Το Κέντρο της Ατλαντίδας στον βυθό της θάλασσας μοιάζει να απεικονίζεται σε Άτλα που παρουσιάστηκε στην Βιέννη
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Τεράστιας έκτασης «γεωανάγλυφο» στον βυθό της θάλασσας έχει προκαλέσει μερικούς προβληματισμούς και σκέψεις σε λίγους ερευνητές, καθώς μοιάζει να να ταιριάζει στο περιγραφές του Πλάτωνα για την μυθική Ατλαντίδα και θα μπορούσε θεωρητικά να αποτελεί μία ένδειξη ότι μπορεί να βρέθηκε το κέντρο της Ατλαντίδας – ή ακόμα και της μυθικής Υπερβορείας, σύμφωνα με κάποιες άλλες εκτιμήσεις.
Χιλιάδες χιλιόμετρα από τα δάπεδα του βυθού της Αρκτικής και της Ανταρκτικής έχουν χαρτογραφηθεί για έναν πολύ φιλόδοξο και εξαιρετικά λεπτομερή άτλαντα του βυθού. Αυτός ο Άτλας παρουσιάστηκε σε μια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών στη Βιέννη και καλύπτει μια περιοχή μεγαλύτερη από τη Μεγάλη Βρετανία ενώ αποτελεί μία από τις καλύτερες προσπάθειες των επιστημόνων.
Διαβάστε επίσης: Η Ατλαντίδα βυθίστηκε. Οι Άτλαντες; Τι απέγιναν;
Για την χαρτογράφιση χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι ηχητικής ανίχνευσης, όπου πλοία με ειδικό εξοπλισμό έπλευσαν σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη και «έσπρωχναν» έναν ηχητικό παλμό στο πάτωμα της θάλασσας ενώ η απάντηση καταγραφόταν πίσω στο πλοίο από το οποίο στάλθηκε, δημιουργώντας τελικά έναν 3D χάρτη σε υψηλή ανάλυση. Ως εκ τούτου, αρκετά περίεργα σχήματα από το δάπεδο της θάλασσας ήρθαν στο φως. Όμως, κάποια από αυτά είναι πολύ ιδιαίτερα και πυροδοτούν περίεργες θεωρίες.
Το εκπληκτικό σε αυτή την υπόθεση είναι πως στον βυθό της Θάλασσας Barents υπάρχει ένα εκπληκτικό σχήμα που παραπέμπει σχεδόν άμεσα στις περιγραφές που έδωσε ο Πλάτωνας για την Ατλαντίδα με τους ομόκεντρους κύκλους και τις εναλλαγές ξηράς και τάφρων, αλλά και δρόμων που οδηγούσαν έξω από το κέντρο:
Δείτε σε καλλιτεχνική αναπαράσταση την Ατλαντίδα βασισμένη σε περιγραφές του Πλάτωνα:
Μπορεί αυτός ο σχηματισμός να είναι το κέντρο της βυθισμένης Ατλαντίδας; Αυτό αναρωτιούνται ανεξάρτητοι ερευνητές ενώ κάποια άλλοι είναι βέβαιοι ότι πρόκειται για απόδειξη της ύπαρξης της Ατλαντίδας, λόγω του σχήματος όπως αποτυπώνεται στον χάρτη. Όπως πιθανότατα γίνεται αντιληπτό, μια ομοιότητα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο, χωρίς επιτόπια έρευνα. Είναι απλά μια εικασία και τίποτε περισσότερο. Επιπλέον, η ιδέα της ταύτισης «σκοντάφτει» σε κάποια ουσιώδη και πολύ βασικά πράγματα.
Διαβάστε επίσης: Tin Hinan: Ο θρύλος της «πριγκίπισσας της Ατλαντίδας»
Το ένα είναι ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις κάτι που βλέπεις με κάτι δεν έχει δει ποτέ κανείς, αλλά το φαντάζεται μέσα από περιγραφές. Το άλλο είναι το γεγονός πως η Θάλασσα Μπάρεντς βρίσκεται πολύ κοντά στον Αρκτικό κύκλο και όχι στον Ατλαντικό, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Ένα ακόμα είναι η εκτίμηση των επιστημόνων: «Αυτά είναι τα δακτυλικά αποτυπώματα του πάγου που διαμορφώνουν το δάπεδο της θάλασσας σε αυτά τα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου, ο Kelly Hogan, ένας γεωφυσικός της θάλασσας, στη Βρετανική Ανταρκτική Έρευνα που εργάστηκε στον άτλαντα και παρουσίασε τα αποτελέσματα. Κατά συνέπεια και με βάση τους επιστήμονες, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί το επίμαχο σχήμα να είναι κάποια βυθισμένη πόλη, πόσο μάλλον η Ατλαντίδα.
Αν και δεν μπορεί να είναι η Ατλαντίδα, σύμφωνα με την εξήγηση του Kelly Hogan, οι «κυνηγοί» της χαμένης Ατλαντίδας δεν πείθονται εύκολα και συζητούν την πιθανότητα αυτό το γεωανάγλυφο να παραπέμπει στην Υπερβορεία, έστω και αν γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα γι’ αυτήν, σε αντίθεση με την Ατλαντίδα, για το πως μπορεί να ήταν πολεοδομικά χτισμένη. Προτείνουν την ιδέα ότι θα μπορούσε να είναι κάποια άλλη αρχαία πόλη που μόλις εντοπίστηκε στον βυθό. Όμως, οι ειδικοί των βυθών επιμένουν και εξηγούν τη θέση τους, ότι αυτά τα σχήματα που βλέπουμε έχουν προέλθει από τις μετακινήσεις των παγόβουνων, όπως τα σχήματα των βυθών που ακολουθούν:
Για την επίμαχη εικόνα του βυθού στη Θάλασσα Μπάρεντς και τους ισχυρισμούς περί Ατλαντίδας ή της Υπερβοερείας, οι εικόνες του 3D χάρτη, σύμφωνα με τους επιστήμονες: «δείχνουν τις «ουλές» στο πάτωμα της θάλασσας που άφησαν τα φύλλα πάγου και οι παγετώνες καθώς μεγάλωναν και υποχώρησαν για χιλιάδες χρόνια.
«Ένα περιστρεφόμενο πλέγμα που ανακαλύφθηκε στη Θάλασσα Μπάρεντς στην Αρκτική δείχνει πώς η άκρη ενός παγόβουνου περιστράφηκε, με αρκετές προεξοχές σκάβοντας μια σειρά κυκλικών τάφρων στο θαλάσσιο βυθό περίπου 10 μέτρα βάθους. Θεωρείται ότι έχει δημιουργηθεί πριν από 12.000 έως 15.000 χρόνια, όταν το φύλλο πάγου στην περιοχή αυτή αποσυντέθηκε και απελευθέρωσε μεγάλο αριθμό παγόβουνων». Πρόκειται, λοιπόν, για φυσικό σχηματισμό που διαμόρφωσε το χέρι της Φύσης και όχι κάποια ανθρώπινα χέρια σε ένα μακρινό παρελθόν
diadrastika
