Οι Αρχαίοι Έλληνες, η ομοφυλοφιλία και η σκόπιμη παραπληροφόρηση
Εδώ και μερικές δεκαετίες έχει ξεκινήσει από κύκλους του εξωτερικού, αλλά και της χώρας μας μία προσπάθεια σπίλωσης των αρχαίων μας προγόνων με επιχείρημα ότι αυτοί ήταν ομοφυλόφιλοι ή αμφισεξουαλικοί, όπως αρέσκονται να δηλώνουν κάποιοι σήμερα, ή τέλος πάντων δεν διέκειντο αρνητικά απέναντι στους ομοφυλόφιλους και την ομοφυλοφιλία.
Η, εν πολλοίς, επιτυχημένη προσπάθειά τους οφείλεται σε τρεις κυρίως λόγους:
1. Στην άγνοια των περισσοτέρων νεοελλήνων γύρω από τα θέματα της αρχαίας Ελλάδος,
2. στην παραποίηση των αρχαίων κειμένων και 3. στην αποσιώπηση της όποιας αντίθετης φωνής από τα κατεστημένα ΜΜΕ που αυτοί ελέγχουν.
Ποιος όμως ο στόχος τους; Η απενοχοποίηση και ταυτόχρονα η προβολή της ομοφυλοφιλίας με το αιτιολογικό ότι αφού την αποδέχονταν οι αρχαίοι Έλληνες με τον υψηλό τεχνολογικό και φιλοσοφικό τους πολιτισμό, γιατί όχι και εμείς.
Δεύτερος στόχος τους είναι να μειώσουν στα μάτια όλων αυτών που δεν επικροτούν, ούτως ή άλλως, τέτοιες καταστάσεις το αρχαίο μας μεγαλείο, είναι, ίσως, η πιο ύπουλη προσπάθεια παραπληροφόρησης που βλέπουμε ότι έχει διττό στόχο.
Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Μία «επίσκεψη» στα κείμενα των αρχαίων μας προγόνων θα μας πείσει για το αντίθετο.
Η αλήθεια της αρχαιότητας…
Μυθολογικά ο έρωτας από τους αρχαίους Έλληνες θεωρείτο υιός της Αφροδίτης και δέσποζε σε ολόκληρη την φύση ακόμα και στα ζώα και στα φυτά. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι διαχώριζαν την έννοια της λέξης «συνουσία» που σήμαινε την ένωση δύο αντίθετων ουσιών, του αρσενικού και του θηλυκού που προϋπόθετε ερωτική δραστηριότητα, από την έννοια της λέξης έρωτας που σήμαινε την ψυχική αγάπη κάποιου, όχι μόνον για ανθρώπους (π.χ. ερασιτέχνης, αυτός που αγαπά με πάθος την τέχνη την οποία ασκεί, εραστής + τέχνη).
Επομένως αυτό αποδεικνύει ότι η σχέση μεταξύ των δασκάλων-μαθητών στην αρχαιότητα ήταν καθαρά και αυστηρά ψυχικές.
Αυτό αποδεικνύεται, άλλωστε, και από τους αυστηρούς νόμους περί αυτού που έχουν γίνει γνωστοί σε εμάς, όπως αυτός του Σόλωνα που λέει ότι «αν κάποιος νιώσει έρωτα (με την σημερινή του έννοια) ή παρενοχλήσει παιδί, τότε να μηνυθεί από τον κηδεμόνα του ο οποίος θα πρέπει να αναφέρει την ποινή που ζητά και τότε να παραδοθεί στους «Θεσμοθέτες» να δικαστεί και αν καταδικαστεί να θανατωθεί αυθημερόν.»
Το ίδιο, όπως αναφέρει ο Πλάτων στον Νόμο 636, ίσχυε και για την ομοφυλοφιλία, αναφέρει ο μεγάλος μας φιλόσοφος «είναι κατανοητό ότι η φύση ωθεί τα αρσενικά σε ένωση με τα θηλυκά, ενώ η επαφή-ένωση αρσενικών με αρσενικά και θηλυκών με θηλυκά είναι ενάντια προς αυτήν (παρά φύσιν)», έτσι δια στόματος Πλάτωνος καταρρίπτεται το στημένο παραμύθι περί αποδοχής της ομοφυλοφιλίας από τους αρχαίους Έλληνες.
Για την Σπάρτη ο Αιλιανός στο τρίτο βιβλίο του έργου του «Ποικίλη Ιστορία» αναφέρει χαρακτηριστικά: «Κανείς Σπαρτιάτης δεν επιθυμούσε ερωτικά κάποιον άλλον του ιδίου φύλου γιατί τότε πρόσβαλλαν την Σπάρτη και στην καλύτερη περίπτωση εξορίζονταν από την πόλη δια βίου και στην χειρότερη θανατώνονταν».
Ανάλογη είναι και η μαρτυρία του Μάξιμου του Τύριου στο έργο του «Διαλέξεις»: «Η ερωτική απόλαυση μεταξύ των ανδρών στην Σπάρτη προέρχεται από την Ύβρι και είναι απαγορευμένη μεταξύ τους με αυστηρούς νόμους.
Στις μέρες μας γίνεται μία σκόπιμη παρανόηση των όρων «εραστής» και ερωμένος» που στην αρχαιότητα που η μεν πρώτη δήλωνε την ψυχική και πνευματική αγάπη του δασκάλου προς τους μαθητές τους οποίους δίδασκε και η δεύτερη επίσης τον θαυμασμό και τον σεβασμό των μαθητών προς τους δασκάλους τους, οποιαδήποτε παρέκκλιση απαγορευόταν φυσικώς, ηθικώς και νομικώς. Όσο για τις διάφορες αναπαραστάσεις σε αγγεία αυτές αναπαριστούν, σύμφωνα με ερευνητές, Σάτυρους, Σειληνούς και Μαινάδες οι οποίοι είναι Διονυσιακές μορφές, και υποδηλώνουν, πάντα σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι εάν ένας άντρας έχει ροπή προς την ομοφυλοφιλία πέφτει στο επίπεδο των γυναικών.
Γιάννης Δράκος
elkosmos.gr και greekculturesite και ellasellas / Image by jhenning from Pixabay
