Τι είναι η «Εξωγήινη» φιγούρα με Κεφάλι σαν Επτάφωτη Λυχνία των Εβραίων
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο νόησης, δημιουργικής σκέψης και ελεύθερου συνειρμού
Άραγε, τι παρουσιάζει η εικόνα (επάνω) του πετρογλυφικού από την Σιβηρία, ίσως, του 5000 π.Χ.; Είναι ένας εξωγήινος ή είχαν μεγάλη φαντασία αυτοί που σχεδίασαν την φιγούρα; Το παράδοξο, ωστόσο, είναι πως παρουσιάζει μία μεγάλη ομοιότητα με την γνωστή επτάφωτη λυχνία των Εβραίων. Οι υποθέσεις, οι σκέψεις, οι συνειρμοί καθώς και η συγκριτική μελέτη ως προς τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα σε παρόμοιες μορφές άλλων αρχαίων πολιτισμών που θα μπορούσαν να γίνουν πάνω σε αυτά τα δύο αντικείμενα, είναι πάρα πολλές. Στη συνέχεια θα προσεγγίσουμε μερικές.
Διαβάστε επίσης: Αρχαίες φιγούρες μοιάζουν να οδηγούν είδος οχήματος
Σε αυτό το πετρογλυφικό από την Khakassia (Χακασιά) που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Ανατολικής Σιβηρίας, ενδεχομένως βλέπουμε μια επτακέφαλη θεότητα που σχετικά εύκολα θα μπορούσαμε να κάνουμε συνειρμούς με παρόμοια σχέδια άλλων αρχαίων λαών, όπως η Λερναία Ύδρα που σκότωσε ο Ηρακλής, η οποία λέγεται ότι είχε εννέα κεφάλια – αν και ο αριθμός τους ποικίλλει ανάλογα με την παράδοση, τον συγγραφέα που έγραψε γι’ αυτήν και το χρόνο που το έκανε.
Τον αριθμό 7 σε μια σχετικά παρόμοια παράσταση συναντούμε στην Manasa, μια ινδουιστική θεά των φιδιών, η οποία συνήθως εικονογραφείται να είναι προστατευμένη από επτά κόμπρες. Στη μυθολογία των Σουμερίων, επίσης, υπάρχει ένα επτακέφαλο φίδι γνωστό ως Nintaintain που σκότωσε ο σουμερικός ήρωας Νινούρτα. Λόγω αρκετών κοινών σημείων, σε πολύ γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε μια κοινή κληρονομιά και ότι τα φίδια, όπως και οι δράκοι, ήταν οι φύλακες του νερού, όπου ο ήρωας έπρεπε να νικήσει για να ελευθερώσει το νερό και να αποκαταστήσει τη γονιμότητα στη γη. Τι γίνεται, όμως, όταν συναντάμε παρόμοια σύμβολα σε τελείως γεωγραφικά απομακρυσμένες περιοχές, όπου υποτίθεται δεν μπορεί να είχαν επικοινωνία οι αρχαίοι πολιτισμοί; Στη Μέση Αμερική συναντούμε την Chicomecoatl θεά της γονιμότητας της γης, των Αζτέκων της οποίας το όνομα σημαίνει κυριολεκτικά «επτά φίδια».
Διαβάστε επίσης: Αριθμός Επτά. Συμβολικές ερμηνείες και αναφορές
Συνειρμικά και θεωρητικά, καταλήγουμε να έχουμε ένα σύμβολο που πιθανότατα συνδεόταν με το νερό και είχε περίπου την ίδια σημασία στην Ινδία, τη Σουμερία, την αρχαία Ελλάδα, στους Αζτέκους και, ίσως, αλλού, όπως στη Σιβηρία. Η μοναδική εξαίρεση από αυτές τις συγκλίνουσες θεωρίες είναι η Μενορά, γνωστή και ως Επτάφωτη Λυχνία των Εβραίων.
Η επτάφωτη λυχνία, ήταν φωτιστικό σκεύος με επτά λυχνάρια, που αρχικά έκαιγε στα άγια της Σκηνής του Μαρτυρίου, στην έρημο και στη συνέχεια στον Ναό του Σολομώντα. Με τον καιρό έγινε σύμβολο των Ισραηλιτών και της ιουδαϊκής θρησκείας Σύμφωνα με την Πεντάτευχο, στο 25ο κεφάλαιο της Εξόδου (ΚΕ΄ 31-40) ο Θεός απεκάλυψε το σχέδιο της λυχνίας στον Μωυσή. Περιγραφικά έχουμε ένα κεντρικό κάθετο άξονα από τον οποίο φεύγουν αντιδιαμετρικά τρεις και τρεις κλάδοι, σύνολο έξι, οι οποίες καμπυλώνονταν προς τα επάνω ώστε οι κορυφές τους να είναι παράλληλες με το κεντρικό στέλεχος – όπως ακριβώς συμβαίνει και με το πετρογλυφικό της Σιβηρίας, μόνο που σε αυτό εμφανίζονται από κάτω επιπλέον γραμμές, τύπου παιδικής ζωγραφιάς, που παραπέμπουν σε λαιμό, σώμα, δύο χέρια και δύο πόδια.
Διαβάστε επίσης: Η επτάχορδη λύρα του Ερμή και η απόκρυφη μουσική
Πέρα από το σχεδόν πανομοιότυπο σχήμα τους, το πετρογλυφικό της Σιβηρίας και η Επτάφωτη Λυχνία, δεν φαίνεται να έχουν κάποιο κοινό υπόβαθρο, μυθολογικό ή άλλο. Κι όμως, αν τα δούμε ως αποτέλεσμα κάποιου είδους προϊστορικού μινιμαλισμού, δηλαδή την απεικόνιση ενός αντικειμένου αφαιρώντας όλα τα περιττά στοιχεία που το αποτελούν, όπως μια παιδική ζωγραφιά για τον άνθρωπο, τότε έχουμε μπροστά μας ένα δέντρο, το Παγκόσμιο Δέντρο. Στη συγκριτική μυθολογία του 20ου αιώνα, ονομάζεται «axis mundi» και αποτελεί ένα από τα πιο κοινά προϊστορικά σύμβολα που συναντούνται σχεδόν σε όλες τις μυθολογίες του κόσμου: το «axis mundi» ενώνει όλες τις σφαίρες του σύμπαντος. Κατά κανόνα, τα κλαδιά του αντιστοιχούν με τον ουρανό, ο κορμός με τον κάθετο άξονα της Γης, οι ρίζες με τον Κάτω Κόσμο. Θεωρητικά αντιπροσωπεύει «τη σύνδεση μεταξύ του Ουρανού και της Γης» ή αν προτιμάται του «ουρανού με τον άνθρωπο», αφού ο τελευταίος κατοικεί στη Γη και είναι αυτός που ερευνά και ενδιαφέρεται.
Με λίγη φαντασία, όλες οι αρχαίες παραστάσεις που απεικονίζουν πολυκέφαλα μυθολογικά τέρατα, αν τα δούμε στη μινιμαλιστική μορφή τους, καταλήγουν στο ίδιο δέντρο, το «axis mundi». Αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ισχύει, τότε ξεφυτρώνουν νέα ερωτήματα, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας που για κάθε ένα που έκοβε ο Ηρακλής, έβγαιναν άλλα δύο. Αλλά, ας μην το τεντώσω τόσο πολύ. Μία ερμηνεία, ανάμεσα σε πάρα πολλές, για ένα «axis mundi» θα μπορούσε να είναι ένας «τόπος σύνδεσης μεταξύ του ουράνιου και του γήινου βασιλείου», μία «σκάλα που οδηγεί στον ουρανό», μία «πυραμίδα με σκάλες», μια τεράστια ποικιλία συμβολισμών. Και πάλι προκύπτουν ερωτήματα: το ενδιαφέρον των ανθρώπων εκείνων ήταν αστρονομικό; Θρησκευτικό; Πνευματικής αφοσίωσης; Είχαν δει κάτι ή κάποιους στο διάστημα, ή περίμεναν κάποιους να έρθουν από εκεί; Μήπως ήθελαν να ανέβουν και να φτάσουν έξω από τη Γη, σε ένα άλλο «βασίλειο» που ήξεραν ή υπέθεταν ότι υπήρχε; Αλλά και αυτές οι ερωτήσεις είναι μια σειρά από εικασίες διατυπωμένες με ερωτηματικό.
Δυστυχώς, η μη καταγεγραμμένη ιστορία των ανθρώπων κρύβει πολλά μυστικά – με την έννοια ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το νόημα πολλών ευρημάτων. Ωστόσο ένα μεγάλο μέρος αυτής της άγνωστης εποχής εντοπίζεται με χρώματα και ανάγλυφα πάνω σε βράχους και πέτρες, ή μέσα σε σπηλιές. Αρκετά είναι σχεδιασμένα στην ύπαιθρο, στο έδαφος ώστε τα δημιουργήματα να φαίνονται μόνο από ψηλά. Ποιοί τα έφτιαξαν; Για ποιό λόγο; Τι ήθελαν να πουν;
Παρά πολλές αρχαίες παραστάσεις που έχουν βρεθεί παραπέμπουν σε παράξενες ανθρωπόμορφες φιγούρες που, όμως, δεν είναι ασφαλές να τις πούμε ανθρώπινες, αλλά δεν είναι και φρόνιμο να τις χαρακτηρίσουμε εξωγήινες – αν και συχνά χαρακτηρίζονται ως «εξωγήινες», επειδή μοιάζουν να απεικονίζουν κάτι μη ανθρώπινο, παρόλο που είναι εμφανές ότι σχεδιάστηκαν από ανθρώπους.
Η θεωρία των αρχαίων αστροναυτών και οι σύγχρονοι υποστηρικτές των UFOs έχουν την πεποίθηση – και προσπαθούν να την αποδείξουν – πως αυτές οι μορφές θα μπορούσαν να απεικονίζουν πραγματικούς εξωγήινους που κάποτε επισκέφθηκαν την Γη ή ότι είχαν παρεμφερή εικόνα την οποία οι άνθρωποι προσπάθησαν να την μεταφέρουν στις παραστάσεις τους. Μέχρι να αποδειχτεί κάτι από όλα τα παραπάνω ή ωσότου φανεί ένα σωστό μονοπάτι που θα μπορεί να αποδεικνύεται, θα βαδίζουμε στα τυφλά και θα κάνουμε συνειρμούς, σκέψεις και υποθέσεις.
diadrastika
