Το γράμμα Ξ… είναι ξέσις (δηλαδή το κτύπημα… αυτό που σείεται.Το γράμμα Ξ… Ξαίνειν, ξέειν (ιδού και ο Ξένιος). Η Ξέσις είναι η κατεργασία του μαλλιού… ώστε να γίνει κατάλληλο για το κλώσιμο.Κατ΄επέκταση λέμε…ότι χτενίζω τα μαλλιά μου με τέτοιο τρόπο… ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερο όγκο, για να είναι πιο φουντωτά.
Οι Πρόγονοί μας την φιλοξενία… την θεωρούσαν μια πράξη Αρετής. Υπήρχε εκείνη την εποχή μια θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Τους ξένους γενικά τους προστάτευε ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως επίσης και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης.
Η φιλοξενία εκείνα τα χρόνια ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα φυσικά από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ένα ειδικό δωμάτιο στον λεγόεμνο…«ξενώνα». Η φιλοξενία είχε μια σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε να συνδέσει άτομα οποιασδήποτε τάξης, ακόμα και απλούς πολίτες… με βασιλιάδες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι στα χρόνια του Ομήρου, σε όποιο σπίτι και εάν πήγαινε κάποιος ξένος…. θα έβρισκε πάντα φιλοξενία. Κάτι τέτοιο φυσικά αφορούσε και όλες τις Πόλεις Κράτη της Ελλάδας, αν και ιδιατέρως οι Θεσσαλοί και οι Αθηναίοι φημίζονταν ειδικά για τα φιλόξενά τους αισθήματα. Ο ξένος βέβαια της εποχής του Ομήρου δεν ήταν τουρίστας… όπως σήμερα…. αλλά αγγελιοφόρος, εξόριστος, ταξιδιώτης.
Η αποδοχή ενός ξένου για φιλοξενία λεγόταν…. «εστιάν» ή «ξενίζειν» ή «ξενοδοχείν». Η πρόσκληση σε γεύμα λεγόταν «επί ξενία καλείν». Ο ξένος μετά από το καθιερωμένο λουτρό, φορούσε τα πολυτελή ενδύματα που του προσέφερε ο οικοδεσπότης και στη συνέχεια καθόταν τιμητικά σε θρόνο. Το γεύμα συνήθως διαρκούσε πολύ, ενώ στη συζήτηση συμμετείχε και η οικοδέσποινα. Ο ξένος… μετά από τα γεύματα έλεγε κάποια ιστορία ή κάποιο ανέκδοτο.
Στην περίπτωση που κάποια ημέρα της φιλοξενίας δεν έτρωγε μαζί με τον ξενοδόχο του, τότε αυτός του έστελνε τρόφιμα στον ξένο του. Ο ξένος με την άφιξή του έκανε ευχές στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε και στην αναχώρηση δεχόταν τα όποια δώρα του πρόσφεραν. Όταν εμφανιζόταν ένας ξένος, ο κύριος του σπιτιού ή ο «ξενοδόχος» ή ο «στεγανόμος» ή ο «εστιοπάμμων» ή ο «ναύκληρος»… τον προσκαλούσε στο σπίτι του και του παρέθετε ένα γεύμα προς τιμή του.
Η λέξις ΞΙΦΟΣ… έχει το γράμμα Ξ… που σείει τον αέρα με το κτύπημά του… το γράμμα Ι… με την κάθετο ακτίνα του… το γράμμα Φ… που φανερώνει το φως…. το γράμμα Ο… στο γήινο χώρο… και το γράμμα Σ… δια παλινδρομικής κίνησης. Οπότε το ΞΙΦΟΣ νοηματικά είναι η γνώση που διασχίζει με την αχτίδα φωτός το γήινο χώρο… δια παλινδρομικής κίνησης και εισχωρεί εις το Νου μας.
Το ΞΙΦΟΣ ως ένα Αλχημικό σύμβολο…. είναι ένα σύμβολο του καθαρισμού. Εδώ στη Γαία βιώνουμε την μεταφορική έννοια του ξίφους… που λειτουργεί ως ένας καθαρμός στην Πνευματική Ψυχή μας. Αυτή η συμβολική δράση είναι ένα μονοπάτι προς τον Αιθέριο και Φωτισμένο Κόσμο… που μας δείχνει την Ελευθερία.
ΞΥΠΝΩ-ΞΥΠΝΗΜΑ-ΞΥΠΝΙΟΣ
Η λέξις ΞΥΠΝΙΟΣ… έχει το γράμμα Ξ… που ξαίνει-ενεργοποιεί… το γράμμα Υ… που υποδέχεται… το γράμμα Π… που είναι το πέρασμα…η Πύλη… το γράμμα Ν… που είναι ο Νους… το γράμμα Ι… που είναι η ακτίνα Φωτός… το γράμμα Ο… πο είναι ο γήινος χώρος… και το γράμμα Σ… που είναι η παλίνδρομη κίνηση. Οπότε ΞΥΠΝΙΟΣ είναι αυτός που ενεργοποιεί τον εγκέφαλό του… όταν υποδέχεται την φωτεινή ενέργεια… μέσα από το πέρασμα της Πύλης… για να διογκωθεί η Νόησις του… με την Ηλιακή Ακτίνα του φωτός… στο εδώ υλικό πεδίο… δια της συνεχόμενης παλινδρομικής κίνησης εσαεί. Οπότε όταν παροτρύνουμε κάποιον να ξυπνήσει… είναι να δει με άλλα μάτια αυτά που συμβάινουν γύρω του… και μέσα του.
ΞΥΠΝΙΟΣ ή ΕΞΥΠΝΟΣ… είναι αυτός που είναι εκτός ύπνου (ΕΞ-ΥΠΝΟΣ).
ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι.)
IOANNIS STOGIANNOS
