Το Σκοτεινό Μυστικό του Βατικανού Φτάνει Αιώνες Πίσω
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Κάθε φορά που τακτοποιούσε τα παπικά ρεγάλια, τα άμφια του Πάπα, είδη ένδυσης που χρονολογούνται πάνω από 2.000 χρόνια, αναρωτιόταν αν υπήρχε κάποιο σκοτεινό μυστικό του Βατικανού που φτάνει αιώνες πίσω. Δεν μπορούσε να δικαιολογήσει αυτή του την απορία. Ίσως γιατί είχε ένα μυστηριώδες χάρισμα το οποίο δεν μοιράστηκε ποτέ με κανέναν άλλον: όταν άγγιζε κάποια πράγματα σε συγκεκριμένα σημεία το μυαλό του καταιγιζόταν από αλλόκοτες αναμνήσεις που αφορούσαν το αντικείμενο.
Δεν ένιωσε κάτι όταν έβαλε στη θέση τους τα κόκκινα δερμάτινα παπούτσια που φοράει ο πάπας όταν είναι έξω, από κόκκινο δέρμα Μαρόκου, διακοσμημένα με χρυσή πλέξη και χρυσό σταυρό στο επάνω μέρος κάθε παπουτσιού. Ίσως, γιατί γνώριζε ότι στην πραγματικότητα, κάποτε, αυτά τα κόκκινα παπούτσια μπορούσαν να φορεθούν μόνο από τον αυτοκράτορα της αρχαίας Ρώμης, την αυτοκράτειρα και τον Πάπα. Σύμβολο πλούτου και δύναμης επειδή, τότε, το κόκκινο ήταν η πιο ακριβή βαφή. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι το κόκκινο χρώμα έχει να κάνει με το αίμα των μαρτύρων, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα ιστορικά ακριβές.
Ούτε ένιωσε κάτι όταν έβαλε στη θέση του το στρογγυλό κάλυμμα της κεφαλής, το zucchetto. Ήταν σαν το εβραϊκό κιπά, αλλά κατασκευασμένο από μετάξι και διέθετε οκτώ τριγωνικά πλαίσια που ενώνονταν για να σχηματίσουν έναν κύκλο. Λευκό, φοράει μόνο ο πάπας. Ακολουθεί το κόκκινο που φορούν οι καρδινάλιοι και μετά οι επίσκοποι με το χρώμα του αμάραντου, ενώ οι ιερείς και οι διάκονοι φορούν μαύρα. Δεν βρισκόταν εκεί το σκοτεινό μυστικό του Βατικανού.
Αλλά όταν έφτασε στην παπική μίτρα, η αίσθηση που είχε άλλαξε εντελώς. Είναι ένα από τα πιο άμεσα αναγνωρίσιμα κομμάτια της γκαρνταρόμπας του Πάπα που στέκεται ψηλά στο κεφάλι και συχνά είναι διακοσμημένη με περίτεχνο τρόπο. Mερικοί λένε ότι μοιάζει με ανοιχτό στόμα ψαριού. Είναι σχεδόν πάντα λευκό, στολισμένο με χρυσό. Αυτό το κομμάτι παπικής ενδυμασίας τεκμηριώνεται ότι πρωτοεμφανίστηκε στη Ρώμη γύρω στα μέσα του δέκατου αιώνα και αυτή η πρώιμη μορφή έμοιαζε περισσότερο με στέμμα παρά με δίκορφο μυτερό καπέλο.
Η μίτρα είναι σύμβολο εξουσίας και η κληρονομιά της λέγεται ότι εκτείνεται μέχρι τον Άγιο Πέτρο —που θεωρείται ο πρώτος πάπας— ο οποίος απεικονίστηκε στα ρωμαϊκά νομίσματα να τη φοράει. Πράγματι, το ύψος, η επιδεικτικότητα και η μοναδική του μορφή το καθιστούν ένα είδος χριστιανικού στέμματος για τον ηγέτη της Καθολικής Εκκλησίας. Πιάνοντας τη μίτρα με τα δύο χέρια του ένιωσε ότι κάπου εκεί κρυβόταν το σκοτεινό μυστικό του Βατικανού.
Άγγιξε ταυτόχρονα, για πρώτη φορά στη ζωή του, τις δύο κορυφές. Αμέσως του ήρθαν αλλόκοτες σκηνές στο μυαλό, λες και ήταν κάποιο είδος κεραίας που μετέδιδε κύματα αναμνήσεων που είχαν περαστεί εκεί μέσα, από όλους τους πάπες που υπήρξαν – αν και ο κάθε πάπας είχε την δική του μίτρα. Δεν ήταν όπως το βασιλικό στέμμα που σε κάποια βασίλεια κληρονομείται το ίδιο στον επόμενο βασιλιά.
Εκείνο που πέρασε σαν κινηματογραφική ταινία μέσα στο μυαλό του ήταν η εικόνα μιας τελετουργίας ενός αρχαίου ιερέα με μακρύ μούσι που – όπως ο Ηρακλής φορούσε σαν κράνος το κεφάλι ενός λιονταριού – είχε περασμένο το κεφάλι ενός μεγάλου ψαριού με το στόμα ανοιχτό στραμμένο στον ουρανό σαν δοχείο, ενώ το υπόλοιπο σώμα του ψαριού σκέπαζε σαν κάπα το σώμα του ιερέα. Αυτή η αμφίεση αναγόταν πίσω στη μυθική φιγούρα του Oannes (Οάννης), μισός άνθρωπος μισός ψάρι που, σύμφωνα με τον Βαβυλώνιο Βηρωσσό, έρχεται από τη θάλασσα και μεταβιβάζει όλη τη γνώση του πολιτισμού στους ανθρώπους. Και να, το σκοτεινό μυστικό του Βατικανού του είχε μόλις αποκαλυφθεί.
Τώρα μόλις κατάλαβε γιατί ο Απόστολος Πέτρος, ο πρώτος πάπας, πιθανόν να φορούσε στο κεφάλι κάτι που έμοιαζε με το ανοιχτό στόμα ψαριού. Όντας ο ίδιος ψαράς, ίσως, με κάποιο τρόπο γνώριζε την σοφία που διακατείχε τον μυθικό Οάννες. Ίσως, όμως, όταν μιλούσε στα πλήθη να επέλεγε να φορά στο κεφάλι κάτι που είχε ή που θύμιζε το σχήμα ανοιχτού δοχείου, σαν κεφαλαίο Υ, προκειμένου να υποδηλώσει την σοφία που ερχόταν κατευθείαν από τον Ουρανό. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανόν να μετέδωσαν οι Ρωμαίοι αυτή την απεικόνιση του Άγιου Πέτρου να φορά τη μίτρα με το συγκεκριμένο σχήμα, για να διαιωνίσουν ότι υπηρετούσαν την σοφία που, πιθανότατα. συμβόλιζε από παλαιότερα.
Μάλλον αυτό πρέπει να ήταν το σκοτεινό μυστικό του Βατικανού, για το οποίο είχε την αίσθηση ότι υπήρχε και έφτανε αιώνες πίσω. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Καθολική, όσο και οι άλλες Χριστιανικές Εκκλησίες, χρησιμοποιούσαν σύμβολα αρχαίων πολιτισμών προκειμένου να περάσουν το μήνυμα ότι είναι η συνέχεια μιας παλιάς θρησκείας – την οποία επίσημα καταδίκαζαν – αλλά ο αγράμματος και αμόρφωτος κόσμος αναγνώριζε αυτά τα αρχέτυπα και νόμιζε ότι είχε να κάνει πράγματι με μία συνέχεια. Και κάπως έτσι σταδιακά η νέα θρησκεία εδραιώνεται.
Βέβαια, πέρα από τα σύμβολα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι διωγμοί των εθνικών, των παγανιστών, των ειδωλολατρών, των μάγων και ειδικότερα των μαγισσών, τα βασανιστήρια, οι ποινές θανάτου. Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα επιβολής του χριστιανισμού από εκκλησίες που τον εκπροσωπούν. (Διαβάστε επίσης: Πως Επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός στην Ελλάδα). Υπάρχουν πολλά ακόμα που υπονοούν ακατονόμαστες συνεργασίες, δαιμονικές λατρείες, διαστροφές, θυσίες που, δυστυχώς, ακούγονται μέχρι σήμερα. Ίσως, υπάρχουν και πολλά άλλα για τα οποία ακόμα και η ίδια η άψυχη μίτρα, ως σύμβολο σοφίας, θα ντρεπόταν. Επιπλέον, θα ήταν μεγάλη αμαρτία αν επέκτεινε τις σκέψεις του και τους συνειρμούς του, ο άνθρωπος που φρόντιζε το ρουχισμό του Πάπα.
Αφού φρεσκάρισε και τακτοποίησε τα πάντα όπως άρμοζε στα παπικά ρεγάλια, έκλεισε το ψηλό ξυλόγλυπτο ερμάριο και απομακρύνθηκε με αργά βήματα προσπαθώντας να διώξει τις σκέψεις και τις εικόνες που είδε για το σκοτεινό μυστικό του Βατικανού. Δεν έπρεπε να αφήσει το Κακό να του βάζει τρικλοποδιές.
diadrastika / Image by Jasmin Key from Pixabay
