Τροία: Μήπως την έχουμε διδαχτεί λάθος;

Τροία: Μήπως την έχουμε διδαχτεί λάθος;

Τροία: Ένα λάθος που συνεχίζεται
Εισαγωγικό σημείωμα
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες

Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια συστηματικής κακοποίησης της αλήθειας, ηθελημένα ή άθελα, την στιγμή που η θεωρία έγινε βεβαιότητα και η βεβαιότητα πίστη να έρθει κάποιος και να σου πει ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ένα μεγάλο ψέμα και να τον πιστέψεις. Είναι στην φύση του ανθρώπου να δυσκολεύεται να αποδεχτεί ένα διαχρονικό λάθος. Αμέσως νιώθει προσβεβλημένος.

Φαντάζεται ότι κάποιος προσπαθεί να τον κοροϊδέψει και αμύνεται κλίνεται. Και όσο διαφοροποιείται η νέα εκδοχή από αυτό που ήξερε τόσο περισσότερο κλίνεται μέχρι που δεν ακούει τίποτα. Τα λόγια του άλλου δεν έχουν σημασία. Είναι σαν να μην ειπωθήκανε ποτέ.

Σε αυτό το σημείο θα βρεθείτε όλοι σας. Τουλάχιστον όλοι εσείς που δεν έχετε έρθει σε επαφή με αυτήν την νέα θεώρηση της ιστορίας. Ελπίζω τότε να υπερισχύσει η αγάπη σας για την έρευνα και την αλήθεια και να αφήσετε τους όποιους φόβους στην άκρη. Άλλωστε η αλήθεια όσο περίεργη και δύσκολη αν φαίνεται έρχεται για να καθαρίσει μια πληγή που υπάρχει από καιρό και να ανοίξει καινούριους δρόμους.

Εισαγωγή

Έχουν περάσει 144 χρόνια από την εποχή που ο πολύς κ. Heinrich Schliemann ανακάλυπτε τον θησαυρό του Πριάμου και πιστοποιούσε έτσι την εύρεση της Τροίας. Από τότε κύλησε πολύ νερό και σήμερα πια ελάχιστοι “περίεργοι” έμειναν να αμφισβητούν την “μεγάλη αυτή ανακάλυψη”. Είναι γνωστό άλλωστε ότι δεν υπάρχει εποχή που να μην υπάρχουν οι γνωστοί συνωμοσιολόγοι. Ποιος σοβαρός ερευνητής ή
ομηριστής θα μπορούσε να ασχοληθεί μαζί τους!

Αυτά θα ήταν τα λιγότερα που θα έπρεπε να πει κάθε ομηριστής που σέβεται τον εαυτό του για την εισαγωγή στο θέμα αλλά αναρωτιέμαι τι θα έλεγαν παρακάτω; Πως ο σοβαρός και αξιόπιστος αυτός ερευνητής θα μπορούσε έστω και ακροθιγώς να στηρίξει τις εικασίες του πανέξυπνου κ. Heinrich Schliemann; Υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που
αποδεικνύουν ότι εκεί είναι η Τροία; Μήπως όλα αυτά δεν είναι παρά μια κατασκευασμένη πομφόλυγα αντίστοιχη με τα ανύπαρκτα ρούχα του βασιλιά που όλοι έβλεπαν και επαινούσαν;

Αυτό θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε στις επόμενες σελίδες με γνώμονα την λογική αλλά πάνω απ’ όλα τον Όμηρο. Καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικοί όλοι αυτοί οι ομηριστές με τους βαρύγδουπους τίτλους αλλά μόνο ο Όμηρος μπορεί να μας πει με αξιοπιστία αν και τι έβλεπε στην εποχή του και ποια ήταν αυτή. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να έχουν άποψη αλλά αυτή πρέπει υποχρεωτικά να συμφωνεί μαζί του.

Πριν ξεκινήσουμε την φιλόδοξη αυτή προσπάθεια ας κάνουμε μια παραδοχή, η οποία δεν θα κρίνει το αποτέλεσμα αλλά θα βοηθήσει να κατανοήσουμε κάποια πράγματα. Ο άνθρωπος λοιπόν ζει σε αυτόν τον πλανήτη χιλιάδες χρόνια τώρα σε κάθε μήκος και πλάτος του. Οπότε η ανακάλυψη αρχαίων ευρημάτων είναι κάτι φυσιολογικό για κάθε
περιοχή του κόσμου. Εν πολλοίς παντού υπάρχουν αρχαία. Όμως στο πλείστο των περιπτώσεων αυτά είναι ανώνυμα.

Μας δίνουν μια ένδειξη βέβαια και την δυνατότητα να στήσουμε μια θεωρία αλλά όλο αυτό το οικοδόμημα δεν είναι παρά μια θεωρία και η ανεύρεση ενός κύπελου ή κάποιου άλλου ευρήματος δεν αποτελεί σε καμία των περιπτώσεων απόδειξη πέρα από το ότι η περιοχή κατοικούνταν και παλαιότερα και ότι είχε μια κάποια μικρή ή μεγάλη πολιτισμική εξέλιξη. Αυτό ισχύει και για τα υπολείμματα πόλεων. Αν δεν βρεθούν επώνυμα στοιχεία μπορεί να είναι από την Τροία ως την Τέσσερα ή και άλλα νούμερα. Το όλο πράγμα αλλάζει αν υπάρχει και γραπτή μαρτυρία. Χωρίς όμως την παρουσία της όλες οι υποθέσεις είτε των ειδικών είτε των μη ειδικών έχουν ακριβώς την ίδια αξία.

Είναι υποθέσεις που γέννησε το μυαλό κάποιου ανθρώπου και πρέπει οπωσδήποτε να επιβεβαιωθούν με στοιχεία. Για να πω ένα παράδειγμα είναι σαν να αποφασίζετε να παίξετε κάποιο τυχερό παιχνίδι εξ αιτίας μιας παρόρμησης. Η πεποίθηση ότι θα κερδίσετε δεν σας κάνει αυτόματα και νικητή. Πρέπει να επιβεβαιωθεί το γεγονός που στοιχηματικά προσδοκούσατε για να είστε νικητής. Ναι είστε εν δυνάμει νικητής όπως όμως ταυτόχρονα και εν δυνάμει χαμένος. Άρα οι πεποιθήσεις σε καμιά περίπτωση δεν δημιουργούν βεβαιότητες.

Δυστυχώς στην περίπτωση της Τροίας πολλές ενδείξεις, πεποιθήσεις, λάθη αλλά και πιθανά ένας κακώς εννοούμενος πατριωτισμός έφερε το πράγμα εκεί που είναι τώρα! Δηλαδή σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο όπου τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί και μόνο ο έλεγχος της γνώσης είναι αυτό που συγκρατεί ακόμη και μετά βίας το όλο οικοδόμημα.

Όμως ας αφήσουμε όλα αυτά για το τέλος και ας επικεντρωθούμε στην Τροία, το άγιο δισκοπότηρο των απανταχού ομηριστών και όχι μόνο. Για την Τροία έχουμε δύο τύπου αναφορές. Στην πρώτη ομάδα έχουμε αναφορές, ευθείες ή πλάγιες από τον Όμηρο, βεβαίως, τον Ορφέα και τον Ησίοδο. Οι τρεις αυτοί συγγραφείς ομιλούν για μια Τροία η οποία δεν έχει ακόμη καταστραφεί. Έμμεσες ακόμη αναφορές έχουμε τόσο στον Πλούταρχο όσο και στον Απολλόδωρο που και οι δύο καταγράφουν στιγμιότυπα, από πηγές που ακόμη υπάρχουν στον καιρό τους.

Η δεύτερη κατηγορία αναφορών είναι αυτή που αναφέρεται στην σημερινή Τροία. Από τον φόρο τιμής που απέδωσε ο Μ. Αλεξάνδρος στον τάφο του Αχιλλέα μέχρι διάφορες άλλες έμμεσες αναφορές. Στις δεύτερες κανείς δεν βλέπει μια πόλη αλλά απλά ΟΛΟΙ πιστεύουν ότι εκεί ήταν η Τροία.

Ενδιάμεσες αναφορές που να συνδέουν τις πρώτες με τις δεύτερες δεν υπάρχουν.Ένας προσεκτικός λοιπόν μελετητής αν έπρεπε να διαλέξει θα διάλεγε ως πηγές τους πρώτους αφού την “είδαν” να υπάρχει σαν πόλη και όχι τους δεύτερους που πιθανολόγησαν την
ύπαρξή της.

Ξηρά ή θάλασσα;

Δεν θα σταθώ φίλοι μου στο πως συλλέχθηκαν τα υποτιθέμενα στοιχεία, άλλωστε αυτό ουσιαστικά είναι το θέμα μας και θα επανέρχομαι εμμέσως κάθε φορά, αλλά θα προσπαθήσω να δημιουργήσω και άλλα λογικά ερωτηματικά σε όλους εσάς. Διαβάζουμε
στον Όμηρο ότι:

α) ο Πάρης πήγε να πάρει την Ελένη μαζί με τα πλοία του, (Ιλιάδα γ’ ραψωδία στίχοι 46-51)

“Ἦ τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπόροισι νέεσσι
πόντον ἐπιπλώσας, ἑτάρους ἐρίηρας ἀγείρας,
μιχθεὶς ἀλλοδαποῖσι γυναῖκ ̓ εὐειδέ ̓ ἀνῆγες
ἐξ ἀπίης γαίης νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων
πατρί τε σῷ μέγα πῆμα πόληΐ τε παντί τε δήμῳ,
δυσμενέσιν μὲν χάρμα, κατηφείην δὲ σοὶ αὐτῷ;”

Με πλοία λοιπόν και όχι πλοίο πήγε στην Σπάρτη αλλά εκεί μαζί με την Ελένη πήρε και διάφορα τιμαλφή χωρίς να γίνεται λόγος για το είδος τους ή την ποσότητά τους. (Ιλιάδα γ’ ραψωδία στίχος 70)

“συμβάλετ ̓ ἀμφ ̓ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι·”

Προφανώς για να γίνεται αναφορά τα αντικείμενα ήταν σημαντικά γι’ αυτό και αναφέρονται ξανά στον στίχο 91

“οἴους ἀμφ ̓ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι.”
Αλλά και στον στίχο 255
“τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ ̓ ἕποιτο·”
Στον στίχο 282
“αὐτὸς ἔπειθ ̓ Ἑλένην ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα,”

Στον στίχο 285

“Τρῶας ἔπειθ ̓ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ ̓ ἀποδοῦναι,”

Άρα από τα παραπάνω πέρα από το μέγεθος των πραγμάτων που έκλεψε ο Πάρης να συμπεράνω ότι η Τροία είχε στόλο. Όμως οι Τρώες δεν εμφανίζονται ούτε μια φορά ως ναυτικός λαός. Εδώ γεννιούνται δύο ερωτήματα:

1] Που είναι τα πλοία τους; Οι Αχαιοί δεν τα συναντούν ποτέ ούτε τα βρίσκουν μπροστά τους είτε τυχαία ή από επιλογή. Δεν υπάρχει πουθενά η πληροφορία ότι μπορεί να τα κατέστρεψαν. Ο Όμηρος που μας πληροφορεί για δεκάδες πράγματα θα μας έλεγε κάτι για την καταστροφή του Τρωικού στόλου, αν υπήρχε. 2] Μήπως οι Τρώες δεν είναι ναυτικός λαός; Μήπως απλά έχουν δυο-τρία πλοία για τις ανάγκες της βασιλικής οικογένειας; Αλλά και πάλι που είναι αυτά τα δύο-τρία πλοία;

Αν όμως ισχυριστεί κάποιος ότι δεν είναι ναυτικός λαός, γιατί αλλιώς θα είχαν πιθανώς αντιμετωπίσει τους Αχαιούς στην θάλασσα τότε τι δουλειά έχουν να κατοικούν, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη μπροστά από τα στενά ελέγχοντας υποτίθεται τον διάπλου τον πλοίων;

Αλήθεια με τι τον έλεγχαν; Με τα κιάλια; Παρακαλούσαν από τις ακτές τους διερχόμενους ναυτικούς να τους λυπηθούν και αυτοί τους έδιναν κατιτίς; Μήπως είχαν μηχανισμούς φοβερούς και τρομερούς που ανέτρεπαν ή κατέστρεφαν τα διερχόμενα πλοία; Είχαν ένα σώμα τοξοτών παρατεταγμένο στην ακτή έτοιμο με τα φλογερά βέλη του να κατακάψει το όποιο πλοίο περνούσε χωρίς να πληρώσει; Τελικά, μήπως οι Τρώες κοιμούνταν την ώρα που ήρθαν οι Αχαιοί και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν;

Ας συλλογιστούμε στα παραπάνω ενδεχόμενα και κυρίως στα δύο-τρία τελευταία λογικά. Ο Όμηρος λοιπόν στον ΝΗΩΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ μας λέει, Β’ ραψωδία, στίχοι 695-702, ότι τους περίμεναν όταν βγήκαν οι Δάρδανοι και σκότωσαν μάλιστα τον Πρωτεσίλαο από την Φυλάκη.

Άρα τους περίμεναν, και μάλιστα για να σκοτωθεί ο Πρωτεσίλαος δεν ήταν μόνο ένας αλλά στρατός ολόκληρος.

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και εύκολες δικαιολογίες ας δούμε το σχετικό κομμάτι:

“Οἳ δ ̓ εἶχον Φυλάκην καὶ Πύρασον ἀνθεμόεντα,
Δήμητρος τέμενος, Ἴτωνά τε μητέρα μήλων,
ἀγχίαλόν τ ̓ Ἀντρῶνα ἰδὲ Πτελεὸν λεχεποίην,
τῶν αὖ Πρωτεσίλαος ἀρήϊος ἡγεμόνευε
ζωὸς ἐών· τότε δ ̓ ἤδη ἔχεν κάτα γαῖα μέλαινα.
τοῦ δὲ καὶ ἀμφιδρυφὴς ἄλοχος Φυλάκῃ ἐλέλειπτο
καὶ δόμος ἡμιτελής· τὸν δ ̓ ἔκτανε Δάρδανος ἀνὴρ
νηὸς ἀποθρῴσκοντα πολὺ πρώτιστον Ἀχαιῶν.”

Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο λογικό βήμα ας δούμε ένα ακόμη απόσπασμα από την Β’ ραψωδία, στίχοι 816-822.

“ Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
Πριαμίδης· ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
λαοὶ θωρήσσοντο μεμαότες ἐγχείῃσι.

Δαρδανίων αὖτ ̓ ἦρχεν ἐῢς πάϊς Ἀγχίσαο
Αἰνείας, τὸν ὑπ ̓ Ἀγχίσῃ τέκε δῖ ̓ Ἀφροδίτη
Ἴδης ἐν κνημοῖσι θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα, ”

Ο Όμηρος σαφώς διαχωρίζει τους Τρώες από τους Δάρδανους. Άρα ή απλά έτυχε να τον σκοτώσει ένας Δάρδανος ενώ δίπλα πολεμούσαν και οι Τρώες ή οι Τρώες όντας μακριά πολύ από την θάλασσα άφησαν την επιτήρησή της στους Δάρδανους που ήταν παραθαλάσσιος λαός. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πώς οι Τρώες θα ρεμβάζουν στην παραλία και οι Δάρδανοι θα έρθουν για να υπερασπιστούν τον κλέφτη Πάρη.

Επιστρέφοντας στα παραπάνω βλέπουμε ότι δεν περίμεναν τους Αχαιούς να μπουν στα στενά και με φοβερούς μηχανισμούς ή έστω πετροπόλεμο να τους καταστρέψουν αλλά στην ξηρά. Αυτό με κάνει να σκεφτώ ότι ή ήταν τόσο πίσω πολιτισμικά που δεν μπορούσαν ούτε έναν στοιχειώδη καταπέλτη να κάνουν την ώρα που οι Αχαιοί ήταν εγκλωβισμένοι μέσα στα στενά των σημερινών Δαρδανελίων ή τα στενά εκείνα δεν ήταν τόσο στενά όπως τα εν λόγω στην Τουρκία που ακόμη και με μια αξιοπρεπή σαΐτα, όπως αυτές που είχαμε μικροί και σημαδεύαμε τα δέντρα, να είχε κάθε Τρώας, θα μπορούσε να επιφέρει τεράστιες απώλειες.

Δεν μιλάω βέβαια για την περίπτωση που οι τοξότες στήνονταν στην παραλία, ένας δεν θα γλύτωνε. Όμως αυτοί δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Τους περίμεναν να φτάσουν στην άκρη και να κατέβουν από τα πλοία για να πολεμήσουν μαζί τους στήθος με στήθος. Σας φαντάζουν ως λαός ναυτικός που επιτηρεί στενά;

Μέχρι τώρα λοιπόν έχουμε την υπόνοια ότι οι Τρώες ίσως και να μην είναι τόσο παραθαλάσσιοι όσο νομίζουμε και ότι τα στενά ίσως τελικά να μην είναι τόσο στενά. Όλα αυτά απλά και μόνο διαβάζοντας λίγες αράδες από τον Όμηρο. Αν βέβαια δεν το ψάχνεις γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει λάθος τότε κατά την βιβλική ρήση “καταπίνεις την κάμηλο” με μεγάλη ευκολία ως και καραβάνι ολόκληρο.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις

Λένε ότι μια εικόνα αντιστοιχεί και σε χίλιες λέξεις. Φανταστείτε όταν σας δείξω δύο ή τρεις εικόνες! Βιβλίο ολόκληρο!

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να δούμε είναι που ακριβώς είναι η υποτιθέμενη Τροία. Στην συγκεκριμένη εικόνα (1) η Τροία είναι σ’ ένα σημείο εντός της περιοχής που ονομάζεται Μικρά Ασία. Δεν είναι παραθαλάσσια ούτε βέβαια και μακριά από αυτή. Είναι μια περιοχή που φαντάζει στον απλό παρατηρητή ως λογική αν όχι ιδανική για να είναι η Τροία. Είναι όμως έτσι;

Θα συνεχίσω με μια άλλη εικόνα. Αυτή προέκυψε από έρευνες του Αμερικάνικου Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας, το τμήμα γεωλογίας και συγκεκριμένα από τον καθηγητή κ John C. Kraft ιζηματολόγο. Αποδείχτηκε λοιπόν ότι η περιοχή τα τελευταία 3200 περίπου χρόνια που μας χωρίζουν από την υποτιθέμενη ημερομηνία του 1200 πχ έχει αλλάξει. Το ποτάμι που ονομάστηκε εκ των υστέρων Σκάμανδρος έχει μεταφέρει μεγάλες ποσότητες χώματος και έχει γεμίσει τον προϋπάρχοντα κόλπο (εικ.2). Το νέο αυτό στοιχείο κάνει την Τροία παραθαλάσσια και βάζει σε μπελάδες και σκέψεις όλους τους ερευνητές. Παρακολουθήστε τον συλλογισμό μου.

α1) Πουθενά ο Όμηρος δεν αναφέρει, εννοεί ή υπονοεί ότι η Τροία είναι παραθαλάσσια. Το αντίθετο μάλιστα. Ο Πρίαμος για να πάρει το σώμα του Έκτορα διασχίζει με τα μουλάρια μια μεγάλη έκταση μέχρι να φτάσει στην θάλασσα που είναι οι Αχαιοί (θα το δούμε αναλυτικά).

α2)Όταν ο Αχιλλέας κυνηγά τον Έκτορα γύρω από τα τείχη της Τροίας εκεί σου δίνεται η αίσθηση ότι η πόλη είναι στεριανή και δεν υπάρχει ούτε μια εδαφολογική αναφορά που να παραπέμπει σε κάτι κοντά στην θάλασσα.

β) Οι Αχαιοί δεν είναι ηλίθιοι. Προσέξτε ιδιαιτέρως αυτό το απόλυτα λογικό επιχείρημα. Πάνω από χίλια πλοία γεμάτα στρατιώτες θα μπορούσαν να καταφθάσουν στο λιμάνι μιας πόλης και να την καταλάβουν σε χρόνο dt. Αντί αυτού οι Αχαιοί υποτίθεται ότι προτίμησαν να πάνε σ’ ένα μακρινό και άβολο κόλπο με σκοπό να επιτεθούν από ξηράς. Σίγουρα δεν χρειάζεται να είσαι ο Carl von Clausewitz για να σκεφτείς να πας κατευθείαν στο λιμάνι αντί να βολοδέρνεις εδώ και εκεί και σίγουρα μετά από δεκάδες μάχες που είχαν δώσει ως τότε κάτι θα είχαν μάθει.

γ) Καταρρίπτεται ο μύθος-θέση ειδικών ότι μπροστά στην πεδιάδα της Τροίας ήταν το θέρετρο του πολέμου γιατί η πεδιάδα αυτή απλά δεν υπήρχε. Τόσο απλά. Εκτός βέβαια αν οι μάχες ήταν υποβρύχιες!

Άρα ή κάνουμε λάθος και δεν βρίσκεται εκεί η Τροία ή απλά οι περιθρύλητοι αρχηγοί και πολέμαρχοι των Αχαιών ήταν ένα σωρό ηλίθιοι που η διορατικότητά τους και η στρατηγική τους δεν ξεπερνούσε αυτή των τροφίμων των διαφόρων ιδρυμάτων όπως αυτό του Δαφνίου.

Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται η νόσος των τρελών αγελάδων είχε χτυπήσει και την παρεγκεφαλίτιδα των Τρώων οι οποίοι φαντάζονταν πράγματα που δεν υπήρχαν. Μια άλλη εξήγηση θα ήταν η αδυναμία να κάνουν μικρές διαδρομές. Ξέρετε το γνωστό φαινόμενο των αρχαίων αυτών πληθυσμών, όπως θέλουν να μας πείσουν οι διάφοροι ειδικοί, ότι για να κάνουν ένα μικρό ταξίδι, παράδειγμα από την Τροία μέχρι την Πύλο ή και πιο κοντά ακόμη γύριζαν και γύριζαν και γύριζαν.

Αν μάλιστα ήθελαν να πάνε λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω στην Ιθάκη έκαναν μέχρι και δέκα χρόνια. Αυτοί δε που πήγαιναν, με πλοίο πάντα, στην Μαύρη θάλασσα ανέβαιναν βουνά και λαγκάδια, χωρίς λόγο, έτσι για ένα γούστο, να απολαύσουν ένα καλό παγωτό βρε αδερφέ, μέχρι την Βόρεια θάλασσα και από κει φέρναν βόλτα όλη την Ευρώπη γιατί που
να βρεις Στρατσιατέλα στην αρχαία Ιωλκό! Έτσι λοιπόν οι Τρώες έχοντας πίσω τους το δάσος δεν το βλέπουν. Βέβαια δεν το βλέπει και ο Αχιλλέας όταν κυνηγά γύρω γύρω τον Έκτορα. Ούτε και ο Έκτορας για να ανεβεί επάνω σε κανένα δέντρο να γλυτώσει. Αναγκάζονται λοιπόν να βγούνε στο στρατί σε μια διαδρομή πολλών χιλιομέτρων για να βρουν το δάσος. Ποιος το λέει αυτό; Ο Πρίαμος!

Ιλιάδα 24 ραψωδία στίχοι 660-667

“εἰ μὲν δή μ ̓ ἐθέλεις τελέσαι τάφον Ἕκτορι δίῳ,
ὧδέ κέ μοι ῥέζων Ἀχιλεῦ κεχαρισμένα θείης.
οἶσθα γὰρ ὡς κατὰ ἄστυ ἐέλμεθα,τηλόθι δ ̓ ὕλη
ἀξέμεν ἐξ ὄρεος, μάλα δὲ Τρῶες δεδίασιν.
ἐννῆμαρ μέν κ ̓ αὐτὸν ἐνὶ μεγάροις γοάοιμεν,
τῇ δεκάτῃ δέ κε θάπτοιμεν δαινῦτό τε λαός,
ἑνδεκάτῃ δέ κε τύμβον ἐπ ̓ αὐτῷ ποιήσαιμεν,
τῇ δὲ δυωδεκάτῃ πολεμίξομεν εἴ περ ἀνάγκη.”

Μακριά λοιπόν είναι το δάσος σ’ ένα βουνό. Όμως ούτε βουνό υπάρχει και το δάσος είναι δίπλα τους (Εικόνα 3). Τι να πει κανείς! Νόσος των τρελών αγελάδων είναι αυτή. Έβλεπε βουνά εκεί που δεν υπήρχαν.

Κατά τ’ άλλα ο Schliemann με τον Όμηρο παραμάσχαλα βρήκε την Τροία. Αυτός ήταν ικανός να βρει όχι μόνο την Τέσσερα αλλά και την Πέντε. Τόση επιτυχία πια είναι αξιοπερίεργο.

Το ΚΙΤ των πλοίων και τα σύγχρονα παιχνίδια

Πολλοί λένε για τις εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων αλλά σε αυτές δεν περιλαμβάνουν το συναρμολογούμενο πλοίο που αργότερα έγινε παιχνίδι με μεγάλη επιτυχία. Οι ήρωες του Τρωικού πολέμου Αχαιοί διέθεταν ΚΙΤ πλοίου το οποίο συναρμολογούσαν, ταξίδευαν με αυτό και στην συνέχεια το αποσυναρμολογούσαν και το έκλειναν στο κουτί του.

Αν δεν με πιστεύετε, έτσι έκανα και εγώ στην αρχή μέχρι να πεισθώ, ορίστε και οι αποδείξεις.

Το σημείο που υποτίθεται άραξαν οι τρόφιμοι του Δρομοκαΐτιου Αχαιοί είναι το πολύ 8 χιλιόμετρα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερα αλλά ας μην χαλάσουμε την ημέρα μας με μικρής σημασίας θέματα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πλοίο που στο πλάτος για να χωράει καμιά πενηνταριά στρατιώτες-κωπηλάτες εξοπλισμό για πολυετή πόλεμο ζώα άμαξες κλπ θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 μέτρα και μήκος καμιά 50αριά και δεν φτάνει θα έπρεπε να καταστραφεί κατά το ήμιση μια και τα 1172 πλοία θα είχαν 6,83 μέτρα το καθένα πλάτος για να σταθεί το πλοίο να στήσουν σκηνές οι στρατιώτες να γίνει η βασιλική σκηνή, που ήταν μεγάλη, να στηθούν οι υπόλοιπες υποδομές, να υπάρχει ελεύθερος χώρος για κίνηση κλπ κλπ.

Αν πάλι τα έβαζαν σε δύο σειρές, δηλαδή έσερναν ένα ολόκληρο πλοίο περίπου εκατό μέτρα, χωρίς να πάθει τίποτα, θα είχαν από 13,66 μέτρα πλάτος άρα σε απόσταση 3-4 μέτρων θα τοποθετούσαν το ένα πλοίο με το άλλο γιατί όπως είναι γνωστό τα πλοία τα σέρνεις στην ξηρά με ευκολία. Κάποιος πρότεινε να έκαναν τρεις σειρές τα πλοία, δηλαδή το ένα πλοίο να προχωρούσε 150 μέτρα στην ξηρά το άλλο 100 για να έχει το τρίτο την άπλα του και να μπορούν και οι υπόλοιποι να ζήσουν με άνεση. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά λέγονται με μια μεγάλη δόση χιούμορ.

Εγώ λοιπόν έκατσα και έστυψα το μυαλό μου και το βρήκα. Είχαν συναρμολογούμενα πλοία (εικ.4). Τα συναρμολόγησαν, ταξίδεψαν και μετά τα έκλεισαν ξανά στο κουτί τους μαζί με τις οδηγίες και τα ειδικά εργαλεία από το ΙΚΕΑ για να τα συναρμολογήσουν ξανά όταν χρειαστεί. Έτσι μια μικρή περιοχή με στενή παραλία που στα πρώτα 100 μέτρα μετατρέπεται σε ύψωμα θα μπορούσε να φιλοξενήσει 1172 μεγάλα πλοία. Άλλωστε είναι η μόνη περίπτωση να είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Στην φωτογραφία (εικ.5) που ακολουθεί μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι η ακτή είναι επικλινής και ότι πλοία εκεί ΔΕΝ σέρνονται εκτός αν τα έχεις σε ΚΙΤ. Αν αποδειχτεί μάλιστα ότι υπήρξαν και επιχωματώσεις τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο τον σκοπό

Μια λαϊκή παροιμία λέει ότι κάποιος δεν ξέρει τι του ξημερώνει αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην ξέρει από που του ξημερώνει ειδικά όταν μένει στο ύπαιθρο. Αν δεν είσαι από τους τύπους που κοιμούνται ως το μεσημέρι τότε πολύ εύκολα μπορείς να δεις τον ήλιο να ανατέλλει το πρωί όπως και να δύει το βράδυ. Μπορούμε λοιπόν με κάποια ασφάλεια να πούμε ότι οι άνθρωποι που κοιμούνται στο ύπαιθρο ξέρουν και που τους ξημερώνει και που τους δύει. Έτσι λοιπόν και ο Διομήδης. Όταν μιλάει για την Δύση ξέρει καλά που αυτή πέφτει. Κάνει λοιπόν μια παρατήρηση: Ιλιάδα ραψωδία 4 στίχοι 421-426

“ὡς δ ̓ ὅτ ̓ ἐν αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάσσης
ὄρνυτ ̓ ἐπασσύτερον Ζεφύρου ὕπο κινήσαντος:
πόντῳ μέν τε πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βρέμει, ἀμφὶ δέ τ ̓ ἄκρας
κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δ ̓ ἁλὸς ἄχνην:”

Ο Διομήδης δεν περιγράφει από μια φανταστική εικόνα αλλά μια εικόνα του τόπου που βρίσκονται μόνο που στο συγκεκριμένο σημείο αν είχαν ποτέ στρατοπεδεύσει ούτε βαθιά θάλασσα θα βλέπανε ούτε αν σε αυτή ο ζέφυρος, δυτικός άνεμος, σηκώνει μεγάλα κύματα γιατί η χερσόνησο της Καλλίπολης ορθώνεται μπροστά τους κάνοντας αδύνατη την οπτική επαφή με το Αιγαίο. Είναι προφανές ότι ο Διομήδης βρίσκεται αλλού.

Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το επικλινές του εδάφους και να καταλάβει ότι τα πλοία πέρα από τα τραγούδια δεν βγαίνουν στα βουνά. Απέναντι είναι η χερσόνησος της Καλλίπολης. Είναι εύκολα κατανοητό ότι δυτικοί άνεμοι δεν υπάρχουν και βέβαια ούτε κύματα μπορούν να σηκωθούν ψηλά και όλα εκείνα τα φαινόμενα που τόσο γλαφυρά περιέγραψε πιο πάνω ο Διομήδης.

Θα ήταν πολύ εύκολο να βγάλει κάποιος τον Διομήδη τρελό για το αν βλέπει στα δυτικά του θάλασσα και έναν πλατύ Ελλήσποντο αλλά δυστυχώς για τους ακολουθητές του Schliemann υπάρχει και άλλη αναφορά η οποία μας δίνει και μια τάξη μεγέθους για το πλάτος του Ελλησπόντου που βέβαια συμφωνεί με τα παραπάνω αλλά δυστυχώς διαφωνεί με τους ακολουθητές. Στον Ορφέα και πάλι, Αργοναυτικά,
στίχος 512:

“Αλλ’ ότε γ’ Ωκεάνοιο ρόον βαπτίζετο Τιτάν”

Ο Ορφέας παρατηρεί, την ώρα που είναι στην ακτή με τον Κύζικο τον ήλιο να βυθίζεται στον Ωκεανό. Νομίζω ότι είναι μια συνηθισμένη εικόνα για κάθε έναν που βρίσκεται σε ένα παραθαλάσσιο τόπο με ορατότητα προς τη Δύση. Ελπίζω ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτό. Η απλή όμως αυτή παρατήρηση μας λέει ότι ο Ορφέας όπως και κάθε ένας παρατηρητής στο ύψος της θάλασσας χρειάζεται έναν ανοιχτό ορίζοντα περίπου 25 Km για να δει τον ήλιο να δύει. Αν και ο παρατηρητής στην επιφάνεια της θάλασσας μπορεί και βλέπει μόνο μέχρι τα 5 Km εντούτοις χρειάζεται αυτόν τον ορίζοντα για να μπορέσει να παρακολουθήσει το φαινόμενο της Δύσης και κυρίως την ολοκλήρωσή του.

Τώρα λόγω της κλίσης της Γης το σημείο που ενώνεται η χερσόνησο του Κυζίκου με το υπόλοιπο τμήμα της Μ.Ασίας, σημείο όπου θεωρητικά σταμάτησαν οι Αργοναύτες και που βρίσκεται κοντά στην περιοχή όπου θεωρούν ότι υπήρχε η αρχαία Κύζικος, έχει δυτικά της, αν και ο χάρτης δίνει λάθος εντύπωση, την ενδοχώρα. Άρα δεν θα μπορούσαν σε καμία των περιπτώσεων να δουν τον ήλιο να δύει στην θάλασσα όσο και να το ήθελαν. Μόνο σε περιοχές όπως η σημερινή Κων/πολη μπορείς να δεις την δύση του ήλιου στην θάλασσα αλλά αυτοί δεν ήταν εκεί.

Επίσης στην παραπάνω εικόνα (5) οι ειδικοί βλέπουν ότι ταιριάζει γάντι η φράση του Ορφέα στα Αργοναυτικά (στίχος 495)

“ούνεκα οι πλώουσιν ανά πλατύν Ελλήσποντον”

Είναι προφανές ότι τόσο πλάτος δεν το βρίσκεις εύκολα. Τα στενά του Ελλησπόντου είναι φαρδιά κατά τους ειδικούς.

Αφού όμως πιάσαμε τον Ορφέα ας δούμε λίγο παραπάνω τι λέει (στίχοι 484-488)

“Ένθεν ες Ελλήσποντον αμ’ ηώους φέρεν ούρος
ακραής Ζέφυρος στεινής απάτερθεν Αβύδου
Ίλιον,Δαρδανίην, Πιτύην τ’ επί δεξί έχοντας,
ου και Αβαρνιάδος Περκώτης τ’ ευστάχυν αίαν
αργυρέαις Αίσηπος επικλύζει προχοήσιν.”

Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και ένα απόσπασμα από την Ιλιάδα και τον κατάλογο των συμμάχων των Τρώων.

Ιλιάδα ραψωδία β’ στίχοι 828-836

“Οἳ δ ̓ Ἀδρήστειάν τ ̓ εἶχον καὶ δῆμον Ἀπαισοῦ
καὶ Πιτύειαν ἔχον καὶ Τηρείης ὄρος αἰπύ,
τῶν ἦρχ ̓ Ἄδρηστός τε καὶ Ἄμφιος λινοθώρηξ
υἷε δύω Μέροπος Περκωσίου, ὃς περὶ πάντων
ᾔδεε μαντοσύνας, οὐδὲ οὓς παῖδας ἔασκε
στείχειν ἐς πόλεμον φθισήνορα· τὼ δέ οἱ οὔ τι
πειθέσθην· κῆρες γὰρ ἄγον μέλανος θανάτοιο.
Οἳ δ ̓ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο,
καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον ἔχον καὶ δῖαν Ἀρίσβην,”

Ας εξετάσουμε τα δύο κομμάτια παράλληλα. Στο πρώτο απόσπασμα ο Ορφέας περιγράφει με ακρίβεια την διαδρομή των Αργοναυτών χωρίς βέβαια να φανταστεί ότι τον πλατύ Ελλήσποντο θα τον κάνουν ένα μικρό στενό κανάλι. Μετά το Ίλιον, την Δαρδανίην και την Πιτυήν είναι η περιοχή της Περκώτης όπου όπως μας λέει έχει πολλά στάχυα γιατί την πλημμυρίζει ο Αίσηπος ποταμός.

Παράλληλα ο Όμηρος μας λέει ότι στην Πιτύειαν υπάρχει ένα ψηλό (αιπύ) βουνό το Τήρειης όρος.

Πάρτε λοιπόν έναν οποιονδήποτε χάρτη θέλετε βουνό στην περιοχή δεν υπάρχει. Λόφοι; ναι υπάρχουν βουνό όχι. Ο δε ποταμός που σήμερα ονομάζουν Αίσηπο είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά από το υποτιθέμενο σημείο. Ανοίξτε απλά έναν χάρτη και μην μένεται στις διαβεβαιώσεις του ενός και του άλλου.

Για όσους προσπαθήσουν να το επιβεβαιώσουν να μην κοιτάξουν δήθεν χάρτες όπως αυτός στην φωτογραφία 1 αλλά κανονικούς γιατί για κάποιον περίεργο λόγο ξαφνικά σε όλους αυτούς τους ψευτοχάρτες γεννιούνται ενδείξεις που υπάρχουν μόνο στην αντασία του δημιουργού τους.

Μικροί και μεγάλοι εν δράση

Σιγά-σιγά ξετυλίγονται όλα τα άτοπα της κρατούσας θεωρίας και τα ατοπήματα των ειδικών. Θα ήθελα να σας πω όλα όσα μου έρχονται στο μυαλό αλλά θα αυτοπεριοριστώ μόνο σε στοιχεία μια και κρίσεις μπορείτε να κάνετε και μόνοι σας. Ο Όμηρος τοποθέτησε καλώς, από γεωγραφικής απόψεως την Τροία, σύμφωνα βέβαια με τα  δεδομένα της εποχής του αλλά οι σημερινοί ερευνητές προφανώς δεν θέλουν να το καταλάβουν.

Αν δηλαδή την ανατολή για έναν περίεργο λόγο την ονόμαζαν τότε “Παναγιώτη” και έλεγε ότι πάω στον “Παναγιώτη” αυτοί θα ρωτούσαν τον ομώνυμο γείτονά τους αν πέρασε από εκεί; Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με την ομηρική γεωγραφία. Άλλα λέει ο Όμηρος άλλα καταλαβαίνουμε.

Ας αφήσουμε όμως για λίγο τις παρεξηγήσεις και ας πιάσουμε ένα άλλο θέμα άσχετο αλλά και σχετικό μαζί. Έχετε αντιληφθεί φαντάζομαι την παρουσία του επιθέτου “μικρός-μικρή-μικρό” στην γεωγραφία και την τοπογραφία. Το συναντάμε σε νησιά (πχ. μικρές κυκλάδες), σε οικισμούς (πχ μικρή βίγλα Νάξου), σε βουνά (πχ η κορυφή Μικρή Τούμπα του Ολύμπου που βρίσκεται δίπλα στην κορυφή Τούμπα), σε λίμνες (πχ. Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα ή Μικρή και μεγάλη Βόλβη) κλπ. Πάντοτε υπάρχει κάτι μεγάλο και το μικρό αποτελεί είτε μέρος του είτε “αντικατοπτρισμός” του. Ας δούμε λοιπόν τον τόπο που είναι χτισμένη η Τροία. Αν σας ρωτήσω είμαι σίγουρος ότι θα πείτε στην Μικρά Ασία. Θα έχετε δίκιο ως προς την σημερινή “υπόθεση” της Τροίας αλλά η ομηρική Τροία βρίσκεται στην Ασία και όχι στην Μικρά Ασία.

Ιλιάδα ραψωδία Β’ στίχος 461

“Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα”

Στην Ασία λοιπόν συμβαίνουν όλα και όχι στην Μικρά Ασία, έναν όρο που δεν τον χρησιμοποιεί ποτέ ο Όμηρος, προφανώς γιατί δεν υπάρχει ακόμη. Ας προβληματιστούμε λοιπόν γι’ αυτήν την δυσαρμονία. Ο όρος Ασία είναι ελληνικός και όπως είπα προέρχεται από τον Όμηρο χωρίς να είναι αυτός ο “νουνός”. Η περιοχή που βρίσκεται η σημερινή Τροία είχε πολλά άλλα ονόματα αλλά όχι Ασία. Αυτό της δόθηκε άγνωστο πότε αλλά το πρώτο επίσημο κείμενο είναι του 400 μχ. Άμεσα γεννιέται το ερώτημα το όνομα αυτό της δόθηκε τυχαία ή όχι;

Αν υποθέσουμε ότι της δόθηκε λόγω της αναγνώρισης και εκτίμησης του Ομήρου από τους Ρωμαίους τότε θα έπρεπε να την πούνε απλά Ασία όπως και ο Όμηρος την αναφέρει. Δεν υπήρχε ακόμη αναφορά που να ονομάζει την ενιαία ήπειρο ως Ασία αφού ακόμη δεν είχαν χάρτες για τις περιοχές αυτές. Αυτό έγινε εκατοντάδες χρόνια μετά.

Άρα γιατί να ονομαστεί Μικρά Ασία και ποια ήταν η μεγάλη; Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι η περιοχή πέρα από τα επιμέρους ονόματα κατά περιοχή ως ενιαίος χώρος πρέπει να αναφέρονταν από παλιά ως Μικρά Ασία. Θα ήταν μια παράδοση που ο συγγραφέας αυτός, ο Παύλος ο Ορόσιος τίμησε και κατέγραψε.

Αν αυτό είναι ένα λογικό συμπέρασμα τότε προκύπτει το εξής ερώτημα: Ποιος της έδωσε το όνομα Μικρά Ασία και γιατί; Εδώ μία θεωρώ ότι είναι η λογική απάντηση. Η Μικρά Ασία ήταν ο τόπος όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες από την Ασία την ομηρική. Οι Λυδοί, οι Κιλικες, οι Τρώες και οι άλλοι πρέπει να είναι οι πρόσφυγες που έφυγαν από εκεί και ερχόμενοι εδώ σε έναν μικρότερο τόπο έδωσαν εκτός από το όνομα, Ασία, και τον χαρακτηρισμό Μικρά. Έτσι πέρασε στην παράδοση ως το όνομα όλου αυτού του τόπου.

Της Τρωάδας το ποτάμι που το λένε;

Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στα γεωγραφικά στοιχεία και δη στο γνωστό ποτάμι της περιοχής τον Σκάμανδρο. Πραγματικά είναι απορίας άξιο πως μια περιοχή που περιγράφεται ότι πλημμυρίζεται από πολλούς και μεγάλους ποταμούς να ταυτίζεται από μια περιοχή με ρυάκια και ξεροπόταμους. Τέλος πάντων ας δούμε λοιπόν ορισμένα χαρακτηριστικά της Ομηρικής Τροίας και της σημερινής Τροίας.

Ήδη είπαμε ότι η περίφημη πεδιάδα του Σκάμανδρου όπου περνούσαν  την ώρα τους πολεμώντας Αχαιοί και Τρώες δεν υπάρχει. Επειδή μάλιστα η γύρω περιοχή είναι σχετικά ορεινή και δεν προσφέρεται για μάχες σώμα με σώμα πεζικού είναι προφανές ότι οι μάχες ήταν υποβρύχιες. Οι Αχαιοί είχαν το “Παπανικολής” οι Τρώες το “Παπαπαναγής” και μάχονταν στα βάθη του κόλπου για το ποιος θα επικρατήσει. Μάλιστα πολλές φορές επειδή οι Αχαιοί δεν έβρισκαν πεδιάδα μια και δεν είχαν αρχίσει τα χωματουργικά για την ισοπέδωση των λόφων δίναν ραντεβού με τους Τρώες κάπου μακριά για να σκοτώσουν την πλήξη τους. Από τότε ξεκίνησαν και τα περίφημα ραντεβού Θανάτου.

Είναι τόσο αστεία όλα αυτά που ειλικρινά είναι πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί κανείς και να μην ξεσπάσει σε δυνατά γέλια. Βέβαια οι καημένοι διάβασαν στην Ιλιάδα Β’ στίχος 465

“ἐς πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον·”

και σου λέει:

Ποτάμι υπάρχει. Το ότι δεν το λένε Σκάμανδρο είναι λεπτομέρεια. Ίσως κάποτε να τον έλεγαν μπορεί και όχι βέβαια αλλά ποιος το ξέρει άρα επειδή είμαστε άνθρωποι με θετική σκέψη αποδεχόμαστε την θετική πλευρά. Πεδιάδα την βλέπουμε(εικ.6). Άρα εδώ έγιναν οι μάχες. Έλα όμως που εκεί δεν έγιναν λόγω ανυπαρξίας πεδιάδας! Θα πρέπει να μας πουν λοιπόν οι ακολουθητές που γίνονταν οι μάχες! Γιατί κάπου γίνονταν.

Αφού είδαμε την ανύπαρκτη πεδιάδα του Σκάμανδρου ώρα να δούμε και τα υπόλοιπα ποτάμια της περιοχής. Ναι η περιοχή της Ομηρικής Τροίας περιβάλλεται από ποτάμια μεγάλα. Της άλλης πάλι όχι. Μάλιστα τα ποτάμια αυτά προέρχονται όλα μα όλα από την Ίδη γιατί το κανονικό βουνό της Ίδης έχει πολλές πηγές εξού και το επίθετο “πολυπίδακος”. Από την σημερινή ξεκινούν με το ζόρι τρεις ποταμοί. Ας δούμε όμως τώρα το σχετικό κομμάτι από την Ιλιάδα.

Ραψωδία 12 στίχοι 19-24

“ὅσσοι ἀπ ̓ Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι,
Ῥῆσός θ ̓ Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε
Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος
καὶ Σιμόεις, ὅθι πολλὰ βοάγρια καὶ τρυφάλειαι
κάππεσον ἐν κονίῃσι καὶ ἡμιθέων γένος ἀνδρῶν:
τῶν πάντων ὁμόσε στόματ ̓ ἔτραπε Φοῖβος Ἀπόλλων,”

Οχτώ λοιπόν τα ποτάμια που ξεκινούν από την Ίδη αλλά σήμερα
έχουμε μόνο τρία. Τα υπόλοιπα τα χρωστάει;

Νομίζετε όμως ότι είναι τα 5 λειψά ποτάμια και οι πολλές άλλες λεπτομέρειες ή και χοντρομέρειες (ας πλάσω και εγώ μια λέξη) μπορώ να πω, που ξέχασαν οι ακόλουθοι του επιτήδειου Γερμανού; Όχι! Οι άνθρωποι αυτοί πραγματικά κατάπιαν όχι μόνο την κάμηλο αλλά και τον καμηλιέρη και το υπόλοιπο καραβάνι μηδέ της γυναικός του Βεδουίνου εξαιρουμένης. Έκλεισαν τα μάτια σε κάθε μικρό ή μεγάλο στοιχείο ή ένδειξη λες και φοβόντουσαν μήπως αποδειχθεί το λάθος ενώ αυτό είναι η πεμπτουσία της επιστήμης. Θα προσθέσω ακόμη ένα στοιχείο.

Στην Ραψωδία Ω ο Πρίαμος ζεύει μουλάρια για να πάει να πάρει το σώμα του Έκτορα. Όμως αργότερα και κατά την διάρκεια της διαδρομής σταματάει για να ποτίσει τα μουλάρια. Επειδή φαντάζομαι ότι όταν προετοίμαζαν την άμαξα του Πρίαμου είχαν ποτίσει και ταΐσει τα ζώα προφανώς τα ζώα δίψασαν λόγω της διαδρομής που έκαναν.

Εδώ λοιπόν έχουμε στοιχεία που δεν συνάδουν με την εικόνα της σημερινής Τροίας. Ας δούμε το αρχαίο κείμενο πρώτα Ιλιάδα, ραψωδία Ω, στίχοι 349-351:

“οἳ δ ̓ ἐπεὶ οὖν μέγα σῆμα παρὲξ Ἴλοιο ἔλασσαν,
στῆσαν ἄρ ̓ ἡμιόνους τε καὶ ἵππους ὄφρα πίοιεν
ἐν ποταμῷ”

Λέει λοιπόν ότι ο Πρίαμος, κατά την διάρκεια της διαδρομής του προς τον Αχιλλέα, σταμάτησε στο ποτάμι για να ποτίσει τα ζώα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι είχε κάνει περίπου 30 χιλιόμετρα δρόμο και τα ζώα δίψασαν. Όμως ο υποτιθέμενος Σιμόις ποταμός βρίσκεται σχεδόν μπροστά στην Τροία επίσης η απόσταση από το σημείο που υποτίθεται σταμάτησαν οι Αχαιοί δεν είναι ούτε 10 χιλιόμετρα. Άρα ούτε όταν έφτασε στον ποταμό, μετά από μερικά λεπτά ούτε όταν έφτασε στους Αχαιούς μετά από καμιά δεκαριά χιλιόμετρα θα είχε ανάγκη να ποτίσει τα ζώα του. Εκτός αν και αυτός, στην προσπάθειά του να μας κοροϊδέψει έκανε κύκλους για να μας μπερδέψει. Οπότε η  επιστήμη σηκώνει εδώ τα χέρια.

Αδέρφια μου αλήτες πουλιά

Αφού λοιπόν δεν καταφέραμε να τα βρούμε στα βουνά στα ποτάμια στα στενά και στα φαρδιά μήπως τελικά τα πουλιά δικαιώσουν τους πιστούς του Schliemann. Δυστυχώς φίλοι μου. Ούτε τα αχάριστα αυτά πουλιά θέλησαν να δικαιώσουν τους κόπους τόσων χρόνων των ειδικών ερευνητών. Ο Όμηρος συνεχώς στα κείμενά του μας αναφέρει διάφορα πουλιά που κατοικούν κατά κοπάδια στις γύρω από την Τροία περιοχές. Ας δούμε ενδεικτικά. Ιλιάδα Β’ ραψωδία στίχοι 459-461

“Τῶν δ ̓ ὥς τ ̓ ὀρνίθων πετεηνῶν ἔθνεα πολλὰ
χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων
Ἀσίω ἐν λειμῶνι Καϋστρίου ἀμφὶ ῥέεθρα”

και

Ιλιάδα Γ’ ραψωδία στίχοι 2-5

“Τρῶες μὲν κλαγγῇ τ ̓ ἐνοπῇ τ ̓ ἴσαν ὄρνιθες ὣς
ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό:
αἵ τ ̓ ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον
κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἐπ ̓ ὠκεανοῖο ῥοάων”

Είναι λοιπόν φανερό ότι κοπάδια Γερανών κατακλύζουν την περιοχή. Οι γερανοί όμως δεν είναι ένα είδος που υπάρχει παντού στον κόσμο αλλά ζει σε συγκεκριμένες περιοχές και μεταναστεύει σε επίσης συγκεκριμένες. Ε, λοιπόν η περιοχή της σημερινής Τρωάδας δεν ανήκει σε καμιά από αυτές (εικ.7). Δηλαδή οι σημερινοί αλλά και παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής δεν είδαν ποτέ τους γερανούς εκτός αν οι ίδιοι μετανάστευσαν σε άλλα μέρη.

Το καλύτερο για το τέλος

Όπως έχετε παρατηρήσει δεν έχω αναφερθεί σε κανένα αρχαιολογικό εύρημα και αυτό έγινε γιατί όλα τα δήθεν τρωικά ευρήματα είναι ανώνυμα ή όπως λέει ο λαός πίναμε και λέγαμε. Είναι έτσι γιατί έτσι θέλησαν να τα βαπτίσουν κάποιοι, αλλιώς αντίστοιχα ευρήματα υπάρχουν σε πολλές περιοχές του κόσμου και ίσως αργότερα, όπως κάνουν η Κεφαλλονιά και η Λευκάδα και εσχάτως και η Κέρκυρα, να έχουμε δυο, τρεις ή και δεκατρείς περιοχές που να διεκδικούν με την ίδια ακριβώς παραποίηση του κειμένου την τρωική ταυτότητα. Άντε λοιπόν τα στοιχεία μπορείτε εύκολα να τα ταιριάξετε ενώ επίζηλοι ερευνητές θα βρεθούν να σας στηρίξουν.

Εγώ βέβαια θα αποφύγω να προτείνω Τροίες αλλά θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στους νυν και μελλοντικούς υπερασπιστές της κάθε Τροίας. Υπάρχει ένα μικρό κομματάκι στην Ιλιάδα ΙΒ’ ραψωδία στίχοι 239-243

“εἴτ ̓ ἐπὶ δεξί ̓ ἴωσι πρὸς ἠῶ τ ̓ ἠέλιόν τε,
εἴτ ̓ ἐπ ̓ ἀριστερὰ τοί γε ποτὶ ζόφον ἠερόεντα.
ἡμεῖς δὲ μεγάλοιο Διὸς πειθώμεθα βουλῇ,
ὃς πᾶσι θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν ἀνάσσει.
εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.”

Ο Έκτορας προειδοποιεί τους λάτρεις της οιονωσκοπίας. Είτε οι οιωνοί πετάξουν προς δεξιά που είναι η ανατολή του ήλιου είτε προς τα αριστερά που είναι η δύση κλπ κλπ. Μόνο που φίλοι μου σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο αυτά είναι αντίθετα!!!.

Επίλογος

Θα ρωτήσει κάποιος γιατί κάνω αυτόν τον αγώνα και δεν συντάσσομαι και εγώ μαζί τους να ησυχάσω και ίσως να ωφεληθώ κιόλας. Η αλήθεια φίλοι μου. Είναι σαν φωνή μέσα μου που με προκαλεί και με προστάζει να την πω σε όλους ανεξαρτήτως κόστους. Όμως τώρα η σκυτάλη περνάει και σε εσάς. Μοιράστε το κείμενο να πάει παντού. Ίσως έτσι να τους χαλάσουμε τουλάχιστον την μέρα.

Φιλικά
Ποσταντσίδης Θεόδωρος
Τροία: Ένα λάθος που συνεχίζεται
operiplous