Το γράμμα… «Χ» όπως ΔΕΝ μας το Δίδαξε ποτέ Κανείς

Τα όποια αυτά συστήματα… παρουσιάζουν το λεγόμενο μαθηματικό χάος… και είναι «ντετερμινιστικά» και επομένως εύτακτα… υπό μια έννοια. Αυτή λοιπόν η τεχνική χρήση του όρου «χάος» διαφωνεί με την καθομιλουμένη, στην οποία το χάος υποδηλώνει την παντελή έλλειψη τάξης. Όταν λέμε ότι η θεωρία του χάους μελετά ντετερμινιστικά συστήματα, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε το συγγενές πεδίο της φυσικής… που λέγεται Κβαντική θεωρία του Χάους και μελετά τα μη αιτιοκρατικά συστήματα… σύμφωνα με τους νόμους της Κβαντομηχανικής. Κι επειδή τέτοιου είδους αναλύσεις χρειάζεται να γνωρίζουμε τις ανεπτυγμένες θεωρίες των Επιστημών… και στο τέλος θα χαθούμε… θέλω να έχετε στο νου σας… ότι όταν λέμε ΧΑΟΣ… είναι μια κατάσταση διαταραχής.

Η ευαισθησία στις όποιες αρχικές συνθήκες ενός παράγοντα… είναι γνωστή πλέον ως το «φαινόμενο της πεταλούδας»… που μιλάει για μια προβλεψιμότητα… δηλαδή μας λεγει ότι… το όποιο χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας… ας πούμε στην Αργεντινή, μπορεί τελικά να προκαλέσει έναν τυφώνα στο Τέξας;… είναι το ερώτημα που τίθεται αρχικά… δηλαδή το χτύπημα των φτερών της πεταλούδας… είναι αυτό που αντιπροσωπεύει μια μικρή αλλαγή στην αρχική κατάσταση του όποιου συστήματος, η οποία προκαλεί μια αλυσίδα γεγονότων…. που οδηγούν όμως σε μεγάλης κλίμακας φαινόμενα. Τελικά εάν δεν είχε χτυπήσει τα φτερά της η πεταλούδα… η τροχιά του συστήματος θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική….! Δηλαδή έχουμε μια συνέπεια της ευαισθησίας… στις αρχικές συνθήκες κι ότι και εάν αρχίσουμε… με μόνο μια πεπερασμένη ποσότητα πληροφοριών σχετικά με το σύστημα (όπως ακριβώς γίνεται συνήθως και στην πράξη), τότε… πέρα από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, το οποίο σύστημα δεν θα είναι πια προβλέψιμο. Αυτό γνωρίζουμε ότι είναι πλέον οικείο στην πρόβλεψη π.χ. του καιρού, η οποία είναι γενικώς δυνατή μόνο όμως περίπου για μια εβδομάδα πριν. Επειδή αυτή η κατάσταση παρουσιάζεται χαοτικά… κι έχει σημασία ο ελκυστής και ο ελκυόμενος και μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο να ειπωθεί από τα όποια δεδομένα εάν μία φυσική ή άλλη διαδικασία που παρατηρείται… είναι τυχαία ή χαοτική, διότι στην πράξη οι χρονοσειρές δεν αποτελούνται από καθαρό «σήμα». Πάντα θα υπάρχει κάποια μορφή διαβρωτικού θορύβου, ακόμη κι αν αυτό είναι αποτέλεσμα στρογγυλοποίησης ή σφάλματος αποκοπής. Έτσι, οποιαδήποτε πραγματική χρονοσειρά, ακόμη και αν είναι ως επί το πλείστον ντετερμινιστική, θα περιέχει κάποια τυχαιότητα.

Η λέξις ΧΕΙΜΩΝ… έχει το γράμμα Χ… που δηλώνει τη χαοτική κατάσταση διαταραχής…. το γράμμα Ε…. που δηλώνει την Έλευση της ενέργειας…. το γράμμα Ι… που δηλώνει την κάθετη προσέγγιση της Ακτίνας…. το γράμμα Μ…. μας δηλώνει την ορατη συμπύκνωση της ακτινοβολίας… το γράμμα Ω…. που δηλώνει τον Ωράνιο χώρο… και τέλος το γράμμα Ν…. τη δόνηση του Νου (νόησις). Έτσι ο ΧΕΙΜΩΝ… είναι μια κατάσταση που εκφράζεται ως χαοτική (ως μία διαταραχή) και ελαύνει η ενέργεια καθέτως δια της ακτινοβολίας και με συγκεκριμμένη συμπύκνωση… από τον Μέγιστο Ουράνιο χώρο (Συν Παν), ώστε να δηλωθεί η Νόησις. Στον ορφικό Ύμνο του Ηλίου…. μας προσδιορίζεται επακριβώς ο αριθμός των τεσσάρων «ωρών»… δηλαδή….των 4ων ΕΠΟΧΩΝ του ΕΤΟΥΣ…. με το τέθριππο άρμα….όπου το οδηγεί ο ίδιος ΗΛΙΟΣ… μ’ ένα μαστίγιο… παρότι και οι τέσσερις εποχές δεν αναφέρονται…. όμως αναφέρονται εις τα ενδότερα αόρατα εκείνα πεδία…. όπου κινείται η ΨΥΧΗ μας.

Οι εποχές του έτους…. έχουν σχέση με τη Νύκτα…. εκ του σκότους/Λήθης/Λητώς… μητέρα της Αρτέμιδος/ημίφωτος…. καθώς επίσης και του Απόλλωνος/Φωτός. Οπότε προβάλλουν οι αντίστοιχες 4 εποχές ως: ΧΕΙΜΩΝ-ΕΑΡ-ΘΕΡΟΣ-ΜΕΤΟΠΩΡΟΝ.

Α). Ο Χειμώνας… γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση φωτός… που έχει ως αποτέλεσμα την έλευση του Χειμώνος…. που αντιστοιχεί στην χειμερία νάρκη του όφεως… δηλαδή αλληγορικά… ο Χειμώνας… δια του Σκότους…. αναφέρεται στην ανάπαυση της Ψυχής μας… η οποία όμως δεν επιθυμεί να συμμετέχει στα δρώμενα… αλλά διανύει την εποχή της αφομοίωσης των εμπειριών του προηγηθέντος Κύκλου…. οπότε αφορά στην μείωση της ψυχονοητικής κινητικότητας των όντων…. λόγω της μείωσης του Φωτός. Η μειωμένη αυτή κινητικότητα των όντων…. συμβολίζει την μείωση των δονήσεων της Φύσεως…. η οποία εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρόνο… δια των ήχων και των χρωμάτων… εις το χωροχρόνο κατά τον Χειμώνα… οπότε η Χιών… κι από τη λέξη αυτή… μας δίνει το ΛΕΥΚΟ άχρωμο του χιονιού…. όπου αλληγορικά σημαίνει… και τη μείωση της χρωματικής κλίμακας και συγχρόνως την ανυπαρξία της μνήμης.

Η ιδιότητα του Χειμώνα… έχει να κάμει με την γενικώς μειωμένη λειτουργία του οργανισμού μας… οπότε και τα νεαρότερα άτομα σε ηλικία…. θα έχουν ασφαλώς και μικρότερες νοητικές ικανότητες… λόγω της έλλειψης των χωροχρονικών εμπειριών ζωής στο εδώ φυσικό μας πεδίο… οπότε και έχουν την μειωμένη ικανότητα διάκρισης στο Νοητό πεδίο…. οπότε τέτοιου είδους μαθήματα, όπως αυτά… θα τους κάνουν καλό για την προσωπική τους εξέλιξη.

Β). Το Έαρ… γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει αυξανόμενο Φως… όπου η Ψυχή μας αντιλαμβάνεται την επί της Γαίας έλευση των ακτίνων του Ήλιου… δια της αναγεννητικής ορμής του έαρος… όπου η εαρινή αφύπνιση είναι ακριβώς η ανέλκυση των αναμνήσεων από το λήθαργο της χειμερίας νάρκης… όπου από το Ατομικό Ασυνείδητο η Ψυχή μας… ανέρχεται στο επίπεδο της Υποσυνειδήσεως. Αυτός ο αέρας… της Ψυχής μας αναγεννάει… έτοιμοι να υποδεχτούμε το Θέρος.

Γ). Το Θέρος … γνωρίζουμε ήδη ότι έχουμε πλήρη θέαση του Φωτός… όπου η Αυτοσυνείδηση είναι μία αναρρίχηση στο Δένδρο της Ζωής…. όπου το Έαρ μεταβάλλεται σε ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ… κατά το θέρος… όπου ο Έρως του θείου Όντος…. με την αύξηση του Φωτός και της θερμότητας καθίσταται δι΄ ημάς:

Οπότε ανακεφαλαιώνοντας τις τρεις εποχές έχουμε αντίστοιχα:

Ο Χειμώνας της Ψυχής μας….. είναι το ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.

Το Έαρ της Ψυχής μας…. είναι το ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και

Το Θέρος της Ψυχής μας…. είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Δ). Το Μετόπωρον…. δηλαδή το Φθινόπωρον…. οι οπώρες ωριμάζουν μετά το χρόνο αυτό… που φθάνει στο τέλος του Κύκλου… αλλά η τελείωση αυτή δεν σημαίνει την εξαφάνιση και εκμηδένιση της Ψυχής… διότι αυτή την εποχή έχουμε την ανάπτυξη της ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ… ως τέταρτης και τελευταίας εποχής της εξατομικευμένης και Αυτοσυνειδήτου Ψυχής… καθώς τα έμφρονα-έλλογα όντα… φθάνουν τελικώς σε ωρίμανση καρπών…του βίου τους… όπου η Ψυχή… όμοια με τον καρπό των δέντρων…. με οπώραν… φθάνει στην πλήρη ωριμότητα της και επιστρέφει στη Γαία.

Το Μετόπωρον (Μετ + όπωρον)… είναι η εποχή της προσφοράς των καρπών του βίου μας… στους άλλους… που μας προσφέρθηκαν από το ΘΕΙΟΝ ΕΝ. Έτσι η Ψυχή μας… από την εσωτερική της πνοή… προσφέρει στο εξωτερικό πεδίο τους καρπούς της Γνώσης… έχουσα επιστρέψει εκ του Δέντρου της Γαίας… όμοια με το Μετοπωρικό καρπό… ώριμος και μεστής Σοφίας.

Οπότε… με την εκ νέου ελεύσεως του Χειμώνα… θα ξαναέρθει η μείωση του Φωτός…. και των Ήχων στο χωροχρόνο… προετοιμάζοντας την ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ… ΤΩΝ ΩΡΩΝ (ΕΠΟΧΩΝ)… ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ.

Με λίγα λόγια… λόγω της Χειμέριας νάρκης… δια της μείωσης των ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ… η Ψυχή μας αναπαύεται… διότι ακριβώς στην αόρατο πραγματικότητα του Χειμώνα… τα χρώματα και οι ήχοι… μειώνουν τις δονήσεις τους. Στη συνέχεια θερμαινόμενη κατά το Έαρ… εκ της πρώτης ερωτικής επαφής με τις ακτίνες του Ήλιου… δηλαδή της Γνώσεως… σφοδρά επιθυμεί η Ψυχή να ανυψωθεί δια του ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ… στα πεδία της ΣΟΦΙΑΣ του ΦΩΤΟΣ… αφού ανέρχεται με μεγάλη προσπάθεια… έρπουσα στο Δένδρο και αποκτά τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της μοναδικότητος της Ουσίας της… κι ενώ είναι ψηλά…. και πλησίον των ακτίνων του Ήλιου… είναι όμως εφαπτόμενη του Δένδρου της Ζωής… με όλο της το σώμα… και είναι μόνη. Έτσι με αυτόβουλη κίνηση η Ψυχή μας… εγκαταλείπει τους ομοίους της… και δράει χωρίς εξαρτήσεις των «άλλων»…. απαλλαγμένη της κυριαρχίας πάσης φύσεως τεράτων… οπότε από ψηλά… από το Δένδρο… ορεί τον ΟΥΡΑΝΙΟ ΘΟΛΟ και αποκτά ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πράξεών της… δια της ΕΝ-Θ-ΥΜΗΣΕΩΣ/Μυήσεως… και καθώς είναι μόνη επάνω στο Δένδρο… όπου το γνωρίζει αυτό… και έχοντας επιλέξει την ΑΡΕΤΗ… βρίσκει τα ΧΡΥΣΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ… τα οποία φυλάσσονται… ημέρες και νύκτες υπό του Δράκοντος Όφεως. Το στήριγμα της Ψυχής είναι το ίδιο το Δένδρο της Ζωής… έχοντας πλέον τους ώριμους καρπούς… οπώρας του Μετοπώρου (Φθινοπώρου)… και θα τα μοιρασθεί μόνο με άξιους… όταν ξανά επιστρέψει στη Γαία… με ορθή την σπονδυλική στήλη… έχοντας την Ηλιακή Φώτιση των Χρυσών Μήλων… όπου θα τα ξανά επιστρέψει πίσω στο Δένδρο της Ζωής… αφού τα έχει δανειστεί.

Έτσι οι 4 εποχές της Ψυχής…. αλληγορικά τις βλέπουμε και στον μύθο του Σπηλαίου…. στην Πολιτεία του Πλάτωνα…όπου αντίστοιχα έχουμε:

Α). ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Οι δεσμώτες εντός του Σπηλαίου βρίσκονται σε χειμερία νάρκη του όφεως εντός της Γαίας.

Β). ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Ο δεσμώτης που βίαια ανασύρθηκε και βρέθηκε εκτός Σπηλαίου….κάνει την πρώτη επαφή με τις ακτίνες του Ήλιου….την εποχή του Έαρος και η εμφάνιση του όφεως/δεσμώτου επί της Γαίας.

Γ). ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Ο ανηφορικός δρόμος τον οποίο θα ακολουθήσει ο απελευθερωμένος πλέον δεσμώτης και η πρώτη επαφή με το πραγματικό ΦΩΣ….του ΗΛΙΟΥ…είναι η κατάσταση του έρποντος επί του Δένδρου….όφεως κατά το θέρος.

Δ). ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Η επιστροφή…..πίσω του κάθε «ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ»…εις το ΣΠΗΛΑΙΟΝ….της εδώ Ύπαρξης μας….με την ενδεχόμενη δολοφονία του…..είναι η επιστροφή του Όφεως….στη Γαία…την εποχή του Μετοπώρου….και ο ενδεχόμενος θάνατός του….αλληγορεί στον ενταφιασμό των καρπών.

Για να τα κατανοήσετε όλα αυτά… θέλετε τον χρόνο σας. Η λέξις ΧΡΟΝΟΣ… έχει το γράμμα Χ… που δηλώνει τη χαοτική κατάσταση… το γράμμα Ρ… που δηλώνει τη ροή… το γράμμα Ο… που δηλώνει το γήινο χώρο… το γράμμα Ν…. που δηλώνει το Νου…. πάλι το γράμμα Ο… που δηλώνει τον εσώτερο οίκο… δηλαδή τον Εαυτό μας… και το γράμμα Σ… που δηλώνει την συνεχή παλίνδρομη κίνηση. Οπότε ο ΧΡΟΝΟΣ… και η συνοδός του η Ανάγκη… περιελίσσονται γύρω από το Κοσμικό Αυγό και το έσπασαν τελικά για να σχηματισθεί το «ταξινομημένο» ΣυΝ/ΠαΝ (Γη – Ουρανός – Θάλασσα).

Ο Χρόνος εννοείται ως μία ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης γεγονότων-καταστάσεων και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο. Γενικά θα λέγαμε ότι Χρόνος χαρακτηρίζεται… η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρελθόν στο μέλλον… και αυτό αντιλαμβανόμαστε εμείς εδώ… στο Γηινο επίπεδο. Κάθε φυσικό φαινόμενο π.χ. μια πτώση αντικειμένου στο έδαφος… εξελίσσεται στην έννοια της ορισμένης χρονικής περιόδου. Όμως ο χρόνος είναι τριαδικός …τρία σε ένα μαζί και ταυτόχρονα. Εμείς εδώ στο γήινο χώρο έχουμε την εντύπωση… ότι αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο διαρκώς…. αλλά όμως στην πραγματικότητα, τον αντιλαμβανόμαστε μόνο κατά κάποια διαστήματα. Δηλαδή… ανάμεσα σε δύο αντιληπτές στιγμές… υπάρχει πάντα μία μη αντιληπτή στιγμή. Όταν βλέπουμε π.χ. κινηματογράφο…. και βλέπουμε την ταινία και βλέπουμε μόνον 24 εικόνες ανά δευτερόλεπτο… η 25η πλέον δε γίνεται αντιληπτή από εμάς και δεν ξεπερνάει το κατώφλι της συνείδησης. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και πολλοί διαφημιστές…. λόγω κέρδους φυσικά…. χρησιμοποιούν αυτού του είδους τις εικόνες… για να μας επηρεάσουν δείχνοντας μας έτσι… ότι αυτό που «δεν ξεπερνά το κατώφλι της συνείδησής» μας… είναι προσιτό στην μνήμη μας.

Υπάρχει μία διακριτή διαφορά… ώστε να καταλάβουμε τι συμβαίνει με το χρόνο. Εάν κάποιος άλλος αντιληφθεί έναν χρόνο… ο οποίος δεν υπάρχει για εμάς και αντιστρόφως… και μπορείτε εσείς να σχηματίσετε μια άποψη ας πούμε για το ηλεκτρικό φως…. όπου αυτό σβήνει και ανάβει 50 φορές ανά δευτερόλεπτο, όμως εσείς τελικά βλέπετε ένα φως συνεχόμενο, όταν αυτό σβήνει και δεν το γνωρίζετε. Τώρα φανταστείτε κάποιον άλλον… ο οποίος μπορεί να βλέπει το φως στις φάσεις… όπου αυτό είναι σβηστό δηλαδή… θα έβλεπε τα πάντα στο σκοτάδι… ενώ εσείς, βλέπετε τα πάντα στο φως. Δεν θα βλέπατε λοιπόν αυτό που βλέπει αυτός… εφόσον δεν βλέπετε το ίδιο πράγμα συγχρόνως. Εντούτοις όμως βλέπετε ακριβώς την ίδια πραγματικότητα. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε… ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες, η μια η οποία βλέπει στο φως και η άλλη στο σκότος. Έτσι είναι και ο Χρόνος… ακριβώς ένα παρόμοιο φαινόμενο. Τον χρόνο τον αντιλαμβανόμαστε κατά διαστήματα. Και υπάρχουν όμως και άλλες πραγματικότητες… οι οποίες αντιλαμβάνονται αυτόν τον χρόνο κατά διαστήματα, αλλά όχι συγχρόνως, απλά παρεμβάλλεται. Αυτό σημαίνει… ότι εμείς βλέπουμε τα ίδια πράγματα, αλλά όχι την ίδια στιγμή. Μπορούμε λοιπόν τώρα να φανταστούμε επίσης ότι σε αυτούς τους χρόνους που δεν αντιλαμβανόμαστε, υπάρχει η δυνατότητα να αντιληφθούμε αυτόν τον χρόνο με τρόπο εντελώς διαφορετικό, δηλαδή… ότι ένα δευτερόλεπτο γίνεται δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα. Και ότι θα είχαμε τον χρόνο να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα… ενώ στον δικό μας χρόνο, δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Οπότε εάν φανταστούμε και μπορούμε να απουσιάσουμαι σε αυτούς τους μη αντιληπτούς χρόνους για να κάνουμε θαυμάσια πράγματα κι έπειτα να επιστρέψουμε ενώ δεν ξέρουμε καν ότι δεν φύγαμε…. είναι μια σκέτη τρέλα…! Θα λαμβάνατε έτσι… την ουσιώδη γνώση ενός βιωμένου μέλλοντος, το οποίο όμως δεν είχε τον χρόνο να εμφανιστεί στην πραγματικότητά σας. Θα κατείχατε λοιπόν τότε μια επιπλέον μνήμη σμιλεμένη σε έναν χρόνο εντελώς μη αντιληπτό. Έτσι εκείνη τη στιγμή, οι σκέψεις σας… εξαρτώνται επίσης από αυτό το ταξίδι εκτός χρόνου, το οποίο μεταβάλλει τις σκέψεις σας… έτσι ώστε αυτές να εξαρτώνται επίσης από έναν μη αντιληπτό χρόνο μέσα στον οποίο ζείτε κι εσείς. Αυτή η πραγματικότητα ότι ο χρόνος διαχωρίζεται σε χρόνους αντιληπτούς και σε χρόνους μη αντιληπτούς… είναι σκέτη τρέλα… διότι ζούμε στους αντιληπτούς χρόνους, αλλά ζούμε επίσης και στους ασύλληπτους χρόνους, μόνο που επειδή πιστεύουμε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τον μη αντιληπτό χρόνο, τον αγνοούμε. Και αγνοούμε εντελώς ότι ταξιδεύουμε σε έναν χρόνο… ο οποίος δεν έχει τον χρόνο… να εμφανιστεί στον δικό μας χρόνο. Για να κατανοήσουμε ακριβώς τις τρεις αυτές πραγματικότητες (παρελθόν-παρόν, μέλλον) ας υποθέσουμε ότι ο χρονικός διπλασιασμός (του χρόνου) παρουσιάζεται σε κύκλους , όπου μας επιτρέπεται να υπολογίσουμε αυτούς τους κύκλους. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, διακρίνονται από έναν μοναδικό αρχικό χρόνο σε 12 περιόδους των 2.070 ετών, που συνθέτουν το συνολικό κύκλο των 24. 840 ετών. Ο κύκλος λοιπόν έχει μια μεταβατική περίοδο 1.080 χρόνων (δηλαδή 9 x 12) και διαρκεί έτσι 25. 920 χρόνια. Αυτό φαίνεται ότι αντιστοιχεί στην μετάπτωση των ισημεριών, που παρατηρήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ποτέ δεν εξηγήθηκε. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε, ότι αυτός ο χρονικός διαχωρισμός, ισούται με 100 περιστροφές του Πλούτωνα γύρω από τον Ήλιο. Οι αρχαίοι ΠΡΟΓΟΝΟΙ μας καθόριζαν τις 12 περιόδους χρησιμοποιώντας τους 12 αστερισμούς, στον ορίζοντα της Γήινης εκλειπτικής. Τώρα στο ότι οι στιγμιαίες ανταλλαγές πληροφοριών στα χρονικά ανοίγματα χρησιμοποιούσαν 12 κλειστές διαδρομές πληροφοριών, που έχουν δωδεκαεδρική συμμετρία (12 πεντάγωνες επιφάνειες) συμβαίνει κι αυτές να είναι συνδεδεμένες σε ζεύγη, όπως και οι κινήσεις των πλανητών μας στο ηλιακό μας σύστημα που στην ουσία ανοίγουν αυτές τις διαδρομές.

Το ξέρω ότι είναι λιγο δύσκολο να αντιληφθούμε την όλη κατάσταση… διότι υπάρχει στην πραγματικότητα, μια διαδοχή αντιληπτών στιγμών… διαχωρισμένες από στιγμές μη αντιληπτές… όπου εγώ κατασκευάζω για τον εαυτό μου… μελλοντικές δυνατότητες. Αυτό λοιπόν το μέλλον είναι στιγμιαίο στον παρόντα χρόνο μου… όπου τον απομνημονεύω. Αλλά εάν όμως απομνημονεύσω ένα μέλλον με τρόπο στιγμιαίο, αυτό γίνεται μια ανάμνηση… άρα παρελθόν. Τελικά το παρελθόν, δηλαδή… η μνήμη μου, δεν θα ήταν παρά μέλλον και η παρούσα στιγμή μου δεν θα ήταν παρά η επίπτωση αυτής της μνήμης… η οποία με ωθεί προς άλλες σκέψεις… οι οποίες θέτουν σε λειτουργία ένα μέλλον, το οποίο θέτει σε λειτουργία άλλες μνήμες… οι οποίες θέτουν σε λειτουργία άλλες σκέψεις… οι οποίες θέτουν σε λειτουργία ένα μέλλον… το οποίο θέτει σε λειτουργία άλλες μνήμες…!

Ως επιστήμη έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχουν τρία όρια ταχυτήτων, η ταχύτητα του φωτός 300.000 km/sec, στο παρόν [ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΡΟΝ], και δύο άλλες πολύ μεγαλύτερες, εκ των οποίων η ταχύτερη είναι του μέλλοντος 2.850.000 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Η ταχύτητα αυτή πληροφόρησης, που ισχύει για το ηλιακό μας σύστημα είναι η ταχύτητα του φωτός, μεταξύ των ηλιακών συστημάτων πολύ μεγαλύτερη και επίσης μεταξύ γαλαξιών η ταχύτητα είναι 2.850.000 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Μετά όμως και τον υπολογισμό των τριών αυτών ταχυτήτων, όπως ξέρουμε αναπτύχθηκε το θεώρημα των τριών ενεργειών (υπεύθυνων του φαινομένου), που αποδεικνύει την ύπαρξη αντι-βαρυτικής ενέργειας (66,6%) συνδεδεμένης με την βαρυτική ενέργεια (33,3%), που ολοκληρώνει την ανταλλαγή ενέργειας ( 0,01%). Ποιος ξέρει…ίσως, το «διττό» μας σώμα, να ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα μεταξύ των τριών χρόνων, ερευνώντας….. για ζωτικές πληροφορίες. Η τεράστια επιτάχυνση των χρονικών στιγμών σε αυτό που αποκαλούμε μέλλον, επιτρέπει στον «διττό» εαυτό μας να ελέγξει τις επιπτώσεις των πράξεων μας, πριν καν τις ζήσουμε στο παρόν μας, όπως ακριβώς κάνουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές …και προβλέπουν την κακοκαιρία, πριν αυτή φτάσει σε εμάς. Στην αργή ροή λοιπόν , που εμείς ονομάζουμε Παρελθόν, ίσως να υπάρχει η [Πληροφορία]=(Πλήρης φορά) σύνθεσης για όλα αυτά που είναι αρμονικά για μας, ενώ στην τάχιστη ροή, που ονομάζουμε Μέλλον, παρατηρεί τις επιπτώσεις των πράξεων και σκέψεων μας.

Τελικά η ζωή μου δεν είναι παρά μια διαδοχή μελλοντικών καταστάσεων οι οποίες μετατρέπονται στιγμιαία σε παρελθόντα… όπου το παρόν δεν υπάρχει πια. Αυτό το παρόν δεν είναι παρά η υλοποίηση ενός μέλλοντος που σχεδιάζω ενστικτωδώς ή διαισθητικά πριν το ζήσω. Θα υλοποιούσα απλά ένα μέλλον που δημιουργώ σε έναν μη αντιληπτό χρόνο και που απομνημονεύω… ανάλογα με το αν μου αρέσει ή όχι: το υλοποιώ αν μου αρέσει, το απομνημονεύω για να μην το υλοποιήσω αν δεν μου αρέσει… και καθώς αυτή η απομνημόνευση είναι στιγμιαία, αποκομίζω καινούρια ένστικτα, καινούριες διαισθήσεις, πράγμα το οποίο σημαίνει επίσης ότι όλες μου οι σκέψεις είναι αποτέλεσμα αυτής της μηχανικής. Οπότε ίσως αντιλαμβάνεστε λοιπόν… τις πιθανές επιπτώσεις στη ζωή μας… όπου αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να ελέγξουμε το μέλλον μας…! Τι σας γράφω τώρα….! Αυτό φοβούνται αυτοί που επιθυμούν να κυριαρχήσουν στα μυαλά μας… το καταλάβατε; Έτσι από τη στιγμή που θεωρούμε ότι πρόκειται για έναν παγκόσμιο νόμο, η ζωή μου εδώ στη Γαία βασίζεται σ’ αυτόν τον νόμο και η ζωή μου… μου εμφανίζεται ως η δημιουργία ενός δυναμικού… που θα ανακτήσω με το θάνατό μου. Βλέπετε ότι όλο αυτό πάει πολύ μακριά εφόσον αυτό σημαίνει ότι για να ζω καλά… θα έπρεπε να είμαι συγχρόνως εκείνος ο οποίος θέτει την ερώτηση και εκείνος ο οποίος απαντάει σε αυτήν σε έναν επιταχυνόμενο χρόνο στον οποίο ζω για να οργανώσω ένα δυναμικό, αυτό το δυναμικό όντας τελικά η απάντηση στην ερώτηση που έθεσα στον εαυτό μου πριν ζήσω, δηλαδή πριν γεννηθώ…! Σας έβαλα δύσκολα…! Όταν οι Πρόγονοί μας έλεγαν: «Το να γεννιέσαι είναι να πεθαίνεις και το να πεθαίνεις είναι να γεννιέσαι», ήθελαν ακριβώς να μας πουν… ότι βρισκόμαστε στη Γαία για να τακτοποιήσουμε δυνατότητες…! Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι όλοι εν δυνάμει έχουμε και μπορούμε να προβλέψουμε, είμαστε δηλαδή όλοι ικανοί να προβλέψουμε το μέλλον. Αλλά το μέλλον που βλέπουμε δεν είναι παρά μια δυνατότητα. Αυτό σημαίνει ότι αν αλλάξω, αλλάζω τη δυνατότητα. Γι’ αυτό μας βάζουν και τους Προφήτες… κλπ ώστε να πάμε στο δικό τους δρόμο…ως μια μάζα για να μας ελέγχουν.. τόσο απλά. Οπότε όποιος ακούει Προφήτες, Μελλοντολόγους κλπ και τέτοιες μαλακίες… παίζει το παιχνίδι τους…! Η αποστολή ενός καλού οραματιστή ανθρώπου… ο οποίος γνωρίζει το Νόμο, είναι να αντιλαμβάνεται σαφώς έναν κίνδυνο… ούτως ώστε να τον σβήσει, με τρόπο που να βλέπει κινδύνους… οι οποίοι δεν θα υπάρξουν ποτέ. Μπορώ να κάνω το ίδιο: βλέπω δηλαδή… μια καταστροφή η οποία κατασκευάστηκε, κάνω τα πάντα για να μην συμβεί. Αυτό έκαμα κι εγώ… στον Ταύγετο… για όσους ξέρουν… αυτά που πρέπει να ξέρουν… κι έβαλα ένα μικρό λιθαράκι…. για τον Πλανήτη Γαία… !