Απροσδόκητη Επαφή με τον Θεό Δία
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Στην καρδιά της Νέας Υόρκης, μια πολυσύχναστη μητρόπολη γεμάτη ουρανοξύστες και πολυσύχναστους δρόμους, ζούσε μια νεαρή γυναίκα με το όνομα Σοφία. Η αγάπη της για την ελληνική μυθολογία ήταν απαράμιλλη και περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της με βιβλία για τους θεούς, ιδιαίτερα με τον Θεό Δία, τον πανίσχυρο άρχοντα του Ολύμπου.
Ένα ηλιόλουστο απόγευμα, καθώς η Σοφία περνούσε από το Σέντραλ Παρκ, δεν μπορούσε να μην ονειρευτεί ότι θα συναντούσε τον ίδιο τον Δία. Φαντάστηκε την παρουσία του, τη βροντερή φωνή του και τους κεραυνούς του που προκαλούν δέος. Χαμένη στις σκέψεις της, τα βήματά της την έφεραν σε ένα αρχαίο βιβλίο που βρισκόταν κοντά σε ένα παράξενο δέντρο-βιβλιοθήκη.
Η περιέργεια κέντρισε την Σοφία που πήρε το βιβλίο. Οι σελίδες του ήταν φθαρμένες και κιτρινισμένες και ο τίτλος έγραφε: «Τα μυστικά του Ολύμπου». Ένιωσε αμέσως μια παράξενη ενέργεια να πηγάζει από αυτό, σαν το βιβλίο να είχε μια σύνδεση με τους ίδιους τους θεούς.
Διαβάστε επίσης: Ψίθυροι των Θεών
Με χέρια που έτρεμαν, η Σοφία άνοιξε το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα. Ξαφνικά, μια εκτυφλωτική λάμψη φωτός έσκασε από μέσα και βρέθηκε μεταφερμένη σε μια μαγευτική κορυφή βουνού. Μπροστά της στεκόταν ο Δίας, ο Θεός των Ελλήνων, σε όλο του το μεγαλείο.
Δίας, ο ηγεμόνας των θεών
Η Σοφία έμεινε άφωνη. Δεν πίστευε στα μάτια της. Ο Δίας, ο ηγεμόνας των θεών, στάθηκε μπροστά της, με την πανίσχυρη παρουσία του να ακτινοβολεί δύναμη και σοφία. Έπεσε στα γόνατα, ταπεινωμένη από τη θεϊκή του αύρα.
«Είμαι ο Δίας, ο Θεός των Ελλήνων», της φάνηκε ότι άκουσε φωνή του αντηχούσε στην κορυφή του βουνού. «Σήκω όρθια. Οι άνθρωποι δεν είναι δούλοι. Όρθωσε το ανάστημά σου. Κοίτα με στα μάτια. Θέλω το σεβασμό σου, όχι το φόβο σου».
Η Σοφία σηκώθηκε όρθια στα πόδια της και του έγνεψε με ένα χαμόγελο πως συμφωνούσε.
«Είσαι έτοιμη να ξεκινήσεις μια αποστολή μεγάλης σημασίας;» την ρώτησε.
Η Σοφία, ακόμα με δέος, κατάφερε να τραυλίσει: “Είμαι εκλεκτή; Εγώ; Μα γιατί, πανίσχυρε Δία;”
«Επειδή, βρέθηκες εδώ», εξήγησε ο Δίας με ένα χαμόγελο, «Έχεις ακλόνητη αγάπη και γνώση της ελληνικής ιστορίας πριν τον ξακουστό Όμηρο. Έχεις την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα μεταξύ των θνητών και του θείου. Υπάρχει ένα αυξανόμενο σκοτάδι που απειλεί να κατακλύσει τον κόσμο. και αν θέλεις και το επιθυμείς, εσύ μπορείς να βοηθήσεις να το σώσεις».
«Μα, εγώ μία θνητή;» αναρωτήθηκε η Σοφία.
«Πολλοί θνητοί και ημίθεοι έχουν συνδράμει χιλιάδες φορές. Το ξέρεις αυτό. Έτσι δεν είναι;»
Διαβάστε επίσης: Μοιραία Συνάντηση Θρύλων, Όμηρος και Ορφέας
Η καρδιά της Σοφίας χτυπούσε γρήγορα. Είχε ονειρευτεί να έχει μία συνάντηση με τον Θεό Δία, αλλά το να επιλεγεί για μια αναζήτηση ακουγόταν πέρα από τα πιο τρελά όνειρά της. Με αποφασιστικότητα στα μάτια της, έγνεψε καταφατικά και ορκίστηκε να βοηθήσει τον Δία με όποιον τρόπο μπορούσε.
Να, γιατί o Δίας είναι ο Θεός των Ελλήνων, σκέφτηκε.
Ένας βιολογικός κρύσταλλος
Ο Δίας αποκάλυψε ότι ένα αρχαίο τεχνούργημα, ένας βιολογικός κρύσταλλος, είχε χαθεί από τον Όλυμπο από τον καιρό των μεγάλων μαχών. Αυτός ο κρύσταλλος είχε τη δύναμη να επαναφέρει την ισορροπία και το φως στον κόσμο και η απουσία του προκαλούσε χάος και απελπισία στους θνητούς.
Η Σοφία με τον Θεό Δία ξεκίνησαν την αποστολή τους, ταξιδεύοντας σε διάφορες τοποθεσίες βουτηγμένες στη μυθολογία. Συνάντησαν μυθικά πλάσματα, έσπασαν γρίφους και άντεξαν γενναίες προδοτικές δοκιμασίες, όλα αυτά ενώ σφυρηλατούσαν έναν δεσμό εμπιστοσύνης και φιλίας.
Καθώς έμπαιναν βαθύτερα στην αναζήτησή τους, η Σοφία ανακάλυψε τις δικές της λανθάνουσες δυνάμεις. Μπορούσε να συγκεντρώσει τη δύναμη του Δία, διοχετεύοντας τους κεραυνούς του για να νικήσει το κακό και να προστατεύσει τους συντρόφους της. Με κάθε θρίαμβο, η αυτοπεποίθησή της μεγάλωνε, όπως και η κατανόησή της για τον περίπλοκο ιστό της ελληνικής προϊστορίας.
Αν οι άνθρωποι…
Μετά από αμέτρητες μάχες και επικίνδυνες συναντήσεις, η Σοφία αντιλήφθηκε ότι ο βιολογικός κρύσταλλος, δεν ήταν τίποτε άλλο από την επίφυση. Ένας αδένας στον εγκέφαλο όλων των ανθρώπων – πολλοί την ταυτίζουν με το Τρίτο Μάτι – που δεν είχε χαθεί στον Όλυμπο, αλλά σβήσει. Δυστυχώς, είχε απενεργοποιηθεί στο πέρασμα των αιώνων, για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.
Η Σοφία, τώρα, έπρεπε να δώσει μια κορυφαία μάχη, η Σοφία και να συγκεντρώσει όλο της το θάρρος για να πείσει τους ανθρώπους να την ενεργοποιήσουν ξανά, όπως έπρεπε να κάνει και η ίδια. «Γιατί δεν το έκανε ο ίδιος ο Δίας, αντί για τους ανθρώπους;» την ρώτησαν πολλοί άνθρωποι.
«Ο Δίας και οι θεοί βοηθούν όταν και ο άνθρωπος βοηθάει τον εαυτό του», τους απάντησε. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», τους υπενθύμισε.
Διαβάστε επίσης: Ο Κυριότερος Εχθρός του Ανθρώπου
Αν οι άνθρωποι το έκαναν ενωμένοι, χωρίς διχασμούς, χωρίς διαιρέσεις και προστριβές αναμεταξύ τους, τότε ο κόσμος θα ήταν λουσμένος σε ένα λαμπερό φως, διώχνοντας το σκοτάδι που τον μαστίζει.
diadrastika / Image by Jeff Chabot from Pixabay
