Η Μυστηριακή Εμφάνιση των Θεών στην Τροία. Αορατότητα, Αποϋλοποίηση, Εκτυφλωτικό Φως
περιεχόμενο νόησης, δημιουργικής σκέψης και ελεύθερου συνειρμού
Κυρίως στα έπη του Ομήρου, όπως η Ιλιάδα, μα και σε άλλα έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που χαρακτηρίζονται ως μύθοι και μυθολογία, γίνονται αναφορές που, σε αρκετές περιπτώσεις, κάνουν το μυαλό μας να σχηματίσει ελεύθερους συνειρμούς με την σύγχρονη τεχνολογία, αλλά μερικές φορές και με την επιστημονική φαντασία. Έχοντας αυτό κατά νου, βρήκα ένα πολύ ωραίο άρθρο που δίνει μια διαφορετική διάσταση στην εμφάνιση των θεών στην Τροία, με όχημα την δημιουργική σκέψη. -d-
Οι θεοί των προγόνων μας απ’ ότι φαίνεται στα Τρωικά είχαν την δυνατότητα εκμετάλλευσης και αναπαραγωγής όλων των φυσικών φαινομένων που προανέφερα, αλλά και άλλων που εμείς δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα, η μυθολογία μας αναφέρει πως με μαύρη νεφέλη κάλυψε ο Ήφαιστος τον γιο του Δάρη, με κυανή νεφέλη κάλυψε ο Απόλλωνας τον Αινεία, με άσπρη νεφέλη σκέπασε ο Ποσειδώνας τον Αινεία, με καταχνιά σκεπάστηκε η Ήρα και ο Ύπνος και έγιναν αόρατοι, με πορφυρή νεφέλη παρουσιαζόταν η Αθηνά και με χρυσό σύννεφο ο Πανύψιστος Ζευς.
Διαβάστε επίσης: Τι Απέγινε ο Περίφημος Θησαυρός της Τροίας που ο Σλήμαν Έφερε Κρυφά στην Ελλάδα
Η Αιγίδα είχε την δυνατότητα στο πεδίο της μάχης να κάνει αόρατους μαχητές και άλογα, ανάλογα με την επιθυμία του χειριστή. Με την Αιγίδα η Αθηνά και ο Απόλλωνας δημιουργούσαν την άρρηκτη νεφέλη που δεν την διαπερνούσαν τα όπλα των ανθρώπων, ούτε το δόρυ του Άρη. Με πέπλο σχημάτισε νεφέλη και σκέπασε τον Αινεία η Αφροδίτη για να τον προστατεύσει και χτυπούσαν τα βέλη πάνω σ’ αυτή και έπεφταν κάτω.
Ο Πλούτωνας φορούσε περικεφαλαία που τον έκανε αόρατο. Με περικεφαλαία έγινε αόρατος ο Περσέας όταν πήγαινε να σκοτώσει την Μέδουσα, με περικεφαλαία η Αφροδίτη έκανε τον Πάρι αόρατο για να μην τον σκοτώσουν οι Αχαιοί. Η Αθηνά με την περικεφαλαία γινόταν αόρατη. Μια τέτοια περικεφαλαία πιθανόν να αγοράζουν σε κάποια χρόνια οι άνθρωποι από τα πολυκαταστήματα. Ο Διομήδης φορά στο κεφάλι του την περικεφαλαία, και κρατά την άτρωτη ασπίδα του, που ήταν δώρα του Ηφαίστου. “Πάνω από την περικεφαλαία του άναβε το ακάματο πυρ, που έμοιαζε με το άστρο του Σειρίου και δεν έσβηνε ποτέ.
Διαβάστε ακόμα: Εχετλαίος. Ο Άγνωστος με το «Φωτεινό Όπλο» στην Μάχη του Μαραθώνα
Οι φλόγες από την περικεφαλαία ξεχυνόταν στους ώμους του και όσοι τον έβλεπαν κλονιζόταν”. (Ιλιάδα Ομήρου). Ο ίδιος ο Διομήδης φορώντας αυτά τα όπλα δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον Άρη, τον οποίο τραυμάτισε όπως τραυμάτισε και την Αφροδίτη. Αλλά και άλλες παραδόσεις μας αναφέρουν συγκρούσεις θνητών με θεούς. Ο Ηρακλής τραυμάτισε την Ήρα στο μαστό με το βέλος και της προξένησε “ανήκεστο πόνο” και τον Άδη επίσης, που αναγκάζεται να ανεβεί στον Όλυμπο για θεραπεία “Οδύνησι πεπαρμένος”.
Ο Απόλλωνας σε αποσυμπύκνωση μιλάει στον Έκτορα και τον Αντήνορα που τον ακούνε χωρίς να τον βλέπουν, και στη συνέχεια τους έκανε και αυτούς αόρατους. Η Αθηνά όταν πετούσε στους ουρανούς, έμοιαζε με λαμπρό άστρο που έβγαζε σπινθήρες, και “μέγα θάμβος εσκέπαζε τους Τρώες “.
Η αμβροσία και το ερυθρό νέκταρ στα ρουθούνια του Έκτορα κράτησαν το πτώμα δώδεκα μέρες χωρίς την ελάχιστη αποσύνθεση. Ο Απόλλωνας με εντολή του Δία σκέπασε το νεκρό Έκτορα με την Αιγίδα και δεν έπαθε απολύτως τίποτε όταν τον έσερνε ο Αχιλλέας με το άρμα του. Ένα γεγονός που προκάλεσε έκπληξη στον Πρίαμο όταν πήγε να πάρει τον νεκρό γιο του.
Διαβάστε επίσης: Αμβροσία. Η τροφή των Θεών που Δεν Ήταν Αυτό που Νομίζουμε
Ο Ήφαιστος με περιφερόμενη φλόγα αποξήρανε τον Σκάμανδρο ποταμό χωρίς να πάθουν τα ψάρια του ποταμού τίποτα. Όταν και πάλι ο Ήφαιστος έσβησε το “θεόφλεκτον πυρ”, το ποτάμι επανήλθε στη φυσιολογική του κατάσταση. Παράλληλα με την Ιλιάδα και η Οδύσσεια είχε τα δικά της περίεργα τεχνολογικά επιτεύγματα. Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων», 2002, σελ. 204, του Γερ. Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.
Ιλιάδος ραψωδία Θ’ στιχ. 40 … Ὣς εἰπὼν ὑπ’ ὄχεσφι τιτύσκετο χαλκόποδ’ ἵππω
ὠκυπέτα χρυσέῃσιν ἐθείρῃσιν κομόωντε,
χρυσὸν δ’ αὐτὸς ἔδυνε περὶ χροΐ, γέντο δ’ ἱμάσθλην
χρυσείην εὔτυκτον, ἑοῦ δ’ ἐπεβήσετο δίφρου,
Θ 45μάστιξεν δ’ ἐλάαν· τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
Ἴδην δ’ ἵκανεν πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
Γάργαρον, ἔνθά τέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.
ἔνθ’ ἵππους ἔστησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
Θ 50λύσας ἐξ ὀχέων, κατὰ δ’ ἠέρα πουλὺν ἔχευεν.
αὐτὸς δ’ ἐν κορυφῇσι καθέζετο κύδεϊ γαίων
εἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν.
Διαβάστε επίσης: Ιλιάδα. Τηλεμεταφορά με την ταχύτητα της σκέψης
Νεοελληνική απόδοσις
Είπε. Στ’ αμάξι έζεψε τα ορμητικά πουλάρια, χαλκόποδα, μ’ ολόχρυσην και φουντωμένην κόμην, ολόχρυσ’ άρματα και αυτός εζώσθηκε κι επήρε χρυσήν ωραία μάστιγα και ανέβηκε στον θρόνον κι εράβδισε να κινηθούν και πρόθυμα επετούσαν τ’ άλογ’ ανάμεσα στην γην και τ’ ουρανού τ’ αστέρια (πτήσις). Έφθασε στην πολύβρυσην και θηριοθρέπτρανΊδην, στον Γάργαρον, που του Διός έχει βωμόν και κτήμα. Αυτού εστάθη των θεών και των ανθρώπων ο πατέρας, και τ’ άλογα αφού ξέζεψε και τα ζωσε με νέφος, (απο-υλοποίηση-αορατότητα σκάφους) στην κορυφήν περήφανος εκάθισε να βλέπη των Τρώων και των Αχαιών την πόλιν και τα πλοία.
Ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην,
βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα.
Δ 75οἷον δ’ ἀστέρα ἧκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
ἢ ναύτῃσι τέρας ἠὲ στρατῷ εὐρέϊ λαῶν
λαμπρόν· τοῦ δέ τε πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἵενται·
τῷ ἐϊκυῖ’ ἤϊξεν ἐπὶ χθόνα Παλλὰς Ἀθήνη,
κὰδ δ’ ἔθορ’ ἐς μέσσον· θάμβος δ’ ἔχεν εἰσορόωντας
Δ 80Τρῶάς θ’ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
Διαβάστε επίσης: Οργισμένος ο Απόλλων Συμπίεσε τον Χώρο. Έγινε Αόρατος
Νεοελληνική απόδοσις
Και αυτοπροαίρετα η θεά στον λόγον του ετινάχθη από του Ολύμπου τες κορφές κι εχύθη ωσάν τ’ αστέρι, οπού ο Κρονίδης έριξε σημάδι στους ανθρώπους, ή ναύτες ή στρατόπεδο λαών εκτεταμένο. Λαμπρό αστέρι κι άπειρες οι σπίθες του πετιούνται. Ομοίως τοτ’ η Αθηνά στην γην εροβολούσε και μες στην μέσην πήδησε των ιπποδάμων Τρώων, των χαλκοφόρων Αχαιών και απόρησαν τα πλήθη… (Φωτεινή σφαίρα)
Ὣς ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
βῆ δ’ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
Ο 80ὡς δ’ ὅτ’ ἂν ἀΐξῃ νόος ἀνέρος, ὅς τ’ ἐπὶ πολλὴν
γαῖαν ἐληλουθὼς φρεσὶ πευκαλίμῃσι νοήσῃ
ἔνθ’ εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,
ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο πότνια Ἥρη·
ἵκετο δ’ αἰπὺν Ὄλυμπον, ὁμηγερέεσσι δ’ ἐπῆλθεν
Ο 85ἀθανάτοισι θεοῖσι Διὸς δόμῳ·
Νεοελληνική απόδοσις:
Είπε, και τον υπάκουσεν η Ήρα η λευκοχέρα και στον υψηλόν Όλυμπον ανέβη από την Ίδην. Και όπως ανθρώπου πόχει βγει του κόσμου πολλά μέρη πετά το πνεύμα και βαθιά του λέγει ο λογισμός του: «Αυτού να ήμουν, είτε αυτού», και άπειρα πλέκει ο νους του. Όμοια πετούσε η θεά, και στην κορφή του Ολύμπου έφθασε κι ήβρε τους θεούς εκεί συναθροισμένους μέσα στο δώμα του Διός. (…με την ταχύτητα της σκέψης…)
enneaetifotos / Image by StudioX10 from Pixabay
