Στο σύνολο των κειμένων που τον 4ο μ.Χ. αιώνα, η επίσημη εκκλησία έδωσε το όνομα “Καινή διαθήκη” υπάρχουν πολλά εδάφια, τα οποία δεν φαίνεται να ταιριάζουν με την νοοτροπία της αγάπης του Χριστού. Αντίθετα έχουν το μισάνθρωπο πνεύμα της νοοτροπίας του τιμωρού θεού των Εβραίων, του Γιαχβέ.
Σε αυτά τα χωρία “πάτησαν” πολλοί λογικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, είτε άθεοι, είτε σκεπτικιστές, είτε ακόμη και Χριστιανοί και ρώτησαν : “Πως γίνεται ο Θεός της αγάπης να μιλάει με τέτοιο τρόπο και να δίνει τέτοιες οδηγίες ; Από τους εκπροσώπους της χριστιανικής εκκλησίας, γράφτηκαν σελίδες επί σελίδων για να δικαιολογήσουν…τα αδικαιολόγητα δίχως να καταφέρουν να πείσουν για την ορθότητα των απαντήσεων τους.
Ένα τέτοιο χωρίο συναντάμε στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο κεφ 19 :27
«Πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου»
Μτφ : «Όμως, τους εχθρούς μου αυτούς που δε θέλησαν να βασιλέψω πάνω τους, οδηγήστε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου».
Στο χωρίο αυτό φαίνεται ο Χριστός μέσω της παραβολής που δίνει, να μιλά για σφαγή όσων δεν τον επιλέγουν, όμως ας θυμηθούμε τι πραγματικά είπε ο Χριστός για το πως να φερόμαστε στους εχθρούς μας :
Ματθ. 5,43 Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη (στην παλιά διαθήκη απο το Γιαχβέ), ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου.
Ματθ. 5,44 Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς.
Αυτό έδειξε και με το ίδιο Του το παράδειγμα ως το τέλος της ζωής Του στον κόσμο αυτό.
Όταν κάποτε οι άνθρωποι κάποιου χωριού δεν θέλησαν να πάει εκεί (ο Χριστός), οι μαθητές του που το έμαθαν ρώτησαν το Χριστό: “Μήπως να πούμε να πέσει φωτιά και να τους κάψει, όπως έκανε ο Ηλίας ;” Ο Χριστός όμως τους επιτίμησε και τους είπε: «Δεν καταλάβατε (ακόμη) τίνος πνεύματος (νοοτροπίας) είστε εσείς ;» «Γιατί ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε, για να καταστρέψει τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά για να τις σώσει». (Κατά Λουκά κεφ 9 : 51-56)
Στο σημείο αυτό ο Χριστός διαχωρίζει την δική του νοοτροπία από εκείνη του μισάνθρωπου Γιαχβέ της παλιάς διαθήκης. Την στιγμή που τον σταύρωναν δε, είπε “Πάτερα, συγχώρεσέ τους, δεν ξέρουν τι κάνουν”. Δε ζήτησε να αφανιστούν, ούτε να κατασφαγούν.
Αυτό που έχει ριζώσει στα μυαλά των νέων κυρίως ανθρώπων, είναι ότι ο Χριστός, ο Θεός μας λέει : “Είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά έτσι και δεν έρθεις μαζί μου…(αλοίμονό σου!). Αυτό δεν ισχύει όμως επ ουδενί λόγω. Η ύπαρξη τέτοιων αντιφατικών εδαφίων μέσα στην Καινή διαθήκη, έχει μια πολύ απλή εξήγηση.
Όπως αποκάλυψε ο Δημοσθένης Λιακόπουλος, τον 4ο μ.Χ αιώνα, συγκεκριμένοι εβραιολάγνοι ιερείς, προερχόμενοι μέσα από τη μαύρη μασονία της Μαύρης Αδελφότητας (Παλιά Τάξη πραγμάτων) ενδεδυμένοι με την προβιά του Χριστιανού, ένωσαν εγκληματικά τα λόγια και τη Νοοτροπία του θεού των Εβραίων, Γιαχβέ, που είναι ο Σατανάς, με αυτή του Ιησού Χριστού, στην ανίερη παν-αίρεση που ονομάστηκε θρησκεία του Εβραιοχριστιανισμού ή αλλιώς ορθοδοξία.
Για να υποστηρίξουν αυτή τη θρησκεία μάλιστα, παρουσίασαν και τα αντίστοιχα κείμενα, τα οποία είτε προήλθαν από παραποιήση παλαιότερων κειμένων αυθεντικών λόγων του Χριστού, είτε κατασκευάστηκαν εκ νέου από τους ίδιους. Σε κάθε περίπτωση αυτό που ετοίμασαν ονομάστηκε “Αγία γραφή” και αποτελούσε μίξη των δύο νοοτροπιών, αυτή του Γιαχβέ και αυτή του Χριστού.
el.gr / Image by Pete Linforth from Pixabay
