ατλαντίδα.
Οι Άτλαντες και η Λεμούριοι που απέμειναν υπέβαλαν αίτημα να χτίσουν υπόγειες πόλεις, στο Δίκτυο Agharta (η Agharta είναι μια συνομοσπονδία πολλών υπόγειων πόλεων, περίπου 120). Πρόκειται για ένα δίκτυο υπόγειων πόλεων που καθοδηγείται και ελέγχεται από μια πόλη που ονομάζεται μικρή Shambhala (το μικρή την ξεχωρίζει από την μεγαλύτερη που είναι η αιθερική Shambhala πάνω από την έρημο Gobi). Η μικρή Shambhala δημιουργήθηκε στην ήπειρο της Υπερβορείας, η οποία είχε ήδη εκκενωθεί και φύγει εκτός Γης, λόγω του Μεγάλου Πολέμου αλλά και λόγω που σε εκείνη την περιοχή η γη έχασε το μανδύα της και ο πλανήτης άρχισε να δέχεται επικίνδυνες ακτινοβολίες. Έτσι, έχτισαν εκεί νέες υπόγειες πόλεις.
Το όρος Shasta που τότε δεν ήταν τόπος μεγάλης ιερότητας, έγινε το μέρος όπου οι γυναίκες επέλεξαν να χτίσουν την πόλη τους. Η Καλιφόρνια ήταν μέρος των εδαφών των Λεμούριων. Για να επιβιώσουν από μεγάλους σεισμούς και τους κατακλυσμούς που ήξεραν ότι πλησίαζαν, επέλεξαν να διαμορφώσουν μέσα σε ένα τεράστιο σπήλαιο και να χτίσουν την πόλη που τώρα ονομάζουμε Telos, ένας τόπος επικοινωνίας, πνευματικής επικοινωνίας, ενότητας και κατανόησης. Κατασκευάστηκε για να χωράει το πολύ δύο εκατομμύρια άτομα. Οι Άτλαντες είχαν χτίσει την υπόγεια πόλη τους κάτω από το οροπέδιο του Mato Grosso στη σημερινή Βραζιλία, που ήταν τότε Ατλαντικά εδάφη.
Όταν οι κατακλυσμοί ξεκίνησαν και τα ηφαίστεια άρχισαν να εκρήγνυνται, ήταν τόσο τρομερό σε σημείο που πολλοί άνθρωποι πέθαναν μόνο από τον ήχο του σεισμού και όχι τόσο από οποιαδήποτε επίδραση του ίδιου του σεισμού. Ήταν τόσο μεγάλης έντασης οι σεισμοί που δημιούργησαν μια ενιαία κραυγή στην ατμόσφαιρα που σκότωσε πολλούς ανθρώπους και ζώα απλώς και μόνο από το βουητό. Οι θάλασσες, τα τεράστια παλιρροϊκά κύματα και τόνοι λάσπης κατάπιαν ολόκληρες πόλεις. Ήταν ελάχιστοι αυτοί που κατάφεραν να σωθούν. Ακόμα και όταν όλα ηρέμησαν, η επιφάνεια της Γης ήταν μια παγίδα θανάτου καθώς το φως του Ήλιου ερχόταν πιο αδύναμο από ποτέ.
Ωστόσο, είχε προβλεφθεί και επέζησαν πολλά αρχεία από την Λεμουρία, την Ατλαντίδα, την Υπερβορεία και άλλων στιβαρών πολιτισμών τα οποία είχαν τακτοποιηθεί με ειδική μέριμνα μέσα και, κυρίως, κάτω από την Μεγάλη Πυραμίδα που είχε οικοδομηθεί για αυτό τον λόγο. Αναμνήσεις από αρχαίους ισχυρούς πολιτισμούς που κάποτε έφτασαν σε υψηλά επίπεδα, από πολλές απόψεις, σε αυτόν τον πλανήτη.
Σταδιακά επιτράπηκε στους εναπομείναντες Άτλαντες και Λεμούριους να συμμετέχουν στην Συνομοσπονδία και στο Δίκτυο των Φρουρών της Agharta, η οποία δεχόταν πόλεις που βασίζονται στις αρχές του Φωτός, στην Αγάπη, στην Ειρήνη. Φυσικά, εξακολουθούν να είναι υπό συνεχή επιτήρηση καθώς υπάρχουν πολλές δορυφορικές πόλεις των δύο μεγάλων αυτών πολιτισμών που θεωρούνται σήμερα χαμένοι: Κάτω από την Ινδία, το Θιβέτ, την έρημο Γκόμπι, την Κεντρική Ευρώπη, στα βάθη του Ατλαντικού Ωκεανού και αλλού.
Αν και όλοι αυτοί είναι μέλη της Συνομοσπονδίας Agharta συνυπάρχουν αρκετές ανεξάρτητες πόλεις που δεν αποτελούν κλάδο οποιασδήποτε από τις μεγαλύτερες πόλεις που έχουν χτίσει απλά υπόγεια για να ξεφύγουν από την καταστροφή που προκάλεσε ο Μεγάλος Πόλεμος της Ατλαντίδας και της Λεμουρίας.
Η κάθε πόλη έχει τα δικά της επίπεδα κάτω από την Γη. Για παράδειγμα η πόλη Telos, είναι χτισμένη κάτω από έναν θόλο, που φτάνει αρκετές εκατοντάδες μέτρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή ενώ κάτω από τη βάση ακολουθούν πέντε ακόμη επίπεδα/όροφοι. Όλα είναι πολλών τετραγωνικών μιλίων. Στο πρώτο ζει η πλειοψηφία των ανθρώπων, με καταστήματα, εμπορικά, δημόσια κτίρια, απλές κατοικίες κλπ. Στο δεύτερο επίπεδο είναι εκεί όπου η παραγωγή λαμβάνει χώρα. Στο τρίτο επίπεδο κάτω έχουν δημιουργηθείι υδροπονικοί και άλλοι κήποι όπου καλλιεργούμε όλα τα εφόδια τροφίμων μας. Εκεί έχουμε δημιουργήσει λίμνες, ψηλά δέντρα, με ζώα που έχουν πλέον χάσει τις επιθετικές τάσεις επειδή έχει απομακρυνθεί ο φόβος, καθώς είναι αυτός που προκαλεί την επιθετικότητα – όχι μόνο στους ανθρώπους. Τα περισσότερα είναι ζώα και φυτά ή δέντρα που προλάβαμε και σώσαμε από τον αφανισμό της επιφάνειας.
Είμαστε σε θέση να παράγουμε αρκετά μεγάλη ποικιλία τροφίμων για να ταΐσει πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα. Η διατροφή μας είναι χορτοφαγική, τρώμε πολλά φρούτα και αποφεύγουμε το κρέας, εδώ και περισσότερο από 12.000 χρόνια. Ο λόγος είναι πως το κρέας κρύβει μέσα του βία και επιθετικές μορφές σκέψης τις οποίες προκαλούν τα ζώα όταν αντιδρούν το διάστημα της σφαγής τους προκειμένου να καταναλωθούν. Επιπλέον, είναι εγονός ότι ένα ανθρώπινο σώμα προοριζόταν εξαρχής για να είναι σε χορτοφαγική διατροφή καθώς η κρεοφαγία και οποιαδήποτε άλλη μορφή διατροφής προκαλεί γρήγορη γήρανση και πρόωρο θάνατο.
Τα επόμενα επίπεδα αφορούν τα άδυτα, τον ναό που είναι κτίριο σε σχήμα πυραμίδας, για την καρδιά και την ψυχή μας, ενώ συνδέεται και συντονίζεται με την κοσμική ιεροσύνη, όπου κι αν βρίσκεται στο σύμπαν. Είναι ακόμα το κέντρο του Συμβουλίου καθώς και όλα τα αρχεία μας όπου φυλάσσονται με τη μορφή πλακών, δίσκων καθώς και σε μορφές κρυστάλλων που μπορούν να τοποθετηθούν σε κρυστάλλινους προβολείς. Αφορούν προηγούμενα αρχεία μας, όχι μόνο της Λεμουρίας, αλλά και της Ατλαντίδας και άλλων πολιτισμών, καθώς και πολιτισμών από άλλους πλανήτες σε αυτό το ηλιακό σύστημα και από άλλα κοντινά.
Η τεχνολογία μας είναι τέτοια που μπορείς μέσα από εξελιγμένα ολογραφικά συστήματα να κολυμπήσεις μέσα σε ένα ποτάμι, να βραχείς, να γίνεις μούσκεμα, να πιείς νερό, να αναπνεύσεις φρέσκο καθαρό αέρα με μυρωδιές της φύσης, να σκαρφαλώσεις σε ένα βουνό, να χτυπήσεις, να τραυματιστείς, να ασκηθείς, να αδυνατήσεις… κι όλα αυτά, μέσα από το δωμάτιό σου, χωρίς ποτέ να πας στο ποτάμι ή στο βουνό. Αυτοί οι εξομοιωτές χρησιμοποιούνται κυρίως για άλλους πλανήτες, ή την δική μας επιφάνεια. Αυτά είναι τα τα κέντρα ευχαρίστησής μας όπου κάνουμε διάφορα σε φυσικό ή τεχνητό περιβάλλον, όπως αθλήματα. Αντίστοιχα έχουμε κέντρα ψυχαγωγίας για το μυαλό, την ψυχή, ακούμε μουσική, ασκούμαστε σε πνευματικά παιχνίδια και άλλα πολλά, ακόμα πιο σύνθετα, όπως την ζωντανή συμμετοχή μας μέσα σε οποιοδήποτε γεγονός στην Ιστορία, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να την αλλάξουμε.
Φυσικά, δεν λείπει και η επικοινωνία με τον κόσμο της επιφάνειας. Βλέπουμε, παρακολουθούμε, παρατηρούμε, επιτηρούμε, μιλάμε, βρισκόμαστε. Οι υπολογιστές μας είναι βιολογικοί/ζωντανοί, ζωντανές τεχνητές νοημοσύνες μέσα από τους οποίους παραλαμβάνουμε κρυφές μνήμες από προηγούμενες ζωές, ενώ είναι σε θέση να παρακολουθούν ένα ανθρώπινο σώμα, μέχρι και να επικοινωνούν με άλλους νοήμονες πολιτισμούς πέρα από τον γαλαξία μας. Αυτοί οι συγκεκριμένοι υπολογιστές είναι σε θέση να τρέχουν την προηγούμενη ζωή μας όταν είναι απαραίτητο για εμάς, ώστε να μπορούμε να μαθαίνουμε από λάθη που έχουμε κάνει στο παρελθόν και ξεχάστηκαν.
Λειτουργούν με την ενέργεια του Φωτός και της Αγάπης (ουσιαστικά από ενέργεια κρυστάλλων οι οποίοι είναι σε θέση ακόμα και να διαμορφώνουν σχήματα βράχων για αντισεισμικά κτίρια και υδατοστεγείς πόλεις κάτω από θάλασσες), πράγμα που σημαίνει ότι οι δεν μπορούν να καταστραφούν, δεν μπορούν ποτέ να χρησιμοποιηθούν για να κατασκοπεύουν κάποιον, ούτε να προκαλέσουν βλάβη σε μια άλλη ζωντανή οντότητα και, βέβαια, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοτεινούς σκοπούς, επειδή κατά κάποιο τρόπο είμαστε πνευματικά συνδεδεμένοι μαζί τους. Δεν είναι κάπου κρυμμένοι. Όλοι έχουν πρόσβαση στιγμιαία, αν το θελήσουν. Αυτό, είναι ένα σοβαρό μάθημα που πήραμε από τον πόλεμο των Ατλάντων/Λεμούριων.
Η Συνομοσπονδία των Πλανητών είναι ένας οργανισμός που δημιουργήθηκε από όλα τα ηλιακά συστήματα από διάφορους γαλαξίες, οπότε και έφερε διαφορετικούς πολιτισμούς σε διαφορετικά συστήματα με βάση την αδελφοσύνη και το εμπόριο, με στόχο την εξερεύνηση και την περεταίρω εξέλιξη. Όλο αυτό συντονίζεται υπό τη διοίκηση των Ashtar και Athena, της δίδυμης φλόγας. Σε αυτόν τον τομέα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες στόλοι. Μερικοί ανήκουν σε κάποιους πλανήτες, άλλοι ανήκουν σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα και άλλοι στόλοι ή στόλοι αναχαίτισης εξυπηρετούν ολόκληρο τον τομέα. Τέλος οι στόλοι της Συνομοσπονδίας εξυπηρετούν το σύνολο.
Πολλοί άνθρωποι από την επιφάνεια μας ρωτούν πως μπορούμε να ζούμε κάτω από τη γη και, κυρίως και πάνω από όλα, τι είδους φως έχουμε. Υπάρχει μια διαδικασία που δημιουργεί φως. Ένα πέτρωμα με υψηλό κρυσταλλικό περιεχόμενο συντήκεται με ηλεκτρομαγνητική δύναμη ενέργειας και αυτή η έγχυση ενέργειας στην ουσία προκαλεί την κρυσταλλική μήτρα της πέτρας να τραβήξει ακόμη και τις αόρατες ακτίνες και να τις εκπέμψει ως ορατό φως. Είναι ένας φωτισμός πλήρους φάσματος και κάνει την πέτρα να μοιάζει με ένα μικρό ήλιο, ο οποίος θα διατηρηθεί για περίπου μισό εκατομμύριο χρόνια, πριν το πέτρωμα καταρρεύσει και σβήσει. Έχουμε δημιουργήσει συνθήκες για ημέρα και νύχτα καθώς και για εποχές.
Παίρνουμε τον αέρα μας από φυτά και δέντρα, από εσωτερικούς ωκεανούς και θάλασσες που περιέχουν μπόλικο οξυγόνο αλλά και από αεραγωγούς που βγαίνουν στην επιφάνεια και φέρνουν τον αέρα εσωτερικά – τους οποίους κλείνουμε όταν ο αέρας έρχεται μολυσμένος από τις επιβλαβείς βιομηχανίες της επιφάνειας. Εσωτερικά ποτάμια κινούνται σε υψηλές ταχύτητες, τεχνητά ή φυσικά, οπότε αυτό δημιουργεί μια κυκλοφορία του αέρα που τον φρεσκάρει και συν δημιουργεί πολλά αρνητικά ιόντα, τα οποία είναι θετικά στην επιβίωσή μας, όπως και στην επιφάνεια. Στην ουσία, εδώ κάτω υπάρχει ένα συνολικό οικολογικό σύστημα κλίματος/οικοσύστημα που μοιάζει πολύ με αυτό που λειτουργεί στην επιφάνεια, από φυσικού του, καθώς έχει γίνει τόσο αποτελεσματικό, σαν φυσικό.
Το Συμβούλιό μας είναι 12μελές από όντα που έχουν αποδειχθεί ότι έχουν υψηλή σοφία και είναι σε θέση να διατηρούν την ψυχραιμία τους σε κάθε είδους περιστατικό. Το αποτελούν έξι άνδρες και έξι γυναίκες, έτσι ώστε το συμβούλιο να παραμένει πάντα ισορροπημένο. Πάνω από το Συμβούλιο των 12 υπάρχει ο Νόμος και ο Υπέρτατος Ναός όπου αναγνωρίζεται από ιερείς και ιέρειες που έχουν φτάσει στη μεγαλύτερη κατανόηση του ανθρώπινου ψυχικού και βρίσκονται στη μεγαλύτερη δυνατή κατανόηση του πνεύματος.
Μόλις μια γυναίκα αντιληφθεί ότι είναι έγκυος πηγαίνει αμέσως στο ναό μας (όχι στον Υπέρτατο αλλά εκείνον στα επίπεδα) όπου και μπαίνει σε μια ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα όπου η κάθε αίσθηση της εγκύου λαμβάνει ό,τι τελειότερο μπορεί να έχει υπάρξει ποτέ, σε μουσική, εικόνες κλπ ώστε να αρχίζει να εναρμονίζεται το έμβρυο, καθώς η επεξεργασία των αισθήσεων θα επηρεάζουν τα δομικά στοιχεία της μητέρας και μέσω αυτής του αναπτυσσόμενου παιδιού. Δημιουργείται ένα πολύ άνετο περιβάλλον για έναν εύκολο τοκετό (συνήθως υποβρύχιο), ανάμεσα σε χαρούμενες ιέρειες και μαίες.
Τα παιδιά μεγαλώνουν με ενότητα και ασφάλεια, με 12 νονούς και ξεκινούν την πρώτη τους εκπαίδευση περίπου στην ηλικία των τριών ετών. Μοιάζει πολύ με το νηπιαγωγείο σας, εκτός από το ότι βασίζεται στο γεγονός της ευφυΐας ενός ανθρώπου. Τα νήπια διδάσκονται να σκέφτονται, να καταλάβουν πώς λειτουργούν τα πράγματα, να έχουν φαντασία και να την χρησιμοποιούν παράλληλα με την λογική τους, να δημιουργούν με κριτική σκέψη, ανάμεσα σε γραφή και ανάγνωση, άλγεβρα, γεωμετρία, μουσική, τραγούδι, σύνθεση, χορό και άλλα που στην επιφάνεια αρχίζουν να μαθαίνουν τα παιδιά πολύ αργότερα ηλικιακά, ύστερα από επιλογή των γονιών. Ειδικά εκπαιδευμένοι δάσκαλοι τροφοδοτούν το μυαλό, αλλά κυρίως βοηθούν να τροφοδοτήσουν την ψυχή και το πνεύμα, την κατανόηση του τι είμαστε και γιατί πραγματικά είμαστε εδώ. Έχουν ελευθερία έκφρασης, άποψης και κριτικής και βέβαια μαθαίνουν να δέχονται την κριτική, αλλά και να αμφισβητούν μια κριτική με επιχειρήματα που ευσταθούν.
Σχετικά με τις βασικές πνευματικές έννοιες, από τη στιγμή που ένα παιδί είναι περίπου πέντε ετών, αρχίζουν να εντρυφούν στην αστρική προβολή, οπότε μαθαίνουν να εγκαταλείπουν το σώμα και σταδιακά εξερευνούν κόσμους που για εσάς στην επιφάνεια είναι ανύπαρκτοι ή μπορεί να έτυχε να διαβάσετε ή να δείτε σε κάποια ταινία. Αρχίζουν να έχουν πρόσβαση στα Ακασικά Αρχεία, τα Αιθερικά Αρχεία, ενώ γενικότερα μπορούν να μάθουν όσα δεν φαντάζεστε για τον εαυτό, τον Ανώτερο Εαυτό, τον κόσμο μας και πέρα από αυτόν.
Το παιδί είναι σε θέση να μάθει μόνο του την αλήθεια, πώς ο κόσμος και ο πλανήτης λειτουργεί πραγματικά, πως να μην γίνονται θύματα, να μην παρασυρθούν, να μην καταλήξουν σε μια κοινωνία με άτομα που ζουν στο σκοτάδι ή που οι προθέσεις τους δεν υποστηρίζονται από την Φύση και το Σύμπαν.
Από τα 12 έως 18-19 χρονών, περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους με συνομήλικους καθώς το σώμα του παιδιού είναι γεμάτο ορμόνες που δημιουργούν αστάθεια στα συναισθηματικά πεδία. Το ψυχικό σώμα γίνεται ισχυρότερο αλλά προκαλεί σύγχυση στο συναισθηματικό σώμα. Για όλα αυτά τα μικρά σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά στοιχεία που δημιουργούν αυτή τη φάση, την “παραφροσύνη” των εφηβικών χρόνων, από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση, τα μαθαίνουμε να μην έχουν ενοχές, να επεξεργάζονται τις απογοητεύσεις τους, να πειραματίζονται με τα στοιχεία της ζωής μέσα στην ομάδα τους. Σε περιόδους εξέγερσης, περνούν φάσεις που δεν θέλουν να ακούσουν τι λένε οι μεγαλύτεροι, αλλά μαθαίνουν μέσα από τις ευθύνες τους ότι αυτό που κάνουν δεν τους κάνει κακό άνθρωπο, αλλά τους κάνει φυσιολογικούς, μέσα από ειδικές αθλητικές εγκαταστάσεις όπου εκτονώνονται, αλλά και με θέατρα, με τη μουσική, ξεπερνούν τυχών κατάθλιψη και βοηθούν να μετατρέπουν αρνητικές τάσεις σε δημιουργικές ενέργειες, ωσότου ενηλικιωθούν.
Όσο κι αν φανεί παράξενο έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε πόσο θα ζήσουμε, εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια αφού ολόκληρο το σώμα αλλάζει και ανανεώνει όλα τα κύτταρά του κάθε επτά χρόνια, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους της επιφάνειας, μόνο που σε εσάς υπάρχει ένα θέμα που οι γεροντολόγοι και οι επιστήμονες σας δεν έχουν λύσει. Είμαι σχεδόν 268 χρονών και το να ζω 268 χρόνια δεν διαφέρει από το να είμαι για παράδειγμα 30 ετών με τη σοφία των 268.
Στον “εργασιακό τομέα”, ο καθένας ορίζει τις ώρες που θα προσφέρει έργο, από επιστημονικό μέχρι την επίπλωση, και από τους υδροπονικούς κήπους μέχρι την ύφανση ρούχων, ή ό,τι άλλο επιθυμεί. Ο καθένας δουλεύει όσο θέλει και μετά πηγαίνει και κάνει ό, τι άλλο θέλει να κάνει. Η αντίληψη του τεμπέλη δεν υφίσταται γιατί είμαστε, κατά ένα τρόπο, ανταλλακτική κοινωνία. Προσφέρουμε για να πάρουμε και παίρνουμε για να δώσουμε. Γίνεται συνεχής ανταλλαγή ενέργειας και μέσα σε αυτό το σύστημα οι άνθρωποι ρυθμίζουν τις ώρες τους. Δεν υπάρχουν δουλειές που κανείς δεν θέλει να τις κάνει, όπως π.χ. να μαζεύει τα σκουπίδια, διότι δεν θα έχει το αντάλλαγμα που θα ήθελε. Αυτό είναι και το νόημα της κοινωφελούς εργασίας εδώ. Ειδικά τα σκουπίδια δεν χρειάζονται περισσότερο από τέσσερις ώρες το μήνα κοινωφελούς εργασίας, καθώς γίνεται ομαδικά και με διασκεδαστικό τρόπο, με τραγούδια και μουσική.
Ένας, ή μια ομάδα που μαζεύει σκουπίδια, δεν είναι κατώτερος από κάποιον στο συμβούλιο των 12. Δεν είναι ίσος, αλλά είναι εξίσου σημαντικός για μια πόλη που θέλει να λειτουργεί σωστά, επομένως οι άνθρωποι έχουν ακριβή αίσθηση της αξίας τους και της προσφοράς τους. Η κοινωφελής εργασία φέρνει όλα τα διαφορετικά επίπεδα υπηρεσίας μαζί και δημιουργεί ένα πραγματικό προϊον που είναι η σωστή λειουργία της πόλης.
*Τα παραπάνω είναι μια περιεκτική σύνοψη, με αρκετές περικοπές, από 12 βεντεάκια που αν το επιθυμείτε μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρα, εδώ: Sharula Dux on Telos & Hollow Earth — Part 1 (of 12)
diadrastika / Image by Enrique Meseguer from Pixabay
