Το γράμμα… Υ (ΥΨΙΛΟΝ)
Το γράμμα Υ… με το σχήμα του είναι σαν ένα χωνί… εκφράζει Υ = την συμπύκνωση, την συγκέντρωση των ενεργειών, καθώς μας βεβαιώνει την κωδική του σημασία. Το γράμμα Η… είναι δύο Ι (ιώτα) ενωμένα (Ι+Ι), όπου σε αυτήν την περίπτωση παίρνουμε την εξής πληροφορία… αφού το Ι σημαίνει μικρή ποσότητα δυνάμεως-ακτινοβολίας… η οποία απαύστως τροφοδοτεί, όταν αυτή η ποσότητα είναι μεγάλη τότε γίνεται ορατή, δηλαδή… φανερώνεται.
Έτσι κατά τον Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσης, αυτό ακριβώς σημαίνει Η = φανέρωση. Το γράμμα Υ… όμως… ως σχήμα μας υποδυκνύει την κοιλότητα, όπου συγκρατούνται τα όποια υγρά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λέξεις που περιέχουν το γράμμα αυτό, σχετίζονται με το κοίλο ή το κυρτό σχήμα είτε με τα υγρά, όπως π.χ. Υγρό, Ύδωρ,Υάδες (βροχή), Υδρία, Ύδρα Ύδρευσις, Υγραίνω, Υγρασία, Υγρό, Υδάτινος, Υδατοσφαίριση, Υδραγωγείο, Υδραυλικός, Υδρογραφία, Υδρολογικός, Υδροροή, Υδρόμετρο, (Ρύσις, Ρινική κοιλότης, Χύτρα, Ψύχος, Ψυχή, Κύπελλο κλπ.)
Φυσικά δεν είναι τυχαίο… πως το γράμμα Υ… το συναντάμε και ως Μινωικό ιδεόγραμμα… όπου επίσης σήμαινε Υγρό.
Το γράμμα Υ… συνδέεται τόσο με τα Υγρά και την βροχή, όσο και με την λέξη που αναφωνούσαν οι Μύστες στα Ελευσίνια Μυστήρια: «ΥΕ – ΚΥΕ». Το ΥΕ σημαίνει βρέξε και απευθυνόταν στο Δία, ενώ το ΚΥΕ.. κυοφόρησε… στη Δήμητρα…
Το γράμμα Υ… είναι το 20ο γράμμα του Ελληνικού μας Αλφαβήτου και το 22ο του Αρχαίου Ελληνικού (το οποίο είχε 28 γράμματα ένα για κάθε σεληνιακό μήνα).
Σύμφωνα λοιπόν με την Μυστική Διδακαλία του Πυθαγόρα, οι δύο κεραίες του γράμματος ( Υ )… συμβολίζουν τις δύο διαφορετικές οδούς της Αρετής και της Κακίας. Η προς τα δεξιά κεραία οδηγεί στην Αρετή δηλαδή… στα Ηλύσια Πεδία, στην πύλη της Σελήνης που είναι στραμμένη προς τον Ήλιο και χαρίζει την Απολλώνια νίκη, την Ευδαιμονία και έχει ως έπαθλο τον στέφανο της Αρετής. Η αριστερή στην Κακία, στην Άβυσσο, στην πηγή της λήθης, στις πύλες της Σελήνης που στρέφονται στην Γαία, στα πεδία της Περσεφόνης… η οποία μας προετοιμάζει για την κάθοδο πρός την Ύ – λη.
Ο Πρόκλος… μας αναφέρει ότι το γράμμα Υ… αντιστοιχεί στον αριθμό 400 και ότι η λέξη Ψυχή βρίσκεται ανάμεσα στο ψυχρό Ψ και στο θερμό γράμμα Χ, γεγονός που μας δείχνει ότι η Ψυχή είναι μία μεσότης μεταξύ δύο μερών του «κοσμικού νου και της μεριστής ουσίας» και ότι η ουσία της Ψυχής ανατείνει σε δύο μέρη. Για αυτό αποκάλεσαν και το γράμμα αυτό Φιλόσοφο…!
Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποστηρίξουμε πως το γράμμα Υ… συμβολίζει την κάθοδο του Πνεύματος στην Ύλη, καθώς η ατομική Ψυχή αποσπάται από την κοσμική και εξατομικεύεται εισερχόμενη σε υλική ύπαρξη. Έτσι η Ψυχή μας προσομοιάζεται με τις σταγόνες της βροχής… που φεύγουν από την πηγή τους, δηλαδή…το σύννεφο.
Στην Αλχημεία το γράμμα Υ… αντιπροσωπεύει τον Ερμαφρόδιτο συμβολίζοντας το θετικό και το αρνητικό, το άρρεν και το Θήλυ. Αστρολογικά το γράμμα Υ… συνδέεται με το ζώδιο του Υδροχόου…περίοδο που διανύουμε σήμερα… σύμφωνα με τον Ζωδιακό Κύκλο… και την Θεά Ήρα, καθώς ο Υδροχόος είναι γνωστός και ως «αστήρ της Ήρας».
Το γράμμα Υ… συμβολίζει επίσης το σταυροδρόμι ή το τρίστρατο κατά την Λαική παράδοση. Τα τρίστρατα στις εσωτερικές παραδόσεις των αρχαίων λαών… έχουν σχέση με τις π – ύλες (περάσματα στην ύλη) δηλαδή… μεταβάσεις … συνείδησης από το ένα επίπεδο στο άλλο, με Θεούς να κρατούν τα κλειδιά… για να ανοίξουν αυτές οι Πύλες, όπως η Εκάτη… η Άρτεμις… η Περσεφόνη που άνοιγε με τα κλειδιά τις τέσσερις εποχές, τα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες. Ο Πλάτωνας… μας αναφέρει στον Γοργία… πως στα τρίστρατα δικάζουν οι Θεοί τους ανθρώπους μετά τον θάνατο, κρατώντας τα κλειδιά των Ουράνιων Πυλών. Εκεί αναμένουν ο Μίνωας, ο Ραδάμανθης και ο Αιακός για να δικάσουν τους νεκρούς και να τους οδηγήσουν ανάλογα με τις πράξεις τους στους δύο δρόμους, σε αυτόν που οδηγεί στα Ηλύσια πεδία και στον άλλο που οδηγεί στα Τάρταρα. Τα τρίστρατα και οι διχάλες έχουν σχέση με τον Θεό Ερμή, τον προστάτη των Φιλοσόφων με το κηρύκειο του, το οποίο συμβολίζει την ζεύξη των αντιθέτων και το οποίο κρατά ως Ψυχοπομπός, επαναφορέας των Ψυχών στην πηγή από την οποία προήλθαν.
Στα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα… η αλληγορία γιά τον «Ηρακλή στο τρίστρατο»…είναι ένα αριστούργημα παραινετικής ρητορικής με πολύ τεράστια απήχηση στην παγκόσμια γραμματεία, είναι ένταγμένη σε μια συζήτηση του Σωκράτη με τον Αρίστιππο από την Κυρήνη και αποτελεί μέρος της επιχειρηματολογίας του πρώτου απέναντι στον άκρατο ήδονισμό του δευτέρου. Η βασική ιδέα της αλληγορίας, δηλαδή η εκλογή ανάμεσα στους δύο δρόμους του καλού και του κακού, απαντά ήδη στον Ησίοδο, «Έργα και Ημέραι», ενώ άλλα στοιχεία της ανιχνεύονται στον Σιμωνίδη και στο σατυρικό δράμα του Σοφοκλή Κρίσις. Στην αλληγορία του Προδίκου ο μυθικός ήρωας παρουσιάζεται ως ένας κοινός θνητός που καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο δύσβατο μονοπάτι της ενάρετης πράξης και στον αδιέξοδο ουσιαστικά δρόμο της εύκολης ζωής. Υπό την εκδοχή αυτή η μορφή του Ηρακλή… θα εμφανιστεί αργότερα στην κυνική και στην στωική γραμματεία, ώστε βάσιμα να υποστηρίζεται ότι οι Ώρες προετοίμασαν την πραγματεία του Αντισθένη για τον Ηρακλή.
Το δισκοπότηρο γενικά… συμβολίζει το ύδωρ – νερό, το οποίο είναι ένα θηλυκό στοιχείο. Το δισκοπότηρο μοιάζει με την μήτρα της γυναίκας και ως εκ τούτου θεωρείται ότι είναι το σύμβολο της αναπαραγωγικής λειτουργίας των θηλέων και της πηγής της ζωής. Πρόκειται για ένα σφαιρικό σύμβολο γονιμότητας, δώρο μιας γυναίκας για κυοφορία και δημιουργία της ζωής.
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
Ioannis Stogiannos / Image by bywahtung from depositphotos.com
