Αρχαίοι Γίγαντες Θαμμένοι στην Αλάσκα; Φήμες που επίσημα δεν αποδείχτηκαν ποτέ
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Η σκέψη να υπήρξαν γίγαντες στο μακρινό παρελθόν είναι τόσο ελκυστική που σε συνδυασμό με αναφορές από τόσους μύθους σε όλο σχεδόν τον κόσμο, κάνει την ιδέα να μοιάζει πραγματική και να την επιβεβαιώνει. (Διαβάστε επίσης: Το μυστικό της προέλευσης των Γιγάντων) Ωστόσο, επίσημα δεν παρουσιάζονται στοιχεία που να αποδεικνύουν έμπρακτα την ύπαρξή τους. Αντίθετα, υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές – αν όχι χιλιάδες – από μάρτυρες που ισχυρίζονται ότι ξέθαψαν γιγάντια οστά, τα μέτρησαν και τα βρήκαν υπερβολικά μεγάλα και εκτενή για να είναι ανθρώπινα. Μάλιστα, πάρα πολλοί από τους ισχυρισμούς αυτούς έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, ή έχουν αναφερθεί σε εκπομπές και στη συνέχεια αναπαράχθηκαν και σε έντυπα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα με εντυπωσιακές μετρήσεις είναι ένα από το ξένο περιοδικό Nexus Magazine και συντάκτη τον David Hatcher Childress, σύμφωνα με το tapatalk.com:
Ο Ivan T. Sanderson, γνωστός ζωολόγος και συχνός καλεσμένος στο “Tonight Show” του Johnny Carson, στη δεκαετία του 1960, διηγήθηκε κάποτε μια ιστορία για ένα γράμμα που έλαβε σχετικά με έναν μηχανικό που βρισκόταν στο νησί Shemya των Aleutian (μια σχεδόν σταθερή αεροπορική βάση στρατιωτικών ραντάρ των ΗΠΑ) κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ κατασκεύαζαν έναν αεροδιάδρομο, το πλήρωμα έβαλε μπουλντόζες σε μια ομάδα λόφων και ανακάλυψε κάτω από πολλά ιζηματογενή στρώματα αυτό που φαινόταν να είναι ανθρώπινα υπολείμματα. Το ανάχωμα της Αλάσκας ήταν στην πραγματικότητα ένα νεκροταφείο γεμάτο με γιγάντια ανθρώπινα λείψανα, αποτελούμενα από κρανία και μακριά οστά ποδιών. Τα κρανία μετρήθηκαν από 22 έως 24 ίντσες (56 με 61 εκατοστά) από τη βάση μέχρι την κορυφή. Δεδομένου ότι ένα κρανίο σύγχρονου ενήλικα είναι περίπου οκτώ ίντσες (20 εκατοστά), ένα τόσο μεγάλο κρανίο – με μέσο όρο ανατομικής διαφοράς στα 30-40 εκατοστά – θα σήμαινε αναλογικά ένα τεράστιο μέγεθος σε ύψος. Ο Sanderson υποτίθεται ότι προσπάθησε να συγκεντρώσει περαιτέρω αποδείξεις, λαμβάνοντας τελικά μια επιστολή από άλλο μέλος της μονάδας που επιβεβαίωσε την αναφορά. Και οι δύο επιστολές «έδειχναν» ότι το Ίδρυμα Smithsonian είχε συγκεντρώσει τα λείψανα. Αλλά από κει πέρα δεν ακούστηκε τίποτα άλλο.
Διαβάστε επίσης: Κι αν Γίγαντες χιλιάδων ετών ξυπνούν και η ελίτ τους εξαφανίζει;
Την εποχή εκείνη, τέτοιες ιστορίες μπορεί να ήταν εύκολα πιστευτές ή να είχαν μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο, αλλά στις μέρες μας, για τους κυνηγούς της παραπληροφόρησης στο διαδίκτυο, εάν δεν υπάρχουν οι σχετικές χειροπιαστές αποδείξεις με επιστημονική τεκμηρίωση, οι όποιες μαρτυρίες και επιστολές, είναι αμφιβόλου ποιότητας. Επιπλέον, κάποιοι από αυτούς τους οργανισμούς μπορεί, από υπερβολικό ζήλο, να θεωρήσουν μια αναδημοσίευση ως διασπορά ψευδών ειδήσεων κι αυτόν που την ανέβασε, ως απατεώνα. Έτσι, όλο αυτό καταλήγει σε γελιοποίηση, φιάσκο, νεομυθολογία, αστικό θρύλο και σε οτιδήποτε δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από οποιονδήποτε.
Στις σκέψεις πολλών ανθρώπων πλανάται η ιδέα ότι κάποιοι κρύβουν τα ευρήματα των γιγάντων ή ακόμα ότι «πουλημένοι επιστήμονες» τα καταστρέφουν με «άνωθεν» μυστική εντολή. Ούτε αυτή η σκέψη αποδεικνύεται. Ίσως, μάλιστα, αυτή η ιδέα να πηγάζει μέσα από ένα άρθρο της σατιρικής εφημερίδας World News Daily Report ότι το Ινστιτούτο Smithsonian στις αρχές του 1900, έκανε καταστροφές οστών και σκελετών που ανήκαν αποδεδειγμένα σε γίγαντες. Αν και επρόκειτο για μια σατιρική ιστορία φαντασίας, κάποιοι – είτε εσκεμμένα είτε από λάθος – την κυκλοφορούν και διαδίδουν σαν βεβαιότητα, σαν αληθινό γεγονός, σαν πραγματική είδηση – ενώ δεν είναι.
diadrastika / Image by Stefan Keller from Pixabay
