Δύο Πανεπιστήμια Επεξεργάζονται «Εξωγήινη» Τεχνολογία Μετάλλων που Μπορούν να Αλλάζουν Μορφή και Σχήμα
Σπύρος Μακρής
περιεχόμενο σχολιασμού, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Οι περισσότεροι από όλους εμάς που τους αρέσει να βλέπουν ταινίες επιστημονικής φαντασίες, πιθανότατα θα έχουν δει και τις κινηματογραφικές συνέχειες από τον “Εξολοθρευτή” (Terminator) του Τζέιμς Κάμερον με πρωταγωνιστή τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Η πρώτη βγήκε στις αίθουσες το 1984 και ήταν πρωτοποριακή. Όσοι δεν έχουν την ταινία ή δεν την θυμούνται καλά, θα αναρωτιούνται τι σχέση έχει μία περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με την επιστημονική έρευνα δύο πανεπιστημίων για υγρά μέταλλα που μπορούν να αλλάζουν μορφή. Συνεχίστε το διάβασμα και θα καταλάβετε.
Η δεύτερη, το “Terminator 2: Judgment Day” κυκλοφόρησε το 1991 και ήταν εξίσου εντυπωσιακή, ιδιαίτερα με τον χαρακτήρα εκείνον που μπορούσε να μεταμορφώνεται από υγρό μέταλλο σε άνθρωπο, να κόβεται σε κομμάτια τα οποία μπορούσαν να επανασυναρμολογηθούν ή να πάρουν ένα νέο σχήμα. Όταν τα βλέπαμε αυτά, πόσοι θεωρούσαμε ότι μπορούν να γίνουν κάποτε μία πραγματικότητα ή ότι ήδη σε μυστικά εργαστήρια επεξεργάζονταν αυτή την τεχνολογία; Πόσο μάλλον ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να είναι εξωγήινης προέλευσης που παραλήφθηκε από ειδικούς επιστήμονες της Γης…
Διαβάστε επίσης: Χρησιμοποιούμε καθημερινά εξωγήινη τεχνολογία;
Ωστόσο, φαίνεται πως ήρθε η ώρα η φαντασία να συναντήσει την πραγματικότητα. Περίπου 25 χρόνια μετά την προβολή της δεύτερης ταινίας του Εξολοθρευτή, ερευνητές των Πανεπιστημίου Sussex και Swansea έχουν δημιουργήσει ηλεκτρικά φορτία για να χειριστούν υγρό μέταλλο σε σχήματα δύο διαστάσεων. Και όχι η έρευνα δεν γίνεται σε μυστικά εργαστήρια, ούτε κρυφά από τον κόσμο.
Η έρευνα που παρουσιάστηκε στις 17 Οκτωβρίου 2017 στο συνέδριο ACM Interactive Surfaces and Spaces 2017 στο Brighton, με μια ζωντανή επίδειξη στο Jury Inn Brighton Waterfront, σύμφωνα και με τους υπεύθυνους της ομάδας ανοίγει καινούργιες δυνατότητες στα «μαλακά ρομποτ» αλλά και σε οθόνες που μπορούν να αλλάζουν σχήμα. Αν και τα αποτελέσματα θυμίζουν πολύ από την ταινία Terminator 2, υποστηρίζεται ότι η δημιουργία τρισδιάστατων σχημάτων απέχει πολύ ακόμα από την πραγματικότητα καθώς είναι ακόμα ιδιαίτερα περίπλοκη. Εκείνο που φαίνεται πιο άμεσο σε εφαρμογή είναι οι επαναπρογραμματιζόμενες πλακέτες κυκλωμάτων καθώς και το αγώγιμο μελάνι.
Σύμφωνα με το sciencedaily.com και το άρθρο του “Liquid metal brings soft robotics a step closer”, ο Yutaka Tokuda Ερευνητικός Συνεργάτης που εργάζεται σε αυτό το έργο στο Πανεπιστήμιο του Sussex, είπε: “Πρόκειται για μια νέα τάξη προγραμματιζόμενων υλικών σε υγρή μορφή, η οποία μπορεί να μετασχηματιστεί δυναμικά από ένα απλό σχήμα μερικών σταγόνων σε πολλά άλλα πιο πολύπλοκα γεωμετρικά σχήματα με έναν ελεγχόμενο τρόπο”, τονίζοντας ότι το πρότζεκτ βρίσκεται στα αρχικά του στάδια.
Ιστορία Φαντασίας: Γιατί η Τεχνολογία του Iphone Δεν Είναι Γήινη (sci-fi)
Ο καθηγητής Sriram Subramanian, επικεφαλής του εργαστηρίου INTERACT στο Πανεπιστήμιο του Sussex, δήλωσε τα εξής: “Τα υγρά μέταλλα είναι μια εξαιρετικά ελπιδοφόρα κατηγορία υλικών για παραμορφωτικές εφαρμογές, που οι μοναδικές ιδιότητές τους μπορούν να περιλαμβάνουν την ελεγχόμενη επιφανειακή τάση του ρεύματος, την υψηλή αγωγιμότητα σε υγρή και σε στερεά κατάσταση, σε θερμοκρασία δωματίου. Ένα από τα μακροπρόθεσμα οράματα από εμάς και πολλούς άλλους ερευνητές είναι να αλλάξουμε τη φυσική μορφή, την εμφάνιση και τη λειτουργικότητα οποιουδήποτε αντικειμένου μέσω ψηφιακού ελέγχου προκειμένου να δημιουργούμε έξυπνα, επιδέξια και χρήσιμα αντικείμενα που ξεπερνούν τη λειτουργικότητα οποιασδήποτε τρέχουσας εμφάνισης ενός ρομπότ”.
Άραγε, οι μελλοντικές προθέσεις από το κοινό σχέδιο μεταξύ των Πανεπιστημίων Sussex και Swansea, το οποίο χρηματοδοτείται από το EPSRC με τίτλο “Breaking the Glass: Multimodal, Malleable Interactive Mobile surfaces for Hands-In Interactions”, δεν σας φέρνουν στο μυαλό τον “κακό” του Terminator 2; Μόνο αν έχετε εμμονή με κακούς εξωγήινους και εχθρικές κυβερνήσεις που θέλουν το κακό της ανθρωπότητας.
Στην φαντασία μου και στις σκέψεις μου επεξεργάζομαι ήδη την πιθανότητα διάφοροι συνωμοσιογράφοι να θέλουν αυτή η τεχνολογία να παραλήφθηκε από εξωγήινους συμμάχους, λες και οι γήινοι επιστήμονες είναι εντελώς ανίκανοι. Είμαι βέβαιος ότι μπορεί να περάσει και η ιδέα πως για να έφτασε αυτή η τεχνολογία στο σημερινό στάδιο, το χρωστάει σε πάρα πολλές δεκαετίες δοκιμών επάνω στα συντρίμμια του Roswell, για το οποίο εικάζεται ότι κάποια μέρη του ήταν “προγραμματιζόμενα υλικά από και σε υγρή μορφή”, όπως δηλαδή αυτά του πρότζεκτ των δύο πανεπιστημίων και όπως της ταινίας του Εξολοθρευτή. Όμως, επίσημα, το περιστατικό Ρόσγουελ δεν υπάρχει ενώ ό,τι το συνοδεύει είναι ανυπόστατες φήμες.
Το μόνο βέβαιο είναι πως μερικές φορές η επιστημονική φαντασία προηγείται της επιστημονικής πραγματικότητας η οποία την ακολουθεί ασθμαίνοντας και με πολύ κόπο, ερευνά και κατασκευάζει κάτι που σήμερα φαντάζει ήδη ως “εξωγήινη τεχνολογία”, ενώ κάποια στιγμή στο μέλλον θα είναι κάτι πολύ φυσιολογικό, όπως η διαδρομή από το γραμμόφωνο στο spotify. Δείτε και το σχετικό βίντεο, με τίτλο: Programmable Liquid Matter : Shape Deformation of Liquid Metals in Dynamic Electric Field
diadrastika / Image by Janos Perian from Pixabay
