ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΠΑΝ

Μελετώντας λοιπόν τις ευθυγραμμίσεις των Ελληνικών Ναών….αλλά κυρίως τους γεωμετρικούς σχηματισμούς που σχηματίζονται όπως: τρίγωνα, τόξα και σπείρες να σχηματίζονται εκ των θέσεων του χωροδικτυώματος των Ναών του Ελλαδικού τόπου και χώρου βλέπουμε κάποιους μεσημβρινούς και ευθυγραμμίσεις με ιδιαίτερη και ανάλογη σημασία που χρήζουν ασφαλώς περαιτέρω μελέτης και έρευνας.

Η νοητή γραμμή ΔΕΛΦΟΙ-ΔΗΛΟΣ περνάει ακριβώς από την πρωτεύουσα Αθήνα. Γι’ αυτό και στους Δελφούς υπάρχει ο θόλος της Αθηνάς Προναίας και αυτή η νοητή γραμμή ερμηνεύεται ως η ημερήσια πορεία του Ήλιου που ξεκίνησε ως αρχή από τον Ταύγετο και ανεβαίνοντας προς τον Όλυμπο…το ενδιάμεσο σημείο υπήρξε η μέση τομή στο χωριό Χρυσσό….αλλά το ότι δεν υπήρχε σημείο κορυφής….σχεδιάστηκε το μέσον στο σημερινό σημείο των ΔΕΛΦΩΝ.

Γνωρίζουμε επίσης ότι το αρχαιότερο μαντείο και Ναός της Αρχαίας Ελλάδος ήταν αυτό της Δωδώνης. Αν χαράξουμε νοητά με κέντρο τα Τέμπη ένα τόξο που να διαγράφει την καμπύλη δηλαδή (τόξο Δωδώνη -Δελφοί ), καθώς οι αποστάσεις (Τέμπη-Δωδώνη) και (Τέμπη-Δελφοί ) θα διαπιστώσουμε ότι είναι ακριβώς ίσες. Αυτές οι δυο αποστάσεις είναι επίσης ίσες με την απόσταση από τους Δελφούς στις Πρασιές. Το λιμάνι ( το σημερινό Πόρτο Ράφτη ) βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που η γραμμή (Δήλος-Δελφοί) τέμνει την ακτή της Αττικής γης.

Στο σημείο αυτό επιβιβάζονταν οι θεωροί που μετέβαιναν στην Δήλο. Ενώ η γραμμή ( Δίον-Τέμπη-Δελφοί-Ταίναρον ) αντιστοιχεί στον μεσημβρινό των Δελφών. Η πιο κοντινή γραμμή δηλαδή…που παρεκκλίνει ελάχιστα προς τα βορειοδυτικά συνδέει αντίστοιχα τις Αμυκλές, την Σπάρτη, την Τεγέα και την κορυφή του Ολύμπου. Άρα έχουμε μία ευθεία γραμμή, που είναι και η πρώτη που χάραξαν οι πρόγονοί μας, δηλαδή, ο Μεσημβρινός των Δελφών : Δίον-Τέμπη-Δελφοί-Σπάρτη-Αμυκλές-Ταίναρον.

Συνεχίζοντας και διαβάζοντας τον Ομηρικό ύμνο εις τον Απόλλωνα προκύπτει το συμπέρασμα ότι όχι μόνον υπάρχει ένας άλυτος δεσμός εις τον θεό Απόλλωνα μεταξύ των ναών της Κνωσού και της ιερής Πυθόνας (Δελφοί), αλλά από τα πανάρχαια χρόνια στον ναό του Απόλλωνος υπηρετούσαν οι Κρήτες ιερείς, δηλαδή οι γνωστοί Κουρήτες. Η γραμμή λοιπόν ( Δελφοί-Κόρινθος ) ή αλλιώς Παρνησσός-Ακροκόρινθος καθορίζει μία κατεύθυνση παράλληλη στον ορεινό όγκο της Πίνδου και στην γραμμή που ενώνει την πόλη των Πατρών με το ακρωτήρι του Μαλέα. Το πρωταρχικό γενεσιουργό κέντρο όμως είναι η κορυφή της Ίδης και το άντρο αυτής, το Ιδαίον Άντρον….που είναι και το λίκνο του Διός. Έτσι η διεύθυνση ( Ίδη-Κόρινθος-Δελφοί ), αποτελεί την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού χώρου και τόπου και σχηματίζει ακριβώς την παράλληλο με γωνία 60ο …που αποτελεί δηλαδή την προβολή της….σε τμήμα της επιφάνειας της σφαίρας (αν την δούμε ως επίπεδη) του κοσμικού άξονα Λέοντος-Υδροχόου, που σχηματίζει την ίδια γωνία με την γραμμή των ισημεριών.

Στην ουσία δηλαδή….ομιλούμε για την εποχή του Υδροχόου καθώς είναι γνωστόν ότι ανά εποχή έχουμε και τις ανάλογες αντιστοιχίες που είναι οι εξής…..έχοντας πάντα κατά νου ότι το 10.800 π.Χ. θεωρείται από τους Αιγυπτίους η αρχή της εποχής του Λέοντα δηλαδή….(ανατολή του Βασιλίσκου (Regulus) ή α’ του Λέοντα). Έτσι αντίστοιχα κατά προσέγγιση έχουμε τις περιόδους:

• Την περίοδο του Αιγόκερω : (21.550π.Χ. – 19.400π.Χ.)-Ισημερίες: Καρκίνος, Αιγόκερω.-Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
• Την περίοδο του Τοξότη (19.400π.Χ. – 17.250π.Χ.)-Ισημερίες: Τοξότης, Δίδυμοι-Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
• Την περίοδο του Σκορπιού (17.250π.Χ. – 15.100π.Χ.)-Ισημερίες: Σκορπιός ,Ταύρος-Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
• Την περίοδο του Ζυγού (15.100π.Χ. – 12.950π.Χ.)-Ισημερίες: Ζυγός, Κριός-Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
• Την περίοδο της Παρθένου (12.950π.Χ. – 10.800π.Χ.)-Ισημερίες: Παρθένος, Ιχθείς-Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
• Την περίοδο του Λέοντα (10.800π.Χ. – 8.650 π.Χ.)-Ισημερίες: Λέων, Υδροχόος-Ηλιοστάσια : Σκορπιός, Ταύρος.
• Την περίοδο του Καρκίνου (8.650π.Χ. – 6.500 π.Χ. )-Ισημερίες: Καρκίνος, Αιγόκερω-Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
• Την περίοδο των Διδύμων (6.500π.Χ. – 4.350 π.Χ.)-Ισημερίες: Δίδυμοι, Τοξότης-Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
• Την περίοδο του Ταύρου (4.350π.Χ. – 2.200 π.Χ.)-Ισημερίες: Ταύρος, Σκορπιός-Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
• Την περίοδο του Κριού (2.200π.Χ. – 50 π.Χ.)-Ισημερίες: Κριός, Ζυγός-Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
• Την περίοδο των Ιχθύων (50 – 2100 μ.Χ.)-Ισημερίες: Ιχθείς, Παρθένος-Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
• Την περίοδο του Υδροχόου (2.100μ.Χ. – 4.250 μ.Χ)-Ισημερίες: Υδροχόος, Λέων-Ηλιοστάσια : Ταύρος, Σκορπιός.

Έτσι έχουμε έναν πλήρη ζωδιακόν κύκλον. Φυσικά ο τελευταίος…..άξονας του Υδροχόου….σηματοδοτεί και σημαδεύει την Ελλάδα μεταβάλλοντάς την σε αναπαράσταση της Ουράνιας Αρμονίας του Πλανητικού μας συστήματος του Ζωδιακού μας Κύκλου. Τα παραπάνω διαστήματα είναι πάντα κατά προσέγγιση καθώς όπως όλα δείχνουν σύμφωνα με κάποιες έρευνες….ότι η εποχή που μας αφορά αυτή του Υδροχόου….ξεκινά το έτος 2012 και όχι το 2100. Οι αστερισμοί λοιπόν δεν είναι ίδιοι σε μέγεθος….και κατά συνέπεια τα περάσματα διαφέρουν χρονικά κάποια ολίγα ή περισσότερα χρόνια….το ένα από το άλλο.

Το θέμα της μετάπτωσης των ισημεριών από πνευματικό υφής αξίζει έρευνας….όπου μπορούμε να προσεγγίσουμε καλύτερα και πιο επιστημονικά την μεγαλύτερη επιστήμη του Ανθρώπου πάνω στην Γαία την παρεξηγημένη Αστρολογία….που κάποιοι μικροί δογματικοί άνθρωποι την κρατούν έως τώρα έξω από τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα. Το γηράσκω αεί διδασκόμενος…ας το έχουμε για αρχή μας….διότι κάθε φορά ανακαλύπτουμε νέες Γνώσεις….που μας αφήνουν….άφωνους…..!!!

Στην αρχαία Αίγυπτο ένα άστρο στον αστερισμό του Δράκοντος ήταν ο Πολικός αστέρας, ενώ στο μακρινό μέλλον Πολικός αστέρας θα είναι ο Βέγας στον αστερισμό της Λύρας. Ο κύκλος λοιπόν τον οποίο διαγράφει ο πόλος του άξονα του πλανήτη μας έχει κέντρο τον πόλο της εκλειπτικής, που βρίσκεται στον αστερισμό του Δράκοντα και ακτίνα ίση προς 23 μοίρες και 27 λεπτά.

Σήμερα λοιπόν ο πόλος του άξονα βρίσκεται κοντά στον α΄ της Μικρής Άρκτου και απέχει από αυτόν μια περίπου μοίρα. Μετά 12.000 όμως έτη θα γίνει πολικός ο α΄ της Λύρας, ο Βέγας. Οι ισημερίες διαγράφουν ένα τόξο 50΄΄, 2 δεύτερων της μοίρας κάθε χρόνο.

Δηλαδή περίπου 25 μοίρες σε 50 έτη ή 50 μοίρες σε 100 έτη. Η μετακίνηση αυτή είναι μία ανακάλυψη που έκανε τον 2ο πχ αιώνα ο Ίππαρχος. (Ὁ Ἵππαρχος κατέγραψε τὴν ἀκριβὴν θέσιν ἑκάστου ἀστέρος καὶ τὴν λαμπρότητά του, ἔχοντας προηγουμένως κατατάξει τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρας ἀναλόγως φωτεινότητος εἰς 6 μεγέθη. Διὰ τῆς ἐργασίας του αὐτῆς παρέδωσε τοῖς μεταγενεστέροις τὸ ‘ἀρχεῖον τοῦ Οὐρανοῦ’ καὶ ὁ κατάλογός του ἔκτοτε καθιερώθη εἰς τὴν ἐπιστήμην τῆς ἀστρονομίας. Ούτως τὸ φαινόμενον τῆς μεταπτώσεως τῶν ἰσημεριῶν τεκμηριώθη μαθηματικῶς ἀπὸ τὸν Ἴππαρχον Ῥόδιον (7ος αἰ. μ.Ὀ. / -2ος αἰ.).

Ο δεινὸς τούτος μαθηματικός, ἀστρονόμος/ἀστρολόγος, γεωγράφος καὶ μετεωρολόγος, ὁ Ἵππαρχος θεωρεῖται ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἀρχαίων ἐπιστημόνων. Πρῶτος λοιπόν αὐτὸς διεπίστωσε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνακαλυφθοῦν νέοι ἀστέρες, ποὺ ποτὲ ἄλλοτε δὲν εἶχαν παρατηρηθεῖ. Συνἐλαβε τὴν μεγαλοφυὴν ἰδέαν νὰ συντάξῃ ἀκριβὴν κατάλογον 1080 ἀπλανῶν ἀστέρων, που διεσώθη ἀπὸ τὸν Πτολεμαῖον εἰς τὴν “Μαθηματικὴν Σύνταξιν” περιλαμβάνοντας 1022 ἀστέρας τοῦ ἱππαρχείου καταλόγου.) Οφείλω όμως να εξηγήσω ότι προυπάρχει αυτή η γνώση νωρίτερα από τους πρώτους Έλληνες, αλλά με την πάροδο των χρόνων χάθηκε ή την γνώση αυτή την ήξεραν ολίγοι.

Όπως και στον πολιτισμό των Αιγυπτίων που την πήραν αυτήν την γνώση από τους Έλληνες έτσι και οι Μάγια που προυπήρχε αυτή η γνώση των αρχαίων λαών για την μετάπτωση των ισημεριών…..και αυτό διότι η πρώτη εποίκησις προήλθε από τους εξωγήινους ΕΛΛΗΝΕΣ….γι’ αυτό και είναι γνώσις είναι παλαιότερη…! Μάλιστα οι πυραμίδες της Γάζας σχηματικά δείχνουν την εποχή που θα περάσουμε οριστικά στην εποχή του Υδροχόου….( μπαίνουμε στον Υδροχόο….που λέγει και το τραγούδι )….η οποία γίνεται στις ημέρες μας και όλοι θα βιώσουμε έντονες Πνευματικές Εμπειρίες.

Γύρω στο 2.000 π.Χ. όταν θεμελιώθηκε το σύστημα μέτρησης του χρόνου, η εαρινή ισημερία που συνέβαινε όταν ο Ήλιος προσέγγιζε τον αστερισμού του Κριού. Όμως η μετάπτωση του άξονα της Γαίας έχει ως άμεσο αποτέλεσμα, τη μετάπτωση των ισημερινών σημείων. Έτσι η εαρινή ισημερία μετακινείται προς τα «πίσω», κατά μήκος των ζωδιακών συμβόλων, με τον ρυθμό ενός περίπου ζωδίου κάθε 2.000 χρόνια. Έτσι έχοντας λοιπόν υπόψη μας τις πραγματικές τρέχουσες θέσεις των αστερισμών και των πλανητών (σύμφωνα με την διόρθωση της μετάπτωσης των ισημεριών), η ημερολογιακή/ζωδιακή σειρά στην εποχή μας είναι αντίστοιχα:

ΖΩΔΙΑ

Κριός (Aries), (15/4 – 14/5)
Ταύρος (Taurus), (15/5 – 14/6)
Δίδυμοι (Gemini), (15/6 – 16/7)
Καρκίνος (Cancer), (17/7 – 16/8)
Λέων (Leo), (17/8 – 16/9)
Παρθένος (Virgo), (17/9 – 17/10)
Ζυγός (Libra), (18/10 – 16/11)
Σκορπιός (Scorpio), (17/11 – 15/12)
Τοξότης (Sagittarius), (16/12 – 14/1)
Αιγόκερως (Capricorn), (15/1 – 13/2)
Υδροχόος (Aquarius), (14/2 – 14/3)
Ιχθύες (Pisces), (15/3 – 14/4)

Συνεχίζοντας και ακολουθώντας τη γεωμετρική ανάλυση βλέπουμε ότι η κάθετη γραμμή στην διεύθυνση Δελφοί-Ίδη διέρχεται ακριβώς από το νησί της Δήλου…που στην αρχή ήταν Ά-δηλο (που είναι και το πιο φωτεινό λαμπερό σημείο επάνω στον πλανήτη Γαία). Επίσης στο σημείο που συναντά την ακτή της Ιωνίας βρίσκεται το άλλο μεγάλο μαντείο του Απόλλωνος, αυτό της Κλάρου. Αν προεκταθεί προς τα νοτιοδυτικά, καταλήγει στο ακρωτήριον Επιδήλιον, όπου υπάρχει ένας άλλος ναός του Δήλιου Απόλλωνα. Είναι δε παράλληλη, η γραμμή αυτή, στην γραμμή Κορίνθου-Βασσών που υπάρχει ο γνωστός ναός του Επικούρειου Απόλλωνα προσανατολισμένος προς τον Πολικό αστέρα-Κυνόσουρα (α΄ της Μικρής Άρκτου) και τον αστερισμό του Κύκνου.

( O ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας (17 χιλιόμετρα απ’ την Ανδρίτσαινα) είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας, με μια απόκρυφη πτυχή που κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί τα θεμέλιά του. Aφιερώθηκε λοιπόν από τους Φιγαλείς εις τον Απόλλωνα, διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα.

Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο το 1986. ) Αναπτύσσοντας στη συνέχεια τον Αστερισμό του Κύκνου που διατρέχει όλη την Πελοπόννησο, με κορυφή πάντα το μαντείο των Δελφών, τα 4 άστρα της ουράς της Μεγάλης Άρκτου είναι όμοια σε διάταξη γεωμετρίας και αστρονομίας με τα 4 άστρα του άξονα του αστερισμού του Κύκνου, ήτοι οι Δελφοί-Φενεός-Τεγέα-Ιθώμη και τα ανάκτορα του Νέστορα. Η γραμμή Δήλος-Αθήνα-Δελφοί…. αν προεκταθεί διέρχεται από ένα σημείο κοντά στην Άρτα, την αρχαία Αμβρακία.

Η Αμβρακία όμως δεν είναι σήμερα το αυτό σημείο που αναζητούμε….διότι στα παλαιότερα χρόνια υπήρχε διαφορετική γεωγολική σύσταση. Τα ιερά της Λευκάδας και ιδιαίτερα του άλματος της Λευκάδας θα μπορούσε να είναι η ιδιαίτερη αυτή τοποθεσία που ψάχνουμε σήμερα μιας και στην νήσο υπήρχαν ναοί του Απόλλωνα δύο τον αριθμό και μάλιστα του Απόλλωνα με τα χρυσά βέλη. Ο ένας στο μοιραίο γκρεμό πάνω από την θάλασσα, στον μεσημβρινό άκρο της νήσου και ό άλλος στα βορειοανατολικά, κοντά στην πόλη με την οποία τον συνδέει ο Θουκυδίδης.

Αλλά ο κύριος λόγος που καταδεικνύει το αυτό γεγονός είναι ότι αν χαράξουμε μία γραμμή παράλληλη στην γραμμή Δήλου-Δελφών τότε θα καταλήξουμε στην Λευκάδα. Ενώ αν φέρουμε μια κάθετο ( που ομοιάζει με αναπαράσταση πτώσης ) οδηγούμαστε ακριβώς στο ακρωτήρι της Λευκάτης, στο άλμα του ναού της Λευκάδας Πέτρας….όπου ετελείτο το τελετουργικό άλμα προς τιμήν του Απόλλωνος. Το σημείο που τέμνεται η γραμμή Ίδη-Δελφοί είναι η ακτή της Αργολίδας. Για την ακρίβεια σ’ αυτό το μέρος βρίσκεται ο ναός της Ερμιόνης. Η τοποθεσία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική…. διότι εκτός των άλλων βρίσκεται και επί της παραλλήλου της Δήλου. Ακόμη η κάθετος που τέμνει την γραμμή Ίδη-Κόρινθος-Δελφοί στην Ερμιόνη διέρχεται και από τις Αμυκλές. Εξάλλου η Ερμιόνη βρίσκεται, ως προς την Κόρινθο, σε μία θέση συμμετρική με εκείνη των Δελφών. Αυτές οι τοπογραφικές διαπιστώσεις που καταλήγουν σε ένα τετραπλό εντοπισμό στον χώρο, μας οδηγούν….ότι η Ερμιόνη πρέπει να είναι ένα πολύ σημαντικό κέντρο λατρείας του Απόλλωνος.

Ο Παυσανίας γράφει σχετικά στα (Κορινθιακά, 35.2): «Υπάρχουν επίσης τρείς ναοί του Απόλλωνα και τρία αγάλματα. Ο ένας δεν έχει επίκληση, ο άλλος ονομάζεται Πυθαέας και ο τρίτος Όριος. Το όνομα του Πυθαέα το έχουν μάθει από τους Αργείους, γιατί η Τελέσιλλα λέει ανάμεσα στους άλλους Έλληνες επισκέφτηκε πρώτα τη χώρα αυτών ο Πυθαέας, ο υιός του Απόλλωνα. Για ποιο λόγο αποκαλούν τον άλλο Όριο δεν θα μπορούσα να πω με σαφήνεια, αλλά υποθέτω ότι μετά από νίκη τους σε πόλεμο ή σε δίκη σχετικά με τα όρια της χώρας τους τιμούν τον Όριο Απόλλωνα». Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η Ερμιόνη όπως είδαμε σχετίζεται με τους Δελφούς, την Δήλο, την Κόρινθο και την Λευκάδα και μας οδηγεί ….ότι μπορεί να υπάρχει κάποια αντιστοιχία ανάμεσα στην γεωγραφική θέση των ιερών χώρων.

Ένα τέτοιο παράδειγμα της αρμονίας είναι η ευθεία των πόλεων: Κορίνθου-Άργους-Σπάρτης που είναι τοποθετημένες σε μία γραμμή κάθετη στην γραμμή Δελφών-Δήλου. Η γραμμή όμως αυτή, αν προεκταθεί προς βορειοανατολικά, τέμνει την παράλληλο των Δελφών σε ένα σημείο που δεν είναι άλλο από τον ναό του Πτώου Απόλλωνος (που σχετίζεται με τους αστερισμούς του Σκορπιού και τον Ζυγού).

Όλα τα παραπάνω εξηγούνε και τους περίεργους προσανατολισμούς των ναών του Απόλλωνα στις Βάσσες της Αρκαδίας και στην Δήλο, που στον μεν πρώτο η είσοδος είναι βόρεια-βορειανατολικά….ενώ στον δε δεύτερο δυτικά. Ο συνήθης προσανατολισμός είναι ανατολικός-δυτικός με είσοδο προς ανατολή. Στις Βάσσες εν ολίγοις η είσοδος είναι βόρεια-βορειανατολικά, διότι έτσι βρίσκεται στην κατεύθυνση όχι μόνο προς το Λύκαιον Όρος, αλλά προς Δελφούς. Ενώ στην Δήλο με τον τρόπο αυτό που είναι κατασκευασμένος ο ναός….η είσοδος είναι προσανατολισμένη προς την Ερμιόνη. Επίσης η γραμμή Δελφοί-Κόρινθος μας καθορίζει μία κατεύθυνση παράλληλη στον ορεινό όγκο της Πίνδου και στην γραμμή που ενώνει την πόλη των Πατρών με το ακρωτήρι του Μαλέα.

Οι νοητές ευθείες που διέρχονται από τους Δελφούς είναι:

Ευθεία: ΔΗΛΟΣ-ΑΘΗΝΑ-ΔΕΛΦΟΙ // Ευθεία: ΟΡΟΣ ΙΔΗ-ΕΡΜΙΟΝΗ-ΔΕΛΦΟΙ // Ευθεία: ΔΙΟΝ-ΤΕΜΠΗ-ΔΕΛΦΟΙ-ΤΑΙΝΑΡΟΝ. (Ο μεσημβρινός Δελφών). Οι νοητοί παράλληλοι που διέρχονται από τους Δελφούς είναι: Παράλληλος: ΕΡΜΙΟΝΗ-ΔΗΛΟΣ-ΔΙΔΥΜΩΝ // Παράλληλος: ΑΘΗΝΑ-ΚΛΑΡΟΣ // Παράλληλος: ΔΕΛΦΟΙ-ΠΤΩΟΣ Ευθυγραμμίσεις : ΟΛΥΜΠΟΣ-ΤΕΓΕΑ-ΣΠΑΡΤΗ-ΑΜΥΚΛΕΣ-ΤΑΙΝΑΡΟΝ // ΚΛΑΡΟΣ-ΔΗΛΟΣ-ΕΠΙΔΗΛΙΟΝ ΑΚΡΟΝ // ΠΤΩΟΝ-ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΑΡΓΟΣ-ΣΠΑΡΤΗ-ΘΑΛΑΜΑΙ- // ΠΑΓΑΣΣΑΙ-ΔΗΛΟΣ // ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΔΗΛΟΣ // ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΛΕΥΚΑΔΑ

Έτσι και με γνώμονα όλα τα παραπάνω αν τοποθετήσουμε ένα ζωδιακό χάρτη με τους 12 αστερισμούς πάνω σ’ αυτές τις ευθείες θα δούμε ότι διέρχονται από τους Δελφούς. Ερμιόνη= 0ο Λέοντος (Βασιλίσκος). // Δήλος και Αθήνα= 0ο Παρθένου (Στάχυς). // Τέμπη= 0ο Αιγόκερω. // Σπάρτη= Τέλος Διδύμων, αρχή Καρκίνου.

Με βάση αυτά τα τέσσερα σημεία, και υιοθετώντας μία διαίρεση σε 12 μέρη των 30ο είναι εύκολο να δημιουργήσουμε ένα πλήρες σύστημα σημείων αναφοράς. Η αρχή του κύκλου που έχει σχέση με την εαρινή ισημερία και αντιστοιχεί στο σημείο των ισημεριών βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος ακριβώς πριν την Λευκάδα Πέτρα. Μας βοηθάει λοιπόν αυτό να σχεδιάσουμε έναν κύκλο με ακτίνα την απόσταση Δελφοί – Λευκάδα και να διαιρέσουμε – με αφετηρία το αυτό σημείο – σε 12 ίσα μέρη των 3ο μοιρών.

• Η Κεφαλονιά ή ο Κριός
• Η Ολυμπία ή ο Ταύρος (η Βοώπις Ήρα)
• Η Σπάρτη ή οι Δίδυμου (Πέφνος : ο τόπος γέννησης των Διόσκουρων. Και αυτή όπως & το μαντείο στις Θαλάμες βρίσκονται στο τέλος της γραμμής Πτώου-Κορίνθου- Άργους- Σπάρτης).
• Η Λακωνία ή ο Καρκίνος και η Σελήνη. (οι πόλεις Έλος & Ακρίαι όπου εδώ οι ντόπιοι έδηξαν στον Παυσανία άγαλμα της μητρός των Θεών [20.6/7 & 22.4/5]).
• Το Άργος, Αθήνα, Σικυώνα, Τροιζίνα (Άρτεμις Πότνια θηρών) και Ίδη, Κέα (Ιουλίδα & Καρθαία), Σίκινος (Πύθιος Απόλλων) ή ο Λέων
• Η Αθήνα, η Δήλος, η Ρόδος (Κάμιρος), η Λίνδος ή η Παρθένος
• Η Θήβα ή ο Ζυγός (Αρμονία Κάδμου).
• Η Βόρεια Εύβοια και η Χαλκίδα ή ο Σκορπιός – Αετός (βλ. νομίσματα της Χαλκίδας).
• Το Πήλιο και ιερό των Παγασών ή ο Τοξότης (Κένταυρο-κεντώ/κεντρίζωω τον ταύρο] Χείρων).
• Ο Όλυμπος, η Βεργίνα και ο χώρος των Αιγών ή ο Αιγόκερω
• Η Ήπειρος (Δωδώνη, Δρυς = άξονας του Κόσμου σε αυτό το σύστημα, οι Σελλοί ερμήνευαν τον ήχο των κλαδιών της Δρυός, δηλ. ερμήνευαν την κίνηση και τους ήχους των ουράνιων σφαιρών), η Κέρκυρα ή ο Υδροχόος.
• Η Κασσοπαία (Κασσόπη) Λευκάδας ή οι Ιχθείς

Τι αντιπροσωπεύουν όμως αυτοί οι 4 τον αριθμό κύριοι άξονες εκτός από τις ισημερίες (ανατολή-δύση) και τα ηλιοστάσια (βοράς-νότος). Η απάντηση δίδεται μέσα από τα λεγόμενα του Πυθαγόρος που μας λέγει τα εξής: “Τι εστί το εν Δελφοίς μαντείο ; Είναι η τετρακτύς..δηλαδή….η αρμονία μέσα στην οποία βρίσκονται οι Σειρήνες – τί ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς μαντεῖον; τετρακτύς· ὅπερ ἐστὶν ἡἁρμονία͵ἐν ἧι αἱ Σειρῆνες. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ιεράς Τετρακτύος, οφείλουμε να διαβάσουμε με προσοχή το επόμενο άρθρο, που επανειλημμένως έχω δημοσιεύσει μετά το 2011, όπου μας δείχνει πως έγινε η πρώτη εποίκησις των προγόνων μας εις τον πλανήτη Γαία. ( Ε.Ι.)

Διαβάστε το 1ο μέρος: Η Ουράνια Αρμονία «τοποθετημένη» στην Ελλάδα

Ioannis Stogiannos μέσω conspiracyfeeds / Image by peshkov from depositphotos.com