Ο Έλληνας που Ταξίδεψε στον Χρόνο, στο 10.000
περιεχόμενο φαντασίας, με στοιχεία δημιουργικής γραφής
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Έτυχε να ακούσετε φωνές μέσα στο μυαλό σας που να σας λένε κάτι συγκεκριμένο; Έτυχε να δείτε κάποιο όνειρο όπου κάποιος εκεί μέσα προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σας; Πριν με περάσετε για τρελή θα πρέπει να συστηθώ. Με λένε Ζαχαρένια Δήμου και θα διηγηθώ μία απίστευτη ιστορία από έναν Έλληνα που ταξίδεψε στον χρόνο.
Εργάζομαι στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος στο τμήμα συντήρησης χειρογράφων. Στη διάθεσή μου έχω από περγαμηνούς κώδικες και ειλητάρια έως σύγχρονα χειρόγραφα και αρχεία. Έχω πρόσβαση σε αρκετά που έχουν υποστεί μεγάλες φθορές ή αποτελούν αποσπάσματα χωρίς κάποιο νόημα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ στο κοινό, με κανένα τρόπο.
Μια μέρα, εκεί που εργαζόμουν στον πάγκο μου, ήρθε στο νου μου μία φωνή. Αρχικά νόμιζα ότι κάποιος συνάδελφος με φώναζε. Όμως, η φωνή δεν ήταν κανονική. Δεν ήταν ήχος. Ήταν κάτι άλλο που δεν μπορώ να περιγράψω. Σάστισα. Αγχώθηκα. Βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα. Η φωνή εξακολουθούσε να μου μιλάει γαλήνια και όλο ευγένεια για να μου εξηγήσει ότι δεν χρειαζόταν να ανησυχώ.
Νόμιζα ότι τα έχανα, ότι τρελαινόμουν, αλλά σταδιακά συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι κάποιος μου μιλούσε τηλεπαθητικά. Μου εξήγησε ότι ήταν ένας Έλληνας που ταξίδεψε στον χρόνο, ένα χρονοταξιδιώτης που ερχόταν από μακριά. Το όνομά του ήταν Τηλέμαχος. Ο μόνος τρόπος να μου αποδείξει ότι ταξίδευε στο χρόνο, ήταν να προβλέψει κάποια πράγματα που θα συνέβαιναν λίγες ώρες μετά. Συνέβησαν και με έπεισε. Βέβαια, είχα ακόμα πολλές επιφυλάξεις οι οποίες σταδιακά αποσύρθηκαν όλες. Όσο μου μιλούσε, έβρισκα όλο και πιο ελκυστική αυτή τη φωνή. Τελικά συμφώνησα να τον βοηθήσω σε αυτό που ζητούσε.
Μου είπε ότι γεννήθηκε το 2188. Εκεί είναι η πραγματική του ζωή. Μεγάλωσε και σπούδασε φυσικός στην Αθήνα. Συνέχισε στην Αμερική. Εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες οι τηλεμεταφορές, από ένα σημείο της Γης σε ένα άλλο. Από το ελαφρύτερο έως το πιο βαρύ που μπορείτε να φανταστείτε. Ας πούμε έναν ουρανοξύστη.
Επίσης, γίνονταν και επιστημονικά ταξίδια στο χωροχρόνο, αλλά επίσημα εγκρίνονταν μόνο εκείνα στα οποία ο ταξιδιώτης δεν μπορούσε να διαμορφώσει το μέλλον ή το παρελθόν. Επιτρεπόταν, δηλαδή να είσαι τουρίστας σε διάφορες χρονικές περιόδους, αλλά χωρίς να αγγίζεις, να συμμετέχεις, να παίρνεις ή να αφήνεις αντικείμενα. Μέσα από μια τέτοια χρονομηχανή έκανε πολλά ταξίδια και έμαθε ακόμα περισσότερα για την ιστορία των ανθρώπων, τόσο του παρελθόντος, όσο και του μέλλοντος. Έφτασε μέχρι το 10.000 μετά και προ Χριστού.
Εκείνο το διάστημα εργαζόταν πάνω σε ένα θεωρητικό πρότζεκτ για την τηλεμεταφορά του δικού μας Ηλιακού Συστήματος, σε ένα άλλο σημείο, χωρίς να αφήσει καταστροφικό κενό πίσω του. Ουσιαστικά το σχέδιο ήταν να κινήσουν το Ηλιακό μας Σύστημα σε έναν άλλο γαλαξία. Ο σκοπός, λοιπόν, του ταξιδιού του Τηλέμαχου στο χρόνο, στη δική μας χρονολογία, ήταν να εντοπίσει αν κάτι τέτοιο μπορούσε να είχε ήδη επιτευχθεί από άλλους πολιτισμούς, προηγούμενους από τον δικό μας. Κι αυτό γιατί οι επιστήμονές τους είχαν σαφείς ενδείξεις ότι το Ηλιακό μας Σύστημα είχε τοποθετηθεί, εδώ που βρίσκεται τώρα. Άλλοι επιστήμονες ισχυρίζονταν ότι κατασκευάστηκε αλλού και μεταφέρθηκε εδώ. (Διαβάστε επίσης: Το Πλανητικό μας Σύστημα είναι Κατασκευασμένο από Κάποιους Άλλους)
Είναι πολύ δύσκολο να ψάξεις και να βρεις κάτι τέτοιο. Είναι σα να ψάχνεις ψίλους στ’ άχυρα, όταν δεν είσαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί και, κυρίως, πότε. Έτσι, λοιπόν, η έρευνα έχει χωριστεί σε πολλά μέρη. Άλλος, για παράδειγμα, έχει αναλάβει να παρακολουθεί το Ηλιακό Σύστημα προς τα πίσω, άλλοι ρίχνουν ματιές σε επιστημονικές μελέτες και σημειώσεις που δεν ανακοινώθηκαν επίσημα ποτέ, γιατί δεν ήταν πλήρεις, οπότε είτε σκίστηκαν και πετάχτηκαν στα σκουπίδια είτε απλά παρέμειναν ως ανόητες σημειώσεις, ξεχασμένες σε κάποιο συρτάρι. Ο Τηλέμαχος έψαχνε αρχαία κείμενα ανά τον κόσμο και τον χρόνο που έχουν γίνει αναφορές σε μύθους, αλλά δεν έφτασαν ποτέ στην εποχή του λόγω φυσικών καταστροφών που έπληξαν το πλανήτη. (Μου είπε φοβερά πράγματα αλλά δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτά τώρα.)
Όπως ανέφερα αρχικά, Οι χρονοταξιδιώτες δεν μπορούσαν να πάρουν αυτά τα έγγραφα αυτούσια. Ο Τηλέμαχος, λοιπόν, τα αντέγραφε. Ούτε μπορούσε να αφήσει κάτι πίσω του, ως απόδειξη της ύπαρξής του. Ούτε ένα σημείωμα για επικοινωνία μαζί μας. Μπορούσε όμως να έρθει σε τηλεπαθητική επαφή με ένα άτομο, ή στο όνειρό του. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που ακούνε φωνές μέσα στο μυαλό τους και στη συνέχεια το ανακοινώνουν χλευάζονται. Επίσης, δεν γίνονται πιστευτοί ούτε αυτοί που βλέπουν παράξενα όνειρα με χρονοταξιδιώτες. Κανείς από τους ξυπνητούς δεν δίνει σημασία σε ένα τόσο φευγάτο όνειρο. Άλλοι που άκουγαν φωνές στο μυαλό ή στα όνειρά τους, τρελάθηκαν στ’ αλήθεια, ύστερα από διάφορους χρονοταξιδιώτες που επέμεναν να επικοινωνήσουν με το ίδιο άτομο κι εκείνο δεν μπορούσε να το αποδεχτεί, να το κατανοήσει. (Διαβάστε επίσης: Που Πηγαίνει η Ψυχή μας Όταν Ονειρευόμαστε Σύμφωνα με τους Ιθαγενείς της Αμερικής)
Εγώ πείστηκα σύντομα και έχω πλήρη επίγνωση του τι κάνω. Ξέρω ότι δεν τα έχω χάσει, ότι αυτά που διηγούμε δεν είναι παραλλήρημα. Δεν απαιτώ από κανέναν να με πιστέψει. Τέλος πάντων. Ο Έλληνας που ταξίδεψε στον χρόνο, ο Τηλέμαχος μου ζήτησε αν είχα στοιχεία για το ηλιακό μας σύστημα. Του είπα ότι δεν έχω και τότε μου ζήτησε το ακριβές κείμενο με όλες τις πιθανές παραλλαγές, για την Αρπαγή της Ευρώπης. Με ξάφνιασε αρκετά, αλλά μου έδωσε να καταλάβω πως στο έτος που ζούσε, γνώριζαν γενικά και αόριστα τον μύθο, αλλά όχι όπως διατυπώθηκε στα αρχαία Ελληνικά.
Εκει, στο μέλλον, 200 περίπου χρόνια μετά από μας, οι επιστήμονες που ασχολούνταν με την τηλεμεταφορά, είχαν την βεβαιότητα ότι στον μύθο, η Ευρώπη κρυπτογραφούσε το Ηλιακό Σύστημα. Όλες οι αναφορές σε αυτό το μύθο κρυπτογραφούσαν κάτι άλλο από αυτό που φαινόταν. Ήταν σίγουροι. Απλά έψαχναν την επιβεβαίωση μέσα στο ίδιο το αρχαίο κείμενο.
Του έδωσα αυτό που ήθελε. Κάποια στιγμή, μου είπε ότι πράγματι οι επιστήμονες βρήκαν την επιβεβαίωση που αναζητούσαν. Από τότε με επισκέπτεται τακτικά και τα λέμε. Θα έλεγα ότι βγαίνουμε ραντεβού, αλλά ακούγεται υπερβολικό να πει κανείς ότι συναντάς κάποιον που δεν μπορείς να δεις, να αγγίξεις. Κι όμως, όλες αυτές οι αισθήσεις λειτουργούσαν άψογα μέσα στο μυαλό μου. Νομίζω ότι έχω ερωτευτεί τη φωνή του και μέσω αυτής τον ίδιο τον Τηλέμαχο – κι ας μην τον γνώρισα ποτέ, ούτε σε φωτογραφία. Εκείνος, όμως, μπορεί να με βλέπει. Μου είπε ότι έχω πολύ ωραίο χαμόγελο και μεγάλα πράσινα μάτια που σπινθηρίζουν πίσω από τα γυαλιά που φοράω για τον αστιγματισμό.
diadrastika / Image by Patricio González from Pixabay
