Γιατί ο Ουρανός είναι Γαλάζιος όπως και η Θάλασσα
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Λέγεται ότι το μπλε χρώμα σχετίζεται συχνά με τη θλίψη. Παρόλαυτά, όμως, ένας γαλάζιος ουρανός χωρίς σύννεφα σίγουρα έχει τη δύναμη να σας αναπτερώσει το ηθικό. Ο ουρανός μπορεί να προβάλει μια εκπληκτική ποικιλία από όμορφα χρώματα κατά τη διάρκεια του έτους, αλλά το μπλε είναι σαν μία «προεπιλεγμένη ρύθμιση» της Φύσης.
Αν έχετε αναρωτηθεί γιατί η θάλασσα είναι γαλάζια αφού το νερό είναι διάφανο σε όλη την έκτασή της, μία καλή απάντηση είναι ότι καθρεφτίζει το χρώμα που έχει κάθε φορά ο ουρανός. Αλλά, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος;
Αυτό που βλέπουμε σύμφωνα με την metro.co.uk καθορίζεται και ενισχύεται από το φως που προέρχεται από τον ήλιο. Το φως από τον ήλιο είναι λευκό, αλλά αυτό το λευκό φως περιέχει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και είναι γεγονός ότι τα χρώματα ταξιδεύουν σε διαφορετικές συχνότητες.
Ο ουρανός είναι μπλε, επειδή τα μόρια οξυγόνου και αζώτου στην ατμόσφαιρα της Γης διασκορπίζουν μπλε κύματα (μικρό μήκος κύματος) από το φως του ήλιου περισσότερο από ότι διασκορπίζουν κόκκινα (μακρά μήκη κύματος).
Ωστόσο, όταν κοιτάζουμε τον ουρανό κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος, βλέπουμε κόκκινο, πορτοκαλί και μοβ (ένα μείγμα κόκκινου και μπλε). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μπλε φως έχει διασκορπιστεί και βρίσκεται μακριά από την οπτική επαφή. Η ατμόσφαιρα μπορεί να διασκορπίσει το φως επειδή το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των φωτεινών κυμάτων προκαλεί ηλεκτρικές στιγμές διπόλου στα μόρια του αερίου (ναι, είναι περίπλοκο, αλλά θα καταλάβετε καλύτερα στην συνέχεια).
Οι επιστήμονες μπορούν να ρωτήσουν γιατί ο ουρανός δεν έχει βιολετί χρώμα, η απάντηση είναι γιατί το βιολετί έχει μικρότερο μήκος κύματος στο ουράνιο τόξο. Όντας έξω από χρωματικό φάσμα, το βιολετί απορροφάται στην υψηλή ατμόσφαιρα και δεν εκπέμπεται συνεχώς στο φως από τον ήλιο.
Παράλληλα, τα μάτια μας είναι πολύ λιγότερο δεκτικά στο να δουν το μοβ, αλλά πολύ καλύτερα δεκτικά στο να δουν το μπλε. Τούτου λεχθέντος, μπορούμε σίγουρα να αντιληφθούμε βιολετί και λουλακί αποχρώσεις, όπως έχει αποδειχθεί όταν εμφανίζεται ένα πραγματικό ουράνιο τόξο. Έτσι, το τελευταίο μέρος του παζλ είναι ο τρόπος με τον οποίο τα μάτια μας αναλύουν το χρώμα.
Στους αμφιβληστροειδείς μας έχουμε κώνους που είναι δεκτικοί σε πράσινα, μπλε και κόκκινα χρώματα. Όταν αναλύουμε τα χρώματα στον ουρανό, οι μπλε υποδοχείς μας διεγείρονται περισσότερο από τους άλλους δύο, οι οποίοι διεγείρονται εξίσου. Το καθαρό αποτέλεσμα αυτού, σε συνδυασμό με την διασκόρπιση του μπλε, είναι ότι τα μάτια μας αντιλαμβάνονται ένα μοναδικό μπλε ουρανό.
Επιπλέον θεωρείται ότι ως ανθρώπινο είδος έχουμε εξελιχθεί να απομονώνουμε τα χρώματα με αυτόν τον τρόπο ως ένα καθαρό πλεονέκτημα επιβίωσης. Αν τώρα, εξακολουθείτε να αναρωτιέστε γιατί ο Ήλιος κατά το ηλιοβασίλεμα μας δείχνει πολλές αποχρώσεις του κόκκινου, τότε αναλυτικότερα έχουμε ως εξής:
Σύμφωνα με το kathimerinifysiki.gr αυτό συμβαίνει γιατί όταν ο Ήλιος βρίσκεται πιο κοντά στη δύση του (όπως το βλέπουμε από την θέση που βρισκόμαστε) οι ηλιακές ακτίνες πρέπει να διανύσουν μεγαλύτερη απόσταση μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης για να φτάσουν στα μάτια μας, απ ότι αν μεσουρανούσε.
«Μεγαλύτερη απόσταση μέσα από την ατμόσφαιρα σημαίνει μεγαλύτερη σκέδαση όλων των ακτινοβολιών από τα μόρια του αέρα. Τα χρώματα που σκεδάζονται λιγότερο απ’ όλα είναι το πορτοκαλί και το κόκκινο και αυτά είναι που δίνουν στα ηλιοβασιλέματα τα εντυπωσιακά τους χρώματα».
diadrastika.com
