Ο Πλούταρχος περιγράφει ταξίδι σε Μεγάλη Ήπειρο πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό
Αστρονομικές και γεωγραφικές πληροφορίες του Πλούταρχου περιγράφουν ταξίδια των αρχαίων Ελλήνων πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό!
Στην εργασία των Ιω. Λυριτζή, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, Π. Αντωνόπουλου, Κ. Καλαχάνη, και Χρ. Τζάνη με τίτλο «Does Astronomical and Geographical Information of Plutarch’s De Facie Describe a Trip Beyond the North Atlantic Ocean?» αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι:
Στο βιβλίο του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Πλουτάρχου του Χαιρωνέως, για το φαινόμενο πρόσωπο στην Σελήνη, αναπτύχθηκε ένας διάλογος για ένα αρχαίο ταξείδι των Ελλήνων στην “μεγάλη ήπειρο”, πέρα από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό.
Με την εφαρμογή σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, η παρούσα εργασία επανεξέτασε τα αστρονομικά και γεωγραφικά στοιχεία, αυτού του έργου του Πλουτάρχου, και οδηγήθηκε σε μια νέα ερμηνεία της ημερομηνίας και του τόπου της συναντήσεως ενός ταξειδιού προς τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Μια περιγραφόμενη ηλιακή έκλειψη χρονολογείται στο 75 μ.Χ. (χρησιμοποιώντας τον κατάλογο της NASA / Espenak / Meeus), καθώς και ιστορικές πληροφορίες.
Τα περιγραφόμενα ιδιότυπα επαναλαμβανόμενα ταξείδια-αποστολές πραγματοποιούνταν κάθε 30 χρόνια (όταν ο πλανήτης Κρόνος φθάνει στον αστερισμό του Ταύρου) από την Μεσόγειο μέχρι την Κρόνια Ανοικτή Θάλασσα, δηλ. τις ακτές του βορείου Ατλαντικού Ωκεανού. Στην εργασία προτείνεται ότι η τελευταία αποστολή είχε επιστρέψει στην πατρίδα της, τον Απρίλιο του 56 μ.Χ.
Οι πληροφορίες που δίνονται αφορούν, τις αποστάσεις μεταξύ παραλιακών τοποθεσιών και των νησιών, την διάρκεια των θαλάσσιων δρόμων σε ημέρες και τον αναφερόμενο καθορισμό και μέγεθος μεταξύ του τόπου προορισμού και του χάσματος, όσον αφορά στο Αζόφ (Αζοφική Θάλασσα, στην Κριμαία) και στην Κασπία Θάλασσα. Δίνονται επίσης, οι επιπτώσεις των θαλάσσιων ρευμάτων και της παράκτιας γεωμορφολογίας αυτών των εδαφών.
Ακολουθώντας αυστηρά το Ρεύμα του Κόλπου (Golfsteram), καθώς και άλλα γνωστά θαλάσσια ρεύματα στον βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και με εκτιμώμενη ταχύτητα για το πλοίο, η γεωγραφική θέση προορισμού των Ελλήνων εποίκων προσδιορίζεται προφανώς με τον κόλπο Αγίου Λαυρεντίου (St. Lawrence) και το νησί Newfoundland. Άλλα ανώνυμα νησιά που αναφέρονται σε αυτό το έργο είναι νησιά της Νορβηγίας, οι Αζόρες, η Ισλανδία, η Γροιλανδία και τα νησιά Baffin.
Έχει αποδειχθεί ότι το ταξίδι αυτό των αρχαίων Ελλήνων γινόταν με καλή γνώση των θαλάσσιων ρευμάτων, αλλά χρησιμοποιώντας και τα φωτεινά αστέρια και τις αστρικές διαμορφώσεις ως δείκτες αστροναυτιλίας, που καθορίζουν τον ακριβή προσανατολισμό της ιστιοπλοΐας προς την Ιβηρική Χερσόνησο και πίσω στην ανατολική Μεσόγειο. Άρα η υπόθεση είναι ένα εύλογο συμβάν».
Και στα αγγλικά:
«In Plutarch’s book On the Apparent Face in the Orb of the Moon, the interlocutors develop a dialogue about a trip to the “great continent” beyond the North Atlantic Ocean. By applying modern scientific data, the present reappraisal of the astronomical and geographical elements within this dialogue has produced a novel interpretation of the date and place of the meeting and a journey to the northern Atlantic Ocean.
A described solar eclipse is dated to AD 75, making use of the National Aeronautics and Space Administration (NASA)/Espenak/Meeus list, as well as historical information. The described peculiar, recurrent trips take place every 30 years (when the planet Saturn reaches the Taurus constellation) from the Mediterranean Sea to the Cronian Open Sea, which is identified with northern Atlantic Ocean coasts.
It has been suggested that the last mission had returned homeland in April AD 56. The information provided concerns, distances between coastal sites and islands, duration of sea paths in days, and the reported setting and size between the destination place and its gulf with regards to Azov (in Crimea) and the Caspian Sea.
Implications of sea currents and the coastal geomorphology of those lands are given. Following strictly the Gulf Stream current, as well as other known sea currents in the northern Atlantic Ocean, and introducing estimated speed for the ship, the geographical location of destination of the Greek settlers is proposedly identified with St. Lawrence Gulf and Newfoundland island. Other unnamed islands mentioned in this dialogue are identified with Norway’s islands, Azores, Iceland, Greenland, and Baffin islands.
It has been shown that the journey is made with good knowledge of sea currents but by using bright stars and stellar configurations as astronomical nightscape markers that determine the exact orientation of the sailing toward the Iberian Peninsula and back to the eastern Mediterranean, making the current working hypothesis a plausible event».
ΠΗΓΗ: Ioannis Liritzis, Panagiota Preka-Papadema, Panagiotis Antonopoulos, Konstantinos Kalachanis, και Chris G. Tzanis με τίτλο «Does Astronomical and Geographical Information of Plutarch’s De Facie Describe a Trip Beyond the North Atlantic Ocean?», 30.11.2017.
arxeion-politismou.gr / Image by Cindy Lever from Pixabay
