Το Γράμμα Ψι, όπως Δεν μας το Δίδαξε Ποτέ Κανείς
περιεχόμενο νόησης, δημιουργικής σκέψης και ελεύθερου συνειρμού
Το γράμμα Ψ…. είναι το πυρ σε έσω χώρο και συμβολίζει την τρίαινα του Ποσειδώνος η οποία έχει το κάτω μέρος της που είναι η γη… δηλαδή γειώνεται το κοντάρι…. και τα τρία επάνω άγκιστρα… από αριστερά είναι το ύδωρ…. δεξιά ο αήρ… και στη μέση το Πύρ.
Διαβάστε επίσης: Μαθήματα ελληνικής γλώσσης. Όλο το Αλφάβητο, έτσι όπως δεν μας τα δίδαξε ποτέ κανείς
Ο Θεός Ποσειδών είχε την τρίαινα του… που ήταν ένα ισχυρό όπλο… που τιθάσευε τις 4 αυτές ενέργειες και με αυτή σήκωνε τα τεράστια κύματα και τράνταζε ταυτόχρονα όλη τη γη. Ήταν λοιπόν ο θεός ενοσίχθων, ο εννοσίγαιος και σχετίζονταν με τις χθόνιες θεότητες του Κάτω Κόσμου. Με την ιδιότητα του αυτή τιμόταν σε μερικά από τα πιο σπουδαία ιερά του στην Αρκαδία, στο Ταίναρον και την Ερμιόνη.
Απέδιδαν έτσι στον Ποσειδώνα τους σεισμούς της γης. Επίσης ο Ποσειδώνας ήταν θεός γαιήοχος… δηλαδή… στήριζε τη γη, όπως ο Άτλαντας… στήριζε τον Ουρανό. Η κυριαρχία λοιπόν του στη Γαία… δηλώνεται τόσο από το όνομά του, που προέρχεται από το πόσις… δηλαδή αφέντης, κύριος και δάων ή δη (γη). Έτσι και για τα προσωνύμια που του αποδίδονται, καθώς και αυτά που αναφέρονται στη ιδιότητά του να δημιουργεί δηλαδή… σεισμούς όπως: Ενοσίχθων, Εννοσίγαιος (από το ένοσις = σεισμός, κίνηση και γαία, δηλαδή… αυτός που κινεί ή ταράζει την γη) αλλά και Μοχλευτήρ, Σεισίχθων, Δαμασίχθων.
O Θεός Ποσειδών… ήταν ένας από τους επιστάτες του χρησμού στους Δελφούς…. προτού να καν τους αναλάβει ο θεός Απόλλων. Ο Ποσειδών… συμβολίζει την αέναη κίνηση και τη ρευστότητα… όπως ακριβώς είναι η φύση του υγρού στοιχείου και κατ’ επέκταση τον κόσμο των συναισθημάτων.
Κι αυτό διότι τα συναισθήματά μας… δεν βρίσκονται ποτέ σε μια μόνιμη κατάσταση… αλλά μεταβάλλονται ανάλογα με τις συνθήκες και το περιβάλλον που ζούμε. Δεν είναι τυχαίο… ότι οι ψυχικές νόσοι αποδίδονταν στον μεγάλο αυτό Θεό που λέγεται ΠΟΣΕΙΔΩΝ… που κινεί τα ανθρώπινα συναισθήματα με την τρίαινά του.
Ο Ποσειδών αποτελεί τη νοήμονα θεική πνοή… το Ουράνιο Πνεύμα και τη Θέληση.
ΓΗ///ΥΔΩΡ-ΠΥΡ-ΑΗΡ
Έτσι από τότε κρατάει συνέχεια την Τρίαινα και μ’ αυτήν άλλοτε ανακατεύει την θάλασσα, δημιουργώντας μεγάλα και τεράστια κύματα και φοβερές τρικυμίες, ενώ άλλοτε την γαληνεύει… λαδάκι. Γι’ αυτό και προσφωνείται και ως Ποντομέδων δηλαδή… από το πόντος και μέδω = κυβερνώ, ως Αλίδουπος…από το αλς και δούπος= κρότος, βουητό, ως Βαρύκτυπος, ως Κυμοθαλής, ως Κοσμοσείτης. Επίσης από την ένωσή του με τη Μέδουσα… βγήκε το φτερωτό άλογο ο Πήγασος. Η σχέση του Θεού Ποσειδώνος με τον ίππο… φαίνεται ακόμα και στον μύθο του διαγωνισμού με την Θεά Αθηνά για την πολιουχία των Αθηνών…. όταν κτύπησε με την Τρίαινά του τον βράχο και ξεπήδησε ένα άτι και ανέβλυσε αλμυρό νερό.
Ο Θεός Ποσειδών…. είναι πολύ σκληρός όταν θέλει να τιμωρήσει όσους ασεβούν, όμως από την άλλη μεριά παραστέκεται σε όσους τον έχουν την ανάγκη. Κι αυτό αποδεικνύεται αφενός από την συμμετοχή του στον Τρωϊκό Πόλεμο, όπου τάχθηκε στο πλευρό των Αχαιών… για να εκδικηθεί τον Λαομέδοντα για την συμπεριφορά του απέναντί του, καθώς και στον κατατρεγμό του Οδυσσέως… όχι μόνον επειδή τύφλωσε τον γιο του Πολύφημο, αλλά κυρίως για την αλαζονεία του απέναντι στον Θεό, αφετέρου δε από την βοήθεια που προσέφερε στην ετοιμόγεννη Λητώ και στην Ιώ, που πέρασε το Ιόνιο πέλαγος… το οποίο είχε προηγουμένως γαληνέψει ο Θεός για να μπορέσει εκείνη να το διασχίσει.
Αυτό μας υποδηλώνει μια διττή φύση, όπως ακριβώς είναι και η ιδιότητα των υδάτων δηλαδή… στην ήρεμη / ήμερη μορφή τους απ’ τη μια ως μια γονιμοποιός δύναμη…. που όταν ενωθούν με τη γη την οποία κάνουν να καρποφορήσει και συγχρόνως καθαρτήρια δύναμη, αφού τα ύδατα έχουν την ιδιότητα να εξαγνίζουν, ακριβώς επειδή είναι κρυστάλλινα και διάφανα…. και από την άλλη, η οργή τους μπορεί να προκαλέσει θεομηνίες που καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους και εκδηλώνεται με τους σεισμούς και τις τρικυμίες.
Η λέξις ΨΥΧΗ… έχει το γράμμα Ψ… που είναι η Ψύχα των τεσσάρων στοιχείων (γη-υδωρ-αηρ-πυρ)…. το γράμμα Υ… που είναι ο Υποδοχέας αυτών… το γράμμα Χ…. που μας δηλώνει τα χοικά στοιχεία…. και το γράμμα Η… που μας δηλώνει τη διπλή κάθοδο της Ηλιακής ενέργειας… που είναι κατερχόμενη επί των στερεών σωμάτων και κινείται με βάση όλα αυτά που έχει δει. Έτσι η Ψυχή… είναι η ίδια η Ψύχα των τεσσάρων στοιχείων της Γαίας… που υποδεχόμαστε.. δια των χοικών δυνάμεων… που κατέρχεται επί του υλικού στερεώματος.
Η Ψυχή…. δεν έχει φύλο. ΨΥΧΗ=1708=>1+7+0+8=16à1+6=7… και βγάζει 7 όσα είναι δηλαδή και τα ενεργειακά μας κέντρα… κι επίσης 7 διότι ακριβώς… όταν είμαστε ως αναπτυσσόμενοι έμβρυα μέσα στην Μήτρα της Μητέρας μας… κάθε μας όργανο αναπτύσσεται βάση του σεπτού αυτού ιερού αριθμού 7. Με λίγα λόγια… το ανθρώπινο ΟΝ είναι γεωμετρικώς ένα ΠΕΝΤΑΓΩΝΟΝ/ΠΕΝΤΑΚΤΙΝΟΝ ΑΣΤΕΡΙ… με θείον σπινθήρα Διός… ως αριθμός 6 (ς) που είναι ο αριθμός της ΨΥΧΗΣ… και εξελισσόμενοι όπως ο αριθμός 7… ο οποίος μας δίνει και τα φωτοχρώματα της Ίριδας (Ουράνιον Τόξον)…. κι εχουμε και συνέχεια αφού ακολουθεί ο αριθμός 8… που μας δείχνει το άπειρον… και τέλος ο αριθμός 9 που μας δείχνει τη θέαση… των θείων ΟΝΤΩΝ… ως κομμάτι τους. Η αρίθμηση που κάνουμε και λέμε…1,2,3,4,5,6,7,8,9 έχει ανιούσα μορφή…για να ολοκληρωθεί στο 10… στην Ιερά Τετρακτύ…αλλά αυτό το μάθημα….είναι για αργότερα… σε όσους αντέξουν…!
Έτσι για να γίνει μία ενσάρκωσις…. χρεάζεται Ανάμνησις και η μνήμη της Ψυχής:
ΕΝ-ΣΑΡΚΩΣΙΣ=1586=>2///ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ=560=>2///ΜΝΗΜΗ ΨΥΧΗΣ=146+1908=2054=>2
Η Ανάμνησις είναι η επίτευξις της Α-λήθειας… άνευ Λήθης. Η Γένεσις του ανθρώπου στον κόσμο τον αισθητό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ύπνος και λήθη. Γι’ αυτό η Π-ΥΛΗ (π=3,14…)… ο συμπαντικός αυτός αριθμός… είναι το πέρασμα από την –ΥΛΗ και προς την –ΥΛΗ. Είναι μία Είσοδος στον κόσμο τον Ορατό ή μια Έξοδος στον κόσμο τον Νοητό. Ο Κόσμος ο Ορατός… είναι ο Κόσμος των Αισθήσεων, που η «Ψυχή»… έρχεται προς «ενσάρκωση» με την γένεση. Από την στιγμή που η ψυχή είναι ΕΝ-ΣΑΡΚΟΣ, αυτό το ΕΝ ευρίσκεται μέσα στην σάρκα, δεν φαίνεται και κάθε ΟΝ που ενσαρκώνεται κλίνει προς τον… θάνατο. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι η σάρκα… φθείρεται… γίνεται ράκος: ΣΑΡΞ=>Σ-ΑΡΞ, ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ=> Σ-ΡΑΚΟΣ.
Αυτή είναι λοιπόν η μοίρα της Σ-ΑΡΚΑΣ, κλίνει προς… το ΡΑΚΟΣ, το δε γράμμα Σ… μας δείχνει την συνέχεια των παλινδρομικών κινήσεων για την επαναφορά στην ΠΥΛΗ… δηλαδή στο π=3,14 : Σ-ΑΡΞ=361=>360+1…!!!
Στη λέξη ΟΜΙΚΡΟΝ… βλέπουμε ότι το Ο-ΜΙΚΡΟΝ… διανύει έναν ολόκληρο Κύκλο ζωής, αλλά και πάλι εκείνο που απομένει είναι.. η ΜΟΝΑΣ (1).
ΕΝ ΤΩ ΠΑΝ ΤΟ ΕΝ-ΒΙΟΝ ΟΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝ.
Αυτό μας προτρέπει πάλι στην μονάδα… δηλαδή έχουμε… ΑΝΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ: ΜΟΝΑΣ=361=>360+1
Παρατηρούμε ότι η…. ΜΟΝΑΣ(1), στις σχέσεις [(ΣΑΡΞ/ΜΟΝΑΣ)=360+1], δεν σταματάει να υφίσταται έξω από το όμικρον=360 (δηλαδή από τον Κύκλο της ζωής). Εξακολουθεί να υπάρχει και στον αισθητό και στον νοητό κόσμο.
Έτσι… τι άλλο μπορεί να είναι… παρά η ΨΥΧΗ;
«ΨΥΧΗ ΠΑΣΑ ΑΘΑΝΑΤΟΣ΄ ΤΟ ΓΑΡ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΥΛΑΝ ΕΧΟΝ ΚΙΝΗΣΕΩΣ, ΠΑΥΛΑΝ ΕΧΕΙ ΖΩΗΣ.»
Η ΨΥΧΗ λοιπόν είναι αυτή…. που δίδει κίνηση στο έν-βιον ΟΝ. Όταν φεύγει παύει να κινείται και γίνεται ΡΑΚΟΣ. Άρα το θνητό…. ανήκει στην σάρκα και το Αθάνατο στην Ψυχή.
Η σειρά διάταξης του αριθμού 360… που δηλώνεται στον Κύκλο…(Ο)… είναι 3-6-0. Όταν λοιπόν η Σ-ΑΡΞ οδηγηθεί εκτός Κύκλου ζωής και επομένως παύει να υπάρχει, επέρχεται ο ΘΑΝΑΤΟΣ και η διάταξη των αριθμών και η φοράς τους είναι πλέον αντίθετος: ΘΑΝΑΤΟΣ=630… αντί 360+1.
Συνάθροισις σκιών ωσάν όνειρα …. είναι αι ψυχαί αι οποίαι, οδηγούνται εις τον ΓΑΛΑΞΙΑ (ΓΑΛΑ-ΑΞΙΑΣ), ο οποίος ονομάζεται με το όνομα τούτο, από το ότι με γάλα τρέφονται… όταν πέσουν και πάλι εις την γένεσιν. Εις (αυτάς τα ψυχάς το γάλα εκ φύσεως δίδεται να τας συντροφεύει κατά την κυοφορία (ΓΑΛΑΚΤΟΦΟΡΟΙ ΜΑΣΤΟΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ).
ΟΜΙΚΡΟΝ=360… ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ -> 3+6=9 -> Θ
ΓΑΛΑΞΙΑΣ=306=3+6=9 -> Θ
Στο ΟΜΙΚΡΟΝ=360 που παριστά τον Κύκλο της Ζωής, το όν είναι ένσαρκον, η Ψυχή χωρίς να φαίνεται είναι «φυλακισμένη στο σώμα»… καθ’ όλη την διάρκεια του βίου του… (360).
Όταν η ΣΑΡΞ=360+1 φθάσει στην Π-ΥΛΗ (π=3,14…), για να οδηγηθεί στον Νοητό Κόσμο, η ΣΑΡΞ γίνεται ΡΑΚΟΣ (δηλαδή… σαπίζει), διότι επέρχεται ο ΘΑΝΑΤΟΣ… 630+1 και ερχόμενη στον ΓΑΛΑΞΙΑ=306, αναμένει την νέαν ΕΝ-ΣΑΡΚΩΣΗ, να περάσει δηλαδή… πάλι από την Π+ΥΛΗ (π=3,14…).
Η σχέση του μήκους της περιφέρειας κύκλου… δια το μήκος της ΔΙΑ-ΜΕΤΡΟΥ… αποτελεί τον ΚΩΔΙΚΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.
Ένωσις ΑΝΔΡΟΣ και ΓΥΝΑΙΚΟΣ…. εις ΓΑΜΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ.
ΓΑΜΟΣ = 314 (π=3,14….)
ΨΥΧΗ=ΨΥΧ (Α)
Οι Ψυχές συμβολίζονται…. με τις πεταλούδες…!!!
Η Ψυχή μας…. όσο χρονικό διάστημα… δεν λαβαίνει σάρκα και οστά… και δεν είναι κολλημένη με το σώμα μας… κινείται ΕΛΕΥΘΕΡΑ… στο Αόρατο πεδίο… και δεν έχει αντίληψη του διαχωρισμού μεταξύ αυτής και του Σύμπαντος Κόσμου… διότι ακριβώς δεν κατέχει το υλικό εκείνο όχημα… οπότε όταν έρχεται σε ένωση και ενσαρκώνεται ο Άνθρωπος στη Γαία… τότε λόγω του βαρυτικού πεδίου της Γαίας… απομονώνεται από την ενότητα του χωροχρόνου… οπότε το φθαρτό μας σώμα διασπά το χρόνο σε τρία μέρη… ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ…. βάσει των τριών ταχυτήτων… και περιορίζεται… εντός του φυσικού χώρου… δηλαδή με λίγα λόγια «εγκλωβίζεται» … εντός του σώματος… με αποτέλεσμα… χάνει την αρχική της ενέργεια… αφού συρρικνώνεται…..!!!
Η μεταφορά αυτή… από το ενοποιημένο πεδίο… στην υλική διάσταση της Γαίας… γίνεται εις την Μήτρα… της Μητέρας μας… καθώς η Ψυχή δεν αντιλαμβάνεται… την διάσπαση αυτή… του ενοποιημένου πεδίου… από την στιγμή της έναρξης λειτουργίας στο έμβρυον… όπου αναπτύσσεται σε ΕΝΝΕΑ μήνες… και ο ρυθμός ανάπτυξης της έχει να κάμει με τον σεπτό ιερό αριθμό 7…. τον αριθμό της εξ-έλιξ-ης των έμβιων όντων και όχι μόνον…!!!
Το θέμα είναι ότι στην ουσία δεν έχουμε ένα ενοποιημένο πεδίο… αλλά τρία… οπότε η Ψυχή… με την εδώ παρουσία της… αρνείται επιμελώς να αντιληφθεί την ύπαρξη των προηγούμενων βίων της… με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν άμεσα… εκτός εξαιρέσεων… οι οποίοι λαμβάνουν χώρα και σε προηγούμενες ζωές… κάτι που μπορεί και να μην είναι και τόσο ευχάριστο… από όσο το φαντάζεστε… μιας και αδυνατούμε να δούμε τις άλλες ζωές μας… οι οποίες μπορεί να μας προκαλέσουν έναν έντονο νευρικό κλονισμό…. και ειδικά οταν δεν είμαστε ΕΤΟΙΜΟΙ… που συνήθως δεν είμαστε… για να αντιμετωπίσουμε…την ήδη υπάρχουσα εδώ ζωή μας. Τώρα όμως που μπήκαμε στον ΥΔΡΟΧΟΟ… θα δούμε πολλά πράγματα και θα ζήσουμε διάφορες καταστάσεις.
Η Ψυχή μας στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο….όταν είναι στην περίοδο της κύησης… δεν διαχωρίζεται… αφού είναι προστατευμένη μέσα στο υγρό στοιχείο της Μητέρας μας… και νιώθει εκεί ασφαλής… αλλά όμως αυτό το στάδιο για την Ψυχή…. είναι το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ στάδιο προσαρμογής μεταξύ της προηγηθείσης ασάρκου ενότητας και της διάσπασης της θνητής κατάστασης… στην οποία έχει περιέλθει….! Δεν είναι τυχαίο ασφαλώς ότι το έμβρυον… αναπτύσσεται σε υγρό στοιχείο… μιας και το ΥΔΩΡ… ως αρχέγονο στοιχείο… προερχόμενο από τα Ύδατα του Ωκεανού… μέσω της Αναμνήσεως… συνοδεύει τα «θαλάσσια» τέρατα… σε όλη την διαδρομή της… και όλο τον βίο… ώστε να λαμβάνει χώρα ως ένα ένδυμα της Ψυχής… ως προσαρμογή στους εξωτερικούς ερεθισμούς… οπότε επιδρά και Συναισθηματικά. Έτσι τα στοιχεία του ΑΗΡ… που είναι η ΛΟΓΙΚΗ… αλλά και του ΠΥΡΟΣ… που είναι η λάμψη του Φωτός των Αξιών και των Προτύπων…. απουσιάζουν εκείνη την χρονική περίοδο εντός της Μήτρας… στην υπάρχουσα διαμονή της εκεί…. με αποτέλεσμα οι Θεοί και τα «τέρατα»…. να λούζονται από τα προκατακλυσμιαία Ύδατα… από την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ… μέσα στο ατομικό ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ… και δρούνε χωρίς περιορισμούς… στην μετέπειτα πορεία του κάθε έμβιου όντος.
Για την Ψυχή… τα πάντα είναι υπαρκτά εντός της Μήτρας… στην διάρκεια της κύησης… με δυναμική που προηγείται της αποτύπωσης/μνήμης και όλα τα χαρακτηριστικά υπάρχουν μόνον εν «δυνάμει»…. ανεκδήλωτα. Όπως μας λέγει και ο Ηράκλειτος : «σωφρονείν αληθέα λέγειν και ποιείν κατά φύσιν επαϊαντας»….τουτέστιν…. «Η σωφροσύνη είναι πιο μεγάλη αρετή και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την»…..όπου μας τονίζει ότι η Ψυχή… δεν είναι ακόμη… «αύη» Ψυχή… δηλαδή σοφώτατη και αρίστη… διότι είναι υγρή και ψυχρή… ακριβώς για όσο διάστημα είναι άσαρκη… κι επιθυμεί διακαώς να εκπληρώσει τις επιθυμίες εκείνες… αφού ενσαρκωθεί… λησμονώντας την άσαρκο ύπαρξή της.
Ο Όμηρος μας παρέδωσε επίσης… την αλληγορική έννοια-εικόνα της εξύφανσης του σωματικού μας φορέα… εντός της Μήτρας/Σπηλαίου… υπό των Μακροβίων Όντων… μέσω των Ναϊάδων Νυμφών… όπου οι Νύμφες εξυφαίνουν τα «αλυπόρφυρα φάρεα»….δηλαδή….τα ενδύματα/σώματα μας.
Μόλις η Ψυχή έρχεται και επικάθεται… μέσα στον αμνιακό σάκο (Μήτρα)… δεν βιάζεται… φωλιάζει και δεν εξετάζει σε βάθος την ύπαρξή της… αλλά όταν εξέρθει και εισέρχεται στο γήινο επίπεδο… ένσαρκος πλέον… επανέρχεται με αργό ρυθμό σε μνήμες… με λίαν οδυνηρό τρόπο φυσικά… αναζητώντας και αναλύοντας τα γεγονότα μέσω των ΕΙ-κόνων που προσλαμβάνει… ανευρίσκοντας τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεων της… τα οποία κίνητρα θα την οδηγήσουν συμβολικά στον «τάφο»… λόγω του σκοταδιού… όπου αυτό εκφράζεται στο Ατομικό Ασυνείδητο. Αυτή η ακινησία… απασχολεί την Ψυχή… ψάχνοντας τα αίτια του τραύματος της… στο οποίο έχει περιέλθει… μέσω του Ποσειδώνος… δηλαδή την έλλειψη των υπερβολών του ενστίκτου… δηλαδή του μέλανος Ίππου της Μελανίππης… Κόρης του Κενταύρου Χείρωνα… και επίσης γνωστή και ως Ίππη ή Ευίππη. Γέννησε μία κόρη με τον Αίολο, την Μελανίππη ή Άρνη…. όπου η Θεά Αθηνά… ασχολείται με τον μέλανο πτερωτό ίππο… που υποδηλώνει την αδυναμία του ενστικτώδους φορέα της Ψυχής… όπου διακατέχεται από την έντονη ορμή της ανυψώσεως της… σε υψηλότερα και πιο καθαρά πεδία… χωρίς όμως να έχει υποβληθεί… και η απαιτούμενη ΚΑΘΑΡΣΗ.
Έτσι… το ενστικτώδες ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής… προηγείται και μόνον με την κατάλληλη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και ΑΥΤΟΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ… μέσω της ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ… η Ψυχή και πάλι ανταποκρίνεται στην ικανότητα ΔΡΑΣΗΣ στα λεπτοφυέστερα Αγνότερα Πεδία… μέσω της υψηλής Συναισθηματικής Νοημοσύνης.
Η Νόησις/Ζευς καλείται πλέον… να αναλάβει τα ηνία της ΚΑΘΑΡΣΗΣ… και όχι το ίδιο το Συναίσθημα/Ποσειδών. οπότε η σύνεση του Διός… δια του ΜΕΤΡΟΥ… (Παν Μέτρον Άριστον)… καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος του συντελεσθέντος αδικήματος… χωρίς προσωπικής εμπάθειας.
Η Ψυχή κινητοποιείται… κυρίως από το φόβο του ΘΑΝΑΤΟΥ… δηλαδή την ΖΩΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ… στα χθόνια βασίλεια του Άδη… δηλαδή… Αείδου… χωρίς το είδος/μορφής του Πλούτωνα.
Οπότε στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο…του ΠΑΝΤΟΣ… αναφέρεται ακριβώς στα ύδατα του σκότους εντός της Μήτρας… για πρώτη φορά… αποκαλύπτοντας τα άγνωστα τραυματικά γεγονότα…τα οποία βίωσε η Ψυχή… κατά τη τελευταία κύηση.
Προτού όμως σας πάω στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο… ας δούμε εν τάχει την σημασία των εννοιών του ΠΑΝΤΟΣ και του ΟΛΟΥ… για να κατανοήσουμε πιο καλύτερα τη σημασία των παραπάνω. Η έννοια του «ΠΑΝΤΟΣ» έχει να κάμει με τις πάσης φύσεως υπάρξεις, χωρίς γένος και ταυτότητα… οπότε είναι αδιαφοροποίητη σε δυναμική κατάσταση… χωρίς ατομικότητα και συν αποτελεί το ΠΑΝ… με τρόπο απροσδιόριστο, ακατανόμαστο, αόρατο, άοσμο, άηχο, άγευστο, αβαρή, άχρονο… αλλά όμως υπαρκτό εντός του χώρου.
Μέσα στο «ΟΛΟ»… οι υπάρξεις έχουν γένος, είδος και ταυτότητα… και συγκεκριμένο προορισμό… προκειμένου να συμμετέχουν συνεργαζόμενοι με ΜΕΤΡΟΝ… χωρίς υπερβολές και ελλείψεις… και να συγκροτούνε έτσι τη φύση του ΟΛΟΥ. Άμα όμως υπερβούν το ΟΛΟ… τότε καταστρέφεται η έννοια της ΑΡΜΟΝΙΑΣ… δια της υπερβολής… διότι ακριβώς η υπερβολή υπερέχει του ΟΛΟΥ… ενώ εάν μειοδοτεί… καταργείται και η έννοια του ΟΛΟΥ… και πραγματοποιείται η έννοια της έλλειψης.
Στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο… έχουμε αντίληψη του συνολικού χρόνου… όπου συλλαμβάνει η μυημένη Ψυχή… αφού κάνει αναζητήσεις στις ανεξερεύνητες και σκοτεινές περιοχές του «τάφου» της δηλαδή…. της εδώ υπάρξεως ζωής… οπότε ο «βιασμός» του Ποσειδώνα… είναι ο προάγγελος των μετέπειτα εξελίξεων της Ψυχής… η οποία καταφέρνει να κατακτήσει μέσω του υγρού στοιχείου…τη συναισθηματική Νοημοσύνη… την οποία στερείται λόγω της ορμητικότητας των ενστίκτων… του μέλανος Ίππου. Η «μαυρισμένη» Μελανίππη Ψυχή… δεν έχει ακόμη πρόσβαση στην υψηλή έκφραση των «τέκνων» του Ποσειδώνα… δηλαδή του Χρυάορος και του Πήγασου… οπότε ο χωροχρόνος ενοποιείται.
Η ενότητα της Ψυχής….αφορά όχι στον τελευταίο βίο… αλλά στο σύνολο των αποτυπώσεων που απέκτησε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις… οπότε οι χωροχρονικές αναμνήσεις του εδώ παρόντος βίου μας… είναι ελάχιστα συγκρινόμενες μ’ εκείνες των όσων έχουν προηγηθεί… διότι η Ψυχή αξιολογεί συνολικά… την εξέλιξή της.
Η συνολική ενότητα της Ψυχής… συμβολίζεται από τις τρεις Μοίρες… δηλαδή… Λάχεσις (παρελθόν), Κλωθώ (παρόν), Ατρόπου (μέλλον)… οι οποίες ορίζουν τον ΝΟΜΟ της ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ… δια της ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ… με την ΑΝΑΓΚΗ… να είναι η μητέρα των τριών θυγατέρων… που δεσπόζει υπεράνω όλων.
Στο δεύτερο πεδίο αποκαλύπτεται στην Ψυχή… η αιτία και ο σκοπός της αποπλάνησης… μέσω του Ποσειδώνος (ένστικτον)… όπου είναι η Ανάγκη γέννησης των διδύμων τέκνων… όπου επέρχεται η εξισορρόπηση των αντίρροπων δυνάμεων και ενεργειών… δηλαδή ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ… έναντι της ΛΟΓΙΚΗΣ.
Η γένεση των διδύμων(ΑΠΟΛΛΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ)… συμβολίζει για εμάς την ανάγκη κατανόησης και εξισορρόπησης των ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ… λόγω της δυαδικότητος που προβάλλεται στη Γαία… προκειμένου η Ψυχή… να εναρμονισθεί με τις συνεχείς εξελισσόμενες ανάγκες του Σύμπαντος Κόσμου.
Έτσι όταν η Ψυχή αντιληφθεί την έννοια του διαφοροποιημένου όλου… η οποία την έχει διαχωρίσει από την έννοια του Παντός… έχει προχωρήσει στην εξατομίκευσή της… καθώς αντιλαμβάνεται βέβαια… ότι δεν υπάρχει πλέον ως μέρος του Παντός… αλλά διαχωρίζει την ύπαρξη της ατομικότητας της και δρα εντός του Όλου… έχοντας την έφεση να ενωθεί μετά του Όλου… στο οποίο οφείλει την ύπαρξή της.
Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ… διερχόμενη η ΨΥΧΗ… εκ των δύο πόλων (Π+όλων)… εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ… ταξιδεύει εναργώς… και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία…του Είναι της… οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων σε ΓΑΜΟ… δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟ του ΕΙΝΑΙ της… δηλαδή την ατομικότητά της… η οποία είναι το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.
Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ… η Ψυχή… ευδαίμων πλέον προσφέρει τις υπηρεσίες σε άλλα μέρη του Όλου… με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ…των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων… οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων στην Νοητική Οθόνη… είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Στο τρίτο ενοποιημένο πεδίο… που είναι το «ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ» της Ψυχής… εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ… όπου δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ της του επί μέρους βίου της… όπου το αισθητήριο όργανο της εξωτερικής όρασης είναι πλέον άχρηστο… οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη. Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακα… που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη… όπου στην επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων… προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης… διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της. Αυτό εκδηλώνεται… μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ…των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ… οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής… χωρίς όμως να παρεμβαίνουν… οπότε εντός του «τάφου» η Ψυχή… πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της… μετά την αποκτηθείσα εμπειρία στο άδυτο… στη σοφία της κατανοήσεως του «τάφου».
Η λέξη ΤΑΦΟΣ… αναλύεται ως γράμμα Τ… που σημαίνει στάση…. μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)… δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί στον τάφο…. όπου ο τάφος καθίσταται φατός : ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.
Η εμβρυακή κατάσταση εντός του «τάφου» ενώ είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας… αδιαφοροποίητος μεν… και χωρίς επίγνωση δε… όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας… παραμένει τελικώς ενοποιημένη… αλλά όμως χωρίς επίγνωση… όπως η φύσις του Θνητού… που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!
Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους… όπου στο συμβολικό πεδίο… τα δίδυμα τέκνα… δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών… αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού… επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων… για την ανακάλυψη της Υπάρξεως… τόσον του «Εγώ»… όσον και του «Εσύ». Δηλαδή… η ένσαρκος Ψυχή… πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη… όπου αναζητάει την… ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)… της Υπάρξεως της… ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς… όμως αντιθέτου φοράς.
Α). Στον εξωτερικό της βίο… στο Αισθητό Πεδίο… απομακρύνεται από το ψυχικό ενοποιημένο πεδίο… και ζει στη διάσπαση… λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του «Εγώ»… έναντι των άλλων.
Β). Στην ενδοσκόπηση… εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου… εντός του οποίου συνυπάρχουν το «Εγώ»… και οι «άλλοι»… μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ… ο ενταφιασμός ετούτος και η παραμονή στον «τάφο»… οδηγούν την Ψυχή μας…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ… εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της. Τότε ενθυμείται το παρελθόν όλων των προηγούμενων της βίων… και συγχρόνως… προβάλλεται εις την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ… ο οραματισμός του μελλοντικού ισορροπημένου ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ επιπέδου… κατά την διάρκεια της πραγματικής εκστατικής ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.
Έτσι η Μελανίππη Ψυχή… βρίσκει εντός του «τάφου»… την Σοφία του Ιερού Φάους… η οποία την καθιστά…. ένδοξο….και φατήν…. όπου τα φωτοχρώματα της ΙΡΙΔΟΣ… ευωδιάζουν… γευόμενα την θαλπωρή της αφής… συνυπάρχοντα σε κατάσταση ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ… με πλήθος άλλων αγνώστων προς εμάς… ΜΥΣΤΙΚΩΝ…. ερεθισμάτων….!
Συνοψίζοντας… μέσω των ερεθισμάτων της Ελληνικής μας Μυθολογίας/Μυθοιστορίας…. των τριών βασιλείων του Διός/Ποσειδώνος/Πλούτωνος…. ανταποκρίνονται και στα τρία ενοποιημένα πεδία… της Ελληνικής Ψυχής… του συνολικού Χρόνου/Κρόνου…. όπου μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΕΩΣ/ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ… η Ψυχή μας… δεν λησμονεί …. ότι όχι μόνον το δικό της άρμα… αλλά και τα άρματα των Θεών… σύρονται από τους τετράωρες ίππους των ισορροπημένων στοιχείων… διότι χωρίς την εξισορρόπηση αυτή… δεν μπορεί να μπει στην τροχιά… ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.
Συμπερασματικά… κλείνοντας θα έλεγα ότι η επιστροφή του πατέρας μας ΔΙΑ-ΖΕΥ… ο Δίδων τη Ζωή…. είναι εφικτή… όχι με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο θεάσως… (εξωγήινων διαστημοπλοίων)… αλά δια του τρόπου Μυήσεως … όπου οι Μυημένοι… όντας είναι εις θέση να εκτιμήσουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥ… όπου θα θέσουν τους ΕΑΥΤΟΥΣ τους… εις την «υπηρεσία» του ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ… ώστε ΑΔΕΛΦΙΑ… να προωθηθεί το ΘΕΙΟΝ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟΝ ΣΧΕΔΙΟΝ.
ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ // ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ ( Ε.Ι. )
IOANNIS STOGIANNOS / Image by Clker-Free-Vector-Images from Pixabay
