Η προσαγόρευση Ναζωραίος για τον Ιησού αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη δώδεκα φορές. Για παράδειγμα, στο Ματθαίος 2,23 αναγράφεται:
«και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγόμενην Ναζαρέτ, όπως πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται».
Επίσης, στο σταυρό που θανατώθηκε υπήρχε η επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ιωάννης 19,19). Πέρα απ’ αυτό, ως Ναζωραίος αναφέρεται και ο ληξιαρχικός πατέρας του Ιησού, ο Ιωσήφ. Όμως μια πόλη της Παλαιστίνης και συγκεκριμένα της Γαλιλαίας με το όνομα Ναζαρέτ δεν υπήρξε ποτέ πριν και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μέσα από τα ευαγγέλια. Η πόλη αυτή φαίνεται να «ιδρύθηκε» από τους χριστιανούς θεολόγους.
Σύγχρονοί μας ιστορικοί συμφωνούν ότι η έλλειψη αναφοράς σε πόλη με όνομα Ναζαρέτ στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, στο Ταλμούδ, όπως επίσης και στα έργα του Ιώσηπου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά την εποχή του Ιησού δεν υπήρχε πόλη με όνομα Ναζαρέτ.
ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ ΤΟ 67 Μ.Χ. ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΕΥΣΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΝΩ ΣΤΝ ΠΕΡΙΟΧΗ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΝΑΖΑΡΕΤ.
Στα ιστορικά έργα του εβραίου Ιώσηπου Φλάβιου, ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος των γαλιλαιϊκών στρατευμάτων στην εξέγερση κατά της Ρώμης και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, συνελήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος από το έτος 67 μ.Χ., δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η πόλη, αν και τα στρατεύματά του στρατοπέδευαν πάνω ακριβώς από την περιοχή της σημερινής Ναζαρέτ, και μόλις 34 χρόνια μετά τον αναφερόμενο θάνατο του Ιησού του Ναζαρηνού. Κατά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της γειτονικής πόλης Sepphoris, η οποία απείχε μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που ονομαζόταν αργότερα Ναζαρέτ, έπρεπε να αποτελεί αυτή η Ναζαρέτ από στρατηγικής σκοπιάς σημείο οπισθοχώρησης ή στρατοπέδευσης των στρατευμάτων του. Μία πόλη Garis, 5 χλμ. νοτιοανατολικά της Sepphoris, που δεν υπάρχει πια και αναφέρεται πράγματι από τον Ιώσηπο (Βιβλίο 3, Κεφάλαιο 6,3) ως τοποθεσία του στρατοπέδου του, βρίσκεται ακριβώς στη θέση που υπάρχει η μεταγενέστερα αναφερόμενη Ναζαρέτ. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι μέχρι το 70 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρχε κατ’ όνομα μια πόλη Ναζαρέτ.
Η “ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ” ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ. ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΩΣ ΟΝΟΜΑ.
Αλλά και στους προηγούμενους αιώνες, στην π.Χ. εποχή, πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στην πόλη Ναζαρέτ. Στην Παλαιά Διαθήκη, η οποία αποτελεί την πολιτική και θρησκευτική ιστορία του ιουδαϊκού λαού, γίνεται αναφορά σε εκατοντάδες πόλεις, χωριά και οικισμούς, πολλά ονόματα που έπαψαν να αναφέρονται κατά τη μεταγενέστερη εποχή. Όμως, σε κανένα σημείο της Π.Δ. δεν αναφέρεται κάποιος οικισμός που θα μπορούσε να ταυτιστεί κατ’ όνομα ή λόγω ιστορικών γεγονότων με την πόλη που ονομάστηκε Ναζαρέτ.
Άρα τυχόν εικασίες ότι μπορεί να υπήρχε παλαιότερα το όνομα Ναζαρέτ, να περιέπεσε για δεκαετίες ή και αιώνες στη λήθη και να επανήλθε αργότερα, δεν ευσταθούν.
ΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔ, ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΪΚΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙΚΙΣΜΟ ΝΑΖΑΡΕΤ.
Το Ταλμούδ, μια συλλογή ιουδαϊκών νόμων που γράφτηκε μετά τα χριστιανικά ευαγγέλια (3ος αι.), αναφέρει πολλούς μικρούς και μεγάλους γαλιλαιϊκούς οικισμούς, αλλά ούτε μία φορά τη Ναζαρέτ. Γενικότερα, ουδείς ιστορικός ή άλλος συγγραφέας, πριν ή λίγο μετά τον Ιησού, αναφέρει ποτέ το όνομα αυτής της πόλης.
Η ΜΟΝΗ “ΠΗΓΗ” ΠΟΥ ΙΔΡΥΕΙ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ,
ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ,
ΑΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ,
ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ..
Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής. Παραμένει λοιπόν ανεξήγητο, πώς είναι δυνατόν να υπήρχε στο σταυρό του Ιησού επιγραφή που αναφερόταν σε μια πόλη, η οποία δεν υπήρχε καν εκείνη την εποχή ή πριν από αυτήν. Και πώς αναφέρεται αυτή η πόλη στα ευαγγέλια που λέγεται ότι γράφτηκαν μέσα στον 1ο αιώνα αλλά δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ που γράφτηκε δύο αιώνες αργότερα.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΧΩΡΙΟ ΝΑΖΑΡΕΤ. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑΖΑΡΕΤ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΡΙΖΑ.
ΛΕΞΙΚΟ: λέξη Ναζηραίος
και Ναζιραίος, ο (ΑΜ Ναζηραῑος και Ναζιραῑος)
1. συν. στον πληθ. οι Ναζηραίοι
εκκλ. Ιουδαίοι ασκητές που ήταν αφιερωμένοι στον Θεό και αναλάμβαναν ένορκη υποχρέωση να αποφεύγουν ισόβια ή για ορισμένο χρονικό διάστημα τα οινοπνευματώδη ποτά και το κρέας, ενώ άφηναν μακριά γένια τα οποία έκοβαν όταν καταπατούσαν τον όρκο τους
2. άγιος
3. χριστιανός ασκητής, μοναχός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εβρ. nāzīr < εβρ. nāzar «καθαγιάζω, αφιερώνω»].
Από πού λοιπόν προέκυψε ο όρος «Ναζωραίος»;
Κατά την πιθανότερη εκδοχή ο χαρακτηρισμός Ναζωραίος (ή αλλιώς Ναζιραίς ή Ναζιραίος) σήμαινε στα εβραϊκά ο «κεχρισμένος», «αυτός που αλείφτηκε», ο χριστός.
Επειδή όμως οι θεόπνευστοι πατέρες του χριστιανισμού δεν κατανοούσαν ή δεν τους άρεσε αυτή τη σημασία, (γιατί παρέπεμπε σε στρατευμένη αγιοσύνη από το ιουδαϊκό ιερατείο), νόμισαν ότι η λέξη Ναζίρ ήταν προσδιορισμός με τοπική-εθνική σημασία και «κατασκεύασαν» μια πόλη Ναζαρέτ.
Τότε όμως, πώς αναφέρεται ο Ματθαίος στην πόλη Ναζαρέτ που κατοίκησε ο Ιησούς;
Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία μας δίνει ο ίδιος ο χριστιανός επίσκοπος Ευσέβιος Καισαρείας, ο οποίος αναφέρεται ότι ήταν εβραϊκής καταγωγής και γνώριζε άριστα την εβραϊκή γλώσσα.
Ο Ευσέβιος (256-340 μ.Χ) γράφει ότι:
«το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι, το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα «άγιον» σημαίνει, το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι’ ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι.
Ο δε Κύριος ημών (ο Ιησούς δηλαδή) του Ναζιραίου τον τίτλο έλαβε όχι εκ του ναζέρ ελαίου, αλλά ως τη φύσει τοιούτος ονομάσθηκε Ναζωραίος απ’ τη Ναζαρά όπου ανετράφη. Όπως λέει και ο Ματθαίος ελθών κατώκοισεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρά, διά να εκπληρώση το ρηθέν Ναζωραίος κληθήσεται.
(Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)
Αυτό που καταλαβαίνει κανείς από τα παραπάνω είναι ότι, ο Ευσέβιος, που ξέρει πολύ καλά τα εβραϊκά τα έχει μπερδέψει τελείως, αφού από τη μια κάνει πλήρη ανάλυση του «ναζέρ» και των «Ναζιραίων» και λέει ότι ο Ιησούς ήταν εκ του φυσικού του Ναζιραίος (χρισμένος) και μετά προσθέτει και την ανύπαρκτη Ναζαρά για να δικαιολογήσει προφανώς τις ανοησίες του Ματθαίου.
Πράξεις Αποστόλων 24: 5 – 18. Ο Παύλος είχε κατηγορείται ότι είναι ” επικεφαλής της αιρέσεως των Ναζωραίων”. Άλλο ένα πολύ σημαντικό εδάφιο που επαληθεύει ότι ο όρος Ναζωραίος ήταν ταυτόσημος και με την έννοια Ναζαρηνός (= εβραίος αφιερωμένος στο ιουδαϊκό ιερατείο, κεχρισμένος, χριστός).
Το τοπωνύμιο Ναζαρέτ (και τα ομόρριζά του) έχει αραμαϊκή προέλευση, όπως μπορείτε να δείτε από τη σχετική ετυμολογία που έχουμε καταχωρίσει στο Λεξικό (Γ. Μπαμπιν. Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 2002(2), λ. Ναζαρέτ).
Εκτός από το Ναζωραίος, υπάρχει και το Ναζαρηνός:
Μκ. 1:24
λεγων έα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου
Μκ. 14:67
και ιδουσα τον πετρον θερμαινομενον εμβλεψασα αυτω λεγει και συ μετα του Ιησού του ναζαρηνου ησθα
Μκ. 16:6
ο δε λεγει αυταις μη εκθαμβεισθε ιησουν ζητειτε τον ναζαρηνον τον εσταυρωμενον ηγερθη […]
Λκ. 4:34
λεγων έα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε […]
To Ναζάρα αντί για Ναζαρέτ το συναντάμε και στο Αλεξανδρινό κείμενο της Κ.Δ. στα χωρία:
Λκ. 4:16 & Μτ. 4:13
Άραγε πως γίνεται ο κάτοικος ή ο καταγόμενος από πόλη που λέγεται Ναζαρέτ να καλείται Ναζωραίος και όχι Ναζαρέτης ή Ναζαρετινός ή Ναζαρεταίος; Ποιο λογικό το όνομα Ναζωραίος να ανήκει στο κάτοικο της πόλης Ναζώρ.
Στη μεταγενέστερη γραμματεία (μετά την Κ.Δ.) επικρατούν δύο τύποι: Ναζαρηνός και Ναζωραίος. Οι σποραδικοί τύποι “Ναζαρίας” και “Ναζαραίος” (λ.χ. Ειρηναίος, Ωριγένης) δεν είναι πολύ διαδεδομένοι.
O τύπος Ναζωραίος επήλθε στα Ελληνικά, αντί του Ναζαρηνός, από την ισχυρή αναλογική επίδραση άλλων εθνωνυμίων με εκτεταμένη χρήση κατά την εποχή εκείνη: Ιουδαίος, Ρωμαίος, Εβραίος, Σαδδουκαίος, Φαρισαίος κ.ά. Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται από ανάλογο σχόλιο του γραμματικού Ηρωδιανού (Επιμερισμοί 164).
ΟΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΝΑΖΑΡΕΤ ΣΤΗΝ ΛΕΞΗ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ. ΤΟ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΝΑΖΙΡ = ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ.
Γλωσσικά η μετάβαση από τη Ναζαρέτ ( Nazareth ) στην λέξη Ναζωραῖος είναι αδύνατη. Ναζωραίος στα Εβραϊκά na • zir ( נָזִיר , n – z – r ), προφέρεται naw • zeer σημαίνει «ο αφιερωμένος». Αυτή η λέξη βασίζεται σε αποσπάσματα από την Γένεση και το Δευτερονόμιο. Ο Ναζωραίος ήταν ένα άτομο αφιερωμένο στο Θεό από τη γέννηση, όπως ο Σαμψών και ο Σαμουήλ, για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η λέξη nazur στην αραμαϊκή σχετίζεται με Nazir. Υπάρχουν αρκετές αναφορές στους Ναζιρίτες / Ναζηραίους στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή Διαθήκη. Ένας Ναζωραίος ή Ναζιρίτης Nazarite ( נְזִיר ) ήταν ένας Ισραηλίτης, που είχε δώσει ειδικούς όρκους για αφοσίωση στο Γιαχβέ, σύμφωνα με τους οποίους ο ίδιος θα απείχε για μια καθορισμένη περίοδο του χρόνου από τη χρήση αλκοόλ, το κόψιμο των μαλλιών και το πλησίασμα σε πτώμάτα. Στο τέλος αυτής της περιόδου θα έπρεπε να βυθίσει τον εαυτό του στο νερό. Έτσι το βάπτισμα του Ιησού ( Ματθαίος 3:13 – 15 ) από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, θα μπορούσε να είχε γίνει για να εκπληρώσει ο Ναζηραίος τον όρκο του.
Τι σημαίνει η λέξη “Χριστός”;
Το όνομα Χριστός παράγεται από το χριστός = κεχρισμένος, ο φέρων το χρίσμα (στην αρχαία ελληνική από το ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός).
Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha= Μεσσίας (μεταφορικά: χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμος για τους ιερείς).
Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν). Η λέξη Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). Το όνομα Χρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λέξης Χριστός (με αναβιβασμό τόνου)
Η ελληνική λέξη Χριστός (: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη, επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής θρησκείας (Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu…)
Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είναι ο αναμενόμενος «Μεσσίας» (εβραϊκή: משיח, (Μασίαχ), που αποτελεί εβραϊκό όρο και σημαίνει «Χρισμένος», από την ελληνική λέξη «Χρίσμα», από την οποία προήλθε ο ελληνικός τίτλος «Χριστός», από όπου προέκυψε και η ελληνική ονομασία «Χριστιανός», δηλαδή ο σωτήρας στον οποίο αναφέρεται η Εβραϊκή Βίβλος, ο εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού που θα ελευθερώσει το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς του και που αποτελεί ευλογία για όλα τα έθνη.
To όνομα «Ιησούς» που εμφανίζεται σε διάφορες γλώσσες, είναι η μεταγραφή της λέξης «Ἰησοῦς» στην πρωτότυπη ελληνική, προερχόμενη από την αραμαϊκή λέξη «ישוע» (Γιεσούα), η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την εβραϊκή λέξη «יהושוע» (Γεχοσούα) που σημαίνει «Ο Γιαχβέ είναι Σωτηρία».
«Ιησούς Χριστός» είναι το όνομα και ο τίτλος (που έλαβε αφού χρίστηκε κατά το βάφτισμά του) του Ιουδαίου Ιησού από την Ναζαρέτ, ο οποίος αποκαλείται στην Αγία Γραφή «Γιος του Θεού». Το όνομα Ιησούς είναι το αντίστοιχο του αραμαϊκού ονόματος Γιεσούα’ (ישוע) ή στην εβραϊκή του εκδοχή, Γεχοσούα (יהושע) που σημαίνει «Ο Ιεχωβά/Γιαχβέ Είναι Σωτηρία». Το συγκεκριμένο όνομα δεν ήταν ασυνήθιστο την περίοδο που έζησε ο Ιησούς. Γι’ αυτό συνήθως πρόσθεταν επιπλέον προσδιορισμούς, αποκαλώντας τον «Ιησούς ο Ναζωραίος» ή «Ναζαρηνός».
Ο τίτλος Χριστός είναι ισοδύναμος με τον εβραϊκό όρο «מָשִׁיחַ» (Μασίαχ, δηλαδή Μεσσίας) και σημαίνει «Χρισμένος». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για άλλα άτομα πριν τον Ιησού, όπως ο Μωυσής, ο Ααρών και ο Δαβίδ ως συμβολισμοί για τη θέση, το αξίωμα ή την υπηρεσία που θα κατείχε στον μέγιστο βαθμό ο Μεσσίας. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις τον Ευαγγελίων ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται με εξέχοντα και μοναδικό τρόπο ως «ο Χριστός ο υιος του Θεού του ζώντος».
Σύμφωνα με τις παραδόσεις των Ευαγγελίων, ο Ιησούς ήταν πρόσωπο συγκεκριμένα υπαρκτό, που εμφανίσθηκε στην ιστορία σε καθορισμένη χρονική στιγμή, «ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Λουκ. 2, 2).
Γεννήθηκε «εκ γυναικός» και «υπό νόμον» (Γαλ. 4, 4) μέσα στους κόλπους μιας ανθρώπινης οικογένειας της Παλαιστίνης και «εξ οίκου Δαυίδ» (Λουκ. 1, 27). Οι περιγραφές των ευαγγελιστών για τη γέννηση του Ιησού τονίζουν τον υπερφυσικό χαρακτήρα της με επίκεντρο την «εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας τής Παρθένου» σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού.
Η ημερομηνία γέννησης του Ιησού και εορτασμού των Χριστουγέννων, γνωρίζουμε πως είναι συμβατική (οι εσωτερικές βιβλικές ενδείξεις τοποθετούν την πραγματική ημερομηνία κάπου στα μέσα του φθινοπώρου). Αρχικά δεν εορταζόταν καν η γέννησή του και οι πρώτες πιθανές ημερομηνίες άρχισαν να διατυπώνονται από τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Τελικά, μετά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, όλες οι πιθανές ημερομηνίες γέννησης του Ιησού που είχαν διατυπωθεί καταργήθηκαν, και ως τελική ημερομηνία εορτασμού των Χριστουγέννων καθιερώθηκε επίτηδες η 25η Δεκεμβρίου, ημερομηνία που συνέπιπτε με την αρχαιοελληνική γέννηση του Διονύσου, γιου του Δία και της παρθένου Σεμέλης, τον οποίον αποκαλούσαν «σωτήρα» και «θείο βρέφος», ήταν ο «καλός ποιμένας» και οι ιερείς του κρατούσαν την ποιμενική ράβδο.
Αυτό ήταν κάτι που κατά την άποψη των χριστιανών, έδινε την ιδέα της αναγέννησης του κόσμου μέσω του χριστιανισμού, που ήθελε να δώσει μια νέα διάσταση στα πράγματα ξεπερνώντας την αρχαία Ελληνική θρησκεία. Αναλόγως, 9 μήνες πριν, εορτάζεται ο Ευαγγελισμός.
ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕ (ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ) Η ΝΑΖΑΡΕΤ
Μέρος Ναζαρέτ δεν έχει βρεθεί ακόμα και δεν αναφέρεται πουθενά στα τότε κιτάπια, τα οποία υπάρχουν και δεν είναι καθόλου “χαμένα”. Μάλλον είναι παραλλαγή του έλληνα/ελληνιστή Ιουδαίου μεταφραστή με τις λέξεις Ναζιραίος (αφιερωμένος στον Θεό) ή Ναζαρηνός (δηλαδή Εσσαίος), αν και κανείς δεν είναι σίγουρος. Ο Ιησούς αναφέρεται στα Ευαγγέλια και σαν Ναζαρηνός και σαν Ναζωραίος (ειδικά στα μεταγενέστερα). Για να καλυφθεί δε η γκάφα, δημιουργήθηκε και η πόλη Ναζαρέτ σαν μέρος καταγωγής του Ιησού, παρόλο που στην δράση του, όπως είναι γραμμένη στα Ευαγγέλια, δεν αναφέρεται να έχει περάσει από εκεί ούτε μία φορά. Πράγματι ο Χριστός στην υποτιθέμενη (ανύπαρκτη) πατρίδα του δεν πήγε ποτέ, δεν έκανε κανένα θαύμα, δεν μίλησε ποτέ και δεν την ανέφερε ποτέ του.
Τον 3ο μ.Χ. αιώνα ο Εκκλησιαστικός Πατέρας Ωριγένης γνώρισε από το ευαγγέλιο την ιστορία της πόλης της Ναζαρέτ. Αλλά και αυτός ακόμα δεν είχε σαφή ιδέα που ήταν – αν και έζησε στην Καισάρεια, μόλις τριάντα χιλιόμετρα από τη σημερινή πόλη!
Ακόμη και στις ημέρες του Ωριγένη , καθώς η Εκκλησία γινόταν όλο και πιο θεσμοθετημένη, ήταν έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των αναπτυσσόμενων των πατριαρχών της Καισάρειας και της Ιερουσαλήμ. Αυτή η αντιπαλότητα επιλύθηκε (υπέρ της Ιερουσαλήμ) στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ. Μέρος της αντιπαλότητας είχε επίκεντρο τον έλεγχο των «Αγίων Τόπων».
Ως εκ τούτου, η “ανεύρεση” της χαμένης την πόλης της Ναζαρέτ ήταν ένα θέμα μείζονος σημασίας.
Αρωγός για την ανεύρεση, στις αρχές του 4ου αιώνα, ήρθε η 80χρονη μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, Ελένη. Προετοιμάζοντας το έδαφος για μια επικείμενη συνάντηση με τον Θεϊκό κατασκευαστή με ένα σωτήριο πρόγραμμα «Έργων», έκανε προσκύνημα για την σωτηρία της ψυχής της στην Παλαιστίνη.
Στον περιοχή της Ναζαρέτ που έψαξε αρκετά, θα μπορούσε να βρεθεί κάτι αρχαίο, αλλά τίποτα δεν βρέθηκε εκτός από μια και μοναδική πηγή νερού της περιοχής (η οποία από μόνη της καταργεί την ιδέα ότι υπήρξε ποτέ μια «πόλη»).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο ψάξιμο, η Ελένη ενθαρρύνεται από πονηρούς ντόπιους. Έτσι η Ελένη “ψάχνοντας” περισσότερο, βρίσκει σε λίγο την τρύπα του εδάφους, που ήταν το «Πηγάδι της Μαρίας». Εκεί έκτισε ένα μικρό ναό τύπου βασιλικής επί τόπου. Επιμελημένα τα ευαγγέλια παρέλειψαν να καταστήσουν σαφές, που ακριβώς βρισκόταν η Μαρίαμ, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε να της αναγγείλει τον Ευαγγελισμό. Έτσι λοιπόν η περιοχή Ναζαρέτ απέκτησε το πρώτο της κτίσμα και την πρώτη εκκλησία και εδραιώθηκε ως το μέρος της θεϊκής επίσκεψης.
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
autochthonesellhnes
Το επίσημο κείμενο της εγκυκλοπαίδειας βικιπέδια:
“Σημειώνεται ότι αυτή η πόλη υπό τα παραπάνω ονόματα (Ναζαρέτ) δεν αναφέρεται σε κανένα αρχαίο κείμενο (αιγυπτιακό, σουμεριακό, βαβυλωνιακό, περσικό, αρχαίο ελληνικό ή ελληνιστικό), ούτε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης παρά τη φημολογούμενη γεωγραφική ακριβολογία της. Επίσης δεν την αναφέρει ούτε το Ταλμούδ, ούτε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος, αλλά ούτε και τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας κάνουν λόγο γι΄ αυτήν. Για πρώτη φορά εμφανίζεται στα Ιερά Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, το αρχαιότερο κείμενο των οποίων ανάγεται στον 4ο αιώνα. Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη παρότι έχει αποκαλύψει προϊστορικό οικισμό σε παρακείμενο βουνό, σε απόσταση περίπου μία ώρα με τα πόδια, σε σπήλαιο, στο λεγόμενο “Βουνό καταβαράθρωσης”, στην ίδια την πόλη δεν έχει βρει τίποτε το αξιόλογο προ του 8ου αιώνα.
Συνεπώς η ιστορία της είναι γνωστή από τον 8ο αιώνα όπου και διαδοχικά καταλήφθηκε από Άραβες, Σταυροφόρους, πάλι Άραβες, από τον Φρειδερίκο τον Β’ της Γερμανίας, τους Μαμελούκους, τους Τούρκους και τελευταία από τους Βρετανούς, που δημιούργησαν το κράτος κατ΄ εντολή της Παλαιστίνης, πριν την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ”.
ΑΓΝΩΣΤΗ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΝΑΖΑΡΕΤ
Για την ετυμολογία του ονόματος Ναζαρέτ που αναφέρεται 10 φορές στις ευαγγελικές περικοπές, ή του ονόματος Νάζαρα, που αναφέρεται δύο φορές, δεν έχει δοθεί μία σαφή απάντηση. Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες, πλην όμως αποτελούν μόνο θεωρίες, χωρίς αποδεικτική εγκυρότητα, λόγω ακριβώς έλλειψης ιστορικών στοιχείων. Συνέπεια όλων των παραπάνω είναι να έχουν γεννηθεί πλείστα ερωτήματα και αμφιβολίες στους ιστορικούς ερευνητές της Καινής Διαθήκης κατά πόσον υπήρχε αυτή η πόλη στην εποχή του Ιησού Χριστού, ή επρόκειτο για άλλο γεωγραφικό τόπο – πόλη κατά τις περιγραφές των σχετικών ευαγγελικών περικοπών.
Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η (ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ) ΝΑΖΑΡΕΤ
Οι περισσότεροι χριστιανοί λόγιοι ταυτίζουν τη Ναζαρέτ με το Εν Νασίρα (Ναζεράτ) στη Γαλιλαία. Αν αυτή η άποψη είναι σωστή, η Ναζαρέτ θα έπρεπε να βρισκόταν στα υψώματα που υπάρχουν ακριβώς Β της Κοιλάδας της Ιεζραέλ και σχεδόν στο μέσο της απόστασης ανάμεσα στο νότιο άκρο της Θάλασσας της Γαλιλαίας και στην ακτή της Μεσογείου. Θα ήταν χτισμένη σε ένα λεκανοπέδιο γύρω από το οποίο οι λόφοι ορθώνονται σε ύψος 120 ως 150 μ. Η περιοχή ήταν πυκνοκατοικημένη, και κοντά στη Ναζαρέτ υπήρχαν αρκετές πόλεις και κωμοπόλεις. Επίσης, υπολογίζεται ότι θα μπορούσε κάποιος να διανύσει με τα πόδια την απόσταση από τη Ναζαρέτ ως την Πτολεμαΐδα, η οποία βρισκόταν επί της ακτής της Μεσογείου, μέσα σε εφτά ώρες, ως την Τιβεριάδα, στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, μέσα σε πέντε ώρες και ως την Ιερουσαλήμ μέσα σε τρεις ημέρες.
Σε μια περίπτωση οι κάτοικοι της Ναζαρέτ προσπάθησαν να ρίξουν τον Ιησού από την «άκρη του βουνού, πάνω στο οποίο ήταν χτισμένη η πόλη τους». (Λου 4:29). Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ναζαρέτ βρισκόταν κυριολεκτικά στην άκρη του βουνού, αλλά ότι βρισκόταν πάνω σε ένα βουνό από μια άκρη του οποίου ήθελαν να ρίξουν τον Ιησού. Μερικοί έχουν συνδέσει την τοποθεσία με έναν βραχώδη γκρεμό ύψους περίπου 12 μ. στα ΝΔ αυτής της πόλης.
Η κρατούσα άποψη των σημερινών χριστιανών σχολιαστών είναι ότι τότε η Ναζαρέτ ήταν ένα κάπως απομονωμένο, ασήμαντο χωριό. Η κύρια Βιβλική δήλωση που χρησιμοποιείται για την υποστήριξη αυτής της άποψης είναι τα λόγια που είπε ο Ναθαναήλ όταν άκουσε ότι ο Ιησούς ήταν από εκεί: «Μπορεί να βγει κάτι καλό από τη Ναζαρέτ;» (Ιωα 1:46) Πολλοί συμπεραίνουν από αυτό ότι ακόμη και ο λαός της Γαλιλαίας περιφρονούσε τη Ναζαρέτ. (Ιωα 21:2) Η Ναζαρέτ βρισκόταν κοντά σε εμπορικές οδούς της περιοχής αλλά όχι ακριβώς πάνω σε αυτές. Ο Ιώσηπος δεν την αναφέρει, παρότι μνημονεύει την κοντινή Ιαφιά ως το μεγαλύτερο οχυρωμένο χωριό όλης της Γαλιλαίας, κάτι που οδηγεί τους χριστιανούς ερευνητές στη σκέψη ότι η Ναζαρέτ υπήρχε, αλλά επισκιάστηκε από το γειτονικό αυτό χωριό (!)
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΝΑΖΑΡΕΤ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΩΔΕΚΑΔΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ.
«Στα βιβλικά χρόνια, η Ναζαρέτ ήταν ένα μικρό αγροτικό χωριό κατοικημένο από μερικές δωδεκάδες οικογένειες. Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται στην Βίβλο, διότι ήταν ένα ασήμαντο χωριό, πολύ μικρό».
ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ Η «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΧΩΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΟΛΗ, ΤΗΝ (ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ) ΝΑΖΑΡΕΤ; ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ «ΧΩΡΙΟ» ΣΥΝΑΓΩΓΗ;
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αγία Γραφή δεν αποκαλεί τη Ναζαρέτ χωριό, αλλά πάντοτε «πόλη». (Λου 1:26· 2:4, 39). Η μόνη «πηγή» που «ιδρύει» και περιγράφει τη Ναζαρέτ, είναι η χριστιανική παράδοση, στην οποία αναφέρεται ακόμα ότι εκεί υπήρχε και συναγωγή, άρα θα έπρεπε να είναι ένας μεγαλύτερος οικισμός και όχι μια μικρή ομάδα κατοικιών ή ένας σταθμός αγροτικής παραγωγής.
ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η σύντομη αυτή μελέτη απέδειξε, χωρίς πλέον αμφιβολίες, ότι οικισμός στην Παλαιστίνη, με το όνομα Ναζαρέτ, δεν υπήρξε ποτέ. Έγινε ηθελημένη σύγχυση του εβραϊκού – αραμαϊκού ονόματος Ναζίρ, που θα πει αφιερωμένος, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια των χριστιανών απολογητών να κρύψουν την ιδιότητα του ιδρυτή της θρησκείας τους.
Εφεύραν μία πόλη με την ίδια ρίζα, (Ναζίρ), η οποία δεν υπήρξε ποτέ. Ο ιδρυτής της θρησκείας τους, ο Ναζιραίος Ιησούς, όχι μόνο δεν υπήρξε ο αντίπαλος του ιουδαϊκού ιερατείου, αλλά ήταν ο σπουδαιότερος και επιμελέστερος πράκτορας του ιερατείου. Μόλις βαφτίστηκε από τον ξάδελφό του Ιωάννη Πρόδρομο και απελευθερώθηκε έτσι από την ισχύ του Ναζιραϊκού αφιερώματος, οργανώθηκε στην εφαρμογή όλων των οδηγιών που είχε μάθει, ενόσω ήταν αφιερωμένος, κάτω από την διακριτική παρακολούθηση του επιστημονικού διευθυντή του ιουδαϊκού ιερατείου, του νομοδιδάσκαλου Γαμαλιήλ. Η μυστική πτέρυγα του ιερατείου καθοδηγούσε τα βήματα του Κυρίου. Ο δρόμος είχε χαραχτεί.-
ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ
autochthonesellhnes / Image by Alexandra Lande from depositphotos.com
