Βρισκόμαστε πάνω σε Τεχνητή Επίπεδη Γη
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Έχει καιρό, τώρα που πλανιόνται στο διαδίκτυο φήμες για τεχνητή επίπεδη Γη και στοιχεία που προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Γη πάνω στην οποία ζούμε δεν είναι σφαιρική, αλλά ένα κομμάτι μιας επίπεδης επιφάνειας στο διάστημα. Αυτές οι «αποδείξεις» πύκνωναν όσο περνούσαν οι μήνες και φαινόντουσαν αρκετά πειστικές. Είχαν φτάσει σε σημείο να κάνουν τους επιστήμονες να επιχειρηματολογούν πως αυτό ήταν αδύνατο να συμβαίνει γιατί πολύ απλά η Γη δεν είναι επίπεδη. Όλη αυτή η διάδοση έφερνε συνεχείς κυβερνητικές διατάξεις και νόμους που καθιστούσαν παράνομους όσους διακινούσαν τέτοιες αντιεπιστημονικές απόψεις οι οποίες χαρακτηρίζονταν ως παραπληροφόρηση και οι διασπορείς τέτοιων ιδεών συλλαμβάνονταν, δικάζονταν και στέλνονταν στις φυλακές.
Πράγματι, το να είναι η Γη επίπεδη είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβαίνει και αποδεικνύεται με πάρα πολλούς τρόπους, πέρα από τις δορυφορικές φωτογραφίες που έχουν σταλεί από το διάστημα. Μια απλή απόδειξη της σφαιρικότητας είναι πως όταν παρατηρείς ένα καράβι να έρχεται από τον ορίζοντα, πρώτα βλέπεις το πάνω μέρος του ψηλότερου σημείου και σταδιακά τα υπόλοιπα καθώς πλησιάζει. Από την άλλη, είναι γνωστό ότι ο Ερατοσθένης απέδειξε ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη. (Διαβάστε σχετικά: Πως ο Ερατοσθένης Πρώτος Μέτρησε την Περίμετρο της Γης τον 2ο αιώνα π.Χ.)
Έρευνα για Τεχνητή Επίπεδη Γη
Ωστόσο, δύο Σουηδοί ερευνητές, ο Vilhelm Blomstedt και ο Valdemar Stenbeck αποφάσισαν να διερευνήσουν την όλη υπόθεση και να μάθουν τι μπορεί να συμβαίνει πραγματικά, γιατί τους φαινόταν παράλογο να υπάρχει τόσο μεγάλο κυνηγητό για τους αρνητές του αυτονόητου. Ήθελαν να αποδείξουν με πρακτικό τρόπο ότι η Γη είναι σφαιρική. Βέβαια, έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί όλη αυτή η προσπάθεια μπορεί να τους έστελνε στην φυλακή ισόβια – γιατί ο σχετικός παγκόσμιος νόμος δεν προέβλεπε ελαφρυντικά ούτε μείωση ποινής. Προφανώς, το εγχείρημα έπρεπε να γίνει μυστικά και πρακτικά. Σε καμία περίπτωση δεν θα νοίκιαζαν κάποιο αεροπλάνο, ούτε είχαν γνωριμίες τέτοιες που να τους επιτρέπαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε τρόπους να πετάξουν σε μεγάλα ύψη. Αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητο. Ο πιο εύκολος και ο πιο φτηνός τρόπος να μάθουν την αλήθεια ήταν μια αυτοσχέδια κατασκευή που θα μπορούσε να ανέβει σε πολύ μεγάλο ύψος, τόσο μεγάλο που θα είχαν εικόνα από την Γη στο μεγαλύτερο μέρος της, όσο αυτό ήταν δυνατό.
Έφτιαξαν, λοιπόν, ένα μετεωρολογικό μπαλόνι εξοπλισμένο με ειδική κάμερα και προωθητικούς κινητήρες, το οποίο άφησαν να ανέβει σε ύψος 110.000 ποδών προκειμένου να διαπιστώσουν τι ακριβώς συμβαίνει και αν βρισκόντουσαν και ζούσαν πάνω σε τεχνητή επίπεδη γη. Ό,τι έβλεπε η κάμερα καταγραφόταν σε έναν υπολογιστή ο οποίος είχε τη δυνατότητα να κάνει αναλύσεις επί αναλύσεων που αφορούσαν όχι μόνο το οπτικό πεδίο, αλλά και διάφορα άλλα ατμοσφαιρικά στοιχεία.
Το μπαλόνι ανέβαινε όλο και ψηλότερα. Η θέα ήταν εκπληκτική και μοναδική. Αλλά από ένα ορισμένο ύψος και μετά άρχισε να διακρίνεται κάτι διαφορετικό από αυτό που περίμεναν. Πέρα από την πόλη τους και τις άλλες πόλεις, πέρα από τις λίμνες και τα βουνά, πέρα από τις θάλασσες και τις ξηρές που διέγραφαν μέρος των ηπείρων, πέρα από το κομμάτι του ορίζοντα που έβλεπαν μέσα από την κάμερα, υπήρχε κάτι πολύ περίεργο. Υπήρχε κάτι σαν κενό, έμοιαζε με γκρεμό. Αυτό που έβλεπαν ήταν αδύνατο να συμβαίνει. Ήταν αδύνατο επειδή πίστευαν ότι η Γη είναι στρογγυλή.
Η διαπίστωση
Έδωσαν ώθηση στο μπαλόνι μέσω κινητήρων που είχαν εφαρμόσει με την ελπίδα ότι θα πήγαινε όσο πιο μακριά θα άντεχαν τα καύσιμα και οι μπαταρίες του. Το κατεύθυναν σε αυτό που έβλεπαν να μοιάζει ένας χαώδης γκρεμός, χωρίς συνέχεια στην πίσω πλευρά της Γης. Πράγματι, όσο το μπαλόνι πλησίαζε εκεί, ο φόβος τους επιβεβαιωνόταν. Καθώς έφτανε στην υποτιθέμενη άκρη, άρχισε να χάνει ύψος και όπως ήταν ήδη προγραμματισμένο να κάνει το μπαλόνι σε μία τέτοια περίπτωση, ανέπτυξε ένα ηλιακό πανί, ώστε να παίρνει ενέργεια από τον Ήλιο.
Πράγματι το μπαλόνι σταδιακά πήρε το ύψος που είχε χάσει και προχώρησε προς την κατεύθυνση που του είχε δοθεί. Αυτό που έβλεπαν ήταν κάτι απίστευτο. Δεν υπήρχε συνέχεια, δεν υπήρχε η πίσω μεριά του πλανήτη. Ένα μαύρο σκοτάδι απλωνόταν. Εκεί τελείωνε το κομμάτι της επιφάνειας και δε υπήρχε τίποτα παραπέρα. Η επιφάνεια πάνω από την οποία πετούσε ήταν σαν ένα νησί που έπλεε στον αέρα. Φτάνοντας στην άκρη του, το μπαλόνι άρχισε και πάλι να χάνει ύψος και να πέφτει σταδιακά. Εκεί, τους περίμενε μία ακόμα έκπληξη. Εκείνο που νόμιζαν ότι μοιάζει να είναι ένας χαώδης γκρεμός – δεν «έμοιαζε» – ήταν ένας χαώδης γκρεμός.
Αυτό που κατέγραφε η κάμερα ήταν απίστευτο. Τα νερά του ωκεανού δεν συνέχιζαν στην άλλη μεριά σύμφωνα με τους χάρτες. Ο ωκεανός ήταν μια κατασκευή. Η θάλασσα δεν μετατρεπόταν σε καταρράκτη, αλλά την συγκρατούσε ένα ισχυρό φράγμα. Τα βουνά τελείωναν απότομα και οι κοιλάδες κόβονταν στην κυριολεξία. Ήταν σαν να έβλεπαν την πίσω μεριά μιας τεράστιας διαφημιστικής μακέτας. Καθώς το μπαλόνι έχανε ύψος, έφτασε στο επίπεδο της επιφάνειας του υποτιθέμενου ωκεανού και με αγωνία περίμεναν να δουν τι υπάρχει από κάτω.
Καθώς το μπαλόνι έπεφτε κάτω από την στάθμη του νερού άρχισε να απομακρύνεται από την βαρύτητα και να χάνεται στο σκοτεινό διάστημα. Κάπως έτσι, διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο η θέα για να διαπιστώσουν ότι κάτω από την επιφάνεια υπήρχαν μια σειρά τεράστιων διακλαδώσεων από μεταλλικές σωληνώσεις με πάχος όσο η περίμετρος ενός ουρανοξύστη, μπερδεμένα σαν τα μαλλιά της τρελής, σαν καλώδια ενός ασύλληπτου μεγέθους μηχανήματος που πιθανότατα έφταναν ως τις άκρες του κάτω μέρους της επίπεδης επιφάνειας. Ξεχώριζαν γιγάντιοι μεταλλικοί θάλαμοι με εσωτερικό φως, σαν κάποιοι να εργάζονταν εκεί μέσα, ενώ ένας τεράστιος μεταλλικός τροχός γυρνούσε αργά πάνω σε άξονα. Όλο αυτό θύμιζε μηχανισμό που υποστήριζε την ζωή σε αυτή την παράξενη «Γη».
Αυτό που κατάλαβαν οι δύο Σουηδοί ερευνητές, ήταν ότι αυτό πάνω στο οποίο ζούσαν και διαβιούσαν και μάθαιναν και διδάσκονταν δεν ήταν ο γνωστός πλανήτης Γη. Ήταν κάτι σαν πλανητικό διαστημόπλοιο. «Βρισκόμαστε πάνω σε τεχνητή επίπεδη Γη», είπε ο ένας, αλλά κανείς τους δεν μπορούσε να εξηγήσει πως βρέθηκαν εκεί, οι ίδιοι και τόσοι άλλοι άνθρωποι, από την ημέρα που γεννήθηκαν, ούτε γιατί μάθαιναν για να έναν στρογγυλό πλανήτη με ηπείρους και ωκεανούς, τη στιγμή που αυτά δεν υπήρχαν… Γιατί τους παραμύθιαζαν ότι ζουν σε ένα σφαιρικό πλανήτη, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν επίπεδος… Και.. πάνω από όλα… Ποια ήταν αυτή η Γη, η πραγματική σφαιρική Γη, για την οποία τους είχαν μάθει ότι ζούσαν;
*Η ιστορία και τα ονόματα είναι φανταστικά, προϊόν μυθοπλασίας και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε ανταποκρίνονται σε αυτήν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή/και καταστάσεις είναι καθαρή σύμπτωση.
diadrastika / Image by Vicki Nunn from Pixabay
